Tom,    Rozdzial

1  1,10|  drogę wypadł z gęstwiny, jak piorun, stary brodaty żubr z olbrzymią,
2  1,21|  rozproszyło się, jakby w nie piorun uderzył; jedne poszły na
3  2,5 |       prze, naciska, razi jak piorun, drugi zaś w poczuciu, że
4  2,5 | topora i ostrze spadło mu jak piorun na prawy bark.~Do uszu widzów
5  2,8 | Wilkiem bronił! Bogdaj w nich piorun trzasł!...~Jagienka zaś
6  2,26|     cię zgryzota nie zdławi i piorun boski nie doścignie, to
7  2,26|      niezmierną wściekłością. Piorun huknął w środek drogi z
8  2,51|    chmura, z której co chwila piorun wypada.~Poznańska chorągiew,
9  2,52|    chmura, z której co chwila piorun wypada.~Poznańska chorągiew,