Tom,    Rozdzial

 1  1,2 |    się z inną.~Trochę więcej dziwił zakonników młody wiek Danusi,
 2  1,14|     ich gwary ptasie, którym dziwił się Zbyszko, gdyż była to
 3  1,19|     być smutek. I aż sam się dziwił swojemu żalowi, a nawet
 4  1,19| kościoła w Krześni i jak się dziwił, że taka prosta dziewczyna
 5  1,19|   będzie na koń siadać, i aż dziwił się temu, albowiem mniemając
 6  1,19|      w duszy mocno się nawet dziwił, iż młody pan pochylił kopię
 7  1,21|  ilości zwierza, a zwłaszcza dziwił się pan de Lorche. Stojąc
 8  2,31| wesołość, ale temu mniej się dziwił, wiedział bowiem o śmierci
 9  2,38|    się nie domyślał, a Maćko dziwił się także temu w duszy,
10  2,40|  temu Maćko i Jagienka, a on dziwił się także z wielką uciechą