Tom,    Rozdzial

 1  1,5 |        więcej twarzy, słusznie mniemając, że nie przystoi jej od
 2  1,5 |       przed połogiem, słusznie mniemając, że takiej sprawy nie można
 3  1,6 |       biało ubraną Danusię.~Ów mniemając, że to pożegnanie, chwycił
 4  1,7 |    kosztowną zdobyczną zbroję, mniemając, że wobec bliskiej śmierci
 5  1,11|     skwapliwie cały Bogdaniec, mniemając naprzód, że możnemu opatowi
 6  1,16|        na nich ze zdziwieniem, mniemając, że uczynili ślub jakowyś
 7  1,19|      dziwił się temu, albowiem mniemając również jak i inni, że do
 8  1,23|  spychowskich. Wówczas Jurand, mniemając, że chodzi im nie tylko
 9  2,24|       wreszcie na to ostatnie, mniemając, że wygodniej jej będzie
10  2,42| przechyla się na stronę wojny, mniemając, że raz trzeba skończyć