Tom,    Rozdzial

1  2,10|      topiel. Pachołek Maćków Wit, rodem z tych stron, słyszał
2  2,10|      być żubr albo tur, lecz Wit utrzymywał, że i Boruta,
3  2,10|    łatwo od dżdżów. Wszelako Wit, który jako miejscowy mógł
4  2,10|   strony lasu i po południu. Wit machał tylko ręką: "Nie
5  2,10|    nie człowiek! - ozwał się Wit. Lecz Maćko nakazał mu milczenie,
6  2,11|     drogę. Nawet i bojaźliwy Wit, ośmielony słowy i obecnością
7  2,11| nastawała wieczorna pomroka. Wit tracił wówczas znowu ducha
8  2,22|  uderzył go pachołek Maćków, Wit, obuchem w rudą głowę i
9  2,24|  mchem i skórami, a pachołek Wit Zbyszkowego wierzchowca -