1-500 | 501-504
Tom, Rozdzial
1 1,1 | pod on czas o wojnie i o tym, że Jaśko z Oleśnicy, którego
2 1,1 | konia i piechotą, a przy tym będzie ci okrutnie waleczne
3 1,1 | przyświadczać:~- Tak! tak! praw w tym, co powiada! Tak!~Lecz dalszą
4 1,2 | wy, panie, byliście przy tym? Jakoże was zowią, bom zapomniał?~-
5 1,2 | by temu się przeciwił, z tym będę się potykał póty, póki
6 1,2 | miejscu pani; chciała przy tym udać powagę, ale modre jej
7 1,2 | słowach stanęło wreszcie na tym. że po jutrzni i mszy porannej
8 1,2 | lecz im gwar był większy, tym ona spała lepiej, z otwartymi
9 1,2 | Po prawdzie, nic ci po tym. Ja się tam jakoś do króla
10 1,2 | króla docisnę, choćby z tym oto dworem - i może coś
11 1,2 | nich w Bogdańcu?... A przy tym ja trzy niemieckie grzebienie
12 1,2 | I myśl o Bogdańcu, bo w tym mnie nie przekonasz, że
13 1,3 | to benedyktyni byli już w tym Królestwie?~- Benedyktynów
14 1,3 | Królestwie?~- Benedyktynów w tym Królestwie nie było, albowiem
15 1,3 | rzekła uprzejmie księżna - tym bardziej że my tu na mszę
16 1,3 | zaś. tyniecki, sprawiał tym większe, że pod względem
17 1,3 | knechtów, ile się da - i na tym koniec. Knechci krzyżaccy
18 1,3 | piórami na głowach.~Więc w tym utrapieniu i niepewności,
19 1,3 | popychała go do tego, lecz tym razem roztropność wzięła
20 1,3 | krzyżackich się boim, bo przeciw tym na nic wszelka moc ludzka".~
21 1,3 | miarę w grzechach, tedy i tym relikwiom może mieszkanie
22 1,4 | ludźmi w swoim narodzie, i z tym większym szacunkiem począł
23 1,4 | uciechy jak ów zacny opat, i tym podarkiem, i tym, że strach
24 1,4 | opat, i tym podarkiem, i tym, że strach mój przed krzyżackimi
25 1,4 | rozmaite relikwie, a to tym bardziej że chcieli gości
26 1,4 | chwili przedstawiał on przy tym poniekąd osobę królewską,
27 1,4 | Prawda jest, ale mu o tym nie mówcie, chybaby sam
28 1,4 | więc teraz ozwał się w tym języku do Maćka głosem pojednawczym
29 1,4 | Choć dziwne są obyczaje w tym kraju, nie obrony, ale towarzystwa
30 1,4 | powiadam się najmocniejszym w tym Królestwie. Widziałeś waść
31 1,4 | kolei udusił. Bardzo się tym zafrasował nasz król, żeby
32 1,4 | więcej będzie orędowników, tym będzie dla młodziaszka lepiej...~-
33 1,4 | kościołów. Im było bliżej, tym ruch czynił się większy,
34 1,4 | uczyni. Pewnie się przy tym rozdzielicie dostatkiem,
35 1,4 | lubo zaniepokoił się trochę tym, że Powała tak o ich bezpieczeństwie
36 1,5 | musi myśleć ustawicznie o tym, czy jego postępki odpowiadają
37 1,5 | to samo, albowiem w całym tym zgromadzeniu nikt nie wątpił,
38 1,5 | Królowa zgodziła się tylko w tym zmienić zakonny pozór, iż
39 1,5 | spoczęły teraz z miłością na tym cudnym obliczu, któremu
40 1,5 | coś zdobyć i samemu przy tym karkiem nałożyć. "Pójdę
41 1,5 | przepraszać. Pomyślał przy tym, że jeśli pan Mikołaj z
42 1,5 | jakby zniecierpliwiony tym, że śniadanie się jeszcze
43 1,5 | smoleńskiego, pomagał mu w tym tak szczerze, że aż ronił
44 1,5 | praw chrześcijańskich w tym Królestwie. Sąd nad winowajcą
45 1,5 | królewskiej, całując mu przy tym kolana i dygocąc jak liść.
46 1,5 | czołem, jakby rozkoszując się tym, że i obie księżne, i tak
47 1,5 | daruje, niech się dowiedzą o tym wszyscy panowie chrześcijańscy.~
48 1,5 | chłopięcą zapędliwość. Z tym wszystkim każdy przewidywał,
49 1,5 | zadość.~Burzyły się więc tym bardziej przeciw Lichtensteinowi
50 1,5 | Groźny Powała okazał się przy tym najzawziętszym, albowiem
51 1,5 | królewskich, rozczulił się tym uczynkiem aż do łez i nie
52 1,5 | kogoś rozciął. I dobrze z tym było na wojnie, źle zasię
53 1,5 | będzie!~- I nie byłoby w tym sprawiedliwości - dodał
54 1,5 | także pomyśleć, że jest w tym zrządzenie boskie. Jednej
55 1,5 | Zbyszkowej, a jeszcze żałośniej o tym, że ród może wyginąć.~-
56 1,5 | że-być mieli ścinać na tym samym suknie, na którym
57 1,5 | powrócić. Usłyszawszy o tym, stary Maćko podjął się
58 1,5 | łaskę - i jeszcze by na tym wygrał, bo pomsty byłby
59 1,5 | źle. Wreszcie stracić na tym - nie stracisz.~- Pewnie -
60 1,6 | nawoływania. Nie trapiono się tym, że przyszła na świat córka. "
61 1,6 | tego wypadnie, nie mówiąc o tym, że nowe jakieś państwo,
62 1,6 | pierwszych zaś leciech, tym bardziej w pierwszych miesiącach
63 1,6 | o zdrowie królowej. Lecz tym razem nikt nie wychodził
64 1,6 | przyjdzie mu gnić do śmierci w tym więzieniu. Wówczas modlił
65 1,6 | śmiertelną. Na samą myśl o tym radość zapełniła mu piersi.
66 1,6 | będzie, powiada, dobrze w tym Królestwie, gdy ludzie poczną
67 1,6 | pomostek na rynku stawić". I na tym się rozeszli. Już ciebie,
68 1,6 | prorokowała. Jeśli prawda, to tym bardziej będzie kniaź rycerzy
69 1,6 | miłosierdzie Boże!~- A toć tym bardziej. Niechże mnie Bóg
70 1,6 | spoglądali mieszczanie. Tym razem było zaś na co patrzeć,
71 1,6 | złotą frędzlą u dołu - i w tym świetnym stroju wydawał
72 1,6 | chce za niego wyjść za mąż, tym samym zbawiała go od śmierci
73 1,6 | ręku, wracał na zamek, ale tym razem jak prawdziwy zwycięzca-tryumfator.
74 1,6 | nie uznać. Przykrywał przy tym srebrną brodę dłonią i uśmiechał
75 1,7 | Zbyszko naradzali się nad tym, co czynić. Stary rycerz
76 1,7 | szczęśliwym ocaleniu młodzianka, o tym tylko myślał i nad tym naradzał
77 1,7 | o tym tylko myślał i nad tym naradzał się z nim u kupca
78 1,7 | zresztą, chociaż nie udało się tym razem Litwinom, jednakże
79 1,8 | chłopów lub stada, Mazury w tym samym czasie czynili to
80 1,8 | go pozbawił. Od tej pory tym większa trwoga ogarnęła
81 1,8 | czaszki ludzkie. Prawdą w tym wszystkim było tylko to,
82 1,8 | z kuszy wystrzelili, ale tym jednym do dna ci człowieka
83 1,9 | rzekła. - Powiedział mi o tym Jurand, jeno prosił zarazem,
84 1,9 | zaprzysiągł. Może mnie przy tym zabiją - co i wolę niż patrzeć,
85 1,9 | księdza, bez spowiedzi, a tym samym dostać się, jeżeli
86 1,9 | przyjąć Ostatnie Sakramenta.~W tym celu ruszyli na całą noc.
87 1,9 | że nie umarł.~I na myśl o tym zdejmował go żal głęboki.
88 1,9 | matką. Lecz teraz wiedział o tym dobrze, a zarazem czuł,
89 1,9 | mówił sobie - w całym tym Królestwie nie ma człowieka,
90 1,10| Im mocniej go przygniesz, tym ci lepiej odskoczy, jak
91 1,10| hełmem głowę nakryć. A przy tym pobożny i bardzo pięknie
92 1,10| własnych śmieciach Przy tym w domu, choć ta człek i
93 1,10| raz trzeci na Zbyszka, ale tym razem z podziwem:~- Naciągnęliście
94 1,11| i koni pomnożył, a przy tym zbudował śpichlerz, chruścianą
95 1,11| dziedziniec zajechała na tym samym wronym koniu Jagienka.
96 1,11| kłąb. A czego to oni przy tym nie widzieli! Widzieli krzyżackie
97 1,11| jakże! prawił ci i mnie o tym w drodze - dodał Zych. -
98 1,11| człowieka w nocy uwidzi, a tym bardziej przy barciach,
99 1,12| którzy bardzo kręcili nad tym głowami, a nawet namyślali
100 1,12| latem w szałasie, ale i o tym Wawrku różnie mówiono. Zbyszko,
101 1,12| opór, więc pomyślał, że tym bardziej trzeba mu jechać,
102 1,12| przezorne. W ogóle było w tym zbliżaniu się coś tak ostrożnego,
103 1,12| odezwał się przed nim - i tym razem wyraźniejszy jeszcze
104 1,12| nie mogło go zwietrzyć, tym bardziej że zajmował je
105 1,14| widocznie myślał tylko o tym, co by uczynił na miejscu
106 1,14| przedzierając się przez gęstwę tym bardziej zbitą, że krze
107 1,14| powierzchnię, koziołkując przy tym i ukazując chwilami jaśniejszy
108 1,14| go wykręcać, mówiąc przy tym:~- Najlepiej go rozpleć,
109 1,15| zabrać albo zostawić, i tym samym zniżyć albo powiększyć
110 1,15| drzewiej, a gniewliwy przy tym bywał okrutnie.~- Gniewliwy
111 1,15| białej jace do Zgorzelic. Ale tym razem zdjął ją głęboki żal
112 1,15| jakom ku niemu śpieszył, i tym hojniejszym się okaże.~-
113 1,15| ławie sześciu pocztowych, w tym dwóch rybałtów i jeden pątnik,
114 1,15| jeżeliś - i co innego przy tym ślubował, to wiedz, że cię
115 1,16| możnego rycerskiego domu. W tym celu konia jej prowadziło
116 1,16| żenią, pomyślał, że i w tym wypadku tak być może i że
117 1,17| widzieli go dotychczas nigdy. Tym upadły serca na widok nędznego
118 1,17| w Zgorzelicach, odmówił, tym bardziej że zajmowało go
119 1,17| że im więcej będzie się w tym wypadku sprzeczał, tym więcej
120 1,17| w tym wypadku sprzeczał, tym więcej zyska.~Jakoż opat
121 1,17| a jak mi się spodoba i tym tu oto workiem prasnąć,
122 1,17| szpylmanów, rycząc przy tym jak ranny tur:~- Na koń,
123 1,17| psiawiary! Noga moja w tym domu nie postanie! Na koń,
124 1,18| tak, że jak już stanęło na tym, że ma jechać, tak pytam
125 1,18| jak opat zwie-dział się o tym od swoich skomorochów, w
126 1,18| ugodzić, ale by w ten sposób tym dowodniej swą zawziętość
127 1,19| spostrzegł, że mu się "cni" za tym, by ją przed się pod boki
128 1,19| miłe, że gdy teraz począł o tym myśleć, zaraz się zapamiętał
129 1,19| Jagience rozmyślnie, sądząc, ze tym sposobem Danusi się zasłuży
130 1,19| waszą miłością... No, nie na tym koniec, bo później panna
131 1,19| się zbyt zacnym, a przy tym mowa jego, lubo czysta,
132 1,19| bom słyszał, żeś sam o tym mówił, jako-że więc odpuścisz
133 1,19| pochodzenia człekiem, który przy tym wyglądał podejrzanie i mógł
134 1,19| ludzie mogli je nabywać i tym sposobem czyśćcowe męki
135 1,19| nakrytą głową nie godzi, ale tym razem, mając gotowe odpusty,
136 1,19| nocy bił się z myślami nad tym pytaniem. Czasem wydawało
137 1,19| dotrzymał. Zbyszkowi, gdy o tym myślał, zdało się rzeczą
138 1,19| o Zgorzelicach, tylko o tym, co mu należy czynić. Przede
139 1,19| musi, nie słyszał jednak o tym, by miała nastąpić tak prędko.
140 1,19| ludzka chęć wyprzedza w tym razie wypadki. Wierzył innym,
141 1,19| wojnę. Więc Zbyszko, choć o tym w Bogdańcu nie słyszał,
142 1,19| granic w kraj wjeżdżał, tym mniej się ludzie na tym
143 1,19| tym mniej się ludzie na tym rozumieli i tym bardziej
144 1,19| ludzie na tym rozumieli i tym bardziej poczytywali go
145 1,19| W Warszawie spokój był, tym bardziej że dwór bawił w
146 1,19| nie poprzestał jednak na tym i począł się przepytywać
147 1,19| całuje, to z tyłu gotów cię w tym samym czasie nożem żgnąć,
148 1,20| Rozdział XX~Lecz nie miało i tym razem przyjść między nimi
149 1,20| czekał na pozwolenie księcia, tym bardziej że postępując przeciwnie,
150 1,20| nabierze większego rozgłosu i tym łatwiej złote ostrogi mu
151 1,20| ostrogi mu wyjedna. Przy tym zaciekawiał go kraj i ludzie,
152 1,20| ciekawością słuchał opowiadań o tym starego przewodnika, Maćka
153 1,20| Lecz odpowiedź Maćka i pod tym względem sprawiła mu zawód
154 1,20| daj im Bóg kiedy przeciw tym stawać! U nich dzieciak
155 1,20| panu de Lorche.~- Mówili o tym na różnych dworach - odrzekł
156 1,20| sześcioro dzieci, wzburzyła się tym bardziej dusza w Zbyszku,
157 1,20| chciwie, żelaziwo, rzemienie i tym podobny owoc ludzkiej przemyślności,
158 1,20| Zbyszko!~Po czym, nie myśląc o tym, że patrzy na nią cały dwór
159 1,20| do niego i piszcząc przy tym z wielkiej radości póty,
160 1,20| wyrosła, rozkwitła. A przy tym tyle i tak ciągle mówiono
161 1,20| zapamiętał. Zapomniał nawet o tym, że trzeba przy stole służyć.
162 1,20| nawet i takie niewiasty w tym rodzie, które wychodząc
163 1,20| łasiczy kaptur, świadcząc tym uczynkiem o swej miłości.~
164 1,20| twarzy uśmiechu, albowiem pod tym względem Zakon złą miał
165 1,20| księcia wraz z dworem i jako w tym zdarzeniu zginęła matka
166 1,20| buchała z Krzyżaka przy tym opowiadaniu jak płomień,
167 1,20| Złotoryją?~- Bóg nam właśnie i w tym pobłogosławił, że książę
168 1,21| znajdowała się sieć, rozpięta w tym celu, by zwierz, który zdoła
169 1,21| stanowisko, wiedząc, że tym właśnie wgłębieniem będzie
170 1,21| bywały, tłumaczył sobie tym, że wszyscy ci wśród niezmiernych
171 1,21| widząc, jak zawarły się przy tym jego ręce, a usta pozostały
172 1,21| bywał, albowiem zajęty był tym razem wypiekaniem opłatków
173 1,21| niego, dowiedziawszy się o tym, Czech, tymczasem jednak
174 1,22| wynagrodzić. Musiał jednak przy tym pomyśleć, że miał go od
175 1,22| położyć koniec dalszej o tym rozmowie, rzekł:~- Z waszą
176 1,22| de Fourcy, mrugając przy tym nieznacznie oczyma, jakby
177 1,22| Zygfryd de Lowe.~- Trzeba z tym krwawym psem raz skończyć! -
178 1,22| równe są męstwu; co tedy o tym mniemacie?~- Mniemam, że
179 1,23| Fourcy, a że uderzyła go przy tym uroda dziewczyny, więc gdy
180 1,23| Nie. Naród u nas mówi tym samym językiem. Są też w
181 1,23| znający i na wszystko gotowi. Tym obiecnę, jeśli wskórają,
182 1,23| pójdą na haki. Ich głowa w tym, żeby się nie spotkali.~-
183 1,23| upuścił go na ziemię, w tym samym zaś czasie pozostali
184 1,23| odrzekł Gotfryd. - Chwała tym...~Lecz przerwał, bo w tej
185 1,23| chciał pozwać, sądząc, że tym sobie ujmie i zjedna Juranda.
186 1,23| albowiem rozumiał, że po tym, co zaszło, nie można czasu
187 1,24| odejmując od oczu ręce.~- Tym, co Krzyżaki przyślą, psa
188 1,25| prawych rycerzy uważam.~I na tym skończyło się posłuchanie.
189 1,25| użyć jednakże nie chciał, tym bardziej że chory poprzedniej
190 1,25| politowania nad ludzką biedą, to tym łatwiej przebacza!... Ale
191 1,25| aby w domu żywa dusza o tym nie wiedziała; postanowili
192 1,25| postanowił zamilczeć przed nim o tym, co się miało stać, kazał
193 1,25| ludzie się spowiadają, a tym bardziej że idą święta,
194 1,25| przybraniem głowy. Na myśl o tym opanował panią jakiś dziwny
195 1,25| mówiła - wianek ruciany w tym boru wynajdę! Ni tu kwiatuszka
196 1,25| ciebie sobie..." - a do wtóru tym słowom cichym i słodkim
197 1,25| wszystkich sercach - i w tym ucisku zbiegały im godziny
198 1,25| rozstać, to jest, że było w tym wyrzekaniu coś obrządkowego
199 1,26| go ochota porozmawiać o tym z Czechem, którego polubił,
200 1,26| nazywał). Nic tu po nas w tym dworcu, a choćbym miał zachorzeć,
201 1,26| Jurandówny, i wydało mu się to tym podobniejszym do prawdy,
202 1,26| jest". Pomyślał też i o tym, że stryjowi, gdy się dowie
203 1,26| stryjowi, gdy się dowie o tym, co zaszło, będzie okrutnie
204 1,26| długo krzyw o taki związek, tym bardziej że wiedział przecie
205 1,26| przecie o miłości bratanka i o tym, ile ów Danusi zawdzięcza...
206 1,26| Zbyszkowych towarzyszów teraz o tym nie myślał - wszyscy bowiem
207 1,26| żeby jutrzejszy dzień był tym radośniejszy.~- Ba! Byliśmy
208 1,26| usłyszawszy te słowa, gdyż dotąd o tym nie pomyślał. W tej chwili
209 1,26| się księżna trwożyć nieco tym, że ich tak długo nie było
210 1,27| który teraz prowadził ich tym szybciej i pewniej, że miał
211 1,27| dłużej upierał! Jest też w tym dla niego i przestroga boska,
212 1,27| się gorliwszą od innych i tym zatrzeć pamięć, że urodziła
213 1,27| się wokół, mrugając przy tym oczyma.~- Pochwalony Jezus
214 1,28| Księżna i Zbyszko byli przy tym obecni, więc on, siadłszy
215 1,28| nieszczęść Juranda i przy tym ogarnął ją jakiś strach. "
216 1,29| mógł być ktoś nasłany w tym celu, aby tych ludzi przestrzec
217 1,29| odzyskania Danusi. Myśląc o tym, żałował, że nie ma przy
218 1,29| wszelako tę rzecz do Spychowa, tym bardziej że zapadła noc
219 1,29| przyrzucić, ale później biada tym, którzy na to jedyne dziecko
220 1,30| dokończył, bo na samą myśl o tym poczuł w piersi nie ludzkie,
221 1,30| wam tak nie pomógł przeciw tym zbójom, jako ja pomogę.
222 1,30| wy wiecie, panie, jaka w tym kraju jest ku nim nienawiść
223 1,30| trwoga, zwłaszcza że przy tym Jurand mówił o wykupie,
224 1,31| Zbyszka i rzekł z naciskiem:~- Tym, co jest w skarbcu, można
225 1,32| godzić i sromota, i na myśl o tym wyło w nim serce z bólu,
226 2,1 | niewiele światła, a przy tym dzień był zimowy, chmurny.
227 2,1 | po twarzy, a wreszcie po tym, że siedział za stołem w
228 2,1 | Jurand - bo czci ujmujesz tym, którzy potykali się ze
229 2,1 | nią nie jest - nie nasza w tym wina, ale raczej wola Pana
230 2,1 | mogli go dognać, a przy tym pospolici żołdacy bali się
231 2,2 | rzekł:~- Nad klęską, nad tym, co powie mistrz i kapituła,
232 2,2 | mistrz i kapituła, i nad tym, by z naszych uczynków nie
233 2,2 | przyjdzie do wielkiej wojny z tym wilczym plemieniem!~Na to
234 2,2 | mówić na stronę zakonników, tym snadniej wam uwierzą. Mówcie
235 2,2 | dziewka Jurandowa, dał znać o tym Jurandowi, któren też przybył
236 2,2 | odrzekł Rotgier - gdyż o tym, że ona tu jest, nie wiedział
237 2,2 | się czegoś domyślali, ale tym pomieszała w głowie owa
238 2,2 | jego pamięć...~- Radźmy nad tym - rzekł Rotgier.~- Radźmy
239 2,2 | kto jest, daliśmy znać o tym Jurandowi, myśląc, że to
240 2,2 | dróg; ale gdy stanę przed tym Panem, którego czczę i miłuję,
241 2,2 | uczynił, abyście mieli o tym wątpić?~- Nie wątpię, bo
242 2,3 | jego wychowankę, a przy tym córkę potężnego i wzbudzającego
243 2,3 | pieczęcią i przywieziony tym razem przez człowieka, o
244 2,3 | właśnie przyszła wieść o tym, co zdarzyło się w Szczytnie.~
245 2,3 | zależy wielkiemu mistrzowi na tym, by na wypadek wojny z królem
246 2,3 | na stronie, nie wierzył tym wieściom, albowiem nietajnym
247 2,3 | Więc dowiedziawszy się o tym, daliśmy na msze dziękczynne,
248 2,3 | Rotgiera.~Ów zaś uzuchwalił się tym bardziej i wsparłszy się
249 2,3 | powstrzymał się, uczynił zaś tak tym bardziej, że sam książę
250 2,4 | topory.~Ucieszyli się tedy tym postępkiem Mazurowie i znów
251 2,4 | Kaleba, a jego pieczęć, i w tym liście Jurand powiada, iż
252 2,5 | niego lub dla Danusi, z tym większym niepokojem przypominał
253 2,5 | niemiecki topór oddawać?" I tym gorliwiej modliły się dla
254 2,5 | Chrystus, że prędko uwinę się z tym pruskim chmyzem, zali mi
255 2,5 | gdyż Zbyszko mógł przy tym stracić równowagę i upaść,
256 2,5 | zrozumiał, że czeka go z tym młodziankiem ciężki trud
257 2,5 | obronie. Ale pomylił się i w tym. Zbyszko nie umiał uchylać
258 2,5 | uderzeń zrozumiał, że w tym młodziku jest coś takiego,
259 2,5 | cios stanowczy, to walka z tym strasznym, choć mniej doświadczonym
260 2,5 | głęboka nienawiść szły na tym pobojowisku na sąd Boży.~
261 2,5 | się temu uczuciu obronić, tym bardziej że Czech, chcąc
262 2,5 | czoła - pochylając przy tym głowę i przypatrując się
263 2,5 | obecnych biorę na świadków w tym, o czym i sam świadczę,
264 2,5 | dworze książęcym śmiał o tym wątpić - on, de Lorche,
265 2,6 | coś widać, ale im głębiej, tym większa gęstwa, że się człek
266 2,6 | wszyscy uradzą, tak będzie.~Na tym skończyła się narada, po
267 2,6 | We wszystkim, jeno nie w tym, bym poszedł precz. Jeśli
268 2,6 | jeno moja na jego. A przy tym wiedz, że mi tam z tobą
269 2,6 | sąd Boży i zabiłem go.~- Tym bardziej Jurand nie wróci...
270 2,6 | Chybaby moc Boża!...~- Jadę z tym oto rycerzem, aby go z ich
271 2,7 | donosił także Rotgier, że dla tym lepszego okazania niewinności
272 2,7 | pozywając każdego, kto by o tym wątpił, na sąd Boży, to
273 2,7 | zemsty nie poniecha, a tym bardziej gdyby niewiastę
274 2,7 | swe siły. Nieraz mówiono o tym przy Zygfrydzie w Malborgu,
275 2,7 | srogiej duszy, myśląc teraz o tym sposobie. Radował się również
276 2,7 | najlepszych sposobów wojny z tym plemieniem go uczył. A teraz
277 2,7 | zamyślił się jeszcze nad tym, czyby nie lepiej wysłać
278 2,7 | mu pod brodą widocznie w tym celu, aby usta nie pozostały
279 2,7 | wróciwszy do izby, siadł na tym samym krześle, na którym
280 2,7 | okien. Po drodze rozmyślał o tym, co się stało. Czuł jakąś
281 2,7 | sobie, jak niegdyś radzili o tym z Rotgierem i jak młody
282 2,8 | Maćko znów począł sapać, tym razem z zadowolenia.~- No! -
283 2,8 | wypytywać Czecha, jako to było z tym ślubem i kiedy było.~A Czech
284 2,8 | mają. I kto im dowiedzie? Tym bardziej że dworscy w Ciechanowie
285 2,8 | jeno dla okupu. A przy tym zbóje nie potrafiliby ni
286 2,8 | odpowiedział Maćko - tym bardziej że sierota, a Cztan
287 2,9 | rzekł Maćko - myślałem o tym i ja.~- I coście wymyślili?~-
288 2,9 | ale kiedy? - nie nasza w tym głowa, jeno królewska. Może
289 2,9 | wszystkiego się można spodziewać, tym bardziej że jako wiecie,
290 2,9 | po pijanemu zwady szukał, tym razem odgrażał się tylko
291 2,9 | rozmyślał prawie z radością o tym, czego dokazał.~- No! -
292 2,9 | ale za to Cztan będzie tym bardziej nastawał. Bóg wie,
293 2,9 | wziął z Moczydołami i z tym, co jej opat ostawi, nie
294 2,10| przyjąć Sakramenta, a przy tym i testament u niego zostawić.
295 2,10| zawołał Maćko. – Wszyscy o tym wiedzą i gdyby chciała dać
296 2,10| przyjacielem, i radził się nawet w tym względzie Jagienki.~- Powiesiłbym
297 2,10| Wprawdzie Czech, gdy o tym opowiadano, uśmiechał się
298 2,10| przez błota, nie zajdą przy tym jakieś niespodziane przeszkody
299 2,10| iść, ale skończyło się na tym, że Hiawa, któren był pachołek
300 2,10| pokuszenie. A był to przy tym słodki jak miód pacholiczek,
301 2,10| ale już inaczej, i przy tym służył jej tak, jak rycerski
302 2,11| łamał; bór giął się pod tym rozpętanym tchnieniem i
303 2,11| Pokrzepiło się znowu tym wspomnieniem Maćkowe serce,
304 2,11| zrobię?~I począł się nad tym zastanawiać, czyby je lepiej
305 2,11| tych powodów i wierząc przy tym głęboko, że Danuśka przepadła,
306 2,11| bo nieraz odzywał się z tym w Zgorzelicach, więc przez
307 2,11| ją hojnie darami; lecz w tym razie serce jej było po
308 2,11| Gotowa im była pomóc - i przy tym cieszyło ją, iż ma przed
309 2,11| do łez ją wzruszył, a to tym bardziej że sam niedolę
310 2,11| wówczas pacholęciem. Przy tym jednego byłby on tylko jako
311 2,11| ślubów dopełnię.~Lecz wbrew tym słowom sam nie wiedział,
312 2,11| który naprzód budził podziw tym, że pomimo młodych lat przybył
313 2,11| najmniejszej wątpliwości, że tym młodym rycerzem był Zbyszko.
314 2,11| Kazimierzowej ręki. Przy tym pogoda nastała cudna. Noce
315 2,11| zachowanie wielkie, a przy tym mściwy jest. Najmniejszej
316 2,11| kilkakrotnie dziad, kiwając przy tym głową.~Po czym wskazał palcami
317 2,11| serce Jagienki zadrgało tym większym współczuciem, a
318 2,11| więcej mu się przypatrywałem, tym więcej chodziło... Ba! brody
319 2,11| sambińskim...~- Mniejsza z tym... Wy miarkujcie, o co pytam,
320 2,11| wypuścił. Większa była złość w tym wypuszczeniu, niż żeby mu
321 2,13| Dziwne to rzeczy i był w tym chyba palec Boży. Ów kat
322 2,13| Diederich żyw, nie da jej; tym bardziej że już raz obronił".~-
323 2,13| zwracając się do Hlawy:~- W tym jeno pobłądził, że was tu
324 2,14| niewinną krew wypił, i o tym Jak ją niespodzianie kat
325 2,14| gdyż był służbisty, a przy tym znajdował pewną osłodę w
326 2,14| życia od tura nie stradał. Tym bardziej mógł być pożyteczny
327 2,14| dni mnie wyprzedził. Przy tym pojedzie przez Prusy, by
328 2,14| pokazywać chyba ot co! - i tym sobie wolny przejazd czynić.~
329 2,14| odgrażać. Zasłyszawszy o tym, Żmujdzini nuż w Niemców!
330 2,14| na Żmujdź uczynić, jeno z tym długo muszą czekać, aż do
331 2,14| stopy, aby jej cześć oddać tym większą, a potem podniósł
332 2,14| urokiem. Teraz chwyciła go tym bardziej za serce swą urodą,
333 2,14| jeszcze, ale przeszkodził mu w tym ksiądz Kaleb i stary Tolima,
334 2,15| krwią zniszczenia".~Tak i tym podobnie skarżyli się Żmujdzini.
335 2,15| pociągnie do księcia Witolda, tym wojna rozgorzeje większa
336 2,15| wojna rozgorzeje większa i tym pewniej można będzie czegoś
337 2,16| mówić otwarcie, wcale się tym nie tropił i w końcu rzekł:~-
338 2,16| dopiero co was pobili. W tym miał ci on słuszność.~-
339 2,17| do bitki pachołki.~- |I w tym się mylisz, bo to lud chrobry
340 2,17| Gotteswerder? Co masz w tym?~- Bo tak mi coś do duszy
341 2,17| porażki, co mogło się udać tym łatwiej, że po świeżym zwycięstwie
342 2,18| nie usłyszą.~- Jużci, że o tym pomyślałem.~- Pomyślałeś
343 2,18| krwi lub głodem. Było w tym coś strasznego, a zarazem
344 2,18| głąb leśną. Wybrał przy tym Zbyszko miejsce na zakręcie,
345 2,18| zaś owych ptaków pełno w tym boru i kowanie dochodziło
346 2,19| gwarne i rozgłośne, jakby w tym zakącie lasu odbywał się
347 2,19| przez nią, ani jej ominąć, a tym samym i zasłonić od pierwszego
348 2,19| nie mogła. Otoczyło przy tym ją samą mrowie Żmujdzinów,
349 2,19| jego piersiach posłużyła mu tym samym jako oparcie, za czym
350 2,19| dosięgnąć mieczami jego ludzi, a tym czasem berdysze poczęły
351 2,20| ludzi i szedł śpiesznie tym samym szlakiem ku Skirwoille,
352 2,20| zwykle twarz jego rozświecała tym razem złowroga radość. Zaraz
353 2,20| i szanował, a mając przy tym serce rozkołysane wypadkami
354 2,20| Zbyszko - jeno Niemce o tym nie wiedzą.~I to rzekłszy,
355 2,21| Była-li moja niewiasta w tym oddziele, z którym szedłeś?
356 2,21| Czech pomyślał może przy tym o tej swojej kochanej pani,
357 2,21| pary nie puścił. Siła o tym szepcą sobie jego ludzie.
358 2,21| duszy. Teraz jeszcze gdy o tym wspomni, to mu włosy dębem
359 2,21| rannego, ale ocalał, a przy tym dał czas staremu komturowi
360 2,21| zełgał, gdyż źle byś na tym wyszedł!~- Znak jeszcze
361 2,21| chcieć, abyś mi przeciw tym ludziom pomagał, z którymi
362 2,21| za ostatnią bitwę i przy tym nie miał żadnego prawa zatrzymywać
363 2,22| Złodziejowi z Biskupic, a tym bardziej Zawiszy Czarnemu?
364 2,22| wyroki boskie. Nieraz ja o tym myślę, czemu też to nie
365 2,23| bój się! I powinieneś w tym Jurandowi wygodzić. Należy
366 2,23| będzie. Lepiej ot gadajmy o tym, co teraz należy czynić
367 2,23| podobne słuchy chodziły. Przy tym Maćko, wiedząc z opowiadań
368 2,23| Maćko, który nie lubił o tym mówić, bo w duszy poczuwał
369 2,24| rzeczne nieprzepłynione". Przy tym, mając prostą i dobrotliwą
370 2,24| rozmowy dowiedział się przy tym stary rycerz, jakim sposobem
371 2,24| obu na słowo. Miał on w tym swoje wyrachowanie: oto
372 2,24| oznajmić mu, że nie ma o tym co gadać, bo taka wasza
373 2,24| obłowicie! Ale dobrze, żeście o tym wspomnieli, bo teraz i was
374 2,24| tego wiemy, ileśmy warci.~- Tym lepiej - rzekł młodszy von
375 2,24| Ale zaraz potem dodał:~- Tym lepiej, nie dla nas, bośmy
376 2,24| Wił się tedy jak piskorz, tym bardziej że Wolfgang, lubo
377 2,24| tej niebogi może też być w tym zbawienie.~Tak mówiąc, spoglądał
378 2,24| na ręku Danusię. Było w tym coś tak wzruszającego, że
379 2,24| się ze wszystkich sił za tym umiłowanym chłopakiem, w
380 2,25| stary Krzyżak okrutnie, tym bardziej że żylasty Maćko
381 2,25| jednak doskonale, że byłoby w tym coś upokarzającego dla Jagienki,
382 2,25| nocami tak leży, a dziś tym bardziej pewnie do rana
383 2,26| zaprzeć! Nie! Wiedział o tym i Maćko, który też nie z
384 2,26| duchy nie zbierały się w tym miejscu, i wrócił do orszaku.~-
385 2,26| w zadumie, rozmyślając o tym złowrogim mnichu-rycerzu,
386 2,27| zwichnięty, ale że przy tym i ciało ogarnia jakaś choroba,
387 2,27| której nie ma już sił w tym wycieńczonym przez niewolę,
388 2,27| stróżów dowiedział się przy tym, że oboje księstwo wybrali
389 2,27| zawołał Zbyszko. Było zaś w tym stłumionym okrzyku więcej
390 2,28| bursztynu.~Juranda nie było przy tym, albowiem działy się z nim
391 2,28| źrenicami duszy ogląda, ale w tym się pomylili, gdyż on, nieczuły
392 2,29| trwający.~A potem zmorzon tym płaczem i żalem, i niewywczasem,
393 2,29| drugiego prześciga...~- Tym bardziej powinien był Tolima
394 2,29| Lubawy pieniądze wiezie. Tym się ocalił, ale też komtur
395 2,29| Dobrze. Niech jeno Niemce o tym nie wiedzą, bo się o Maćka
396 2,29| jako węże, ale przecie w tym Witoldzie mistrza znaleźli.
397 2,29| życzenie ich nie miało się tym razem spełnić, gdyż stare
398 2,29| waszych rycerzy, a przy tym słyszałem, że damy z dworu
399 2,30| zabrał ją do Spychowa w tym celu. aby ją za niego wydać.
400 2,30| jest?~- Nie masz go, ale i tym, którzy są, napatrzyć się
401 2,30| o pochwyceniu Danusi i o tym, jako jej szukał i jako
402 2,30| Krakowie ślubowali, ale z tym trzeba chyba wojny -którą
403 2,30| pozwoli mistrz kręcić.~- Tym bardziej że mam jeńca znacznego,
404 2,31| Uczynim tak, miłościwa pani, tym bardziej żem i teraz umyślnie
405 2,31| się już czuł pewniejszy na tym tronie, który po śmierci
406 2,31| Lecz uśmiechnął się przy tym dobrotliwie, nie chcąc,
407 2,31| a najlepszy dowód masz w tym, żem się z rycerzem z Taczewa
408 2,31| przygodę. A że był przy tym rycerz Powała, więc zaraz
409 2,31| wymogła, że nadmienił o tym i kom-tur toruński von Wenden
410 2,31| prostu odwiózł okup i na tym by się skończyło, z nimi
411 2,31| nie przyszło mu pomyśleć o tym, co będzie później. Więc
412 2,32| różnych spraw jak te, które w tym samym miejscu odbyły się
413 2,32| na zarzut odpowiedzieć, tym łatwiej, że w orszaku jego
414 2,32| odrzec, a gdy spostrzegł przy tym, że król poczyna marszczyć
415 2,32| polskiej mianowani zostali w tym celu Zyndram z Maszkowic,
416 2,32| zobaczy prędzej stryjca, i tym pewniej go odwiezie, gdy
417 2,32| dworu ulubieńcem, a przy tym nigdy o nic dla siebie nie
418 2,33| wdzięcznością. Uderzyło go przy tym w tej chwili podobieństwo
419 2,33| jakby mu zależało właśnie na tym, aby goście przypatrzyli
420 2,33| którego was prowadzę, ani tym bardziej z Wysokim.~Jakoż
421 2,34| warchołu. Nie wiem, czy ci o tym powiadał, bo on rad kryje
422 2,34| naraz chcieliby wyzwać - i w tym może być obraza boska.~A
423 2,34| Maćko, który widocznie coś o tym wiedział - kto się o waszych
424 2,34| odpowiedział giermek.~I na tym skończyła się rozmowa o
425 2,34| było między nimi mowy o tym, co dalej uczynią. Młodzian
426 2,35| to jest marszałek, był w tym czasie na wyprawie przeciw
427 2,35| Królestwo. Ale nawet i w tym wypadku okazała się nieżyczliwość
428 2,35| w tej chwili, że zima w tym kraju okrutnie bywa ciężka
429 2,35| rodzinnego zamku.~A było w tym to dziwnego, że podobne
430 2,36| Spychowa. Maćko wysławiał przy tym bardzo poczciwość Jagienki,
431 2,36| nie miał. Bała się przy tym Cztana i Wilka, a ja sam
432 2,36| jeszcze! - rzekł. - Ale o tym w Spychowie pogadamy.~I
433 2,36| droga sucha, łatwa, a przy tym bezpieczna, gdyż z powodu
434 2,38| ów nie dał sobie nawet o tym mówić. Uparł się jechać
435 2,38| toczyły się ważne narady nad tym, co uczynić ze Spychowem.
436 2,38| innych ziem. Radzili tedy nad tym długo, ale Zbyszko żadną
437 2,38| włos mi chłop mówi, ale w tym, co mówi, to praw.~I zafrasował
438 2,38| sobie wszystko garnął. W tym panienka za mną poświadczy,
439 2,39| ukrycia łez pochyliła się przy tym tak, że czoło jej dotknęło
440 2,39| krzami olszyny, rzekł:~- Pod tym znakiem nie dosięgnie ich
441 2,39| kościach i wiedział, że tym zabijakom, groźnym wprawdzie,
442 2,39| kiedy oto wróci, a przy tym Jagienkę uważa całkiem tylko
443 2,40| odprowadził ich do domu.~Było przy tym spotkaniu niemało radości,
444 2,40| nie widział. Mówił przy tym, że już się ku niej wybierał
445 2,40| powiedzieć, któren by cię przy tym wyśmiać nie omieszkał.~-
446 2,40| nie omieszkał.~- Toby po tym śmiechu zapłakał - odrzekł
447 2,40| powiada: "Czemu zaś mi Maćko o tym nie mówili?" Więc ja znów
448 2,40| Szkoda znalazła się tylko w tym, że kilku brańców uciekło,
449 2,40| częstokołem siedzi, a przy tym czatownię ma, z której straż
450 2,40| chciał na małym poprzestać, tym bardziej teraz, gdy majętność
451 2,40| Stary rycerz uradował się tym w sercu wielce, zrozumiał
452 2,41| ciągle w kółko, ciągle o tym samym - a nigdy żadnemu
453 2,41| Jegienka zadawała przy tym Maćkowi pytania, które już
454 2,41| bowiem domyślał się, jaka w tym twardym pozornie sercu tkwiła
455 2,42| że raz trzeba skończyć z tym nieprzyjacielem, który nigdy
456 2,42| bliską wojnę i tak nieraz o tym mówił do młodego Jaśka ze
457 2,42| Pytaj go ty.~I na razie na tym stanęło. Jednakże pokazało
458 2,43| wiedział, że był taki - tym bardziej że z początku chorzał.
459 2,43| inne nadać pozory - i w tym celu tak pewnego razu ozwała
460 2,43| okazuje.~I raz począł mówić o tym z Maćkiem. Starał się mówić
461 2,44| jechać, nie zwłócząc. W tym celu kazał wydobyć ze skrzyni
462 2,45| po roku, ale zabrał się tym gorliwiej dlatego, że przedtem
463 2,45| czerstwość i siłę. I był o tym jeden głos, że "to dopiero
464 2,45| jednak, gdy była mowa o tym, kogo by okolica wybrała,
465 2,45| dobre wsie.~Widziano więc w tym jakąś szczególną łaskę Bożą
466 2,45| rzeczy, więc nie było w tym podziwie złej zawiści. Owszem,
467 2,46| radością i nie zatroszczył się tym bynajmniej, że gdyby tak
468 2,46| Bo co my mieli? - mówił o tym pewnego razu do Zbyszka. -
469 2,46| ale ja myślę, że była w tym i łaska Boża - i wola, abyśmy
470 2,46| wiedzą, ale nie mówcie o tym nikomu.~Ludzie jednak domyślali
471 2,47| wyłuszczyła. I mistrz przy tym rzekł: "Co byś o mnie myślał,
472 2,47| rycerze w Krakowie mi w tym przyświadczą. Sam Zawisza,
473 2,48| że raz trzeba skończyć z tym strasznym wrogiem całego
474 2,48| słuchano ich z wielką uwagą, tym bardziej że było przekonanie
475 2,48| krajów i nie poprzestawać na tym, że tu i owdzie pokołacze
476 2,48| Maćko wiedział dobrze, co o tym myśleć, bo takie same łowy
477 2,48| został". Powtarzał przy tym słowa mistrza wypowiedziane
478 2,48| Im ich więcej będzie, tym bardziej kożuchy w Prusiech
479 2,48| sądzić swego zwierzchnika, tym samym go obrazi - i dobre
480 2,49| właśnie łamali głowy nad tym, za ile dni spotkanie może
481 2,49| między Krzyżaków przyjechał w tym jeno celu, aby przygód szukać
482 2,49| słuszność, a gdym się przy tym tu ożenił i osiedlił, jakże
483 2,50| chorągwi ziem polskich, w tym jedna przemyska, jedna lwowska
484 2,50| początek wojny. Gdyby choć na tym poprzestać! Ale oto dziś,
485 2,51| na pustych polach, a nad tym borem grała i mieniła się
486 2,51| chrześcijan, którzy się dziś na tym polu zetrą.~I wskazał ręką
487 2,51| związać z Niemcami i całym tym świetnym rycerstwem. Twarze
488 2,51| komturów:~- Radźcie jeno o tym, jak nieprzyjaciela z boru
489 2,51| chwilami krzyki cichły, jakby tym tam ludziom zbrakło tchu,
490 2,51| upadającej chorągwi, lecz w tym krzyku i w tej rozpaczy
491 2,51| jeden wir potworny, a w tym wirze śmigały ramiona, szczękały
492 2,51| pana piersiami zasłonić. Tym razem jednak król nie dał
493 2,51| Czeladź uwijała się na tym niezmiernym cmentarzu, zbierając
494 2,51| słowiańskie rozbiła się w tym dniu odkupienia o piersi
495 2,52| na pustych polach, a nad tym borem grała i mieniła się
496 2,52| chrześcijan, którzy się dziś na tym polu zetrą.~I wskazał ręką
497 2,52| związać z Niemcami i całym tym świetnym rycerstwem. Twarze
498 2,52| komturów:~- Radźcie jeno o tym, jak nieprzyjaciela z boru
499 2,52| chwilami krzyki cichły, jakby tym tam ludziom zbrakło tchu,
500 2,52| upadającej chorągwi, lecz w tym krzyku i w tej rozpaczy
1-500 | 501-504 |