Tom,    Rozdzial

1  1,5 |       jakby polecając go jego pamięci, a Maćko kiwnął głową na
2  1,19|    nie odnajdował też Niemiec pamięci -i trzymał ciągle młodego
3  1,19|  schodziła mu ni z oczu, ni z pamięci, ni z myśli. We śnie nawet
4  1,20| strasznym wspomnieniem w jego pamięci, więc i jego żądza wyrosła
5  1,25|     Przez chwilę stanęła mu w pamięci jakby żywa, tak iż zdało
6  2,11|  stypa ostatnia dla uczczenia pamięci zmarłego.~Maćko od wielkiego
7  2,46|      Jagienka, na cześć i dla pamięci swego rodzica, nazwała Zychem.
8  2,48|       i sam Maćko, za którego pamięci niemało przeszło gróźb wojennych