Tom,    Rozdzial

1  1,6 |       na wynędzniałą, zapadłą i bladą jak płótno twarz starego
2  1,23|        ramiona, on zaś z twarzą bladą i zarazem zsiniałą krzyczał
3  1,25|         ujrzał Zbyszko Danusię, bladą nieco od bezsenności, białą,
4  1,27| niedźwiedzimi skórami, z twarzą bladą, z polepionymi od potu włosami
5  2,7 | latarnię i oświecił jego twarz, bladą strasznie, niemal trupią,
6  2,19|    Zbyszko. A de Lorche leżał z bladą, spotniałą twarzą i z zamkniętymi
7  2,22|  siedział bez ruchu. Twarz miał bladą i spotniałą, oczy krwią
8  2,27|          że twarz jej czyni się blada i coraz bledsza, a na twarzy