Tom, Rozdzial
1 1,1 | Odbudowaliśmy z bratem, ojcem tego oto wyrostka, ale następnego
2 1,1 | obowiązywali się dowieść tego rycerskim pojedynkiem. Ma
3 1,1 | księża musieli mu gadać, że tego się czynić nie godzi. A
4 1,1 | piwa nie ulać. Nie uczynię tego, to mi konie padną albo
5 1,1 | jaferem żywot, to kolki od tego przechodzą.~- Nie żal i
6 1,1 | jedno książę mazowieckie tego imienia elektem płockim,
7 1,1 | dosiadał, choć inni biskupi tego nie chwalą, i w szrankach
8 1,1 | Słucka, z wielkim żalem tego oto Zbyszka, który sobie,
9 1,1 | pod Lublinem, by mnie od tego ślubowania rozwiązał.~-
10 1,1 | śpik to nie mięso, a oprócz tego, że uprosił sobie na to
11 1,2 | choćbym sam nie szedł, to tego oto bratanka, Zbyszka, panu
12 1,2 | stosowne przemówić:~- Co do tego - nie frasujcie się, miłościwa
13 1,2 | swojej pawie czuby obiecał, tego mu nie przygarnę. Wiskał
14 1,2 | jeszcze powiska, a że od tego wiskania parę łbów pęknie -
15 1,2 | pęknie - to mu jeno sława z tego urośnie.~- To, widzę, nie
16 1,2 | dojrzałego męża wobec całego tego dworu będzie uchodził, więc
17 1,2 | jest rycerzyk, bratanek tego oto ślachcica - odrzekła
18 1,2 | jest wartki, nie słuchał tego mile, ale zaraz, chwyciwszy
19 1,2 | odrzekł:~- Nie uczynię ja tego, miłościwa pani. chyba za
20 1,2 | Maćko, nie był zbyt rad z tego, co zaszło, idąc więc na
21 1,2 | ty dla Bogdańca, nie dla tego kaczego kłapaka do Juranda
22 1,2 | rozgniewam. Rad ją widzę i tego się nie zapieram; inne też
23 1,3 | dostatkach i uciechach myślą.~Tego właśnie żaden nie chciał
24 1,3 | grabstwo tynieckie pustoszył. Tego pokonał Walgierz i do Tyńca
25 1,3 | grzechy odpuścił, ale ze tego nie uczynił, przeto go ziemia
26 1,3 | że mąż jej pochodził z tego samego rodu książąt mazowieckich,
27 1,3 | nieprzyjaciółmi Królestwa tego i wszystkich narodów w naszej
28 1,3 | pobitych się znajdzie, z tego ja dziesięcinę wiernie kościołowi
29 1,3 | młodzieńcza popychała go do tego, lecz tym razem roztropność
30 1,3 | poselstwa i listy, a mimo tego nie można być pewnym dnia
31 1,3 | świętość noszono. Ale oprócz tego jest w klasztorze w Oliwie
32 1,3 | dusze i nie litują się ciał tego ludu, który z błędu nawrócił
33 1,4 | majętność starczy. Wnioskował z tego, że owi Fryzowie musieli
34 1,4 | Długolasu odrzekł:~- Ej, lepiej tego z rąk nie popuszczać, zbyt
35 1,4 | przecie, że złe duchy, znieść tego nie mogąc, muszą aż na granicę
36 1,4 | nijakiego dworu nie napotkali! Z tego to spotkania przyszło na
37 1,4 | cię przestrzec, że jeśli tego nie uczynisz, kto wie, co
38 1,4 | odrzekł posępnie Maćko - żem tego chłopa od małości wypiastował...
39 1,4 | nasz ród. bom stary - ale tego on uczynić nie może, choćby
40 1,4 | czci potrafisz bronić, a tego nie rozumiesz, że na cały
41 1,4 | hańby. Ale rad jestem, że tego nie będzie.~- Niedoczekanie
42 1,4 | prosić wówczas, gdy okaże się tego potrzeba, nie nadawał zajściu
43 1,4 | dobrze, co jej przyjść może z tego kawałka wyciśniętego drzewa.
44 1,4 | są lepsi od ciebie. Jam tego nie widział, ale ojciec
45 1,4 | dworzyszczu; ale niedługo tego było, bo ledwie się objęli,
46 1,4 | pierwszym gniewie uczyni, tego się w drugim nie uczyni.
47 1,5 | światowładnym Kulawcem.~Z tego też powodu imię jego silne
48 1,5 | synom Beliala. cóż nam z tego przyjdzie?~- Tochtamysz
49 1,5 | morze przelanej krwi - tego dokazało jedno jej słowo.
50 1,5 | przyrzekł trzech Niemców - i tego dotrzyma, ale przecie królowa
51 1,5 | że wedle chęci jeszcze by tego było za mało...~Tymczasem
52 1,5 | sanctificetur nomen Tuum - tego bowiem wyuczył go pewien
53 1,5 | wyzywać nikogo, chybaby tego koniecznie rycerska cześć
54 1,5 | nienawiść, jeśli nie ignis, a do tego ignis infernalis... ogień
55 1,5 | będziecie.~- Opowiem całą winę tego wyrostka, której żaden źrzały
56 1,5 | została na tobie pogańska, i tego nawet nie rozumiesz, że
57 1,5 | ujrzawszy czub taki na hełmie tego komtura, mniemał, że go
58 1,5 | Sulimczyk -sam mistrz ci tego nie przygani!~- Daruj mu,
59 1,5 | słowom turbować panią, na tego on ściągnie straszny gniew
60 1,5 | zaś co zapowiadał, musiał tego dokazać lub zginąć. Groźny
61 1,5 | nim serce.~Jakoż jeszcze tego samego dnia odwiedził Zbyszka
62 1,5 | przyrodzonej zapalczywości tego wyrostka nie tylko nie hamował,
63 1,5 | byle spadła. Hańba też z tego nijaka na ród nie spadnie.
64 1,5 | wreszcie rzekł:~- Nie będzie tego, żeby ja opasanemu rycerzowi
65 1,5 | tak nastajecie na życie tego mło-dzianka, jakby on całemu
66 1,5 | lecz on nie chciał się tego zapierać. "Wołałem na niego
67 1,5 | gdyż prawo nie może ci tego darować...~Usłyszawszy to,
68 1,5 | myślę.~- Źleś mi odkazał, bo tego nie mogę przełknąć.~- Własną
69 1,5 | głowę i oczy.~Wieczorem zaś tego dnia herold ogłaszał przy
70 1,5 | którą brać. nie uczynię tego, nim Lichtensteinowi zapowiedzi
71 1,5 | jako ścierciałka. Ba! i tego nawet nie dopuszczę, że-być
72 1,5 | stary Maćko podjął się tego bez wahania...~Uproszony
73 1,5 | otuchy Maćko zakrzątnął się tego samego dnia koło odjazdu,
74 1,5 | nie będzie mógł dotrzymać tego, co ślubował.~- Już ja ci,
75 1,6 | a nam kupcom, korzyść z tego wypadnie, nie mówiąc o tym,
76 1,6 | chodziło, mówił dalej:~- Jużci tego też darować nie mogę, a
77 1,6 | rzekł:~- Nie uczynię ja tego, czego ode mnie chcecie,
78 1,6 | pan z Taczewa.~- To i co z tego?~- Co z tego? A cóż wam
79 1,6 | To i co z tego?~- Co z tego? A cóż wam kasztelan rzekł,
80 1,6 | ciekawość niż zwykła, a do tego pogoda uczyniła się cudna.
81 1,6 | a ten widok rozczulał do tego stopnia mieszczki, że niektóre
82 1,7 | chełmińskich Niemców najeżdżać.~- Tego się nie zaprę. Razem z dworem
83 1,7 | Lichtensteina dostać.~- Tego ci nie przyganię. Twoja
84 1,7 | radzi byli, że udało im się tego dokazać, przeto każdy składał
85 1,7 | uszczęśliwiony - i z darów, i z tego, że najsławniejsi w Królestwie
86 1,7 | gdyż jest zakonnik, a do tego i jeden ze starostów w Zakonie.
87 1,7 | składają śluby - i słyną z tego, że ku zgorszeniu całego
88 1,7 | Maszkowic rzekł:~- Niedługo tego spokoju. Z wilkiem nie może
89 1,8 | myśli i że jej ślubował, tego mu nikt nie mógł wzbronić,
90 1,8 | ojciec zakrzyknie, iż nigdy tego nie dopuści? Pytania te
91 1,9 | w nozdrzach, nie będzie tego! Chybaby mi ręka uschła
92 1,9 | powiększyła się pod wieczór do tego stopnia, że począł tracić
93 1,9 | sprawy, jak dalece miłuje tego stryjca, który mu był w
94 1,10| istotnie ich sąsiadem, a do tego człowiekiem dobrym i powszechnie
95 1,10| jako oni zowią: otroków, tego byście i bez dwie niedziele
96 1,10| podwórku! Cniło mu się oto bez tego Bogdańca całymi latami,
97 1,10| Jeszcze przysłał pachołków do tego uczonych i psy.~Tu zwróciła
98 1,10| Nie uczyniłby on teraz tego! - rzekł Maćko. - U kniazia
99 1,11| baby trochę mąki i jaj, ale tego mało, a już najgorzej statków
100 1,11| tak godny, że za połowę tego można by Bogdaniec wykupić.~
101 1,11| słuchała z otwartymi ustami tego opowiadania, kręcąc głową,
102 1,11| diabłów. Po lasach to podobno tego jak mrowia.~- A gdzież mają
103 1,11| drgającym głosem. – Słuchałbym tego przez całą noc.~To rzekłszy,
104 1,11| sprał, to nic!... Ninie tego nie uczyni.~- Nie uczynię! -
105 1,12| Nie przyszło wprawdzie do tego, bo nie znalazł się nikt,
106 1,12| przednie jak do uścisku. Tego właśnie czekał Zbyszko;~
107 1,12| pomyślał, że ona przyszła do tego boru, żeby mu dać pomoc,
108 1,13| nadziei, że wyzdrowieje.~- Tego mi było trzeba - mówił. -
109 1,13| rzadko rad sam smaruje, i od tego może być inny, któremu on
110 1,13| nigdy się nie miesza, bo z tego mogłyby niezgody wyniknąć,
111 1,13| Maćko uczynił uroczysty ślub tego samego wieczora i odtąd
112 1,13| pomieszana z ropą. - Tyle będzie tego paskudztwa w człeku mniej,
113 1,13| swojej paniej nie miał, tego inni za prostaka uważają...
114 1,13| służbę Bożą ochwiarował, tego ja nie wiem - ale wręcz
115 1,14| bory Cztana z Rogowa.~- Tego, który by cię rad wziął?
116 1,14| wybrać, bo jakże?~- Ty mi tego nie powiadaj - odpowiedziała
117 1,14| wysuszy. Lecz ona nie chciała tego uczynić z powodu gęstwiny,
118 1,14| odrzekł Zbyszko. - Czekam też tego jak zbawienia, bo mi nijak
119 1,14| najmilejsze. Nie mówię ja tego nikomu, ale tobie powiem
120 1,14| tęsknoty i wreszcie radość z tego, że po wyzdrowieniu Maćka
121 1,15| choćbyś była głupia, boś od tego niewiasta, ale że rozum
122 1,15| to jakaż moc może go od tego rozwiązać?~Usłyszawszy to,
123 1,15| morza alibo kraje, bo on tego nawet nie wie, jak cesarzowi
124 1,15| bez bitki.~- Nie uczyni on tego - rzekł Zych - prędzej z
125 1,16| to, że się ożenił, i do tego nieszczęśliwie, albowiem
126 1,16| młodości adorabat, a do tego i adultera była, z czego
127 1,16| kościele.~- Nie uczyniłby on tego bez zapowiedzi i zwłaszcza
128 1,16| Jeszcze go poranią, i co z tego?~- Jak to co z tego? Jeśli
129 1,16| co z tego?~- Jak to co z tego? Jeśli za Jagienkę się pobije,
130 1,16| będzie panią - nie tamta; tego zaś chcę, bo to mój krewny
131 1,16| zdarzy mu się potykać, bo od tego ślachcic. Tu schylił się
132 1,16| zastał obydwóch, a oprócz tego pełno ludzi - i szlachty,
133 1,16| Jurandówna ze Spychowa, tego pozywam na walkę konną albo
134 1,17| prasnąć, to i prasnę!~- Tego nie uczynicie! - zawołał
135 1,17| gościńcu osta-wić, to wam do tego nic. Ot, jak nie uczynię!~
136 1,17| Nie spodziewaliśmy się i tego.~- Ale wiedzcie, że co po
137 1,17| przyszedłem do zdrowia i tego jej do śmierci nie zapomnę.~-
138 1,17| do oporu opat stracił do tego stopnia dech, iż mowa była
139 1,17| począł mu przypominać, że z tego pobicia Wilka i Cztana może
140 1,17| ujęli się za Jagienką, i z tego była bitka.~Usłyszawszy
141 1,17| narobił!...~-Nie byłoby tego, gdybym był sobie wcześniej
142 1,18| cicho:~-Wiem. Wiedziałam tego samego dnia - i myślałam...
143 1,18| a to człek twardy, który tego, co rzekł, nie zmieni. Ty,
144 1,18| on i mnie, i tatusiowi za tego pachołka, którego Zbyszkowi
145 1,18| Jagienka zaś nie zauważyła tego istotnie, gdyż przede wszystkim
146 1,19| uradzać" z nią. Tak zaś do tego przywykł i takie mu to było
147 1,19| wygoiła starego Maćka, a prócz tego. że bez jej pomocy byłby
148 1,19| wam podarowali, a prócz tego ja zaprzysiągł do śmierci
149 1,19| oba z opatem okrutnie się tego bali, by jej nie przyszła
150 1,19| Mówisz, żeś sługa Boży, a tego nie wiesz, że poratunek
151 1,19| pozwoleństwo otrzymałem, prócz tego odpusty i relikwie wożę.~-
152 1,19| kara boska, ale i ciebie od tego, coś zamierzył, nie odwodzę,
153 1,19| ale oni ciągle na zgubę tego chrześcijańskiego Królestwa
154 1,19| pisania. Co tam napisał, tego Zbyszko przeczytać nie umiał,
155 1,19| ochotników do takich spraw, tego bowiem dnia ani nazajutrz
156 1,19| iż należy mu się trzymać tego rycerza, któren poczet miał
157 1,19| wszystkie nieszczęścia, jakie z tego wynikły, więc podniósł kopię,
158 1,19| byłaby też dopuściła do tego i księżna. Hej! będzie radość.
159 1,19| a jeśli się nie dadzą do tego pociągnąć, to żeby choć
160 1,19| boku spokojnie ostali - ale tego nie będzie...~- Bóg da,
161 1,19| pókim żyw, nie będzie z tego nic.~Zbyszko, usłyszawszy
162 1,19| Niemiec.~- Zapytaj się tego rycerza, jaka jest najcnotliwsza
163 1,19| Ale za sowę. Dość mi tego, a który by się przeciwił...
164 1,20| nie było zbyt trudno. Z tego powodu około książęcego
165 1,20| pewnikiem nauczył się tego obyczaju od zamorskich jakowychś
166 1,20| oczy na miłość - i skutkiem tego było w niej teraz coś, czego
167 1,20| ale nie zdawał sobie z tego sprawy, gdyż się zapamiętał.
168 1,20| piersiach.~Nie śmiał jednak tego uczynić; natomiast gdy pierwszy
169 1,21| nie zrozumiały wprawdzie tego, co powiedział, ale rade,
170 1,22| mieli wziąć owi Saraceni - tego pytania nie zadawał sobie
171 1,22| Jeszcze wyzwanie przyjął, a tego jeno żądał, by ludzie odeszli.
172 1,22| gości Zakon odpowiada, a do tego byli z nimi knechci z lubawskiej
173 1,22| odesłali ludzi, nie pochwalę im tego, ale czy istotnie Jurand
174 1,22| nie mogąc czy nie chcąc tego uczynić, odrzekł:~- Chciał,
175 1,22| przyjechał bić się, nie łgać.~- Tęgo się biłeś - ni słowa!~-
176 1,22| Wielki kniaź, a pomimo tego Szombergowi nic... Wydusił
177 1,23| jej balsam - rzekł - dla tego młodego rycerza, który od
178 1,23| by był krzyw o te słowa, tego pozywa na walkę pieszą alibo
179 1,24| wątpliwości księcia co do tego, kto mógł być zabójcą de
180 1,24| począł mówić do dworzan:~- Tego jeno nie mogłem nijak wyrozumieć,
181 1,24| odpowiedział książę - i miarkując z tego, jako się w boru popisał -
182 1,25| krzyżowemu bratu sprzeciwi, tego gniew Boży dosięgnie...~
183 1,25| rozchodzi się od Danusi, ni tego uradowania oczu, które na
184 1,25| gadajże!~- Już ja bez tego zamrę! - przerwał Zbyszko.
185 1,25| nie odmówił, ile że są do tego przyczyny... Dziewczyna
186 1,25| głos proszący: "Nie czyń mi tego! nie płać mi złem za dobre
187 1,25| izby i rzekła:~- Choćby i z tego co uwić, bo nic innego nie
188 1,25| wpierw jeszcze ostrzegłem tego rycerza, któren mi na cześć
189 1,25| moja-bo jużci co ślub, to tego moc ludzka nie odrobi.~Że
190 1,25| jej, że to nie na długo tego odjazdu i że pewnie jeszcze
191 1,25| otworzyć - usłuchał jednak i tego rozkazu, nakrył tylko pana
192 1,26| których mróz wzmagał się do tego stopnia, że drzewa pękały
193 1,26| czuł, że nie mógłby jeszcze tego uczynić w zbroi, jednakże
194 1,26| Rzymie zaprzysiągł. A prócz tego okrut-niem waszą miłość
195 1,26| przywiązaniem i tęsknotą do tego stryjca, który był człowiek
196 1,26| powtarzał sobie Zbyszko - i tego bym jeno chciał, żeby mnie
197 1,26| też nie wiem, co czynił, tego nie odrobi, że to żona moja
198 1,26| wam umknąć. Przemocą mu tego nikt nie wydrze, a bez rodzicielskiego
199 1,26| dłużej nie podobna, bo pan tego nie lubi, ale oni pewnie
200 1,27| zwyczaju pobożni, na pamiątkę tego, że Pan urodził się w stajence.
201 1,27| się w pogaństwie.~A oprócz tego paliła ją chęć, by dowiedzieć
202 1,28| przeto i mnie pohańbiły, a tego im nie daruję, pókim żyw.
203 1,28| się zgłoszą. Nie uczynili tego dotąd dlatego, że Danveldowi
204 1,28| dlatego, że Danveldowi giermek tego oto młodego rycerza ramię
205 1,29| ramię Danvelda, a podczas tego opowiadania przypomniała
206 1,30| Krakowie, to wiecie, ale tego nie wiecie, że w Bogdańcu
207 1,30| Zbyszko. - Zali znacie także i tego pątnika?~- Nie - odpowiedział
208 1,30| dziecko miał targować.~- Tego też po was spodziewali się
209 1,30| najpobożniejsze uczynki. Z tego powodu bracia są pewni,
210 1,30| myśl, że jeśli nie uczyni tego, czego Krzyżacy chcą - uduszą
211 1,30| chwili, nie byłby zdołał tego dokazać.~Tymczasem tamtym
212 1,31| żem rozkazał, aby tu dla tego młodego rycerza taki sam
213 1,32| własnymi myślami, nawet tego nie dostrzegł.~- Chwała
214 1,32| przyjdzie-li przednówek, to i tego nie stanie... Ryby łowić
215 1,32| sobie - póki nie spętam tego gniewu, którym mógłbym zgubić,
216 1,32| i gnębią, nie weźmie im tego zbyt za złe ni wielki mistrz,
217 1,32| niewinnej dziewczyny, a do tego wychowanki księcia, o którego
218 1,32| bliżej, zrozumiał powód tego ptasiego wiecu. Oto obok
219 1,32| porzucił tę myśl. "Chcą tego, bym tu stał - mówił sobie
220 1,32| że dla własnego żywota tego bym nie uczynił! Gorzka
221 2,1 | Danveld nie chciał dotrzymać tego, co obiecywał, nie wzywałby
222 2,1 | Jurandowi.~Nie był wprawdzie z tego rad stary Zygfryd z Insburka,
223 2,1 | nie tylko dziewkę, ale i tego diabelskiego psa wypuścisz,
224 2,1 | powtórzył Zygfryd - ale na tego wilka nieraz jeszcze owieczki
225 2,1 | tak i ci zbrojni Niemcy do tego stopnia nie mogą się zrównać
226 2,2 | Niepodobna też będzie ukryć tego, co zaszło, gdyż zbyt wielu
227 2,2 | Niemczech i nie wypierał się tego syna nigdy.~Jakoż po odejściu
228 2,2 | zbrodnię. Ile może być z tego szkody dla Zakonu! Sam mistrz,
229 2,2 | podziemi wtrącić.~- Nie uczynią tego. Pamiętaj, że jest list
230 2,2 | księcia, a ty pojedziesz prócz tego skarżyć na Juranda. Opowiesz
231 2,2 | po całym Mazowszu. Wobec tego zaniechają skarg. Jurandówny
232 2,2 | Wielki szpitalnik dopilnuje tego i dla dobra Zakonu, i jako
233 2,3 | okup uwolniona. Wskutek tego poseł nie pojechał, nikomu
234 2,5 | obyczajów nie był w możności tego uczynić. Wymógł tylko, by
235 2,5 | topory, albowiem fechtunek tego rodzaju bronią był niemożliwy.
236 2,5 | nie pierwszy raz staje do tego rodzaju walki. Za każdym
237 2,5 | radości na widok krwi i tego trupa, który leżał już nieruchomo
238 2,5 | po stronie Zbyszka. Prócz tego, jakkolwiek Krzyżak był
239 2,6 | nie kto inny, ale co z tego? Wyprą się. A jak wielki
240 2,6 | iż Czech onę krew rozlał. Tego mu w Malborgu nie darują.
241 2,7 | nadzieję, że nie poczyta mi tego za złe ani wielki mistrz,
242 2,7 | Jurandzie.~Wypuścić go, tego ciemięzcę i kata zakonnych
243 2,7 | zabójcę Gotftyda i Huga, tego, który w samym Szczytnie
244 2,7 | spotkać miała, ale prócz tego bratu Rotgierowi, którego
245 2,7 | za późno i nie spełnisz tego, coś przyrzekł; wychodź
246 2,7 | opuściła dłonie i sam już tego nie dokonam... Dokona służka,
247 2,7 | odźwierny z halebardą.~- Mór na tego psa! - rzekł. - Nauczę ja
248 2,8 | że nie będzie także bez tego, aby Zbyszko, jako .Jest
249 2,8 | nowego dziedzictwa - i z tego żalu, z niepokoju jął znowu
250 2,8 | widziałże jej Zbyszko od tego czasu?~- Oko ludzkie jej
251 2,8 | nie wskóram nic, a z nimi tego trzeba! Oj! powiada, stryk
252 2,8 | pojechał, a dowiedział się choć tego, że tamtą zgładzili, to
253 2,8 | ona ojca miłowała. I do tego nieprzezpieczno jej siedzieć
254 2,8 | jej sukni, lecz ona wcale tego nie zauważyła, gdyż usłyszawszy
255 2,8 | Szukać, miłościwa panienko, tego, czego nie odnajdzie.~-
256 2,8 | brał, to może by już do tego czasu była radość i uciecha!
257 2,8 | Skaranie boskie! Bo żeby tego juchy choć raz w życiu nie
258 2,8 | giermek rad był z siebie i z tego, co panience powiedział,
259 2,8 | mówił sobie:~"Przynajmniej tego nie pomyśli, że ją niewdzięcznością
260 2,9 | Zgorzelic, a teraz nie będzie i tego. Strasznie markotno pomyśleć
261 2,9 | Jeśli wrócę, nie bez tego będzie, żeby mnie stary
262 2,10| rodzona królewska i prócz tego, będąc osobliwszą przyjaciółką
263 2,10| poratowanie dać mogli.~- Toż i ja tego się boję, ale tak myślę,
264 2,10| jagnię, mówił prawdę. Dopiero tego wieczora, w którym ujrzał
265 2,10| że ty okrutnie nawidzisz tego Czecha... Jakoże?~Ale pytanie
266 2,11| Sieradzu, słuchali ciekawie i tego dziada, który siedząc przy
267 2,11| się przygodziło?~- Ja tam tego nie widział, jeno rzekę,
268 2,11| jakby psi stadami wyli, ale tego nie mogli wyrozumieć, czy
269 2,11| też diabły z wesela. Było tego, póki księża rowów nie poświęcili
270 2,11| jakoście mówili, bo chociaż ja tego nie dożyjem, ale tacy pachołeckowie,
271 2,11| dwaj, dożyją i nie będą tego widzieli, na co oczy moje
272 2,11| mogłyby Zbyszka ominąć, tego zaś nie chciał za nic na
273 2,11| obiecywał sobie, że jej tego od razu nie powie, gdyż
274 2,11| nachmurzywszy surowe i bez tego oblicze, rzekł:~- Słyszysz,
275 2,11| postawie Kunona Lich-tensteina, tego samego, przez którego omal
276 2,11| nie bardzo już się tam tego boję - rzekł stary rycerz. -
277 2,11| amen w pacierzu pozwał, tego, któremu i ja ślubowałem,
278 2,11| Zmieniłem się na gębie od tego czasu i broda znacznie mi
279 2,11| nieprzyjaciela przywieść - tego się żaden prawy rycerz nie
280 2,11| bezpieczeństwo i różne inne tego rodzaju przyczyny. Ale przecie
281 2,11| Wiesz przecie, że ja tego samego bym chciał, co i
282 2,11| smutnym uśmiechem. - Ale tego nie uczyni, bo nie będzie
283 2,11| rycerzem był Zbyszko. Wobec tego nie było chwilowo po co
284 2,11| krzywdy nie daruje... Bez tego pisma nie jechałby ja tak
285 2,11| to nikt dobrze nie wie... Tego Juranda też mi żal, bo i
286 2,11| Taczewa, ale też nic dobrego z tego nie wypadło. Na psa urok.~-
287 2,11| bowiem przed sobą jawny dowód tego braku miłosierdzia i braku
288 2,11| to z innego świata?~- Z tego świata, do którego na koniu
289 2,11| co to rozum! Nie gadałżem tego samego? Przepowiadałem jako
290 2,12| płaczem rzewnym na widok tego kaleki i starca, który w
291 2,12| na hak przywieść, a prócz tego posiada listy od Lichtensteina,
292 2,12| rzeczy zapytać, nie mogąc zaś tego uczynić, cierpiał w duszy,
293 2,12| istotnie zawdzięczał, ale prócz tego przypadła mu widocznie do
294 2,12| księdzu Kalebowi i Tolimie, że tego wdzięcznego pachołka chce
295 2,12| nad nim szczerze, a prócz tego prędzej jej schodził przy
296 2,13| Chciałbym też wam sprawę zdać z tego, cośmy w Szczytnie słyszeli,
297 2,13| Rycerz Maćko, wysłuchawszy tego, powiedział mi nazajutrz
298 2,14| kat obronił. Nie zataiła i tego, że Maćko miał teraz nadzieję,
299 2,14| jakby dziecięca miłość do tego nieszczęsnego starca, za
300 2,14| wybawić. Dał już przecie tego dowody podczas owych łowów
301 2,14| dziwów w każdym mieście, tego by nikt nie zliczył. Myśleli
302 2,14| nim serce...~- Miarkując z tego, co nieraz i nieboszczyk
303 2,14| którym Tolima wzbronić tego nie może, bo są ślachtą
304 2,14| drogę. Nie odmawiajcie mi tego! Jużci nadchodzi czas kośby
305 2,14| komu, bo czego nie mam, tego i dać nie zdolę. Tak ci
306 2,14| hełmie - i nieszczęsna mać tego Niemca, któren po niego
307 2,15| pozwolenie nie trzeba, choćby z tego powodu, że księżna jest
308 2,16| wstydem".~Maćko słuchał tego z niechęcią, powtarzając
309 2,16| czasu do czasu: "Nic ci do tego". Ale Hlawa, postanowiwszy
310 2,16| obronną, a strzeżoną prócz tego przez silny zamek i zwycięską
311 2,17| głowy przed Krzyżem, byle tego Krzyża nie wznosiły niemieckie
312 2,17| alem nie bardzo rad z tego, com widział, bo zaraz znać,
313 2,17| Boć nijakiego sprzętu do tego nie ma - odpowiedział Zbyszko. -
314 2,18| dziwili się sprawności tego ludu i teraz dopiero zrozumieli,
315 2,18| przez rzekę wielką a do tego nabrzmiałą wiosennymi wodami,
316 2,18| Młody rycerz rad był z tego niezmiernie i tak mówił
317 2,19| mili, wymiarkował bowiem z tego, że ów zastęp ludzi, których
318 2,19| nieużyta i zawzięta, a prócz tego nie odpłacił dotychczas
319 2,19| mierzyny żmujdzkie przełamać tego muru nie mogły. Maćków koń,
320 2,20| jeden ulgnął przy ruczaju i tego zdusili powrozem Żmujdzini.
321 2,20| Doświadczony Maćko wywnioskował z tego, że część Niemców zdołała
322 2,20| zbrojnych mężów..~Wobec tego postanowił Zbyszko nie czekać
323 2,20| tą ziemią i do gnębienia tego nieszczęsnego ludu. Tyś
324 2,21| odnajdzie.~Hlawa nie mówił tego szczerze i uśmiechał się
325 2,21| miłosierdzia! Dajcie mi jeszcze tego pogańskiego napitku, a opowiem
326 2,21| przerwał dalsze pytania.~- Dość tego - rzekł. - Praw teraz o
327 2,21| ucieczki.~Maćko, słuchając tego opowiadania, pomyślał jednak,
328 2,21| to tamtejszy lud, który z tego samego plemienia co i tutejszy
329 2,21| niemiecku Mazura rzekł mu:~- Tego od ciebie nie mogę chcieć,
330 2,22| Zbyszko.~- Krzepkiś jest, tego nie przeczę, ale przecie
331 2,22| rzekł głucho - to cisnąć tego krwawego psa, Zygfryda,
332 2,22| piechotą, ale oni nie chcieli tego czynić, nie wiedzieli bowiem,
333 2,22| nóg Sanderusa leżały prócz tego dwa miecze, które widocznie
334 2,23| sobie łzy. Nie chciała z tego ukrycia wyjść nawet wówczas,
335 2,23| Wspomnij też i to, żeś tego starego psa Jurandowi obiecał.
336 2,23| odciągnę sukę na stronę do tego trupa z ryżymi kudłami,
337 2,23| będziesz uważał. Jednakże i bez tego każę ci wyciągnąć miecz
338 2,23| jak śmiesz pytać? Co ci do tego?! Wywiedź się sam.~- To
339 2,23| Wywiedź się sam.~- To mi do tego, że na cześć rycerską mógłbym
340 2,23| szatanowi. Nie czyniono im z tego sprawy ni żadnych procesów,
341 2,23| Juranda ze Spychowa, a żona tego młodego rycerza. Rozumieszże
342 2,23| niewinne porwali i męką do tego ją przywiedli.~Zbyszko przy
343 2,23| jako zgrzytał i jako się do tego starego komtura rwał, by
344 2,23| się obejdzie?~- Nie bez tego, byście w puszczach nie
345 2,24| wyruszyć, ale nie mogli tego uczynić, gdyż Danuśka usnęła
346 2,24| teraz wiele sobie dobrego z tego snu obiecywał. Dwukrotnie
347 2,24| nie należy Danusi mącić tego spoczynku, który mógł być
348 2,24| brata. Arnold, słuchając tego opowiadania, które powtórzono
349 2,24| was ma przywieźć, bo od tego wszystko zależy.~- O okupie? -
350 2,24| dumnie głowę:~- My i bez tego wiemy, ileśmy warci.~- Tym
351 2,24| pomoc, i starunek. Obcym ci tego u nas nie odmówią, a cóż
352 2,25| i modli się.~- On i bez tego całymi nocami tak leży,
353 2,25| oczom nie chcieli wierzyć. Tego jednak było im zanadto.
354 2,26| mówił sobie - odprowadzić tego wściekłego psa przezpiecznie
355 2,26| jego umysł już od dawna do tego stopnia, że z największym
356 2,26| chciała płakać, bo i bez tego czuła jakby w dodatku do
357 2,26| do napaści na Zgorzelice, tego nie mogła przed sobą zaprzeć!
358 2,26| i Maćko, który też nie z tego powodują brał, a dowie się
359 2,27| odbite Krzyżakom, a do tego córkę sławnego Juranda,
360 2,27| pogarszał się widomie. A co do tego nie mógł się już łudzić.
361 2,27| zbytniej słabości nie mogła tego uczynić; on natomiast objął
362 2,27| Jezu! Jezu! Jezu!~Podczas tego błagania rozbudziły się
363 2,29| jakby w półśnie, nieświadom tego, co się naokół dzieje. Wszystkie
364 2,29| zagrabione pieniądze. Wobec tego należało jechać z drugim
365 2,29| nie weźmiesz, ale oni się tego boją i przez to Maćko ostanie
366 2,29| że tak i będzie, bo co do tego, żeby oni mieli okup za
367 2,29| znacznym i wozy mam ładowne, a tego, co na nich jest, wystarczy...~
368 2,29| granicy. Krzyżacy wielce tego pragną, albowiem chcą wymiarkować,
369 2,29| u niego potykać, a prócz tego słyszałem, że i niewiasty
370 2,30| przepomniał, a że i bez tego prędko zwykł był wykonywać,
371 2,30| część okupu, odesłał go do tego zamku z poleceniem do komtura,
372 2,30| że był żonaty -więc wobec tego nie mógł żadną miarą przypuścić,
373 2,30| wiedział od Tolimy, słuchał tego opowiadania ze wzruszeniem
374 2,30| wieczorna miała się odbyć tego dnia nie u samego księcia,
375 2,30| tak bym się ucieszył jak z tego, że was we zdrowiu oglądam.~-
376 2,30| gniew jak ukrop w garnku i tego bądź pewien, że kara okrutna
377 2,31| słuchała, nigdy nie będzie mi tego dosyć.~I wzięła go na stronę,
378 2,31| Komu wadził chrzest Litwy, tego może mierzić i krzyż.~-
379 2,31| zarazem oznajmieniem, że tego wieczoru nie chce o czym
380 2,31| sercu nie znajdzie, ale tego wieczora nie mógł do niej
381 2,31| pytał i że aż mi cudnie tego słuchać. Bo jakże: w Spychowie
382 2,31| cnotę potykać.~- Nie czyń tego - rzekł jeszcze poważniej
383 2,31| list do mistrza, a prócz tego wymogła, że nadmienił o
384 2,31| w którym zdawał sprawę z tego, co w Płocku się dzieje.
385 2,32| potykać.~Ale nie było i tego. Chcieli Krzyżacy, w razie
386 2,32| z ceny, nie przyjął ani tego ustępstwa, ani pośrednictwa
387 2,32| wolał w pole ku Krzyżakom i tego tobie zajrzę, żeś w nich
388 2,32| i pieniędzmi, a nie bez tego także, aby coś polskich
389 2,32| mistrz żywie, nie będzie tego.~I miał słuszność. Zbyszko
390 2,32| tylko nie umiał powściągnąć tego drapieżnego głodu, ale mimo
391 2,32| duszę i nie litują się ciał tego ludu, który z błędu nawrócił
392 2,32| zatrzymać.~Ale wiedział, że do tego przyjść musi. Więc owo przeświadczenie,
393 2,33| dużo zależało od zdania tego męża, mniemał, że jeśli
394 2,33| rozłożyste Przedzamcze. Biła od tego olbrzymiego gniazda zbrojnych
395 2,33| zwracając się do Zyndrama - ale tego błota moc ludzka nie pokruszy.~
396 2,33| miecza. Kto oparł się jednej, tego pokruszyła druga. Kto podniósł
397 2,33| podniósł przeciw nim ramię, na tego krzyk powstawał we wszystkich
398 2,33| dzierży pod sobą. Stąd, z tego Wysokiego Zamku, od mistrza
399 2,34| młodzianka, chcąc przez moc tego uścisku pokazać mu, że nie
400 2,34| Dychać też nie ma czym i od tego wszystkiego rana mi się
401 2,35| wyjechać zaraz z Malborga, ale tego dnia, w którym tak bardzo
402 2,35| wieczora darowywano.~Grano i tego wieczora nie tylko w arcaby
403 2,35| lecz i w kości; więcej tego nawet było niż rozmowy,
404 2,35| a kto nieprzyjaciel, na tego mamy dwa sposoby,~- Jakież
405 2,35| moich komnat schodzę do tego refektarza małymi schodami
406 2,36| Zbyszko.~Jakoż Maćko nie mówił tego zupełnie szczerze, chodziło
407 2,38| odrzekł Zbyszko. - Ale i tego nie daj Bóg, aby tu obcy
408 2,38| Hlawa - w sam raz by się do tego nadawał...~- Obaczcie, jak
409 2,38| zabierała głos niewiasta, a do tego dziewka przetowłosa.~Ale
410 2,38| cniło bez panienki i bez... tego, jako właśnie chciałem rzec...
411 2,39| teraz dworka!... Ale wedle tego, że to roki ci są!... Już
412 2,40| to wszystko zależało od tego, czy Zbyszko wróci - a to
413 2,40| jako wtedy, gdym chorzał od tego zadziora w boku -co toście,
414 2,40| mi wróci zdrowie, to do tego grobu pójdę. Bardzo mi wonczas
415 2,40| chwili dodał:~- Z lada gęby tego nie usłyszysz - nie bój
416 2,41| na każdą stratę, nie brał tego zbytnio do serca, wiedział
417 2,41| że jęczmień na nowinach tęgo zejdzie, i zarazem myśl,
418 2,41| się znowu:~- Ale też wy tego waszego Zbyszka miłujecie!
419 2,42| Konrad żywie, nie będzie z tego nic, bo on mądrzejszy od
420 2,42| albo moja śmierć!" I do tego on, znając moc królewską,
421 2,42| Zbyszkiem i ze Skirwoiłłą tęgo Krzyżaków potłukli. Tam
422 2,42| czyni, a jak tam dokaże tego, co przed się zamierzył,
423 2,42| złe mają, że on ze krwią tego nieszczęsnego plemienia
424 2,42| ktoś powiedzieć, bo sam byś tego nie wymyślił.~- Samem wymiarkował
425 2,42| wymyślił.~- Samem wymiarkował z tego właśnie, że mi się świat
426 2,42| Ja też za grzech sobie tego nie mam i nie żałuję ich.~-
427 2,42| niebieskim i - już ja do tego przywykł.~- To czemu się
428 2,42| owej rozmowie wieczorem tego samego dnia przyjechała
429 2,43| ale ten był jej wybrany, tego ukochała w zaraniu lat pierwszą
430 2,43| wzmogły tylko jej kochanie do tego stopnia, że był jej milszym
431 2,43| całkiem miała nie cierpieć, to tego też Boże nie daj!~- Bóg
432 2,45| zgromadzonymi przez Juranda, a prócz tego szeptali sobie ludzie, że
433 2,45| całkowicie ani też powstrzymać tego pędu, którym idzie ku wielkości
434 2,46| kto się do niego zbliżał, tego oczy olśniewała widna z
435 2,46| odziedziczyli, przydał do tego dostatki po opacie i to,
436 2,46| mniemaniu o jego "skarbach". Z tego powodu rosło znaczenie Bogdanieckich,
437 2,47| wiedział, że inaczej głowy z tego wilczego gniazda nie wywiozę.
438 2,48| Ale nie odda ci Krzyżak tego, co raz połknął, chyba mu
439 2,48| między zachodnimi rycerzami, tego uczynić nie mogło. Natomiast
440 2,49| bitwy z załogą. A co do tego, że uderzył na zamek: "Trudno,
441 2,49| Zyndram z Maszkowic, herbu "tego samego co słońce", miecznik
442 2,49| powagą wielką, rzekł:~- Tego on będzie, komu go Bóg przeznaczy.
443 2,49| mnie zawsze, aż gdym, mając tego dosyć, oświadczył jej, że
444 2,49| w nich topniał, a prócz tego rozchodził się naokół nieznośny
445 2,49| ale pycha krzyżacka do tego nie dopuści.~- Jako żywo!
446 2,50| ustała, ale wzmogła się do tego stopnia, że niepodobna było
447 2,50| nie mogło objąć zastępów i tego lasu rozmaitych znaków,
448 2,51| księcia na Płocku, a brat tego Ziemowita. który, szczególną "
449 2,51| rozsyłał, rozumiejąc, że i bez tego wszystkiego musi przyjść
450 2,51| którzy bogdaj że umkną z tego pola, na którym ja polegnę (
451 2,51| końskich. Kto padł ranny, tego miażdżyły podkowy.~Lecz
452 2,51| miały rozstrzygnąć się losy tego krwawego dnia, to jest do
453 2,51| ale nie było w nich ni tego rozmachu, ni tego zapału,
454 2,51| nich ni tego rozmachu, ni tego zapału, który porywa wojska
455 2,51| szczęsny we wszystkim dnia tego los dla Polaków wydał go
456 2,51| był dzień i straszny plon tego żniwa, ale oto nadchodził
457 2,51| i trudom nie tylko dnia tego, ale całych stuleci.~A król,
458 2,52| księcia na Płocku, a brat tego Ziemowita. który, szczególną "
459 2,52| rozsyłał, rozumiejąc, że i bez tego wszystkiego musi przyjść
460 2,52| którzy bogdaj że umkną z tego pola, na którym ja polegnę (
461 2,52| końskich. Kto padł ranny, tego miażdżyły podkowy.~Lecz
462 2,52| miały rozstrzygnąć się losy tego krwawego dnia, to jest do
463 2,52| ale nie było w nich ni tego rozmachu, ni tego zapału,
464 2,52| nich ni tego rozmachu, ni tego zapału, który porywa wojska
465 2,52| szczęsny we wszystkim dnia tego los dla Polaków wydał go
466 2,52| był dzień i straszny plon tego żniwa, ale oto nadchodził
467 2,52| i trudom nie tylko dnia tego, ale całych stuleci.~A król,
|