Tom,    Rozdzial

 1  1,1 |     on pustelnikiem - odparł, śmiejąc się, Maćko - ale czy był
 2  1,9 |      że wam lepiej - odrzekł, śmiejąc się, Zbyszko. - Hej! starczyłoby
 3  1,10| Wzięli nas za zbójów - rzekł, śmiejąc się, Zych. - Hej, rybitwy!
 4  1,10|       poluję - odpowiedziała, śmiejąc się, Jagienka.~- W cudzych
 5  1,11|      złożyła dłoń w piąstkę i śmiejąc się, poczęła udawać, że
 6  1,16|        babski rozum! - rzekł, śmiejąc się, opat.~Po czym, schyliwszy
 7  1,20|    skóry!~Tak oni rozmawiali, śmiejąc się, lecz starosta krzyżacki
 8  2,7 |   Rotgierem i jak młody brat, śmiejąc się, mówił: "Niech wówczas
 9  2,9 | począł jej przygrażać palcem, śmiejąc się, ale patrzył na nią
10  2,42|     tak prawdę mówię - rzekł, śmiejąc się, Maćko.~ ~