Tom,    Rozdzial

501  2,47|               Ano, jużci przywiozłem jego blachy, ale tak całkiem
502  2,48|       usłyszał w Sieradzu nowinę i o jego śmierci, i o obiorze Ulryka
503  2,48|             złożyć życzenia z powodu jego wyboru, wyjechał umyślnie
504  2,48|            zaprzęgać! Duchem!~I głos jego jeszcze nie przegrzmiał,
505  2,48|             I dosyć było spojrzeć na jego zimne, zawzięte oblicze,
506  2,49|        Zawiszę Czarnego Sulimczyka i jego brata Farureja, i Skarbka
507  2,49|              śmierci Mikołaja i syna jego, któren pod Bo-brownikami
508  2,49|      rozmawiać, albowiem ciekawy był jego dziejów.~- Okrutniem rad -
509  2,50|               Jakoż stało się zadość jego życzeniu, bo i nie mogło
510  2,50|           troska. Lata mało zmieniły jego postać i nie pokryły mu
511  2,50|  odpowiedzialności, która ciążyła na jego ramionach, jak gdyby pogrążon
512  2,50|            wyzwać do boju; próżno mu jego własny wysłannik Piotr Korzbóg
513  2,50|         nieprzyjaciel uzna słuszność jego żądań, pożałuje krwi ludzkiej
514  2,50|            prostą a dobrotliwą duszę jego dręczył ogromny niepokój.
515  2,51|          Mążyk z Dąbrowy wytłumaczył jego słowa królowi, ale ledwie
516  2,51|           Jaśko Mążyk znów przełożył jego słowa i nastała cisza, tylko
517  2,51|             się przy nim. Wzruszenie jego już przeszło, a z oczu szły
518  2,51|          albowiem rycerzyk ten córkę jego wziął później za żonę i
519  2,51|               W pobok walczyli: brat jego Farurej i Florian Jelitczyk
520  2,51|          cios, lecz każdemu błyskowi jego miecza odpowiadał krzyk
521  2,51|      najgęstsze tłumy, zaś przy boku jego szedł stary, straszny Maćko,
522  2,51|         nagle nad królem i nad całym jego orszakiem.~Oto mistrz, idąc
523  2,51|        zatoczył koło, skutkiem czego jego szesnaście wyborowych chorągwi
524  2,51|          Kikieritz von Dieber. Konia jego pochwycił kniaź Jamont,
525  2,51|             żelazne cęgi te hufce, a jego rycerstwo raczej się broni,
526  2,51|              boju. Jakoż pod cięciem jego miecza pękła kuta w Malborgu
527  2,51|          Polaków wydał go wreszcie w jego ręce w zaroślach, w których
528  2,51|       drgawki śmiertelne wstrząsnęły jego ciałem, po czym wyprężył
529  2,51|        poległ, przeto sławić będziem jego męstwo i godnym chrześcijańskim
530  2,52|          Mążyk z Dąbrowy wytłumaczył jego słowa królowi, ale ledwie
531  2,52|           Jaśko Mążyk znów przełożył jego słowa i nastała cisza, tylko
532  2,52|             się przy nim. Wzruszenie jego już przeszło, a z oczu szły
533  2,52|          albowiem rycerzyk ten córkę jego wziął później za żonę i
534  2,52|               W pobok walczyli: brat jego Farurej i Florian Jelitczyk
535  2,52|          cios, lecz każdemu błyskowi jego miecza odpowiadał krzyk
536  2,52|      najgęstsze tłumy, zaś przy boku jego szedł stary, straszny Maćko,
537  2,52|         nagle nad królem i nad całym jego orszakiem.~Oto mistrz, idąc
538  2,52|        zatoczył koło, skutkiem czego jego szesnaście wyborowych chorągwi
539  2,52|          Kikieritz von Dieber. Konia jego pochwycił kniaź Jamont,
540  2,52|             żelazne cęgi te hufce, a jego rycerstwo raczej się broni,
541  2,52|              boju. Jakoż pod cięciem jego miecza pękła kuta w Malborgu
542  2,52|          Polaków wydał go wreszcie w jego ręce w zaroślach, w których
543  2,52|       drgawki śmiertelne wstrząsnęły jego ciałem, po czym wyprężył
544  2,52|        poległ, przeto sławić będziem jego męstwo i godnym chrześcijańskim