Tom,    Rozdzial

1  1,13|       na czytaniu się zna, i z Duchem Świętym jest w pobliskości.
2  2,10|       rzekł:~- Przeżegnaj się! duchem mi się tu przeżegnaj!...~-
3  2,11| więźniów, jacy są w Szczytnie, duchem do Malborga odesłał, samego
4  2,22|       i o pośpiech. Trzeba się duchem i cicho sprawić, aby biedy
5  2,43|     ziemskiego, a stała mu się duchem tak czystym i bezcielesnym,
6  2,48|      wywieść i wozy zaprzęgać! Duchem!~I głos jego jeszcze nie
7  2,49|       przyciągnęła tu przejęta duchem tegoż Skirwoiłły, którego