Tom,    Rozdzial

 1  1,19|   pograniczach. To i ten tu Lotaryńczyk zaczepiał po drodze szlachtę,
 2  1,20|   różnych dworach - odrzekł Lotaryńczyk - chwalono tam zawziętość
 3  1,20|     Maćko z Turobojów. Lecz Lotaryńczyk zasłyszawszy, iż Zbyszko
 4  1,20|    dworowi, że aż zdziwiony Lotaryńczyk zapytał:~- Co się stało
 5  1,21| topora. Pomyślał tedy młody Lotaryńczyk, że jednak niewielu panów,
 6  1,21|  się odtąd potykał! - rzekł Lotaryńczyk.~Lecz w tej chwili książę,
 7  1,22|     nie zadawał sobie mężny Lotaryńczyk. Nazywano tak wprawdzie
 8  1,24|  się tur na konie rzucił. I Lotaryńczyk, i on wielce się do zratowania
 9  1,26|    dziewka, w której się ów Lotaryńczyk rozkochał.~- To pan de Lorche
10  2,6 |  Wszystko to powiem - rzekł Lotaryńczyk - i de Bergowa też odszukam.