Tom,    Rozdzial

1  1,3 |      Między dworzany rósł więc podziw, a niektórzy oczom prawie
2  1,4 |    wzbudziły między dworzanami podziw i zazdrość. I Maćko, i Zbyszko,
3  1,4 |         Lecz w jeszcze większy podziw wprowadziły obydwóch gmachy
4  1,19|        jego budziła powszechny podziw. Brano go za wojewodzińskie
5  2,5 |   obcych i niechętnych budzili podziw krzepkością ciała i wytrzymałością
6  2,11| jakowymś, który naprzód budził podziw tym, że pomimo młodych lat
7  2,19|         gdyby znaleźli czas na podziw i gdyby konie nie niosły
8  2,34|         ale w oczach odbił się podziw i jakby jeszcze większa
9  2,45|      teraz kasztel wznoszą". I podziw był wielki, ale że towarzyszyło