Tom,    Rozdzial

 1  2,20|   przez giermka, czyim jest jeńcem, ale właśnie dlatego przyszedł
 2  2,20|    chwilę, po czym rzekł:~- Jeńcem twoim jestem.~- Daj rękę -
 3  2,20|     Bratem moim jesteś, nie jeńcem.~Więc podali sobie prawice
 4  2,20|   dziękuję Bogu, że ci mnie jeńcem oddał, bo tak myślę, że
 5  2,21|   to też nie. Zostaję twoim jeńcem na słowo i stawię się na
 6  2,23| ślakowaliśmy was i dlaczego jeńcem naszym zostałeś!~- Prze
 7  2,24|  koło fortuny. Byłem waszym jeńcem, a teraz wyście moimi.~To
 8  2,34|    tedy, że sam jest naszym jeńcem i że gdyby mi tu gardło
 9  2,51| zarazem pobladł mocno - ale jeńcem twoim teraz jestem i zhańbiłbyś
10  2,52| zarazem pobladł mocno - ale jeńcem twoim teraz jestem i zhańbiłbyś