Tom,    Rozdzial

1  1,32|     powróz, on zaś stał długo, czując, że mu się w duszy coś rozprzęga,
2  2,1 | staremu Zygfrydowi i widocznie czując, że nie wytrzyma już długo,
3  2,14|        że...~Tu umilkła nagle, czując, że jeśli słowo jeszcze
4  2,14|        często na Sieciechównę, czując bowiem wartką krew w żyłach,
5  2,29|         Po czym uściskali się, czując, że nowy węzeł został między
6  2,30|      rad mu był z całej duszy, czując, iż to jest serce przyjazne
7  2,33|     krzyżackich parła do niej, czując, że trzeba stoczyć bój na
8  2,48|      którzy rozum mają bystry, czując większą moc polską, przypierają