Tom,    Rozdzial

1  1,4 |  paszcza wilka gotowego kąsać i wsparłszy konia między Zbyszka a nieznajomego
2  1,21|        nie myślał o łowach, ale wsparłszy łokcie na kolanach Danusi,
3  1,21| zachwiał się, upadł na kolana i wsparłszy się na ręku, zdołał przemówić
4  2,2 |         słowo Zygfryda, ów zaś, wsparłszy łokcie na stole i splótłszy
5  2,3 |   uzuchwalił się tym bardziej i wsparłszy się w boki, zapytał:~- Jest-li
6  2,5 |      następnie podniósł topór i wsparłszy się na nim, począł spoglądać
7  2,7 |         miłował - przemów!...~I wsparłszy dłonie na krawędziach trumny,
8  2,7 |      Czekaj! - rzekł Zygfryd.~I wsparłszy się ręką o mur, zatrzymał