Tom,    Rozdzial

1  1,1 |          z Bogdańca. Zbyszko zaś roześmiał się, aż ława pod nim poczęła
2  1,10|          śmiech brał patrzeć!~Tu roześmiał się istotnie, jak gdyby
3  1,11|   zmieszania z powodu ciemności, roześmiał się i zapytał:~- A nie boicie
4  1,14|     groźnie kuszą, że aż Zbyszko roześmiał się i rzekł:~- No, tobie
5  1,15|      oczyma po obecnych, za czym roześmiał się, równie nagle jak poprzednio
6  2,11|         rady.~- Bóg da!~Tu Maćko roześmiał się i po chwili począł mówić:~-
7  2,30| niezmiernie dobrotliwą i wesołą, roześmiał się głośno i rzekł:~- Ba,
8  2,31|         innych czasach byłby się roześmiał z pewnością, ale że boleść