Tom,    Rozdzial

1  1,5 |      sam król, który rzucając spojrzenia na wszystkie strony, zagarniał
2  1,5 |    wytrzymał spokojnie groźne spojrzenia i odrzekł z wolna, dobitnie:~-
3  2,1 |      ich były tak zuchwałe, a spojrzenia tak szydercze, iż łatwo
4  2,1 |      zamienili z sobą szybkie spojrzenia, pełne największego podziwu
5  2,1 |  Potem znów zamienili szybkie spojrzenia - gdyż było to więcej, niż
6  2,9 |       niekiedy rzucał posępne spojrzenia na Maćka, ale ów o to nie
7  2,22| chwili stał się, zwłaszcza ze spojrzenia, tak do Maćka podobny, jakby
8  2,33| ramiona, kręte brody i srogie spojrzenia czyniły ich podobniejszymi
9  2,43|    nie mógł. Bywało także, że spojrzenia ich spotykały się nagle,