Tom,    Rozdzial

 1  1,11|     Bogdańcu jednak haki były teraz puste, jak również i półki biegnące
 2  2,5 |            ostrze topora przecinało puste powietrze. Było to najstraszniejsze,
 3  2,11| rozrzewnienia, nakrył powiekami swe puste jamy oczne i nagle, rzuciwszy
 4  2,12|            całować jego czoło, jego puste oczy, i znów cisnąć do piersi,
 5  2,12|          ludziom, podniósł ku górze puste jamy oczu i wyciągnął przed
 6  2,19|            szyku, prowadząc za sobą puste wozy, a na nich zapas kół,
 7  2,20|          długim pochodzie trafił na puste już pobojowisko, zasypane
 8  2,50|           szarzały słomiane dachy i puste, smutne ugory Tannenberga.
 9  2,51|       jednej kępy całe to pole było puste, szare, przeraźliwe, do
10  2,52|       jednej kępy całe to pole było puste, szare, przeraźliwe, do