Tom,    Rozdzial

1  1,4 |         znaczenia, nie chcąc psuć wesołości. Jakoż księżna śmiała się
2  1,5 |          Był to człowiek słynny z wesołości i lekkich obyczajów. Otrzymawszy
3  1,10| powszechnie lubianym dla wielkiej wesołości.~- No, jak się macie? -
4  1,15|          dziewki porównał, jeno z wesołości dla twojej urody, której
5  2,32|     kniazika, który z powodu swej wesołości, dobroci i cudnego oblicza
6  2,35|   Witoldowi z wojskiem marszałka. Wesołości tej nie zmącił żaden spór
7  2,42|          hoc!~- No i co?~- I wnet wesołości nabierzesz.~- A skąd jej
8  2,42|       ruszył ramionami.~- Nie mam wesołości, ale nie mam też nic do
9  2,46|           miał pełne tak wielkiej wesołości, jakiej dotychczas nie zaznał.