1-500 | 501-524
Tom, Rozdzial
1 1,1 | pasem nóż w rogowej pochwie, przy boku zaś krótki kord podróżny.~
2 1,1 | krótki kord podróżny.~Tuż przy nim za stołem siedział młodzieńczyk
3 1,1 | mieszczanie.~- Murem oni chłop przy chłopie w żelaznych zbrojach
4 1,1 | bił z konia i piechotą, a przy tym będzie ci okrutnie waleczne
5 1,1 | zwalił, i pod Zbyszkiem koń przy natarciu na zadzie siadł.
6 1,2 | darze królowej przysłał. Przy której kolebce i myśmy z
7 1,2 | pójdziecie?~- Bom z kolebką przy innych wysłań i przez pięć
8 1,2 | Ale pięć lat temu, gdy przy Złotoryi Niemcy napadli
9 1,2 | strachu go puścili; ale przy owym napadzie umarła matka
10 1,2 | A wy, panie, byliście przy tym? Jakoże was zowią, bom
11 1,2 | a przezywają mnie Obuch. Przy napadzie byłem. Widziałem,
12 1,2 | szedł ku księżnej, trzymając przy piersiach Danusię, która
13 1,2 | na miejscu pani; chciała przy tym udać powagę, ale modre
14 1,2 | pozłocistym, podwójnym, przy którym wisiał mały kord
15 1,2 | dostanie!~A Maćko śmiał się, przy czym w surowej jego twarzy
16 1,2 | Danusi usiąść naprzeciw przy sobie, a potem rzekła do
17 1,2 | po nich w Bogdańcu?... A przy tym ja trzy niemieckie grzebienie
18 1,2 | Sokolnikiem czyli też rybałtem przy dworze mazowieckim zostaniesz?~-
19 1,3 | dworze "suzerena", gdzie przy wielkim ołtarzu łatwo było
20 1,3 | dzwonki, trębacze zadęli przy drzwiach kościelnych na
21 1,3 | napełniał głębię świątyni, tylko przy wielkim ołtarzu drgały pasemka
22 1,3 | poprzysiągł.~Co zasię więcej przy pobitych się znajdzie, z
23 1,3 | rozmowy, którą opat prowadził przy śniadaniu z Anną Danutą.~
24 1,3 | wiadomość, że chcąc się przy naszych relikwiach pomodlić,
25 1,4 | kopię, każdy miał miecz przy boku i topór u siodła. Tarcze
26 1,4 | były wsie gęste, dostatnie, przy nich sady pełne drzew owocowych,
27 1,4 | przyłamała ją Zbyszkowi przy samym ręku jak zeschłą trzcinę,
28 1,4 | tej chwili przedstawiał on przy tym poniekąd osobę królewską,
29 1,4 | więc gdym pawie pióra, a przy nich opończę z czarnym krzyżem
30 1,4 | jadąc po prawej stronie przy księżnie, pochylił się wreszcie
31 1,4 | ruch czynił się większy, a przy bramach trudno było wśród
32 1,4 | drugim nie uczyni. Pewnie się przy tym rozdzielicie dostatkiem,
33 1,4 | Zbyszka do swego domostwa przy ulicy Św. Anny, kazał im
34 1,4 | Usłyszawszy to, obaj rycerze, lubo przy uczcie przebrali nieco miarę,
35 1,5 | hełmach, z hełmu zaś, nawet przy otwartej przyłbicy, widać
36 1,5 | i bojarzynowie litewscy przy boku króla zostający, pomimo
37 1,5 | popłatać, coś zdobyć i samemu przy tym karkiem nałożyć. "Pójdę
38 1,5 | w wesołych śniadaniach, przy których dla uciechy króla
39 1,5 | księżny.~- Będziesz posługiwał przy śniadaniu mnie i Danusi
40 1,5 | się skarżył, widząc, że przy stole królewskim mnie posługujesz.~
41 1,5 | ją przepraszać. Pomyślał przy tym, że jeśli pan Mikołaj
42 1,5 | wyższego końca stołu, mając przy sobie biskupa krakowskiego
43 1,5 | rad sadowił się obok niego przy stole.~Tak było i obecnie.
44 1,5 | innych rycerzy siedzących przy stole królewskim.~Na nich
45 1,5 | królewskiej, całując mu przy tym kolana i dygocąc jak
46 1,5 | Groźny Powała okazał się przy tym najzawziętszym, albowiem
47 1,5 | było na wojnie, źle zasię przy dworze! Ale to chłop jak
48 1,5 | w nadziei, że uda mu się przy tej sposobności załagodzić
49 1,5 | tego dnia herold ogłaszał przy odgłosie trąb rycerzom,
50 1,5 | wieży i zgasił mdły kaganek przy łożu: pogrążony w ciemności
51 1,6 | porozkładali się obozem przy wózkach. Żydzi rajcowali
52 1,6 | wózkach. Żydzi rajcowali przy synagodze na Kazimierzu.
53 1,6 | oglądać je i modlić się przy nim. Za czym pod wieczór
54 1,6 | cudach, które się będą działy przy jej ciele i około jej grobowca,
55 1,6 | był odjechał, że nie był przy śmierci królowej, że się
56 1,6 | obfitych zysków z jałmużn przy obrzędzie pogrzebowym, mającym
57 1,6 | nieustające nabożeństwo: przy katafalku płonęły tysiące
58 1,6 | to list powinien był być przy nich.~- Nie ułapił ci ich
59 1,6 | wiecie - ten, co jest przy księżnie i którego Obuchem
60 1,6 | łuczników stojących na straży przy bramach. Na dworze uczyniła
61 1,6 | jej ubioru, ani obecności przy pomoście. Natomiast we wszystkich
62 1,6 | jego nie uznać. Przykrywał przy tym srebrną brodę dłonią
63 1,6 | na niski krużganek, mając przy sobie księżnę Annę Danutę,
64 1,7 | do swoich własnych myśli, przy czym twarz miał zupełnie
65 1,8 | swój krwawy Spychów, został przy dworze i przy Danusi. Sam
66 1,8 | Spychów, został przy dworze i przy Danusi. Sam książę, ceniąc
67 1,8 | zawsze wychodził zwycięsko. Przy drapieżnym usposobieniu
68 1,8 | wszedł, więc zatrzymał się przy zasłonie, chrząknął i wreszcie
69 1,8 | franciszkanin, który był przy mnie z krzyżem, słyszał,
70 1,9 | jakom zaprzysiągł. Może mnie przy tym zabiją - co i wolę niż
71 1,9 | dostaniesz".~- A widzisz?~- Toż przy waszej łasce, miłościwa
72 1,10| Przecieżby zbóje nie napadali przy schyłku nocy, bo nade dniem
73 1,10| nowina hełmem głowę nakryć. A przy tym pobożny i bardzo pięknie
74 1,10| pamiętać... Jak ci huknie przy mszy, to aż jaskółki pod
75 1,10| śmiechu oczy.~- O! - rzekł - przy takim somsiedzie, byle Bóg
76 1,10| wolę na własnych śmieciach Przy tym w domu, choć ta człek
77 1,10| no, to nie ma rady! Czy przy większym starunku, czy przy
78 1,10| przy większym starunku, czy przy mniejszym -jednako się nie
79 1,11| bydła i koni pomnożył, a przy tym zbudował śpichlerz,
80 1,11| jeden kłąb. A czego to oni przy tym nie widzieli! Widzieli
81 1,11| poczęła się zabierać do domu. Przy wsiadaniu na koń Zbyszko
82 1,11| nocy uwidzi, a tym bardziej przy barciach, to zaraz na zadnie
83 1,12| psów bać, które tu były przy szałasie - rzekł sobie -
84 1,12| je wyrwać, ale zadziory przy ostrzach wstrzymały, więc
85 1,12| że w tej chwili stanęła przy nim jakaś ciemna postać -
86 1,12| iskry poczęły się sypać i przy ich migotliwym blasku ujrzał
87 1,12| wiem, co by się bez ciebie przy godziło. A Jagienka, kucnąwszy
88 1,12| tak rozmawiali czas jakiś przy wesołym brzasku ogniska,
89 1,13| śmiechu, żartów i śpiewania przy miodzie bez miary, ale później
90 1,13| Ano widzicie. Da Bóg, ze przy takiej dziewce zapomni Zbyszko
91 1,14| powierzchnię, koziołkując przy tym i ukazując chwilami
92 1,14| No to i co? Miałam się przy tobie rozdziewać czy jak?~-
93 1,14| począł go wykręcać, mówiąc przy tym:~- Najlepiej go rozpleć,
94 1,15| i drzewiej, a gniewliwy przy tym bywał okrutnie.~- Gniewliwy
95 1,15| sobie Zbyszka upodoba i przy układach nie będzie czynił
96 1,15| pasy z byczej skóry, a przy boku kordy.~Na widok Maćka,
97 1,15| Ale jeżeliś - i co innego przy tym ślubował, to wiedz,
98 1,15| liznęli, więc mam z nich przy kościele pożytek, a w potrzebie
99 1,15| święceń, a że ja także kord przy boku noszę, to nie dziwota.
100 1,15| najechać. Ot, dlaczego kord przy boku noszę!... Omnes leges,
101 1,16| klerycy, z kordami i lutniami przy pasach.~Zbyszko podziwiał
102 1,16| ręki Zbyszka. Na cmentarzu przy wrotach podjęli pod nogi
103 1,16| mieli zwyczaj mówić rycerze przy wyzwaniu, ozwał się w następujące,
104 1,17| innej, jeszcze ważniejszej, przy której nie chciał mieć za
105 1,17| i nie całkiem rad, gdyż przy targach chciał stawiać różne
106 1,17| i zapytał:~- Czemuś to przy kościele ni Cztana, ni Wilka
107 1,17| zamroczyło. Ale jeszcze przy mnie poczęli dychać.~Opat
108 1,17| swoich szpylmanów, rycząc przy tym jak ranny tur:~- Na
109 1,18| frasobliwi niż gniewni, ale przy opacie i wspomnieć o Zbyszku
110 1,19| jednakże bywało mu tak dobrze przy Jagience, iż teraz dopiero
111 1,19| teraz dopiero uczuł, jaka przy niej była radość, a jaki
112 1,19| wydawał mu się zbyt zacnym, a przy tym mowa jego, lubo czysta,
113 1,19| grzanym, ale jeśli masz gdzie przy sobie gąsio-rek z winem,
114 1,19| alem przemarzł, siedząc przy drodze.~Czech wina jednak
115 1,19| pochodzenia człekiem, który przy tym wyglądał podejrzanie
116 1,19| więc powiedział sobie, że przy takim paniątku będzie się
117 1,19| jedna, czarna jak agat, przy księżnie ostała, a inne
118 1,19| hełmy, pancerze, rzemienie przy napierstnikach i kropierzach.
119 1,19| Ciechanowa i widziałem ją przy księżnie. Jakoże jej w adwencie
120 1,19| lecz nim opowiedzieli się przy bramach zamkowych i nim
121 1,20| złote ostrogi mu wyjedna. Przy tym zaciekawiał go kraj
122 1,20| i od namiotów ze skór. Przy szarzejącym dopiero dniu
123 1,20| zaprowadził ich do ogniska, przy którym osacz-nicy ponarzucali
124 1,20| siłą, Zbyszko zaś, siedząc przy ogniu, spoglądał ustawicznie
125 1,20| Danvelda widział niegdyś przy księciu Witoldzie i że go
126 1,20| nich księżna Anna, mając przy sobie cudną przetowłosą
127 1,20| się naprzód i złożywszy przy ustach ręce, klęknął na
128 1,20| się do niego i piszcząc przy tym z wielkiej radości póty,
129 1,20| służko, a bogdaj nie tylko przy jedle, ale i na zawsze.~
130 1,20| starosta ze Szczytna, który przy otyłości był niski, podniósł
131 1,20| to, co czasem działo się przy Jagience: brały go ciągoty
132 1,20| rzeczywiście wyrosła, rozkwitła. A przy tym tyle i tak ciągle mówiono
133 1,20| tyle i tak ciągle mówiono przy niej o miłości, że równie
134 1,20| Zapomniał nawet o tym, że trzeba przy stole służyć. Nie widział,
135 1,20| się ku niemu, rzekła:~- Przy nas pojedziesz, abyś zaś
136 1,20| książąt, zwijały w palcach przy weselnych ucztach szerokie
137 1,20| cniło" bez niej i w Bogdańcu przy doglądaniu Maćka, i między "
138 1,20| wziąć przed się i trzymać przy piersiach.~Nie śmiał jednak
139 1,20| mówić:~- Poboćkał ci ją przy księżnie! Wierę, jako wnet
140 1,20| historię Złotoryi: jako przy odbudowywaniu zamku porwano
141 1,20| nienawiść buchała z Krzyżaka przy tym opowiadaniu jak płomień,
142 1,21| przekręcił na plecy i stojąc przy koniu Danusi, podnosił ku
143 1,21| szczęk żelaznych zastawników przy kuszach, warkot grotów i
144 1,21| się pan de Lorche. Stojąc przy księżnie i dworkach jak
145 1,21| wściekłość samice mające przy sobie młode. Idące dotąd
146 1,21| takim rozmachem, że oszczep przy nagłym zwrocie tura pękł
147 1,21| Wszelako inne dwórki zajęły się przy pomocy myśliwców ratunkiem
148 1,21| się do niego uśmiechać i przy pomocy myśliwców podniosły
149 1,21| widząc, jak zawarły się przy tym jego ręce, a usta pozostały
150 1,21| dworu. Danusia chciała iść przy nim piechotą, lecz księżna
151 1,21| koń, a następnie, jadąc przy niej, tuż za ludźmi, którzy
152 1,22| wynagrodzić. Musiał jednak przy tym pomyśleć, że miał go
153 1,22| pana de Fourcy, mrugając przy tym nieznacznie oczyma,
154 1,22| de Lorche nie był obecny przy rozmowie, zaś pan de Fourcy
155 1,22| począł kiwać groźnie palcem przy samej twarzy Krzyżaka.~-
156 1,22| z powrozem na szyi stoi przy Gdańskiej bramie w Malborgu
157 1,23| Lecz przedtem jeszcze, przy pożegnaniu się z księżną,
158 1,23| Fourcy, a że uderzyła go przy tym uroda dziewczyny, więc
159 1,23| pierś polskich rycerzy, przy zdobywaniu zamków bronionych
160 1,23| baczności, zwłaszcza że nie miał przy sobie broni, bo jej w pośpiechu
161 1,23| samej chwili błysnął nożem przy gardle giermka. Lecz nim
162 1,23| że aż pocztowi, jadący przy wozach znacznie na przedzie,
163 1,23| opatrunku Danvelda. Siadłszy przy nim na wozie, wycierał od
164 1,24| posyła.~To rzekłszy, położyła przy nim pas i złote ostrogi.
165 1,24| ruszał, a następnie, siadłszy przy łożu, tak przemówił:~- Wiecie!
166 1,25| Zbyszka, i o Danusię, której przy sposobności podarowała różę
167 1,25| gródka, on sam zaś został przy ratunku płonącą belką przytłuczon.
168 1,25| że odtąd ma już pozostać przy nim, bo jeśli nawet między
169 1,25| bowiem, że gdy mu zbraknie przy łożu Danusi, to razem z
170 1,25| chwytało omdlenie, a nie będzie przy nim tej jasności, która
171 1,25| czym podniósłszy Zbyszka przy pomocy dwóch Turczynków,
172 1,25| jedni w cze-ladniej, inni przy koniach w stajniach. Wkrótce
173 1,25| wielki ogień w grabie i przy jego obfitym, ale nierównym
174 1,25| Lecz ksiądz postawił ją przy łożu Zbyszka i narzuciwszy
175 1,25| powtarzali sobie z ustami przy ustach:~- Mojaś ty, Danuśko.~-
176 1,25| szczapie, jako często bywa przy świeżym drzewie, mówił:~-
177 1,25| z nią po chwili, siadła przy łóżku Zbyszka.~- Co mam
178 1,26| radował się w dymnych chatach przy ogniskach, przepowiadając
179 1,26| na nic lepszego się nie przy godzi.~- A wy patrzcie,
180 1,26| Jagienka tak w oczach, jakby przy nim siedziała na saniach.
181 1,26| za mężem - więc czuł, że przy nim większa moc. Nie spodziewał
182 1,26| natomiast na drodze tuż przy koniach i saniach zjawiło
183 1,26| mieszczanie siedzieli już przy wilii. Przed niektórymi
184 1,26| wnet otworzono bramę. Było przy niej kilkunastu łuczników,
185 1,26| postawić dla nich miski przy wspólnym stole.~Więc Zbyszko,
186 1,27| szybciej i pewniej, że miał przy sobie psa już poprzednio
187 1,27| którzy poprzednio zostali przy zasypanych. Zbyszko dopadł
188 1,27| sanie były całkiem pokryte. Przy niektórych widać było konie,
189 1,27| dalszych pachołkowie pomarli przy koniach, trzymając je przy
190 1,27| przy koniach, trzymając je przy pysku. Śmierć ich zaskoczyła
191 1,27| skulony na przedzie z rękoma przy uszach, zaś w tyle leżało
192 1,27| a może zostawił je gdzie przy chacie po drodze. Zbyszko
193 1,27| siebie na koń i bylibyśmy ją przy nim znaleźli.~- Jedźmy tam
194 1,27| jeszcze, że pies, który biegł przy przewodniku i który znalazł
195 1,27| spokojna. Siadłszy więc przy jego łożu, poczęła odmawiać
196 1,27| rozglądać się wokół, mrugając przy tym oczyma.~- Pochwalony
197 1,28| Księżna i Zbyszko byli przy tym obecni, więc on, siadłszy
198 1,28| W Spychowie? Toć ona przy was, miłościwa pani, nie
199 1,28| was, miłościwa pani, nie przy mnie!~- Przecie przysłaliście
200 1,28| tak nieszczęść Juranda i przy tym ogarnął ją jakiś strach. "
201 1,28| Zbyszkiem, niech mu Zbyszko przy sposobności powie - rzekła
202 1,29| tym, żałował, że nie ma przy nim Maćka. Macko bowiem
203 1,30| groblą wiodącą do gródka. Przy koniach biegły psy straszne
204 1,30| rozmowa nie może się odbywać przy ludziach. Natomiast spytawszy
205 1,30| łuczników czuwających na wałach przy ostrokole gródka.~Pątnik
206 1,30| pęku skór, zawieszonego przy oknie. W głowie pozostała
207 1,30| nagła trwoga, zwłaszcza że przy tym Jurand mówił o wykupie,
208 1,32| najęty przewodnik idący przy koniu Juranda zatrzymał
209 1,32| przysiadł na kamieniu, bo się przy tej robocie jeszcze bardziej
210 1,32| wstał i począł znów iść przy koniu. Po drodze zasuwał
211 1,32| on czuł, że może mu się przy godzić i sromota, i na myśl
212 1,32| najlepiej, ale widzi mi się, że przy nim nie pożałuje ni książęcego
213 1,32| kiedyś umrzeć w Spychowie przy tych dwojgu, nie zaś w ciemnych
214 1,32| stalowy topór wiszący mu przy siodle, tak ciężki, że za
215 1,32| kopać w biodro leżącego przy bramie rycerza.~- Na nogi,
216 2,1 | i udał się ku stajniom. Przy blankach stali wprawdzie
217 2,1 | wielką sień ku schodom. Przy schodach jednak zatrzymał
218 2,1 | spytał:~- Broni zaś nie macie przy sobie żadnej? Kazano mi
219 2,1 | Córka.~- Owa panna w wieży przy bramie?~- Tak jest. Przyrzekli
220 2,1 | przepuszczały niewiele światła, a przy tym dzień był zimowy, chmurny.
221 2,1 | szaty, z lekkimi mieczami przy boku - radośni, pewni siebie,
222 2,1 | skoczył ku bocznej ścianie, przy której stały zbroje, i porwawszy
223 2,1 | początku nie mogli go dognać, a przy tym pospolici żołdacy bali
224 2,2 | odwrócić rozmowę, spytał:~- A przy ciele Danvelda są księża?~-
225 2,3 | porwać jego wychowankę, a przy tym córkę potężnego i wzbudzającego
226 2,3 | księżna, która była obecna przy posłuchaniu i która kochając
227 2,3 | w leśnym dworze widzieli przy mnie prawdziwą Jurandównę?~
228 2,3 | niewiasty. Było w leśnym dworze przy miłościwej księżnie dwórek
229 2,3 | niejakiego czasu słuchał przy drzwiach rozmowy, wystąpił
230 2,4 | strach..." Wymieniano też przy sposobności i dla wzajemnej
231 2,4 | wezwał Zbyszka na rozmowę, przy której obecną była tylko
232 2,5 | krótkie lub długie miecze, przy których trzeba było znać
233 2,5 | najstraszniejsze, gdyż Zbyszko mógł przy tym stracić równowagę i
234 2,5 | to od czoła - pochylając przy tym głowę i przypatrując
235 2,5 | krużgankach, a wreszcie przy samym boku księżny jakiś
236 2,5 | nań w ogrzanej komnacie przy kominie. Tam Zbyszko klęknął
237 2,5 | heroldowie obwieścili ostatecznie przy dźwięku trąb jego zwycięstwo,
238 2,6 | u siebie na dziedzinie i przy dzieciach zamrze.~- Jest
239 2,6 | pozywać. I chwała Bogu, boć przy każdym rycerzu jest przecie
240 2,6 | zbroja, jeno moja na jego. A przy tym wiedz, że mi tam z tobą
241 2,6 | śmierci i dobrze mi było przy was, jako dawno przedtem
242 2,7 | Zakonu rozleję, a zwłaszcza przy pomocy Pana Chrystusowej,
243 2,7 | siły. Nieraz mówiono o tym przy Zygfrydzie w Malborgu, nieraz
244 2,7 | myśli stary Zygfryd, który przy całej swej gotowości do
245 2,7 | knechtowie rozstąpili się. Przy blasku pochodni widać było
246 2,7 | knechtów pochylił pochodnię, przy której blasku stary Krzyżak
247 2,7 | powiekami, naokoło oczu i przy skroniach plamy błękitne.
248 2,7 | świece z sześciu, które przy niej gorzały w wielkich
249 2,7 | miedzianych lichtarzach, i kląkł przy niej.~Wargi nie poruszały
250 2,7 | twarzą i wyszedł z kaplicy.~Przy drzwiach komnaty spał zmorzony
251 2,7 | zalany był jasnym światłem, przy którym śnieg połyskiwał
252 2,7 | spichlerza było wgłębienie, przy którym kilka schodów wiodło
253 2,7 | Zygfryd, nie widząc dobrze przy mdłym świetle latami, rozkazał
254 2,7 | do kaplicy i klęknąwszy przy trumnie, złożył u nóg Rotgiera
255 2,7 | się z narożników straże. Przy kaplicy padał na śnieg żółty
256 2,7 | blask z okien. W pośrodku, przy kamiennej studni dwa czarne
257 2,7 | krokiem ku wieży leżącej przy bramie. Tymczasem psy, które
258 2,7 | Tymczasem psy, które bawiły się przy kamiennej studni, przybiegły
259 2,7 | uważnie i wreszcie, siadłszy przy jego głowie, podniósł paszczę
260 2,8 | swego czasu samego księcia przy Złotoryi, czemu by zaś mieli
261 2,8 | innego, jeno dla okupu. A przy tym zbóje nie potrafiliby
262 2,8 | nigdy w domu miejsca nie przy grzał, chyba że miał gości.
263 2,8 | miecz i razić bodaj sosny przy drodze. Czuł, że gdyby się
264 2,9 | a gdy Maćko znalazł się przy niej, zapytała:~- To już
265 2,9 | tam jednej życzliwej duszy przy sobie, bo szpylmany pewnikiem
266 2,9 | zbroi, ale z tęgim kordem przy boku, oni zaś poznali go
267 2,9 | zostawił ich obu jak nieżywych przy stole.~Sam jednak, mając
268 2,9 | żelaznych kunach dwie pochodnie, przy których blasku ujrzał Maćko
269 2,9 | a zaś spodeńki buchaste przy biodrach, a dalej obcisłe,
270 2,9 | I z bogatym kordzikiem przy boku, z uśmiechniętą i jasną
271 2,10| chce przyjąć Sakramenta, a przy tym i testament u niego
272 2,10| się przez błota, nie zajdą przy tym jakieś niespodziane
273 2,10| na pokuszenie. A był to przy tym słodki jak miód pacholiczek,
274 2,10| przyzostali z Anulą nieco w tyle, przy jucznych koniach, zwrócił
275 2,10| jeszcze trochę dworował przy wieczerzy z bojaźliwości
276 2,10| dziewczyny, ale już inaczej, i przy tym służył jej tak, jak
277 2,10| których jak mówił, musiał przy Zbyszku na dworze mazowieckim
278 2,10| znajdzie! Ale po owej służbie przy wieczerzy, gdy przyszło
279 2,10| ust i dłoń Sieciechówny, przy czym rzekł:~- Wy się nie
280 2,10| o mnie nie bójcie, ale i przy mnie niczego się nie bójcie,
281 2,11| niepodszyty bór, w którym przy zręcznym prowadzeniu koni
282 2,11| tego dziada, który siedząc przy ognisku i grzebiąc w nim,
283 2,11| przymusowy pobyt w Łęczycy, przy czym jeden z giermków zamkowego
284 2,11| zwyczaju odprawiano msze przy trumnie i stypy żałobne
285 2,11| Mazowsze, ciągoty jednak brały przy Jagience. Z tych powodów
286 2,11| Z tych powodów i wierząc przy tym głęboko, że Danuśka
287 2,11| odznaczeniem, lecz zaraz przy przywitaniu rzekł mu:~-
288 2,11| Gotowa im była pomóc - i przy tym cieszyło ją, iż ma przed
289 2,11| jako myślicie. W Malborgu przy boku mistrza i jego brata
290 2,11| był wówczas pacholęciem. Przy tym jednego byłby on tylko
291 2,11| Uzyskanie listu od Lichtensteina przy poparciu księżny Aleksandry,
292 2,11| napełniony winem na noc przy łożu, aby w razie bezsenności
293 2,11| spoglądał, jeno chcę być przy nim.~- Wiesz przecie, że
294 2,11| szubienica, wzniesiona za miastem przy drodze do Gorczenicy, ubrana
295 2,11| króla Kazimierzowej ręki. Przy tym pogoda nastała cudna.
296 2,11| i zachowanie wielkie, a przy tym mściwy jest. Najmniejszej
297 2,11| ciężką śmiercią.~- Co go kto przy mnie wspomni, to zaraz o
298 2,11| kilkakrotnie dziad, kiwając przy tym głową.~Po czym wskazał
299 2,11| się oddając i dziękując, przy czym jednak pewne zdziwienie,
300 2,11| słonecznych, noce spędzał w rowach przy gościńcu. Gdy zdarzyło mu
301 2,11| nakarmiły i napoiły winem, przy czym Jagienka, widząc, że
302 2,11| jego izby na łoże. Został przy nim ksiądz Kaleb, przyjaciel
303 2,11| Kaleb?~- U pana starszego, przy łożu.~- Przyzwijcie go!
304 2,11| iż z ran umarł i tamże przy kościele jest pogrzebion.
305 2,11| gdzieś pod kościołem albo przy drodze siedział, a Zbyszko
306 2,11| nie gdzie indziej, tylko przy boku kniazia Witoldowym
307 2,12| począł macać łoże i ścianę, przy której łoże stało. Lecz
308 2,12| tam wróconym mu będzie, przy czym załzawiły się znów
309 2,12| Danuśkajuż nie żyje, więc klęknął przy łożu i rzekł:~- Wieczny
310 2,12| wdzięcznego pachołka chce mieć przy sobie blisko.~Ona zaś przychodziła,
311 2,12| tego prędzej jej schodził przy nim czas oczekiwania na
312 2,14| zarazem rybałtem, śpiewał im przy lutni pieśń o jakimś dawnym
313 2,14| się jednakże kilka głowni, przy których pacholik przygrzewał
314 2,14| niedźwiedziej skóry leżącej przy ławie Juranda, zbliżyła
315 2,14| Maćka, gdyż był służbisty, a przy tym znajdował pewną osłodę
316 2,14| grozi i ze jego powinność przy Zbyszku, z radością na to
317 2,14| kilka dni mnie wyprzedził. Przy tym pojedzie przez Prusy,
318 2,14| głowni korda, który miał przy boku, co widząc, Jagienka
319 2,15| Mazurów mimo woli macał korda przy boku i rozważał w duszy,
320 2,15| drzewiej karki do robót nocnych przy zamkach, dzieci nam jako
321 2,15| mniemał, że godzien widzenia przy robocie, a razem z nim nowe
322 2,16| wiemy giermek Zbyszka, a przy nim i Maćka, który był dopiero
323 2,16| by w razie czego blisko przy Zbyszku była.~- Dyć mnie
324 2,16| rozświecona tylko przez ogniska, przy których siedzieli Żmujdzini.~ ~
325 2,17| prażone w ogniu łuki i przy blasku płomienia badał ich
326 2,17| doskonałość. Koni niewiele było przy ogniskach, gdyż stada pasły
327 2,17| zaś istotnie był dorodny. Przy blasku ognia widać było
328 2,17| posępny. Ledwie gdzieniegdzie, przy dalszych od Skirwoiłłowej
329 2,17| Dwa razy: cztery dni temu przy zamku i onegdaj u przeprawy.
330 2,17| Maćko - iże popręg mu pękł przy siedle, co ty, widzęcy,
331 2,17| wzmagały się z każdą chwilą, a przy ich blasku widać było dzikie
332 2,18| przeprawili się: kto konno, kto przy ogonie końskim, kto na pęku
333 2,18| Dwóch ludzi uniósł prąd tuż przy boku Zbyszka i Czecha, którzy
334 2,18| całkiem głąb leśną. Wybrał przy tym Zbyszko miejsce na zakręcie,
335 2,18| las, a po chwili był już przy Zbyszku.~-Idą!...- rzekł.~ ~
336 2,19| natarcia, a miecze i topory przy siodłach do walki w ścisku.~
337 2,19| ich ujrzym - rzekł Maćko.~Przy czym twarz zmierzchła mu
338 2,19| znajdowała się z tyłu oddziału przy wozach. Ruszyła ona wprawdzie
339 2,19| uderzenia nie mogła. Otoczyło przy tym ją samą mrowie Żmujdzinów,
340 2,19| się więc w milczeniu chłop przy chłopie, ramię przy ramieniu,
341 2,19| chłop przy chłopie, ramię przy ramieniu, to podnosząc,
342 2,19| począł grać na piszczałce, przy czym uśmiechał się, podnosząc
343 2,19| naramienniki, odjął pas z wiszącą przy nim mizerykordią, poprzecinał
344 2,20| w bór, ale jeden ulgnął przy ruczaju i tego zdusili powrozem
345 2,20| cenił i szanował, a mając przy tym serce rozkołysane wypadkami
346 2,20| dumny, z twarzą, na której przy blasku płomienia można było
347 2,20| zaczął przebiegać oczyma przy blasku ognia.~I przebiegł
348 2,20| nie było jakiej niewiasty przy Zygfrydzie.~I począł wołać
349 2,20| leżeli na wznak, drudzy stali przy pniach, okrutnie przykrępowani
350 2,21| nowinę. Czech pomyślał może przy tym o tej swojej kochanej
351 2,21| Nigdy też nie zbrakło mi przy tobie ni jadła, ni napoju -
352 2,21| wstrzymał. Ludzie, co byli przy nim, poginęli - wszyscy.
353 2,21| miał rannego, ale ocalał, a przy tym dał czas staremu komturowi
354 2,21| całując się w policzki, przy czym de Lorche rzekł:~-
355 2,21| wdzięczny za ostatnią bitwę i przy tym nie miał żadnego prawa
356 2,22| A ludzi, mówiłeś, nie ma przy nich nijakich? - zapytał
357 2,22| Zbyszko - że tych ludzi, co przy kolebce, nasi pachołkowie
358 2,22| ożenić, a mnie spokojnie przy was siedzieć... Bo przecie
359 2,22| pokładli się na skórach przy małym ognisku, nanieconym
360 2,22| drogi. Natomiast o południu, przy pierwszym posiłku, oświadczył,
361 2,22| na sośnie, stojącej tuż przy drodze, wielki zacios w
362 2,22| głową, że tak i będzie, przy czym nabrał tchu w piersi
363 2,23| jej posiłek, nie chciała przy ludziach jeść, jakkolwiek
364 2,23| ognia w świetlicy i gdy przy jego blasku mogła dobrze
365 2,23| królom i książętom nieraz przy godziło się jeńców mordować?
366 2,23| tak: tę żmiję, która była przy Danusi, można by zgładzić,
367 2,23| jeszcze w leśnym dworcu przy księciu i księżnie, niechże
368 2,23| nie spotkamy, która by się przy Danusi starunku podjęła,
369 2,23| innym. Podczas ich rozmowy przy ognisku poszedł właśnie
370 2,23| spoczynku.~- Położę się przy progu izby - odrzekł Zbyszko.~-
371 2,23| rozwiązać ręce, abyś mógł siąść przy nas, zaś powrozów na nogach
372 2,23| które Maćko wyrzekł, czyniąc przy nich zarazem znak krzyża: "
373 2,23| podobne słuchy chodziły. Przy tym Maćko, wiedząc z opowiadań
374 2,23| tego ją przywiedli.~Zbyszko przy wyrazach "jagnię niewinne"
375 2,23| poszedł spocząć u progu chaty, przy którym nie znalazł już służki
376 2,23| obaczy, widząc Zbyszka wciąż przy sobie. Potrafi ci on być
377 2,23| świtania czekał, ale teraz przy legnę trochę. Nie ma jeszcze
378 2,23| rzekłszy, Czech wyciągnął się przy dogasającym ognisku, nakrył
379 2,23| Hlawą do koni, ale zastali przy nich jednego tylko pachołka.
380 2,24| chaty i dwukrotnie widział przy świetle wpadającym przez
381 2,24| rzeczne nieprzepłynione". Przy tym, mając prostą i dobrotliwą
382 2,24| bojowym koniu, gdyby miał przy sobie Zbyszka i gdyby obaj
383 2,24| że Zbyszko jest w chacie przy Danusi całkiem bez broni,
384 2,24| owego rycerza, który stał przy Arnoldzie. Ów zaś z nie
385 2,24| mój nie ma nawet miecza przy sobie - rzekł -i prosi,
386 2,24| nie ruszycie, mógł zostać przy swojej niewieście.~- Niech
387 2,24| ku temu samemu ognisku, przy którym Maćko noc spędził,
388 2,24| słowa.~Po czym zasiedli przy ognisku i przyniesiono jeść
389 2,24| Z rozmowy dowiedział się przy tym stary rycerz, jakim
390 2,24| Boże, bądź mi ku pomocy i przy skonaniu!~-Aż ową nieszczęsną
391 2,24| rozumiał, że jemu wypada zostać przy żonie, a mnie z wami. Ale
392 2,24| poszedł mu to oznajmić, przy czym widocznie w obawie,
393 2,24| siodło i trzymać w drodze przy piersi, czy też złożyć w
394 2,24| jakkolwiek nie chciał okazywać przy Niemcach wzruszenia, nie
395 2,25| więzów tylko na postojach przy jedle: "Jedz, wilcza mordo,
396 2,25| jezior, w których widywali przy zachodzie słońca pławiące
397 2,25| rychlej na górę, nie chcąc przy ludziach wypytywać.~- Co
398 2,25| modlitwie.~- Nie obaczyłaże się przy Zbyszku? - spytała znowu.~-
399 2,25| mówi - odrzekł ksiądz - ale przy łasce boskiej i jedna wystarczy.~-
400 2,25| Hlawie po prostu trupem. Przy krześle stał stół, a na
401 2,25| odmówił "Ojcze nasz" do końca. Przy słowach: "i odpuść nam nasze
402 2,26| Nad samą drogą.~- Nikogo przy nim?~- Nikogo. Spłoszyłem
403 2,27| jest zwichnięty, ale że przy tym i ciało ogarnia jakaś
404 2,27| do ostatniego tchu. Ale przy końcu drogi było jeszcze
405 2,27| Od stróżów dowiedział się przy tym, że oboje księstwo wybrali
406 2,27| niewiasty najęte do posług przy Danusi i młodziankowie,
407 2,27| usnęli; tylko Zbyszko czuwał przy noszach i siadłszy tuż na
408 2,27| pohamował się, klęknął tylko przy noszach i pochyliwszy się
409 2,27| przez radość odpowiedzi.~- Przy mnieś jest! Pod Spychowem!
410 2,27| Kwiecie pachnie...~- Bośmy przy łące - odrzekł - ale wnet
411 2,27| pachołkowie, którzy byli opodal przy koniach na łące. Ale zrozumiawszy
412 2,27| Zbyszko klęczał w cieniu, przy noszach, z głową na kolanach
413 2,27| lilie polne, a na miedzy przy ugorze janowiec. Aż gdy
414 2,28| chorągiew z Jurandowym znakiem, przy której szli zbrojni "woje"
415 2,28| do noszów, a on klęknął przy zwłokach, powiódł po nich
416 2,28| czas modlił się głośno, przy czym ludziom zdawało się,
417 2,28| bursztynu.~Juranda nie było przy tym, albowiem działy się
418 2,28| Maćka, zostawił go jeszcze przy życiu.~ ~
419 2,29| odwiedzał Juranda i siadywał przy nim. Opowiedział też księdzu
420 2,29| przesiadywał albo w podziemiu przy trumnie Danusi, albo na
421 2,29| niej pieśń, którą śpiewał przy lutniach w nocy u kraty
422 2,29| widzieć waszych rycerzy, a przy tym słyszałem, że damy z
423 2,30| zagrabił, ale te, którem przy napaści ukrył, tom odnalazł
424 2,30| zmarłej ułożył, i śpiewał ją przy cytrze w otwartym oknie,
425 2,30| wielkim mistrzem prowadzić, przy królu zaś łatwiej się upomnieć,
426 2,30| na Zgorzelice najeżdżali, przy czym mogła się stać i młodszym
427 2,30| księstwa, gdyż nie było jej przy kim ostawić. I szczęście,
428 2,30| to krzywdy chcą mistrzowi przy królu do oczu wymówić.~-
429 2,30| dlatego rycerze, którzy są przy majestacie, powiadają, że
430 2,30| obrębie murów zamkowych przy Baszcie Większej. Z powodu
431 2,30| potężny rycerz z Taczewa, gdyż przy drobnym i szczupłym panu
432 2,30| rad, że się spotkamy jeno przy pełnych konwiach i da Bóg,
433 2,30| postawił na ziemi, gdyż właśnie przy wejściu na dziedziniec huknęły
434 2,31| panią na Płocku stał tuż przy wejściu, więc księżna Anna
435 2,31| mazowieccy ustawili się zaraz przy bokach pana, od przodu bili
436 2,31| obaczym.~Lecz uśmiechnął się przy tym dobrotliwie, nie chcąc,
437 2,31| oblicza, bo wiedziano, że król przy rozmowie o łowach bywa także
438 2,31| na migi, aby się do niego przy sposobności zbliżył. Ale
439 2,31| smutny głos ozwał się tuż przy nim:~- Zbyszku...~Młodzian
440 2,31| goście zasiedli, stanął przy ławce za plecami księżny,
441 2,31| że gasną inne świeczki przy tej pochodni. Zbyszka ciągnęło
442 2,31| krakowską przygodę. A że był przy tym rycerz Powała, więc
443 2,31| posłowie krzyżaccy czekali przy bramie, ani ci na nich król
444 2,31| wy... a ty - ostaniesz tu przy dworze?~- Nie - odpowiedziała. -
445 2,32| wszystkich przewyższył. Przy tej sposobności porozumiewał
446 2,32| istotnie o wymianę jeńców, przy czym ukazały się dziwne
447 2,32| prawdę odpowiedział obecny przy obradach pan z Taczewa następującym
448 2,32| odrzec, a gdy spostrzegł przy tym, że król poczyna marszczyć
449 2,32| całego dworu ulubieńcem, a przy tym nigdy o nic dla siebie
450 2,32| niejeden zajrzy - mówił mu - że przy majestacie zostajesz, ale
451 2,32| serca nikt chyba nie ma.~- Przy majestacie dobrze - odrzekł
452 2,32| i z Powałą prawie ciągle przy jego boku, mógł mu się lepiej
453 2,32| trąb i szczęku oręża, ani przy pucharach przepełnionych
454 2,33| znajdowali się przez cały czas przy boku mistrza, który ciekawy
455 2,33| wdzięcznością. Uderzyło go przy tym w tej chwili podobieństwo
456 2,33| by ostatnie słowo zostało przy polskim rycerzu, znów zaczął:~-
457 2,33| zmuszając je nawet do robót przy drogach i przy łamaniu lodów -
458 2,33| do robót przy drogach i przy łamaniu lodów - a z nimi
459 2,33| pod Ragnetą i miasteczka przy innych zamkach.~- W Bogu
460 2,33| Podzamczem. Gmach tam wznosił się przy gmachu, tak iż wydawało
461 2,33| gmachami, w przejściach, przy bramach, w warsztatach -
462 2,34| jest Jagienka? Jest dwórką przy księżnie Ziemowitowej. Ba -
463 2,34| drogi, alboby zamarł gdzie przy drodze. Przywiozłem ją do
464 2,34| postawił dzbaniec z winem, a przy nim kubki, po czym siedli
465 2,34| Nie zwali ci się z konia przy pierwszym starciu rycerz,
466 2,35| małymi schodami w murze, a przy tych schodach jest pewna
467 2,35| odpowiadał:~- Często u nas przy biesiadach takie rzeczy
468 2,36| miała zostać w Spychowie przy Jurandzie aż do jego śmierci.
469 2,36| Spychowa. Maćko wysławiał przy tym bardzo poczciwość Jagienki,
470 2,36| starunku nie miał. Bała się przy tym Cztana i Wilka, a ja
471 2,36| braciom bez niej niżeli przy niej.~- Wiera, że nijak
472 2,36| jasne, droga sucha, łatwa, a przy tym bezpieczna, gdyż z powodu
473 2,36| Ale Zbyszko krótko zabawił przy Jurandzie, który nikogo
474 2,36| posiłek. Wychodząc, zauważył przy blasku pochodni, że na trumnie
475 2,38| Naprzód zatrzymała się przy odrzwiach, potem, skoczywszy
476 2,39| razem z księdzem Kalebem przy drugim strzemieniu, a tuż
477 2,39| ukrycia łez pochyliła się przy tym tak, że czoło jej dotknęło
478 2,39| tymczasem pachołkowie konni przy bramie trzymający juczne
479 2,39| Bóg wie kiedy oto wróci, a przy tym Jagienkę uważa całkiem
480 2,40| odprowadził ich do domu.~Było przy tym spotkaniu niemało radości,
481 2,40| dawna nie widział. Mówił przy tym, że już się ku niej
482 2,40| powiedzieć, któren by cię przy tym wyśmiać nie omieszkał.~-
483 2,40| to dobywanie zamków, bo przy nim ni zbroja, ni ćwiczenie
484 2,40| i częstokołem siedzi, a przy tym czatownię ma, z której
485 2,40| nim do Pana Jezusa, to mu przy dobrej zbroi i dziesięciu
486 2,41| Bogdańcu, drugi w Zgorzelicach przy siostrze.~l od tej pory
487 2,41| serca, wiedział bowiem, iż przy pieniądzach łatwo będzie
488 2,41| Jagienki, udając bowiem przy niej, że ma dobrą otuchę,
489 2,41| zwykle pod wieczór, z kuszą przy siodle i z oszczepem, od
490 2,41| wprowadzał ją do izby i gwarzyli przy ogniu o Zbyszku, o Litwie,
491 2,41| powróci? Jegienka zadawała przy tym Maćkowi pytania, które
492 2,43| mogło. Już w czasie wyprawy, przy Witoldzie, gdy sprawy wojenne
493 2,43| zwłaszcza gdy nie było przy nim Jagienki - że źle, smutno,
494 2,45| je i pogłębić należycie. Przy pogłębianiu dokopano się
495 2,46| Wilk, aby z nim "ugwarzyć" przy ognisku, albo też on sam
496 2,46| przyświadczył Maćko. I przy sposobności wynosił pod
497 2,46| pląsać z młodymi rycerzami przy smolnych pochodniach aż
498 2,46| zmężniał, rozrósł się, a choć przy potężnej i wyniosłej postawie
499 2,47| Płocku wyłuszczyła. I mistrz przy tym rzekł: "Co byś o mnie
500 2,47| szatnym - i opowiedzieli to przy stole na wieczerzy. To ci
1-500 | 501-524 |