Tom,    Rozdzial

1  1,6 |        jak niegdyś, oburzona na chciwość i drapieżność Krzyżaków,
2  1,23|   albowiem dobrze znana im była chciwość zakonna, a jeszcze lepiej
3  1,28| uczciwości, ni wiary. Nic, jeno chciwość a złoba taka, jakoby wilkami,
4  1,31|         można choćby największą chciwość pokusić - i niejednego,
5  2,2 |    chodziło o Zakon, i pycha, i chciwość, ale nie było w nim zamiłowania
6  2,3 |    Długolasu:~- Pomawiają was o chciwość i Bóg wie, czy-li nie słusznie,
7  2,8 |      Czech uśmiechnął się na tę chciwość, z którą zresztą Maćko często
8  2,8 |   Zbyszkowi na tej drodze, więc chciwość i pycha rodowa Maćka miały
9  2,29|        od was wart, ale aby ich chciwość pokarać, którą pogardzam.