Tom,    Rozdzial

 1  1,6 | postrzegą. I pewno. Za drzwiami ciemno. W oczy nie będą ci świecić.
 2  1,10|        groty warczeć, to aż się ciemno uczyniło - i po bitwie,
 3  1,13|        dziewce nie potrzeba, bo ciemno.~Maćko pomyślał chwilę,
 4  1,15|      Nie uznali nas zrazu, było ciemno - i precz uradzali o Jagience.~
 5  2,7 |       Ale w jamie było zupełnie ciemno, więc Zygfryd, nie widząc
 6  2,11|       krupami i czyniło się tak ciemno, jakby nastawała wieczorna
 7  2,22|          I umilkł. W izbie było ciemno, zatem w pierwszej chwili
 8  2,27|         powiedz! - powtórzył.~- Ciemno! - szepnęła.~- Ciemno? Słonko
 9  2,27|           Ciemno! - szepnęła.~- Ciemno? Słonko świeci, a tobie
10  2,27|          Słonko świeci, a tobie ciemno? - zapytał zdyszanym głosem. -