Tom,    Rozdzial

1  1,4 | zabawi, więc ja króla prędzej obaczę i tak mu sprawę opowiem,
2  1,14|      rzekł sobie - ale pójdę, obaczę, czyjej się co nie stało...~
3  1,18|      zataić - i rzekła:~- Nie obaczę już ja go nigdy, a jeśli
4  1,18|      już ja go nigdy, a jeśli obaczę, to z Jurandówną - wolałabym
5  1,25|    Danuśki więcej w życiu nie obaczę.~A pani, sama stroskana,
6  1,26| księciu nigdy gości.~- Rad go obaczę, bo to rycerz, któremu w
7  1,28|      z wami przyjedzie, że ją obaczę, najmilszą, a tymczasem...~
8  2,9 |        Ni Zbyszko?~- Jeśli go obaczę...~Maćko zamyślił się przez
9  2,34|   świecie i pewnie go już nie obaczę.~-To może lepiej było nie