Tom,    Rozdzial

1  1,7 |       gdyż bogactwa jego były niezmierne, a w dodatku król Władysław
2  1,26|    Ostry i mroźny wiatr niósł niezmierne tumany śnieżne, targał drzewami,
3  2,14|        a zarazem takie jakieś niezmierne zdanie się na wolę Bożą,
4  2,15| krzyżacką, dowodnie wykazując niezmierne krzywdy krain litewskich
5  2,15|      do grodu i przez głuche, niezmierne puszcze, którymi większa
6  2,33|     duchowną kojarzyło się tu niezmierne bogactwo, a zarazem żelazny
7  2,42|      razie ogarnęło go jakieś niezmierne znużenie, jak gdyby wszystkie
8  2,51|   Boży, radosny wieczór.~Więc niezmierne szczęście rozjaśniło twarze
9  2,52|   Boży, radosny wieczór.~Więc niezmierne szczęście rozjaśniło twarze