Tom, Rozdzial
1 1,1 | śmiałe chłopy, co nie chcą nic dać albo ich jeszcze łapią.
2 1,1 | znają pomiarkowania. Za nic zamężne niewiasty mają,
3 1,1 | próbowali zdradą ich dostać - nic nie wskórali! A za powrotem
4 1,2 | srogich jej widoków, nigdy nic podobnego w życiu nie widział,
5 1,2 | znalazła w chęci Zbyszka nic takiego, co by obrazić mogło
6 1,2 | pogadać, mówił:~- Po prawdzie, nic ci po tym. Ja się tam jakoś
7 1,2 | ziemia bez chłopów tyle, co nic. Tedy miarkuj, co ci rzekę:
8 1,2 | Gdzie pojedziesz? Za nic ci Bogdaniec? Pazurami będziesz
9 1,2 | wezmę? Parszywe kożuchy i nic więcej. O, to dopiero bogaczem
10 1,2 | da on za dużo, drugiemu nic.~- To gadaj, gdzie pojedziesz.~-
11 1,2 | Jurand ze Spychowa też nic innego nie czyni i nad granicą
12 1,3 | Ukazanie się jego nie wróży nic dobrego.~- Nie chciałabym
13 1,3 | boim, bo przeciw tym na nic wszelka moc ludzka".~Tu
14 1,4 | duże, ale człek zwyczajny - nic innego. O wa! pojadę i ja,
15 1,4 | sobie dalej, jakoby się nic nie stało. Ale mógłbym to
16 1,5 | nigdy w życiu nie widział nic równie świetnego jak ten
17 1,5 | jej się trząść; nie pomógł nic ni strach przed królem,
18 1,5 | poselskiego pocztu?~Na to nic nie rzekł Zbyszko, bo nie
19 1,5 | okazać -ja nie mogę...~- Nic waszemu mistrzowi do naszych
20 1,5 | uchronił - a dlatego nie chciał nic uczynić...~- On się zawziął
21 1,5 | wywinę - myślał - i wszystko nic nie pomoże".~Wszelako nazajutrz
22 1,6 | srebrne i złote wota, a za to nic? Wziąć wzięto, a dać nie
23 1,6 | gęstych, że na krok nie było nic widać. A jechałem bez zbroi,
24 1,6 | Choćby też Krzyżak i umarł, nic to nie zmieni, bo - powiada -
25 1,6 | on. Ale co mu zrobisz? - nic.~- To dlatego wszyscy mnie
26 1,6 | sierdzicie?~Maćko nie odrzekł nic i chciał wyjść, ale Zbyszko
27 1,6 | stary, że mu po twojej szyi nic i że sam cię żałuje. "Niechbym,
28 1,7 | wobec bliskiej śmierci na nic mu się już nie przyda. Płatnerz,
29 1,7 | opowiadaniach jeńców nie było nic nadzwyczajnego: Zawisza
30 1,8 | pytaj, gdyż nie mogę ci nic rzec. I wyszedł.~ ~
31 1,9 | radości nijakiej, ni uciechy. Nic, jedno frasunek i wzdychanie.~
32 1,9 | podziała, dziewucho kochana!~Nic mi nie pomoże, choć oczy
33 1,10| koło niego położyli, a jemu nic! Legł pan Spytko z Melsztyna
34 1,10| rycerzy nowych z Polski. No i nic! Dobrze! Na drugi dzień
35 1,10| z ćmą tatarstwa, ale już nic nie wskórał. Hej, było wesele!
36 1,10| Nie potrzebuje mi stryjko nic mówić. Widziałem w Krakowie
37 1,10| zdajcie i niech was głowa o nic nie boli... Zbyszko będzie
38 1,10| nie wyrzeknie się go za nic, choćby to miał być ostatni
39 1,11| po dziedzińcu, nie widząc nic więcej prócz wronego konia,
40 1,11| dziewczyno, to ty jego nie znasz! Nic ci on innego nie czynił,
41 1,11| Mówcie, co wam jest?~- Nic, nic! - odrzekł z westchnieniem
42 1,11| Mówcie, co wam jest?~- Nic, nic! - odrzekł z westchnieniem
43 1,11| Że cię tam ongi sprał, to nic!... Ninie tego nie uczyni.~-
44 1,11| zjedli... Bodajże to!~- Nic nie ostało?~- Do czysta
45 1,12| dość wyraźnie, nie mógł nic dojrzeć. Nie było innej
46 1,13| i zbyrczy...~- Zadziera! nic innego. Chyćcie dobrze i
47 1,13| znaleźć.~- Ja też na Zbyszka nic nie powiadam: kuszę ci bez
48 1,13| Pomogła?... nie mówił mi nic.~- Bo jej obiecał... że
49 1,14| spokojnie, nie widząc przed sobą nic z powodu mgły, słysząc tylko
50 1,14| radości, ale nie odrzekła nic, i poszli tą samą drogą
51 1,14| Jagienka. - Czemu to?~- To ci nic Zych nie mówił o Danusi?~-
52 1,14| służył... Ale powiadał, że to nic - taka służba... bo poniektóry,
53 1,15| rzekła Jagienka.~- Ej, nic mi nie będzie, bo już czuję
54 1,15| zaś nie pokazał po sobie nic, tylko począł pytać Zycha
55 1,16| adultera była, z czego też nic dobrego wypaść nie mogło.~
56 1,16| Nie bój się, córuchno, o nic. Zwada może się przygodzić,
57 1,17| osta-wić, to wam do tego nic. Ot, jak nie uczynię!~To
58 1,17| bożył się, że nie winien - nic nie pomogło! Opat klął,
59 1,17| a kord w garści, to i o nic nie dbam.~Maćko zamyślił
60 1,17| wszystko, co się stało. Nic nie poszło po jego myśli
61 1,18| ale i to nie pomogło. Na nic było i księżny Anny swatanie.
62 1,18| z dala czapką, jak gdyby nic nie zauważył, Jagienka zaś
63 1,19| brat tęskni po siostrze, nic by to było. Ale on spostrzegł,
64 1,19| On krzyczał, a panienka nic -jeno co się ku niej nawrócił,
65 1,19| panisko: "Czyś ogłuchła, że nic nie mówisz na moje przyczyny?
66 1,19| naprzód dlatego, że sam nic dobrze nie wiedział, a po
67 1,19| zastąpi. A są i tacy, którzy nic innego nie czynią, przez
68 1,19| pókim żyw, nie będzie z tego nic.~Zbyszko, usłyszawszy to,
69 1,20| temu młodemu rycerzowi?~- Nic się nie stało - odrzekł
70 1,20| ojciec.~Lecz nie zdążył nic opowiedzieć, albowiem w
71 1,20| somsiadami". O Jagience nic tylko nie wspomniał chytry
72 1,21| coraz szczelniej leśną łąkę. Nic podobnego nie można było
73 1,22| mistrzowi?~- Wasz mistrz o nic nie pytał. Mów mu, co chcesz.~-
74 1,22| pomimo tego Szombergowi nic... Wydusił Witoldowi dzieci -
75 1,22| Wydusił Witoldowi dzieci - i nic mu!... Zaprawdę, brak między
76 1,23| stróżem, nie miałby także nic przeciwko temu, a nawet
77 1,23| rozmowa morderców:~- Ludzie nic nie widzieli! - rzekł zdyszanym
78 1,23| zdyszanym głosem Danveld.~- Nic. Poczty są na przedzie;
79 1,23| się do braci, tak jakby nic nie widział, i rzekł:~-
80 1,24| piąstki w oczy.~- Nie bój się, nic mu nie będzie. Prawda, ojcze
81 1,24| żałował...~Lecz nie mógł nic więcej powiedzieć i ze wzruszenia,
82 1,25| zaparło, a tu i czasu na nic nie ma, bo i dziewczyna
83 1,25| rzekła:~- Bez ojca Wyszońka nic wam nie powiem. Skoczże
84 1,25| Jurandowi niech dziewczyna zrazu nic nie mówi. Lepiej, aby go
85 1,25| że i Jurand nie powinien nic wiedzieć, póki mu sama pani
86 1,25| sprawa wielkiej wagi i za nic nie chciałaby przyzwolić,
87 1,25| Choćby i z tego co uwić, bo nic innego nie znajdziem, a
88 1,25| oczu.~Hej! nie pomoże już nic płakanie,~Już cię żegnamy,
89 1,26| bowiem z polska nazywał). Nic tu po nas w tym dworcu,
90 1,26| rzucim na odprawę, bo na nic lepszego się nie przy godzi.~-
91 1,26| ów uchylił się i rzekł:~- Nic po was w Ciechanowie, bo
92 1,26| to się i nie przeciw, bo nic nie wskórasz.~Księżna pani
93 1,27| wiedział, że wstrzymywanie na nic się nie przyda, a mitręga
94 1,27| w zaspach nie znaleziono nic. W olszniaku błysnęły im
95 1,27| przyodziewków. Nie było nic. Panna ostała w Spychowie.~
96 1,27| staje wokoło nie znaleźli nic. Juranda już byli zabrali
97 1,27| A nie powiadał o córce nic?~- Ledwie że zaczął dychać;
98 1,27| Próbowałem, ale nie odpowiada nic i tak myślę, że przed świtaniem
99 1,28| pozwoleństwa kapituły i mistrzowego nic na swoją rękę poczynać.
100 1,28| ni uczciwości, ni wiary. Nic, jeno chciwość a złoba taka,
101 1,28| spytała~Ów zaś przez chwilę nic nie odpowiedział, jakby
102 1,29| towarzyszów!~Zbyszko nie odrzekł nic i jechali dalej w milczeniu
103 1,29| pioruna, po czym nie odrzekł nic, po chwili ruszył koniem
104 1,30| Boże, co to była za noc! Nic, jeno strapienie; nic, jeno
105 1,30| noc! Nic, jeno strapienie; nic, jeno żałość! Myślałem,
106 1,30| Jurand znów nie odrzekł nic i jechał zamknięty w sobie,
107 1,30| uratowania Danusi, że wszystko na nic i że w przyszłości spadną
108 1,30| bo bez takowej Jego woli nic byśmy nie wskórali.~- Każdy
109 1,30| Danusi, że nie umiał na nic innego zwrócić uwagi. Niecierpliwił
110 1,30| krzyża - teraz nie widział nic prócz krzyżackich wysłańców,
111 1,30| każecie im zostać, to o nic innego prosić was nie będziemy,
112 1,30| Ale nie stanie się jej nic złego, bo choć przez wiele
113 1,30| bracia, iż macie, nie mówiąc nic nikomu, stawić się w Szczytnie
114 1,30| przyjechali wykupić Bergowa i że nic o żadnej dziewczynie nie
115 1,30| drgnął, ale zrazu nie odrzekł nic, począł tylko mrugać mocno
116 1,30| Bergowa? co wam jest?~- Nic...~Lecz w głosie jego było
117 1,31| czekał cierpliwie i tymczasem nic nie przedsiębrał dla uwolnienia
118 1,31| Juranda; nie rzekł jednak nic, gdyż prawie nigdy nic nie
119 1,31| jednak nic, gdyż prawie nigdy nic nie mówił, tylko pochylił
120 1,32| upewnić, że nie spotka go nic złego za słowa, które mu
121 1,32| pojmają, a potem rzekną, że mi nic nie powinni, bo mnie siłą
122 2,1 | poruszył ręką na znak, że nic nie wie, ale twarz jego
123 2,1 | nie było już czasu pytać o nic więcej, gdyż doszli do sali
124 2,1 | Świadków nie znajdziesz, ale za nic świadkowie, gdy chodzi o
125 2,1 | uczynki nie wiedziała nawet nic ojej pobycie w zamku, jednakże
126 2,1 | Jurandowi, lecz on niebaczny na nic, na wpół obłąkany, sam skoczył
127 2,2 | przypuszczenia, ale nikt nic dobrze nie wiedział, zwłaszcza
128 2,3 | sprawy się wykręcić. Nikt już nic nam nie zarzuci i sława
129 2,4 | zbierały się w oczach.~- Ja nic nie wiem, miłościwy panie -
130 2,4 | pozwał, a chociaż nie wiem nic, to jedno wiem tylko, że
131 2,6 | rozmawiał z Hlawą, który dotąd nic o zamierzonej w dzierżawy
132 2,6 | A czemuście nie mówili nic?~- Nie mówiłem nic, bo mi
133 2,6 | mówili nic?~- Nie mówiłem nic, bo mi pod tajemnicą spowiedzi
134 2,6 | przybył do leśnego dworca. Nic nie zataił, gdyż wiedział
135 2,6 | Zbyszko, który postanowił już nic nie ukrywać, spojrzał na
136 2,7 | stukanie młotka, a potem nic nie mąciło ciszy prócz nawoływań
137 2,7 | kotliku.~Krępy człowiek znów nic nie odpowiedział, wskazał
138 2,7 | Diederich przecie niemowa, nic nie wyzna, a chociaż umie
139 2,8 | łgarza i przez deskę poczuję. Nic jeszcze ten giermek, bo
140 2,8 | ja chytrością nie wskóram nic, a z nimi tego trzeba! Oj!
141 2,8 | Głowacz nie odrzekł na to nic, tylko, słuchając o Cztanie
142 2,8 | zrazu nie odpowiedziała nic i dopiero po chwili, przytłumiwszy
143 2,8 | spuszczonymi rzęsami na jagody, o nic już nie dopytująca i tak
144 2,8 | opowiadanie. A ona nie odrzekła nic, tylko dwie łzy zabłysły
145 2,8 | pożytek z gospodarki, na nic zabiegliwość, na nic Spychów
146 2,8 | na nic zabiegliwość, na nic Spychów i Bogdaniec, skoro
147 2,8 | właśnie wolno, noga za nogą, nic prawie nie rozmawiając,
148 2,8 | odpowiedziała już na to nic, lecz w domu po wieczerzy,
149 2,9 | wymyślili?~- Nie wymyśliłem nic, ale to jeno ci muszę powiedzieć,
150 2,9 | wypadek jej wyjazdu istotnie nic nie grozi. "Po dziewkę by
151 2,9 | jednak nie zapytał go o nic, czekając, póki sam mówić
152 2,9 | boćkasz? - zapytał stary.~- Nic!... Mówię jeno dobranoc,
153 2,10| fartucha i nie znajdując nic, czym by mogła oczy przysłonić,
154 2,10| i między ludźmi?~- Mnie nic, ale wam.~- A powiadacie
155 2,11| na nich i zapowiadał, że nic im nie zostawi, ale nuż
156 2,11| tego zaś nie chciał za nic na świecie.~- Którą mu Bóg
157 2,11| gdyby chciał, nie pytając o nic, bić w niego, postąpiłby
158 2,11| duszy nad nią ubolewał.~- Nic rzewliwszego w życiu nie
159 2,11| jest człowiek rycerski, nic się złego bratankowi waszemu
160 2,11| to i tak nie stałoby się nic wielkiego.~Lecz Lichtenstein
161 2,11| Lichtenstein, przed którego oczyma nic nie mogło się ukryć, rzekł:~-
162 2,11| zaś Maćko:~- Nie czynię ja nic przez rozmysłu, nie bój
163 2,11| diabłu zaprzedan... Ludzie nic dobrze nie wiedzą, wszelako
164 2,11| był pan z Taczewa, ale też nic dobrego z tego nie wypadło.
165 2,11| Lecz on nie odpowiedział nic, tylko dwie łzy spłynęły
166 2,11| Boga, że choć ten ich za nic ma... Hej! Kniaź Witold
167 2,11| Ksiądz Kaleb nie odpowiedział nic, może nie dosłyszał, gdyż
168 2,11| czym szukali i szukali, i nic nie znaleźli. Brali też
169 2,11| utopi... Co mu ostawili? Nic, tylko pamięć, kim był,
170 2,12| jakby odurzony i zdawał się nic nie rozumieć, wreszcie jednak
171 2,14| prawdą, że im w Spychowie nic nie grozi i ze jego powinność
172 2,14| prośże mnie o to, bo ci nic z mojej przewiązki nie przyjdzie.
173 2,14| mnie po prawdzie co jest? - Nic, jeno smutek! A zaś przede
174 2,14| smutek! A zaś przede mną - nic, jeno niedola! Oj! nie napytam
175 2,14| wyszedł, nie mówiąc nic więcej, z izby.~A chociaż
176 2,14| choćby Krzyżakom przewiniła? Nic! A niewinne to ci było jak
177 2,15| mają od niego spodziewać. Nic im król nie rzekł, chociaż
178 2,15| klęski.~I rwały się jak nić pajęcza wszelkie układy,
179 2,16| powtarzając od czasu do czasu: "Nic ci do tego". Ale Hlawa,
180 2,16| Zgorzelicach ostawać i na nic była ta podróż. Wmawialiśmy
181 2,16| wiadomość ojej śmierci.~- Albo i nic.~- W tę stronę ją przecie
182 2,16| pewnym czasie wstał - i nic nie mówiąc, począł się żegnać.~-
183 2,17| obozowiska nie przedstawiał nic nowego; ale Czech patrzał
184 2,17| mając po ostatniej porażce nic do roboty, sypiali we dnie.
185 2,17| prawdziwych koni podobne.~-Na nic tu wielkie, bojowe ogiery -
186 2,17| spytał, i rzekłeś mi, że nic nie wiesz.~- Bo nic nie
187 2,17| że nic nie wiesz.~- Bo nic nie wiem, jeno to, że chyba
188 2,17| glejty wydane w czasie pokoju nic nie znaczą. Pozwałem go
189 2,17| stary rycerz. - Widząc, że nic nie wskórasz, wolałeś tu
190 2,18| wojsko?~A Czech rzeczywiście nic podobnego nie widział. Przed
191 2,18| aby nadchodzący, nie mogąc nic dojrzeć z dala, nie mieli
192 2,18| dłużył się, a tymczasem nic nie było słychać prócz szumu
193 2,20| rzekł:~- Złością widać z nim nic nie wskórasz, ale dobrocią
194 2,20| cię podał w moje ręce, bo nic ci ode mnie nie grozi.~I
195 2,21| mówi mu: "Czego? Msze ci na nic, po cóż przychodzisz?" A
196 2,21| Pogoń była, ale nie mogła nic poradzić, bo jak dotarła
197 2,21| człek tak strasznej siły, że nic mu to - i ze stoma się potykać.
198 2,21| Na to Zbyszko nie odrzekł nic, pocałował tylko zbrojną
199 2,22| tak zawsze bywa, że zrazu nic, a potem boli. Z tej przyczyny
200 2,22| zapytał z niepokojem Macko.~- Nic, jenom utrudzon bardzo.
201 2,22| Mogę.~- Boli cię co?~- Nic. Jeno mi brak tchu.~Tymczasem
202 2,22| pierwszej chwili nie mógł nic dojrzeć. Natomiast spoza
203 2,23| pomożesz, a co ci zostanie? Nic, jeno hańba. Rzekniesz,
204 2,23| Jak mi Bóg miły, nie ma nic lepszego do zrobienia. Wracaj!
205 2,23| jeśli mnie nie będzie, to nic go nie strzyma i hańba wiekuista
206 2,23| do ogniska, gdyż nie było nic innego do zrobienia.~Po
207 2,24| do Zbyszka:~- Słuchaj! Na nic jej tu ostawać. Jak ją wiatr
208 2,24| w oczy Maćko, nie umiał nic odpowiedzieć. Musiał przyznać,
209 2,24| Mnie do niewiasty nic - odpowiedział szorstko
210 2,24| przyjąć, co dają, gdyż więcej nic nie wskóra, i rzekł, zwracając
211 2,24| Maćko nie odrzekł na to nic, spojrzał tylko na Wolfganga
212 2,26| jeńcowi i że w takim razie na nic by się nie przydał pański
213 2,26| nie doścignie, to od ludzi nic ci nie grozi.~I to rzekłszy,
214 2,26| Jagienka nie odrzekła na razie nic i po chwili dopiero, westchnąwszy
215 2,27| temu nieprzyjacielowi na nic męstwo, na nic krzepka dłoń,
216 2,27| nieprzyjacielowi na nic męstwo, na nic krzepka dłoń, na nic oręż,
217 2,27| na nic krzepka dłoń, na nic oręż, że trzeba będzie oddać
218 2,27| Teraz już dobrze!... Nic, jeno szczęśliwość przed
219 2,29| kochanie, a nie pozostało nic. Każdy żyje jutrem, każdy
220 2,29| Zbyszkowym sercu miejsca na nic innego. Więc o nim tylko
221 2,29| A pókim w twoich rękach, nic oni ani tobie, ani Maćkowi
222 2,30| boleścią po śmierci Danusi o nic w Spychowie nie pytał i
223 2,30| Tolima jednak nie umiał mu nic więcej powiedzieć nad to,
224 2,30| Dziwno mi jeno, żeście mi nic o niej nie mówili.~A Czech
225 2,30| Jurand wrócił, ale o Jagience nic.~- Ej! czyście nie zabaczyli?
226 2,30| powiedziałem, a ja, że on. Na nic to było, panie, cośkolwiek
227 2,30| przykryła? Zbyszko nie odrzekł nic, tylko podniósł w górę oczy,
228 2,30| Padół to jest łez... nic, jeno prawy padół! Ale chodźmy
229 2,30| że bogaty i chcą wykupu. Nic to u nich na dziecko rękę
230 2,31| wszelako zrządził, że na nic były twoje trudy i na nic
231 2,31| nic były twoje trudy i na nic teraz nasze łzy. Ale ty
232 2,31| które wyrzekła, nie ma mu nic więcej do powiedzenia.~I
233 2,32| mistrzowi. - Mówicie, że nic wam do Litwy, a Skirgiełłę
234 2,32| odebrać. Ja wolę wziąć coś niż nic, gdyż mieszek u mnie zawsze
235 2,32| ulubieńcem, a przy tym nigdy o nic dla siebie nie prosił. Zbyszko
236 2,32| będzie droga, ale kwaśna, bo nic od króla nie potrafili Niemce
237 2,34| świecie, więc nie pytał o nic, jeno tulił do siebie młodzianka,
238 2,34| ciekawy.~- No i cóż?~- A nic! Jużci tęga jest krzyżacka
239 2,34| to gdzie indziej, a tam nic, jeno strapienia ciężkie
240 2,34| mi to dziwno, żeście mi nic o niej u Skirwoiłły nie
241 2,34| wspomniał, byłoby to samo. Na nic tyś, niebożę, wówczas nie
242 2,34| Utwierdzenie to jest nic, bo co ręką ludzką stawiane,
243 2,34| Zbyszko. - Pewnie i w książce nic lepszego nie wyczytasz!~
244 2,36| na łożu dobrze.~- Nie je nic, nie pije, jeno się cięgiem
245 2,36| Młody rycerz nie rzekł na to nic, ale w chwilę później, ujrzawszy
246 2,37| sobie nijakiej dać nie mogę. Nic, jedno smutek we mnie, nic,
247 2,37| Nic, jedno smutek we mnie, nic, jedno boleść, nic jedno
248 2,37| mnie, nic, jedno boleść, nic jedno te gorzkie śluzy -
249 2,38| która nikomu nie przyniosła nic prócz klęsk i niedoli. W
250 2,39| siestrze rodzonej... Wiesz!... Nic więcej nie rzekę!~- Wiem.
251 2,40| machnął ręką:~- Widziałem! - i nic więcej nie rzekę - rozumiesz.
252 2,41| pierwsza jego odpowiedź: "A nic!" - potem wprowadzał ją
253 2,41| w sądzie zaś nie mogli nic wskórać. Teraz stary Wilk
254 2,41| grunta, Maćko zaś, który na nic w świecie nie był tak chciwy
255 2,41| Jagienka nie odpowiedziała nic wprost, tylko jak siedziała
256 2,42| żywie, nie będzie z tego nic, bo on mądrzejszy od innych
257 2,42| i wreszcie odrzekł:~- Na nic widać zbawionym duszom krew
258 2,42| ci to widać jest, że na nic zbawionym duszom krew ludzka.~-
259 2,42| wesołości, ale nie mam też nic do skrywania. I powiedział
260 2,43| Matce Boskiej i Dzieciątku. Nic już w niej nie było ziemskiego,
261 2,43| przez ten czas oblizuj. Nic ci nie rzekę i bielma z
262 2,44| dziewczyna. - Co ci jest?~- Nic! - odpowiedział młody rycerz.~-
263 2,45| mógłby się nią pochlubić. Nic to dla niej było w kilka
264 2,45| że prócz pustego Bogdańca nic nie miał, wyrastał teraz
265 2,46| pewnego razu do Zbyszka. - Nic! a przecie Bóg przysporzył.
266 2,47| na jego głowie, a mistrz nic bez niego nie poczyna. Gdzie
267 2,47| takim mężom nie odkazał nic, bo nie może. Przecie nie
268 2,48| bywały i większe, a przecie nic potem nie nastąpiło.~- A
269 2,48| ale nieszczęsnego ludu nic już nie mogło powstrzymać
270 2,48| że będzie - mówił - a tu nic i nic!~Na to zaś Maćko:~-
271 2,48| będzie - mówił - a tu nic i nic!~Na to zaś Maćko:~- Mądryś,
272 2,48| oblicze, aby poznać, że na nic wszelka namowa. Zresztą,
273 2,49| przecie nie miał mistrz nic innego do zrobienia, jeno
274 2,49| był zachodu.~- Nie mogę nic rozeznać! - rzekł Powała. -
275 2,49| Widzieliście co?~- Z początku nic - odpowiedział Maćko - ale
276 2,49| już mimo łez naszego króla nic widać z pokoju nie będzie.~-
277 2,51| von Tettingen nie odrzekł nic, tylko parsknął wzgardliwym
278 2,51| watahy, daremny był upór, na nic zaciekłość, na nic pogarda
279 2,51| upór, na nic zaciekłość, na nic pogarda śmierci i na nic
280 2,51| nic pogarda śmierci i na nic rzeki krwi! Pierzchło naprzód
281 2,51| Lecz zwycięskich Niemców nic już nie mogło powstrzymać.
282 2,51| że zaciekłości Polaków nic już nie mogło powstrzymać,
283 2,51| kotłowanie, że oko ludzkie nic już w nich rozróżnić nie
284 2,52| von Tettingen nie odrzekł nic, tylko parsknął wzgardliwym
285 2,52| watahy, daremny był upór, na nic zaciekłość, na nic pogarda
286 2,52| upór, na nic zaciekłość, na nic pogarda śmierci i na nic
287 2,52| nic pogarda śmierci i na nic rzeki krwi! Pierzchło naprzód
288 2,52| Lecz zwycięskich Niemców nic już nie mogło powstrzymać.
289 2,52| że zaciekłości Polaków nic już nie mogło powstrzymać,
290 2,52| kotłowanie, że oko ludzkie nic już w nich rozróżnić nie
|