Tom,    Rozdzial

1  1,25|   duszy nie czuła w tej chwili niepokoju, sądziła bowiem, że dobrze
2  1,26|    Miewał też chwile ciężkiego niepokoju, ale w ogóle przyszłość
3  1,26|        Było w tej myśli trochę niepokoju, ale niezbyt wiele, właśnie
4  1,32|   sercu Juranda, obok trwogi i niepokoju o Danusię, obok gotowości
5  2,8 |  jednakże staremu powodów i do niepokoju. Sam jeździł niegdyś dla
6  2,8 | dziedzictwa - i z tego żalu, z niepokoju jął znowu wypytywać Czecha,
7  2,10|   nabawiał nawet starego Maćka niepokoju.~Nocami słyszano harce na
8  2,25|   nowiny i budzić w nim nowego niepokoju, zataił, że umysł Danusi