Tom,    Rozdzial

1  1,16|      nikim nie szukam i krzywdy cierpliwie znoszę.~Tu obejrzał się
2  1,18|     Rozdział XVIII~Maćko czekał cierpliwie przez kilka dni, czy nie
3  1,22| stanowicie.~- Bośmy do tej pory cierpliwie ciężkie sąsiedztwo znosili.
4  1,23|       że rycerze zakonni obelgi cierpliwie~dla imienia Zbawiciela znoszą,
5  1,31|         mu natomiast, by czekał cierpliwie i tymczasem nic nie przedsiębrał
6  2,14|          Zechce-li wasza miłość cierpliwie słuchać, to powiem. Kniaź
7  2,17|     leżeli w milczeniu, znosząc cierpliwie ból i męki. Z głębin leśnych,
8  2,43|    smutnej. Maćko zaś wysłuchał cierpliwie wszystkiego, a w końcu rzekł
9  2,48|        mówił im - ale czekajcie cierpliwie. Już też i o nas nie zapomną~