Tom,    Rozdzial

1  1,10|    orszaku:~- Stój!~Stanęli. Rogi ozwały się bliżej, a w chwilę
2  1,10|      z dumą Maćko. Tymczasem rogi i granie psów ozwało się
3  1,19|      Długolasu, że pochowali rogi Krzyżacy i że byle król
4  1,21|     głębi puszczy ozwały się rogi kurpieskie, którym z polany
5  1,21|    gromkich głosów; zawrzały rogi i piszczałki; zadrżała puszcza
6  1,21|      wgięć uczynionych przez rogi byka, ale prócz śladów śniegu,
7  2,18|  sterczały to kły dzicze, to rogi jelenie, to kosmate uszy,
8  2,31| żubry wywodzili z ostępów za rogi i łamali kości niedźwiedziom,
9  2,48|   się wokół państwa:~- Dąć w rogi z czatowni na cztery strony