Tom, Rozdzial
1 1,1 | wysłać i takiż baldachim nad nią uczynić. Zabawy będą
2 1,1 | dwuręcznego brzeszczota nie masz nad Niemca. Szwajcar rad żelaznym
3 1,1 | trefi; pieczoną rzepą żyją, nad wszelkie jadło ją przekładając,
4 1,1 | chciał) i że nie może być nad takim stadłem błogosławieństwa
5 1,2 | księżna, która miłowała nad wszystko świeckie pieśni,
6 1,2 | Gładka była i możnego rodu, nad wszystkie inne panny księżnie
7 1,2 | narodu Fryzów, którzy hen aż nad morzem mieszkają, a miał
8 1,2 | Po drugie, prędzej ja tam nad granicą one pawie czuby
9 1,2 | też nic innego nie czyni i nad granicą zawsze gotowa robota.~
10 1,3 | mury biegnące wzdłuż skał nad urwiskami, na gmachy stojące
11 1,3 | jak na przykład w Lubuszu nad Odrą, w Płocku, w Wielkopolsce
12 1,3 | na wierzchu, niżej zaś, nad uszami, otoczoną wieńcem
13 1,3 | życia stało, wzniesioną nad nimi rękę swego władnego
14 1,3 | albo z płonącym pułapem nad głową. Nie ubezpieczą od
15 1,4 | traw i czajek krążących nad mokradłami, i znów wzgórza
16 1,4 | błogosławieństwo Boże jest nad nią; ale jakoż ma być inaczej,
17 1,4 | księżny nie wynosiła więcej nad trzysta kroków.~- Czego
18 1,4 | nieznajomy - że król mi nad przezpieczeństwem okolicy
19 1,4 | przybyło:~- A cóż! Moc boska nad ludźmi!~- Jak to?~- Tak,
20 1,4 | się już mocarzem powiada i nad innych się wynosi. A drzewiej
21 1,4 | czasach żelazną rękę ceniono nad wszystkie inne przedmioty,
22 1,4 | winowajcę czeka, więc zdjęła go nad nim litość...~- Waguję się
23 1,4 | obrazem Najświętszej Panny nad bramą. Były ulice, na których
24 1,4 | było dwa szeregi domów, nad nimi pas nieba, na dole
25 1,5 | włosami równo przyciętymi nad brwią, a spływającymi w
26 1,5 | zwichrzone i rzedniejące nieco nad czołem, długie, po bokach
27 1,5 | wyniesion przez fortunę nad własne spodziewanie, musi
28 1,5 | wielka troska zaciążyła nad nią i nad narodem - oto
29 1,5 | troska zaciążyła nad nią i nad narodem - oto tej wybrance
30 1,5 | sprawiedliwości i spokoju nad całą krainą.~Wszyscy też
31 1,5 | Że zaś to mówił człowiek, nad którego własną głową wisiał
32 1,5 | chrześcijańskich w tym Królestwie. Sąd nad winowajcą sam odprawię!~
33 1,5 | i panie, ulitujże ty się nad rodem naszym!~Tu klęknął
34 1,5 | okazać Danusi zdumienia nad jej urodą...~Lecz księżna
35 1,6 | trochę wolnego miejsca. Nad ową zbitą masą głów ludzkich
36 1,6 | mężem całkiem dojrzałym, ale nad tą postawą męża wznosiła
37 1,6 | młoda, z pierwszym meszkiem nad ustami - i zarazem cudna -
38 1,6 | złotym włosem, uciętym równo nad brwiami, a puszczonym długo
39 1,6 | czyż mogło być lepsze prawo nad starodawny obyczaj, którego
40 1,7 | i Zbyszko naradzali się nad tym, co czynić. Stary rycerz
41 1,7 | młodzianka, o tym tylko myślał i nad tym naradzał się z nim u
42 1,7 | mediolańskiego ceniono wówczas nad wszystkie w świecie.~Zbyszkowi
43 1,7 | których pobrał, wojując nad Dunajem u cesarza rzymskiego
44 1,7 | Ponieważ wszyscy oni pracowali nad ocaleniem Zbyszka i radzi
45 1,7 | Amyleja biadali szczególnie nad losem młodego Spytka z Melsztyna,
46 1,7 | przekładając śmierć sławną nad życie z łaski pogańskiego
47 1,7 | Tatarzy zachęceni zwycięstwem nad Witoldem nie rzucą się na
48 1,8 | zaś widocznie kochał ją nad wszystko, gdyż położył łagodnie
49 1,9 | którym leżał chory, i czuwał nad nim aż do białego dnia.
50 1,9 | że Zbyszko pochylał się nad nim chwilami, by się przekonać,
51 1,10| wznosiły się tu i ówdzie nad granicą. Wprawdzie wskutek
52 1,10| była baba -Panie, świeć nad jej duszą! - Ale Jagienka
53 1,11| bez pątlika, obcięte równo nad brwiami, a po bokach spływające
54 1,11| gospodarne, choć nie ma więcej nad piętnaście roków...~- A
55 1,12| i którzy bardzo kręcili nad tym głowami, a nawet namyślali
56 1,12| się cicho i czekał.~Wtem nad głową usłyszał szum sosen,
57 1,12| jakiś zawołał mu nagle tuż nad uchem:~- Toporem!...~Zbyszko
58 1,12| wesołym brzasku ogniska, nad trupem niedźwiedzia, podobni
59 1,13| ślubowali.~- Pewnie, że On nad wszystkimi. Ale to byłoby
60 1,13| powiedział? Powiedziałby tak: "Ja nad całym Królestwem gospodarz,
61 1,13| Pan Jezus jest gospodarzem nad całym światem - rozumiesz? -
62 1,14| wierzbę, pochyloną całkiem nad wodą. Zbyszko poszedł za
63 1,14| żałośliwy pisk czajek i rybitew nad głowami. Wreszcie jednak
64 1,14| dziwo zobaczył. Byłoby się nad czym cudować! Hej!...~-
65 1,14| wyzdrowieje, bo na rany nie masz nad niedźwiedzie sadło do środka,
66 1,15| się wraca i sam pierwszy nad swoim gniewem wydziwia...
67 1,15| tak że opat ulitował się nad nią i podniósłszy ramię,
68 1,16| powagą - że cudujesz się nad moim mieczem; wiedz przeto,
69 1,17| ślubowaniu moja cześć, a nad moją czcią ja sam stróża!~
70 1,19| do ogona przywiązali... A nad ranem nie było jednego żywego
71 1,19| w niepewności, nabierze nad nim pewnej przewagi i potrafi
72 1,19| do nocy bił się z myślami nad tym pytaniem. Czasem wydawało
73 1,19| było Płowców! Śmierć jest nad nimi, a oni jeszcze ziemię
74 1,19| sztukę pisania, czym górował nad giermkiem Czechem i nad
75 1,19| nad giermkiem Czechem i nad samym Zbyszkiem.~To wszystko
76 1,19| każąc jakąś swoją panią nad inne wysławiać. Ale go nikt
77 1,20| Kurpie, albowiem nie masz nad nich łuczników w świecie.~-
78 1,20| angielscy, a zasię szkoccy, nad wszystkimi celują.~- Widziałem
79 1,20| powrozów - inni obracali nad węglami potężne ćwierci
80 1,20| im było bez szumu drzew nad głowami, więc Przasnyszanie
81 1,20| patrzy się na człowieka, nad którego karkiem wisiał topór
82 1,20| włosami obciętymi równo nad czołem, a spadającymi aż
83 1,20| głowę, jak mogła najniżej, nad miską, bo wstyd jej było
84 1,20| Chrystusowi, że wam dał nad nim zwycięstwo. Jakoże skończyła
85 1,21| czele gromady ze łbami nisko nad ziemią, zatrzymywały się
86 1,21| ku nim i jął pastwić się nad nieszczęsnym rumakiem, gniotąc
87 1,21| oprzytomniał - i widząc pochylone nad sobą zatroskane twarze dwóch
88 1,21| wielkie, ujrzał łamiącą ręce nad Zbyszkiem Danusię - i samego
89 1,21| książę, który poprzednio stał nad Zbyszkiem, zbliżył się do
90 1,22| jeno Kurpie się grzebią, nad którymi wilcy wyją. Słyszałem
91 1,23| łamanie kołem zarobił i nad każdym wyrok cięży. Trzeba
92 1,23| które wiodły do zemsty nad Jurandem. Teraz jednak ozwały
93 1,23| często rozwodzili skargi nad zepsuciem braci, nad ich
94 1,23| skargi nad zepsuciem braci, nad ich rozpustą, brakiem karności -
95 1,25| mogę - i proś o zmiłowanie nad nami.~Danusia, posłyszawszy
96 1,25| zysku, jeno z politowania nad ludzką biedą, to tym łatwiej
97 1,25| chwyciła go wielka litość nad nią, gdyż czuł, że jej się
98 1,26| Czechem i z miejscową służbą, nad którą miała dozór stateczna
99 1,26| paliły się wielkie ognie, nad którymi czuwali pachołkowie,
100 1,27| i garbaty pień wierzby, nad którym połyskiwała w świetle
101 1,27| jeno błogosławieństwo jest nad nami.~Zastanowiło ją jednak
102 1,27| Ksiądz Wyszoniek czuwał nad chorym, który leżał na łożu
103 1,27| a w dodatku strudził się nad miarę jazdą nocną, poszedł
104 1,28| tak znaczne, że prawie ich nad wszelką inną ziemską potęgę
105 1,28| wam odda, bo oko Jego jest nad nią. Ześle on jej poratowanie,
106 1,28| Widzicie!... Ręka boska jest nad nią. Pewnie, że dziecka
107 1,29| im ani na chwilę powiek. Nad ranem ledwie się poznali,
108 1,30| Zbyszko rozmyślał czas jakiś nad własnym pytaniem, po chwili
109 1,30| którzy czuwali widocznie nad bezpieczeństwem sani, zwrócili
110 1,30| która dniem i nocą czuwała nad groblą wiodącą do gródka.
111 1,30| bratu Szombergowi w czuwaniu nad nią - rzekła znów niewiasta. -
112 1,30| niemu i pochyliwszy się nad nim, rzekł stłumionym, strasznym
113 1,30| i brat Markwart czuwają nad panienką, przeto wy, panie,
114 1,30| rady, żadnego wyjścia. Czuł nad sobą niemiłosierną przemoc,
115 1,30| A tymczasem śmierć jest nad jedynym dzieckiem, śmierć
116 1,30| jedynym dzieckiem, śmierć nad ostatnią drogą głową!...
117 1,31| odpowiedział Jurand - nad nią jest opieka boska. Ale
118 1,32| przeto nie wątpił, że wywrą nad nim pomstę za wszystkie
119 1,32| stanąwszy w miejscu, w którym nad bramą wznosił się most zwodzony,
120 2,1 | drzwi większe od innych, nad którymi wykuty był w kamieniu
121 2,1 | patrzyli na jego tryumf nad groźnym wrogiem, a zarazem
122 2,1 | rozmawiając głośno i czyniąc nad nim uwagi. On zaś, widząc
123 2,1 | pełne największego podziwu nad przebiegłością danvelda,
124 2,1 | chodzi, litował się jednak nad Jurandem i jego męką, a
125 2,1 | pocisków trafił go w czoło nad brwiami i zalał mu krwią
126 2,2 | ponurymi myślami w duszy.~- Nad czym mamy radzić? - spytał
127 2,2 | się z zamyślenia, rzekł:~- Nad klęską, nad tym, co powie
128 2,2 | zamyślenia, rzekł:~- Nad klęską, nad tym, co powie mistrz i kapituła,
129 2,2 | powie mistrz i kapituła, i nad tym, by z naszych uczynków
130 2,2 | Zmiłuj się, Duchu Światłości, nad duszą brata Danvelda i brata
131 2,2 | wzywał miłosierdzia boskiego nad tymi duszami i że wzywał
132 2,2 | kaplicy; księża śpiewają nad nimi litanie.~- W trumnach
133 2,2 | splótł powtórnie dłonie nad głową:~- I to jeden człowiek
134 2,2 | jego pamięć...~- Radźmy nad tym - rzekł Rotgier.~- Radźmy
135 2,2 | straszne że jedno okno w górze nad galerią otworzyło się z
136 2,4 | goniąc na ostre, liczne nad zachodnimi rycerzami odnosili
137 2,4 | stratą Danusi i litując się nad jego bólem, położyła mu
138 2,5 | chłopięce, natomiast ciało nad miarę rosłe i silne, tak
139 2,5 | wielkim łopotaniem skrzydeł nad zamkiem. Mimo chłodu ludzie
140 2,5 | szarym popiołem przestrzeń, nad tą zaś przestrzenią unosiła
141 2,5 | zaś w poczuciu, że śmierć nad nim, broni się tylko, aby
142 2,5 | je także zadawać. Widział nad sobą błyski topom i myślał,
143 2,5 | tylko podnosił coraz wyżej nad głowę, aby ją jeszcze i
144 2,5 | teraz, że Zbyszko góruje nad Krzyżakiem siłą rąk i nóg
145 2,5 | niż jego giermek górował nad van Kristem, ale pokazało
146 2,5 | Widząc to, Czech stojący nad zarżniętym Kristem trwożył
147 2,5 | walka przeciągała się dłużej nad zwykłą miarę. Na krużgankach
148 2,5 | Bóg zwycięstwo i pomstę nad onym Krzyżakiem, ale Danuśkijako
149 2,6 | przestanku nade mną jak kat nad dobrą duszą! A co do bitwy,
150 2,6 | do Zbyszka, litował się i nad Danusią, ale Jagienkę miłował
151 2,6 | Danusią, ale Jagienkę miłował nad wszystko w świecie i od
152 2,6 | Sam był wreszcie utrudzon nad wszelką miarę walką, czuwaniem,
153 2,6 | wyrzucić z izby, zastanowił się nad tymi słowami i po chwili,
154 2,7 | nadzieją, że po zwycięstwie nad królem znajdzie się później
155 2,7 | okrucieństw miłował jednak nad wszystko Zakon i chwałę
156 2,7 | Krzyżak zamyślił się jeszcze nad tym, czyby nie lepiej wysłać
157 2,7 | przez co przeszedł, było nad jego stare siły. Uczuł też,
158 2,7 | słowa, Przychylił się znów nad Jurandem.~Po niejakim czasie
159 2,7 | się, gdyż wyżej, ale tuż nad sobą, usłyszał coś jakby
160 2,7 | jego odwaga i panowanie nad sobą wyczerpały się już
161 2,8 | Krzyżaków w podziemiu i śmierć nad nim. Bóg wie, czy wyżyje,
162 2,8 | ludzie, niby od Juranda, i nad raniem pojechała...~- Nie
163 2,8 | Krzyżakom po niej?~- A pomsta nad Jurandową krwią? Wolą oni
164 2,8 | w sercu Czecha przeważył nad gniewem na Cztana i Wilka. "
165 2,9 | polski kraj i że za przemoc nad dziewką okrutne są kary
166 2,9 | nade wszystko!~- Nie masz nad mir godniejszej rzeczy -
167 2,9 | wiecie, mnie zdał opiekę nad dziećmi. Dlategom to Cztanowi
168 2,9 | będzie i opieka... Prawda, że nad sierotami jest Bóg i że
169 2,9 | Sam jednak, mając głowę nad miarę wytrzymałą, nie był
170 2,9 | wesoło żywiczne szczypki, a nad stołem płonęły w żelaznych
171 2,10| przemagała w Czechu całkiem nad tkliwością i mówiąc, iż
172 2,11| dziewkami zrobię?~I począł się nad tym zastanawiać, czyby je
173 2,11| Zbyszko długo będzie tamtej, nad wszystkie inne umiłowanej,
174 2,11| odczuwał i z całej duszy nad nią ubolewał.~- Nic rzewliwszego
175 2,11| jeden takowy miecz mieć nad głową. A ja nie tylko mu
176 2,11| psia-juchy, tak, że zguba nad nim jako miecz nad głową,
177 2,11| zguba nad nim jako miecz nad głową, a on się jako wąż
178 2,11| jeszcze przejechali granicę i nad ranem stanęli pod wodzą
179 2,11| których prosiłem o zmiłowanie nad Jurandem.~- Cuduście prosili?
180 2,11| nędzy. A to przecie męka nad męki... Może tam gdzieś
181 2,11| Tak też myślę, że więcej nad trzy albo cztery dni nie
182 2,12| poczciwe jej serce litowało się nad nim szczerze, a prócz tego
183 2,13| czas tu ostaniecie?~- Bóg nad sierotą! Tu ostaniem.~-
184 2,14| Zgorzelic pojadę... Bóg nad sierotami! Niemcy i mnie
185 2,14| nieba, Boże - zmiłuj się nad nami!...~- Synu Odkupicielu
186 2,14| świata, Boże - zmiłuj się nad nami...~Głosy ludzkie i
187 2,14| wołania błagalne: "Zmiłuj się nad nami!..." mieszały się z
188 2,14| przecie zwierzchni pan i nad wielkim kniaziem, i nad
189 2,14| nad wielkim kniaziem, i nad całą Litwą.~- To może i
190 2,14| do drogi konie.~W ścianie nad wozownią rozchyliło się
191 2,14| śpiewające! Bóg dzieci miłuje i nad męką ludzką ma litość...
192 2,15| jakich dopuszczali się nad nimi Krzyżacy, poodbierało
193 2,16| że niektórzy dopiero dziś nad ranem się znaleźli.~- A
194 2,17| i "sejtonowie", mruczeli nad nimi zaklęcia lub opatrywali
195 2,18| było dla niego większej nad bitwę rozkoszy.~- Nie wiem -
196 2,19| Przez chwilę śmierć zawisła nad starym rycerzem, lecz on,
197 2,19| stalowym rogiem. Dowództwo nad nimi dzierżył wysoki, smukły
198 2,20| wiesz, że cześć rycerska nad życie i szczęście mi milsza -
199 2,20| do najazdów, do panowania nad tą ziemią i do gnębienia
200 2,21| może.~- Nie znęcają się nad nią? - spytał głucho Zbyszko.~-
201 2,22| Arnoldów jako niosący męża nad miarę wielkiego, musiał
202 2,23| Ten ci się dopiero pomści nad nim i za swoją, i za Danusiną
203 2,24| Mam ci ja zmiłowanie nad tobą, dziecko, i tylko dobra
204 2,24| człowiekiem twardym i moc nad sobą mającym.~"Dziękować
205 2,25| osobnych mąk, ale i litości nad nim nie miał i uwalniał
206 2,25| kłębiły się coraz potężniej nad Spychowem.~Jurand słuchał
207 2,25| które przedłużając się nad miarę, stało się na koniec
208 2,26| którą gnał wicher, była już nad nimi. Kiedy niekiedy, gdy
209 2,26| chmury zstąpiły nisko, prawie nad sam bór. Z góry dochodził
210 2,26| idź! - szepnął mu nagle nad uchem jakiś głos. A on obejrzał
211 2,26| dojrzeć rozhuśtany dziko nad drogą trup Zygfryda.~Nazajutrz
212 2,26| poranna mgła rozwiewa się nad polami, że wszystkiego trzeba
213 2,26| Na strzelenie z kuszy. Nad samą drogą.~- Nikogo przy
214 2,26| leśnymi, wkrótce więc urosła nad Krzyżakiem kopiasta mogiła,
215 2,27| noszach i pochyliwszy się nad nią, jął wołać z cicha:~-
216 2,28| odmawiało kolejno litanię nad ciałem aż do świtu. Do świtu
217 2,28| dębowego, wprawiwszy w wieku nad głową szybę złotego bursztynu.~
218 2,29| zaraz modlić się z nim razem nad trumną Danusi, mówił też
219 2,29| od nich krzywd cierpią? Nad granicą wieczne bitwy i
220 2,29| uczynić, ale go w drodze nad granicą z noclegu porwali.
221 2,29| trzyma ciągle jakoby miecz nad naszymi karkami". "Słowo -
222 2,29| swego przeciwnika i świetne nad nim odniósł zwycięstwo.
223 2,30| mu nic więcej powiedzieć nad to, co poprzednio powiedział,
224 2,30| dziedziczką swych włości uczynił, nad którymi opiekę miał tutejszy
225 2,30| Dopieroż jak się poczęła nad nim litować, uznaliśmy,
226 2,30| chcąc zyskać czas do namysłu nad odpowiedzią, zapytał:~-
227 2,30| gniewne na Krzyżaków i mieczem nad nimi nie potrząsa?~- Król
228 2,30| uczynić, bo nikt więcej nad niego nie wielbi sławnych
229 2,31| milczeniu, ona zaś pochyliła się nad nim i ścisnąwszy mu dłońmi
230 2,31| jak matka, która płacze nad nieszczęściem syna.~I ku
231 2,31| mojej Danuśce, i płaczę nad tobą. Bóg tak wszelako zrządził,
232 2,31| czym pochyliła się nieco nad stołem i spojrzawszy w bok
233 2,31| postąpiła ze mną ta, którąm nad wszystkie uwielbił i jedną
234 2,32| łotrów, o napaści i grabieże nad granicą, o porwanie Jurandówny
235 2,32| królem używasz i lepszego nad cię serca nikt chyba nie
236 2,32| Ale choćby król z żalu nad krwią krześcijańską wielkiej
237 2,32| udało miecz podniesiony nad głową Zakonu zatrzymać.~
238 2,33| mury piętrzące się jedne nad drugimi - w części barwy
239 2,33| mały komtur, przełożony nad warsztatami i nad zarządem
240 2,33| przełożony nad warsztatami i nad zarządem zamku. Prócz tych
241 2,33| schodach nie sprowadzacie.~- Nad stajnią, która jest w dole
242 2,34| niechże Bóg zmiłuje się nad naszym Królestwem i naszym
243 2,34| komtur zamkowy, i czuwał nad nim, póki stary rycerz nie
244 2,35| na tej uczcie wrzaskliwa nad miarę kapela, grubiańskie
245 2,37| ksiądz Kaleb nabożeństwo nad jego ciałem, które nie psuło
246 2,38| toczyły się ważne narady nad tym, co uczynić ze Spychowem.
247 2,38| innych ziem. Radzili tedy nad tym długo, ale Zbyszko żadną
248 2,38| daj Bóg, aby tu obcy człek nad tymi świętymi prochami mieszkał.
249 2,40| przytrafiało.~- Panie świeć nad Wilkową duszą - rzekł Maćko.
250 2,40| nie znajdzie innych szkód nad te, których długa jego nieobecność
251 2,40| bojowych fryzyjskich ogierach nad zwykłą miarę rosłe i silne.
252 2,41| tom ci nie mówił? Nie masz nad nich w świecie łuczników...
253 2,41| I po chwili, jakby się nad czym namyśliwszy, ozwała
254 2,42| zwyczaj czynić zawsze, gdy się nad czymś mocno namyślał, i
255 2,44| siedzieli tuż koło siebie, oboje nad miarę śliczni i nad miarę
256 2,44| oboje nad miarę śliczni i nad miarę w sobie rozkochani,
257 2,45| jakąś szczególną łaskę Bożą nad rodem Gradów herbu Tępa
258 2,45| nie miał, wyrastał teraz nad wszystkie inne w okolicy. "
259 2,47| wsiach nadzwyczajny, gdy nad skończoną czatownią powiewała
260 2,48| a byłaby jakowaś opieka nad Jagienką i dziećmi.~- No,
261 2,48| trza Królestwo ratować, a nad nami tu Bóg będzie opiekunem.~
262 2,48| drogach kłęby złotego kurzu, a nad owymi kłębami płonęły jakby
263 2,48| co to się tam tak łyska nad kurzawą? To groty ko-pij
264 2,48| chłody i wszelkie trudy nad wszystkie inne wytrzymały,
265 2,49| gdy właśnie łamali głowy nad tym, za ile dni spotkanie
266 2,49| czeka u mnie w namiocie i nad wieczerzą czuwa. Dalekoć
267 2,49| rzeczach nie masz lepszej nad naszą świętą królową orędowniczki.
268 2,50| Rozdział L~Nad ranem wichura nie tylko
269 2,50| hufce nadworne, jeden mając nad sobą podwójny krzyż litewski,
270 2,50| Szła fala koni, fala ludzi, nad nimi las kopij i z barwnymi "
271 2,50| król płacze ustawicznie nad tą krwią chrześcijańską,
272 2,51| nagle na pustych polach, a nad tym borem grała i mieniła
273 2,51| drugi Czech, Sokół, łucznik nad łuczniki, i Wielkopolanin
274 2,51| zarazem siłą do dzika podobny. Nad zbroją pana czuwali trzej
275 2,51| z Saracena-mi rozkwitło nad wszystkie inne kraje męstwo
276 2,51| czas myśleć teraz o pokoju! Nad inną sprawą mamy radzić.~-
277 2,51| Chodził tylko po nim wiatr, a nad nim unosiła się cicho śmierć.
278 2,51| i po chwili powiała znów nad polskimi zastępami odbita
279 2,51| rozhukanym rumaku, czuwający nad wszystkim i baczny na przebieg
280 2,51| niebezpieczeństwo zawisło nagle nad królem i nad całym jego
281 2,51| zawisło nagle nad królem i nad całym jego orszakiem.~Oto
282 2,51| potężny i niezwalczony, stał nad nim, jak stoi słup graniczny
283 2,51| Zawisza tak okrutnie siłą nad wszystkimi górował, że nieszczęśni
284 2,51| Krzyknął komtur, widząc nad sobą wzniesiony brzeszczot:~
285 2,51| południe jeszcze powiewały nad niezmiernym wojskiem krzyżackim,
286 2,51| mniemał się być wyższym nad wszystkie mocarze świata.~
287 2,51| wściekłość bojowa i przerażenie.~Nad ich głowami pozatykano zdobyte
288 2,52| nagle na pustych polach, a nad tym borem grała i mieniła
289 2,52| drugi Czech, Sokół, łucznik nad łuczniki, i Wielkopolanin
290 2,52| zarazem siłą do dzika podobny. Nad zbroją pana czuwali trzej
291 2,52| z Saracena-mi rozkwitło nad wszystkie inne kraje męstwo
292 2,52| czas myśleć teraz o pokoju! Nad inną sprawą mamy radzić.~-
293 2,52| Chodził tylko po nim wiatr, a nad nim unosiła się cicho śmierć.
294 2,52| i po chwili powiała znów nad polskimi zastępami odbita
295 2,52| rozhukanym rumaku, czuwający nad wszystkim i baczny na przebieg
296 2,52| niebezpieczeństwo zawisło nagle nad królem i nad całym jego
297 2,52| zawisło nagle nad królem i nad całym jego orszakiem.~Oto
298 2,52| potężny i niezwalczony, stał nad nim, jak stoi słup graniczny
299 2,52| Zawisza tak okrutnie siłą nad wszystkimi górował, że nieszczęśni
300 2,52| Krzyknął komtur, widząc nad sobą wzniesiony brzeszczot:~
301 2,52| południe jeszcze powiewały nad niezmiernym wojskiem krzyżackim,
302 2,52| mniemał się być wyższym nad wszystkie mocarze świata.~
303 2,52| wściekłość bojowa i przerażenie.~Nad ich głowami pozatykano zdobyte
|