Tom,    Rozdzial

3001  2,5 |               nogi, mówiła, pochylając się ku niemu:~- Czemu się zaś
3002  2,5 |       pochylając się ku niemu:~- Czemu się zaś nie radujesz? Raduj
3003  2,5 |                zaś nie radujesz? Raduj się i dziękuj Bogu, bo jeśli
3004  2,5 |          Zbyszko odrzekł:~- Jakoże mam się radować, miłościwa pani?
3005  2,5 |            wielkiego mistrza o Danuśkę się upomni. Już-ci nie ośmielą
3006  2,5 |             upomni. Już-ci nie ośmielą się wielkiego mistrza nie posłuchać.~-
3007  2,5 |                A księżna przestraszyła się tych słów, jak gdyby Zbyszko
3008  2,5 |           między wilki, które zbierały się zimą w stada w głębokich
3009  2,5 |               mi bić Niemców i potykać się we zbroi niż sierocie jęczeć
3010  2,5 |              chwilami słowa urywały mu się, tak jakby go kto chwytał
3011  2,5 |             nie próbował nawet wyłamać się spod nieubłaganego prawa
3012  2,5 |       nieubłaganego prawa i posiliwszy się nieco, a następnie przywdziawszy
3013  2,6 |               Bo choć posąd nasz zdaje się słuszny i ja sam myślę,
3014  2,6 |             inny, ale co z tego? Wyprą się. A jak wielki mistrz spyta
3015  2,6 |           świadczy za nimi. Tu zwrócił się do Zbyszka:~- Powiadasz,
3016  2,6 |                Ale teraz powiadają, że się omylili i że to inna dziewka,
3017  2,6 |               dowód, że sam Jurand jej się zaparł.~- Zaparł się, bo
3018  2,6 |               jej się zaparł.~- Zaparł się, bo mu pokazali inną, przez
3019  2,6 |                 tym większa gęstwa, że się człek zabłąka i całkiem
3020  2,6 |                i opowiedzcie mu, co tu się działo. Obcych więcej się
3021  2,6 |              się działo. Obcych więcej się oni wstydzą niż nas, by
3022  2,6 |              wszczął, pod katowskim by się mieczem kajał - rzekł książę.~-
3023  2,6 |              zacnie mówisz i udałeś mi się - rzekł Mikołaj z Długo-lasu. -
3024  2,6 |              rozum masz, bo i głupi by się domyślił, że oni tam ni
3025  2,6 |             Ano! - rzekł książę - jako się od Rotgiera słyszało, to
3026  2,6 |             mistrzowi piszę tak: Skoro się swego czasu na naszą osobę,
3027  2,6 |                 usłyszawszy to, rzucił się do nóg księcia i objąwszy
3028  2,6 |              panie! A Jurand? Wstawcie się też za nim! Jeśli śmiertelne
3029  2,6 |               będzie.~Na tym skończyła się narada, po której Zbyszko
3030  2,6 |           drogę. Lecz przed rozejściem się doświadczony i znający Krzyżaków
3031  2,6 |         wyniesiesz, chyba że potykając się tam, trafisz na lepszego,
3032  2,6 |          Spychowie ostawię. Lecz stało się inaczej, gdyż zaszły powody,
3033  2,6 |               przyczyny, że nie bardzo się z sobą rozumieli, rozmawiał
3034  2,6 |                by ich pozywać, chybaby się samo zdarzyło, a ty wcale
3035  2,6 |                 Czech naprzód zmartwił się okrutnie i począł żałośnie
3036  2,6 |            spotkała, jakoże pokazałbym się na oczy mojej pani w Zgorzelicach!
3037  2,6 |               panie! więc zmiłujcie wy się nade mną, bym się nie pohańbił
3038  2,6 |         zmiłujcie wy się nade mną, bym się nie pohańbił przed nią.~-
3039  2,6 |       najdalszą drogę, ni też odczepić się od ciebie bogdaj na jeden
3040  2,6 |            wojnie, bo na wojnie ludzie się kupą biją, a w spotkaniu
3041  2,6 |               spotkaniu samowtór jużci się nie będziesz za mnie bił.
3042  2,6 |               że komturowie, nie mogąc się przyznać do zamordowania
3043  2,6 |            mogę głową nałożyć.~Zasępił się, usłyszawszy te słowa, Czech,
3044  2,6 |          Widzieli cię pachołcy, którzy się opodal za nimi wlekli, i
3045  2,6 |                stary Tolima spodziewał się, że albo Krzyżacy na gródek
3046  2,6 |          ruszył. No - i nie spodziewał się wrócić.~- A czemuście nie
3047  2,6 |           Rotgiera, z którym potykałem się na dworze księcia. Był między
3048  2,6 |          dlatego, że ksiądz Kaleb znał się tylko na prawie kanonicznym,
3049  2,6 |               staremu panu, i radowali się, albowiem w piersiach ich
3050  2,6 |                wielki, gdy dowiedzieli się, że zostaną w domu i że
3051  2,6 |               z małym jeno pocztem uda się do Malborga, i nie na wojnę,
3052  2,6 |       wypadkach życia, więc zwróciwszy się do giermka, rzekł bez namysłu:~-
3053  2,6 |             Kaleba, niech wypisze jako się patrzy wszystko, co tu było,
3054  2,6 |              powiedziawszy to, uderzył się dłonią po młodych wąsiętach
3055  2,6 |             przed oczyma przesunęła mu się Jagienka - modrooka, ciemnowłosa,
3056  2,6 |                na rzęsach! Uczyniło mu się kłopotliwie i przez czas
3057  2,6 |              mu obszernie wszystko, co się zdarzyło od chwili gdy przybył
3058  2,6 |           wiedział ze stary Maćko, gdy się dobrze w tych sprawach rozpatrzy,
3059  2,6 |            póki młody rycerz~nie ozwał się:~- Masz-li co jeszcze powiedzieć,
3060  2,6 |          Bogdańcu, ale w okolicy... Bo się też z pewnością będą chcieli
3061  2,6 |             panie.~- A skąd wiesz, czy się tam nie wydała za Cztana
3062  2,6 |       Brzozowej?~- Panienka nie wydała się za nikogo - odrzekł stanowczo
3063  2,6 |               wszystkim. Czech skłonił się i odszedł nieco zły.~- Daj
3064  2,6 |           wstąpisz.~Giermek przywiązał się był jednak do Zbyszka, litował
3065  2,6 |             jednak do Zbyszka, litował się i nad Danusią, ale Jagienkę
3066  2,6 |                świecie i od czasu, jak się przed ostatnią bitką w Ciechanowie
3067  2,6 |                 Tymczasem Zbyszko rwał się do drogi, gdyż trawiła go
3068  2,6 |       konieczności nie musiał zajmować się innymi sprawami, o tyle
3069  2,6 |    zmartwieniem. Gdy więc noc uczyniła się bardzo późna, rzucił się
3070  2,6 |               się bardzo późna, rzucił się na twarde Jurandowe łoże
3071  2,6 |            niego Sanderus i skłoniwszy się, rzekł:~- Panie, ocaliliście
3072  2,6 |            wyrzucić z izby, zastanowił się nad tymi słowami i po chwili,
3073  2,7 |            Juranda. Zygfryd uśmiechnął się, czytając, że Rotgier zażądał
3074  2,7 |              samego Juranda, więc bali się sprawiedliwości Bożej, gdy
3075  2,7 |                Bożej, gdy wtem znalazł się młodzik, któregośmy w leśnym
3076  2,7 |                przyczyny nie dziwujcie się, pobożny i mądry bracie,
3077  2,7 |             pobożny i mądry bracie, że się z powrotem o dwa albo trzy
3078  2,7 |           leśnego dworca! Ba, wydałoby się też zaraz, żeśmy Juranda
3079  2,7 |          Szczytnie, choćby dlatego, by się przed tymże księciem oczyścić.
3080  2,7 |              Malborgu, nieraz cieszono się nadzieją, że po zwycięstwie
3081  2,7 |        zwycięstwie nad królem znajdzie się później byle pozór przeciw
3082  2,7 |            Zakon i chwałę jego, począł się rachować z sumieniem: "Zali
3083  2,7 |             córkę? Zdrada i ohyda wyda się wprawdzie wówczas w całej
3084  2,7 |           okrutne serce poczęło burzyć się na myśl o Jurandzie.~Wypuścić
3085  2,7 |           drapieżne palce zaciskały mu się kurczowo, a stara, wyschła
3086  2,7 |           pochwycon, a przecie czynnie się nie mścił..." Tu począł
3087  2,7 |       wewnętrznej, gdy nagle wydało mu się, że mu coś z góry rzekło: "
3088  2,7 |            wypuścić, nie mógł ni mścić się, ni skarżyć. Zygfryd radował
3089  2,7 |               skarżyć. Zygfryd radował się w srogiej duszy, myśląc
3090  2,7 |                o tym sposobie. Radował się również na myśl o sądzie
3091  2,7 |                Bożym, który miał odbyć się w ciechanowskim zamku. Co
3092  2,7 |         Rotgier zabił. I rozjaśniła mu się twarz, a serce wezbrało
3093  2,7 |               oka stare serce ścisnęło się uczuciem podobnym do trwogi.
3094  2,7 |               kłamstwo... Nuż-by stało się nieszczęście. Lecz po chwili
3095  2,7 |               chwili Zygfrydowi wydało się to znów niemożliwym. Rotgier
3096  2,7 |                zwyciężony.~Uspokoiwszy się w ten sposób, stary Krzyżak
3097  2,7 |                 stary Krzyżak zamyślił się jeszcze nad tym, czyby nie
3098  2,7 |               to właśnie sprawa zatrze się i zaciemni, nie mówiąc o
3099  2,7 |             może Jurandówna postarzeje się w krzyżackim zamknięciu".
3100  2,7 |              żaden orszak nie ukazywał się przed szczytnieńską bramą.
3101  2,7 |             prawie już zmroku, rozległ się odgłos rogu przed basztą
3102  2,7 |              natychmiast pachołka, aby się dowiedział, kto przybył.~
3103  2,7 |               gdyż w izbie ogień palił się w głębokim kominie i mało
3104  2,7 |                 Na to Zygfryd podniósł się z krzesła. Przez długą chwilę
3105  2,7 |               za poręcz, jakby obawiał się upaść, po czym ozwał się
3106  2,7 |               się upaść, po czym ozwał się przytłumionym głosem:~-
3107  2,7 |                izby.~Po chwili znalazł się na dziedzińcu zamkowym,
3108  2,7 |                 na którym mrok uczynił się już zupełny, i szedł przez
3109  2,7 |         przejechawszy bramę, zatrzymał się w jej pobliżu. Stała tam
3110  2,7 |          rycerza knechtowie rozstąpili się. Przy blasku pochodni widać
3111  2,7 |             zabit...~Zygfryd przysunął się do sani, na których leżało
3112  2,7 |         błękitne. Na policzkach szklił się zamróz.~Komtur patrzył przez
3113  2,7 |               Lecz zaraz potem zwrócił się do ekonoma zamku:~- Niech
3114  2,7 |             przymykać.~Ludzie zbliżyli się do wozu. Zygfryd nasunął
3115  2,7 |                że mały pacholik począł się niepokoić i wsuwać coraz
3116  2,7 |             gdy stary rycerz rozbudził się jakby ze snu i zawołał pachołka.~-
3117  2,7 |                   A starzec uśmiechnął się rozdzierającym uśmiechem
3118  2,7 |     Przyszedłszy do kaplicy, rozejrzał się od drzwi, czy nie ma nikogo,
3119  2,7 |          zamknął je starannie, zbliżył się do trumny, odstawił dwie
3120  2,7 |                 Wargi nie poruszały mu się wcale, więc się nie modlił.
3121  2,7 |           poruszały mu się wcale, więc się nie modlił. Przez czas jakiś
3122  2,7 |            Synaczku!~I umilkł. Zdawało się, że czeka odpowiedzi.~Następnie,
3123  2,7 |               sukno szczelinę ciągnącą się od wierzchu prawego barku
3124  2,7 |           długich lat.~Słowa urwały mu się na ustach, wargi poczęły
3125  2,7 |                w kaplicy znów uczyniło się głuche milczenie.~- Synaczku!
3126  2,7 |                ludzie, którzy dopytują się o jakąś ważną i straszną
3127  2,7 |          słucha.~To rzekłszy, pochylił się do twarzy trupa.~- Pamiętasz,
3128  2,7 |              jest.~To rzekłszy, cofnął się od trumny, przystawił na
3129  2,7 |              Zygfryd. Diderich skłonił się w milczeniu.~- Kazałem,
3130  2,7 |                 Diederich znów skłonił się w milczeniu, tylko twarz
3131  2,7 |              tylko twarz ściągnę-ła mu się złowrogo strasznym wspomnieniem,
3132  2,7 |            zszedłszy ze schodów, udali się nie ku drzwiom głównym,
3133  2,7 |            schodów, za którymi ciągnął się wąski korytarz idący przez
3134  2,7 |       Diederich otworzył ją i znaleźli się znów pod gołym niebem, na
3135  2,7 |         wiezień, choćby zdołał wyłamać się z podziemia, znalazłby się
3136  2,7 |             się z podziemia, znalazłby się w dziedzińcu, którego jedyne
3137  2,7 |             rzekł Zygfryd.~I wsparłszy się ręką o mur, zatrzymał się,
3138  2,7 |              się ręką o mur, zatrzymał się, albowiem uczuł, że dzieje
3139  2,7 |              albowiem uczuł, że dzieje się z nim coś niedobrego i że
3140  2,7 |               też, że czoło pokrywa mu się pod kapturem kroplami zimnego
3141  2,7 |              po posępnym dniu uczyniła się nadzwyczaj pogodna. Na niebie
3142  2,7 |         powietrze. Ale przypomniało mu się zarazem, że w taką samą
3143  2,7 |         kapelan, ciosy zaś nie okazały się śmiertelne, natomiast uszło
3144  2,7 |                mrozów ściany pokrywały się grubą sadzią śnieżną i kryształkami
3145  2,7 |             przez czas jakiś wpatrywał się w nią w milczeniu, po czym
3146  2,7 |             milczeniu, po czym zwrócił się do Diedericha i rzekł:~-
3147  2,7 |                straszny rozkaz wydawał się jeszcze straszniejszy. Toteż
3148  2,7 |                Twarz Juranda skurczyła się, płowe wąsy jego podniosły
3149  2,7 |              płowe wąsy jego podniosły się ku górze i odkryły zaciśnięte
3150  2,7 |              ścianę.~Na chwilę rozległ się dźwięk łańcuchów, po czym
3151  2,7 |                łańcuchów, po czym dały się słyszeć zdyszane oddechy
3152  2,7 |        nastąpiła cisza.~Wreszcie ozwał się znów głos Zygfryda.~- Jurandzie,
3153  2,7 |                 który już był podniósł się, usłyszawszy te słowa, Przychylił
3154  2,7 |       usłyszawszy te słowa, Przychylił się znów nad Jurandem.~Po niejakim
3155  2,7 |            komtur i Diederich znaleźli się znów na owym dziedzińcu,
3156  2,7 |              iść spać, sam zaś powlókł się, kołysząc latarnią w stronę
3157  2,7 |             drodze rozmyślał o tym, co się stało. Czuł jakąś pewność,
3158  2,7 |                konieczności wzwyczaiła się do wykrętów, matactw i osłaniania
3159  2,7 |                chociaż umie porozumieć się z kapelanem, nie porozumie
3160  2,7 |               kapelanem, nie porozumie się z samego strachu. Więc co?
3161  2,7 |           wybito, gdy sam jeden rzucił się w szaleństwie na całą załogę
3162  2,7 |                jak młody brat, śmiejąc się, mówił: "Niech wówczas pójdzie,
3163  2,7 |           trafić do Spychowa, to niech się rozpyta o drogę". Bo to,
3164  2,7 |            rozpyta o drogę". Bo to, co się stało, było już w części
3165  2,7 |          chwilą w nim zadrgała, odbiła się również po raz ostatni na
3166  2,7 |         zabójca...~Tu zęby ścisnęły mu się, chwycił go kurcz tak silny,
3167  2,7 |              silny, iż słowa urwały mu się w ustach, i dopiero po niejakim
3168  2,7 |              chwili wstał i zbliżywszy się do trumny, jął mówić spokojnym
3169  2,7 |            Rotgiera, lecz nagle cofnął się.~- Śmiejesz się... - rzekł -
3170  2,7 |           nagle cofnął się.~- Śmiejesz się... - rzekł - ale się strasznie
3171  2,7 |          Śmiejesz się... - rzekł - ale się strasznie śmiejesz... Jakoż
3172  2,7 |                 skutkiem czego poczęło się rozkładać z nadzwyczajną
3173  2,7 |            twarz młodego komtura stała się rzeczywiście straszną. Spuchłe
3174  2,7 |         wróciwszy więc do izby, rzucił się na swe twarde łoże zakonne
3175  2,7 |          dziwne uczucie. Oto wydało mu się, że sen nie przyjdzie do
3176  2,7 |                śmierć.~Zygfryd nie bał się jej. W niezmiernym zmęczeniu
3177  2,7 |             wypoczynek, ale nie chciał się jej poddać jeszcze tej nocy,
3178  2,7 |              izby!~Komtur, podniósłszy się z trudem, wyszedł. Na blankach
3179  2,7 |                 Na blankach obwoływały się z narożników straże. Przy
3180  2,7 |           studni dwa czarne psy bawiły się, ciągając jakąś szmatę;
3181  2,7 |           skoro nie ma przyjść sen. Ty się tam śmiejesz, a mnie sił
3182  2,7 |                mnie sił brak. Śmiejesz się, toś widać rad. Jeno widzisz,
3183  2,7 |            Tymczasem psy, które bawiły się przy kamiennej studni, przybiegły
3184  2,7 |          przybiegły ku niemu i poczęły się łasić. W jednym z nich Zygfryd
3185  2,7 |               i drugi, po czym zwrócił się ku bramie i począł iść ku
3186  2,7 |             człowieka.~Zygfryd znalazł się po chwili przed wąskimi
3187  2,7 |               schodów, które zaczynały się tuż za drzwiami, i począł
3188  2,7 |                kilku krokach zatrzymał się, gdyż wyżej, ale tuż nad
3189  2,7 |        odpowiedzi, tylko sapanie stało się szybsze.~Zygfryd był człowiekiem
3190  2,7 |                nieustraszonym; nie bał się śmierci, ale i jego odwaga
3191  2,7 |          panowanie nad sobą wyczerpały się już do dna tej strasznej
3192  2,7 |            Rotgier, i włosy zjeżyły mu się na głowie, a czoło okryło
3193  2,7 |              na głowie, a czoło okryło się zimnym potem.~I cofnął się
3194  2,7 |             się zimnym potem.~I cofnął się prawie do samego wyjścia.~-
3195  2,7 |            wydawszy ani jęku.~Uczyniła się cisza. Potem z wieży wysunęła
3196  2,7 |                 Potem z wieży wysunęła się jakaś ciemna postać i chyłkiem
3197  2,7 |               muru, ale wkrótce zjawił się znowu ze łbem spuszczonym
3198  2,7 |          tamtych. W ten sposób zbliżył się do leżącego bez ruchu Zygfryda,
3199  2,7 |            począł wyć.~Wycie rozlegało się przez długi czas, napełniając
3200  2,7 |           bramy i na dziedzińcu zjawił się odźwierny z halebardą.~-
3201  2,8 |           chciał, albowiem drogi stały się niezmiernie trudne. Po zimie
3202  2,8 |               tak obfitych, że chowały się pod nimi całe wsie, przyszły
3203  2,8 |              swojej nazwie, nie okazał się bynajmniej lutym. Naprzód
3204  2,8 |             bory. Na łąkach marszczyła się szeroko rozlana woda, wezbrały
3205  2,8 |          miejscach od wsi do wsi można się było dostać tylko łodzią.
3206  2,8 |             przejazd przez nie uczynił się niebezpieczny albo i wcale
3207  2,8 |       Szczególniej trudno było posuwać się Czechowi w jezierzystej
3208  2,8 |          Musiał też często zatrzymywać się i czekać po całych tygodniach
3209  2,8 |          wiosna dobrze już zapowiadała się na świecie i zbiegła większa
3210  2,8 |             część marca, zanim znalazł się w pobliżu Zgorzelic i Bogdańca.~
3211  2,8 |                za dnia i dowiedziawszy się, iż znaczny jakowy ś poczet
3212  2,8 |         Głowacza, a gdy ów pokłonił mu się i nazwał, w pierwszej chwili
3213  2,8 |             pierwszej chwili przeraził się okrutnie i rzuciwszy kuszę
3214  2,8 |       Usłyszawszy to. Maćko zawstydził się nieco i począł sapać,~wreszcie
3215  2,8 |             Malborga?~- Po żonę.~- Bój się, chłopie, ran boskich! Po
3216  2,8 |                 abym też odsapnął, bom się zdrożył okrutnie, a od północka
3217  2,8 |               dokładnie Głowacz, kiedy się Zbyszko ożenił, bo nie było
3218  2,8 |                pewno, że ślub był i że się to stało za przyczyną samej
3219  2,8 |          księżny Anny Danuty, a wydało się przed ludźmi dopiero po
3220  2,8 |                go na sąd Boży, potykał się wobec całego mazowieckiego
3221  2,8 |                dworu.~- Aa! Potykał ci się? - zawołał, błysnąwszy oczyma,
3222  2,8 |              czym znów:~- Ale i tyś mi się udał. I widać nie łżesz.
3223  2,8 |                wrócą.~Czech uśmiechnął się na tę chciwość, z którą
3224  2,8 |             którą zresztą Maćko często się zdradzał.~- Młody pan nie
3225  2,8 |               niepomyślne, że nie mógł się w nich połapać ani przyprowadzić
3226  2,8 |      wstrząsały. Wiadomość, że Zbyszko się ożenił, ukłuła go w pierwszej
3227  2,8 |               Ale z drugiej strony już się był przyzwyczaił uważać
3228  2,8 |             była niepodobna, bo mówiło się przecie w onych czasach
3229  2,8 |               pycha rodowa Maćka miały się z czego cieszyć. Nie brakło
3230  2,8 |               w gardziel. Zali doczeka się tam żony czy śmierci? "Nie
3231  2,8 |          zemstę". Na tę myśl zatroskał się stary rycerz wielce. Przyszło
3232  2,8 |             chłop prędki", nie potykał się tam z jakim Niemcem. Ale
3233  2,8 |        mniejsza była trwoga. Najgorzej się obawiał Maćko, że go chwycą. "
3234  2,8 |         Juranda i córkę, nie wzdragali się chwycić swego czasu samego
3235  2,8 |          odnajdzie? Na razie pocieszył się Maćko myślą, że mu zostanie
3236  2,8 |         żywa-li czy umarła, nie będzie się mógł Zbyszko z drugą żenić -
3237  2,8 |           sadzie". Więc żal Maćka stał się większy od radości z nowego
3238  2,8 |                było, nie wiem, a czego się domyślam, na to nie przysięgnę.~-
3239  2,8 |                nie przysięgnę.~- Czego się zaś domyślasz?~- Przeciem
3240  2,8 |           ksiądz Wyszoniek. Dziwowałem się nawet, bo panna miała wianuszek
3241  2,8 |              byłaby nadzieja. Można by się było skarżyć alibo okup
3242  2,8 |              cesarz niemiecki w pas mu się kłania - a co uczynili z
3243  2,8 |              jechać, bo tam łatwiej by się potykać zdarzyło. Ale mi
3244  2,8 |           powiada, stryk Maćko, ten by się tu przydał". I z tej przyczyny
3245  2,8 |               pomoże...~Maćko zamyślił się i dopiero po długim milczeniu
3246  2,8 |             tam pojechał, a dowiedział się choć tego, że tamtą zgładzili,
3247  2,8 |             nastają. Lecz Czech zerwał się na równe nogi:~- Panienka
3248  2,8 |             niczym?~- Na miły Bóg! cóż się stało?~- Ba, prawda, jakoże
3249  2,8 |                gości. Inaczej zaraz mu się w Zgorzelicach cniło. Pisał
3250  2,8 |                graj, ile że z księciem się znał i nieraz się z nim
3251  2,8 |             księciem się znał i nieraz się z nim weselił. Przybywa
3252  2,8 |             dobrze, ale nie bardzo, bo się okrutnie zawzięli. Teraz
3253  2,8 |              jest trochę spokoju, gdyż się wzajem poszczerbili i leżą,
3254  2,8 |               No i ucztowali, weselili się! Z Glewic jechali do ojca
3255  2,8 |                jednego pacierza ze mną się nie zabawił i w niewolę
3256  2,8 |                 Szczęściem dowiedzieli się moi ludzie przedtem, więcem
3257  2,8 |           jakom ci rzekł, poszczerbili się wzajem, tak że żaden ni
3258  2,8 |             chwili głosy jakieś ozwały się w sieni, drzwi otworzyły
3259  2,8 |               w sieni, drzwi otworzyły się nagle i do izby wbiegła
3260  2,8 |           bliźniak.~Ona, dowiedziawszy się od zgorzelickich chłopów,
3261  2,8 |                do Bogdańca, przeraziła się równie jak Maćko, a gdy
3262  2,8 |            była niemal pewna, że stało się nieszczęście, więc przy-leciała
3263  2,8 |           jednym tchem do Bogdańca, by się prawdy dopytać.~- Co się
3264  2,8 |               się prawdy dopytać.~- Co się stało?... na miły Bóg! -
3265  2,8 |           poczęła wołać od proga.~- Co się miało stać? - odpowiedział
3266  2,8 |        przypomniawszy sobie, że trzeba się przywitać, rzekła:~- Niech
3267  2,8 |               u swych kolan, pochyliła się ku niemu.~- Radam ci, Hlawo,
3268  2,8 |               Na twarzy Jagienki odbił się znów niepokój.~- Zali mu
3269  2,8 |            Czecha słyszał, sam dziwiąc się, że chwilami opowiadanie
3270  2,8 |        spuszczonymi rzęsami i stoczyły się po policzkach.~Po chwili
3271  2,8 |                 Po chwili zaś zbliżyła się do Maćka i pocałowawszy
3272  2,8 |              chciała zostać, tłumacząc się, że w domu nie wydała na
3273  2,8 |               w sobie grot ości, chowa się jak może najgłębiej na dno.~
3274  2,8 |            dziewce w izbie!~I rozżalił się stary w sobie. Pomyślał,
3275  2,8 |                 jeno zbroiska ze ścian się szczerzą. Nijaki pożytek
3276  2,8 |                nie ma".~I rozczuliwszy się całkiem, począł naprzód
3277  2,8 |                 Na podwórcu, na którym się już mroczyło, przypomniał
3278  2,8 |             siadała, i nagle zatroskał się znowu.~- Jechać, to jechać -
3279  2,8 |             Zgorzelicom, a Czech wlókł się w milczeniu za nimi, z sercem
3280  2,8 |               smutek i ból. Zdawało mu się też, że lada chwila wyciągną
3281  2,8 |                że lada chwila wyciągną się po nią z pomroki i gęstwiny
3282  2,8 |                bitki. Żądza ta stawała się chwilami tak nieprzeparta,
3283  2,8 |            przy drodze. Czuł, że gdyby się dobrze zmachał, to by mu
3284  2,8 |               chce rozmawiać, pogrążył się także w milczeniu.~Lecz
3285  2,8 |                 Powiem chyba, że on ci się pokłonić kazał, i dajże
3286  2,8 |         zapytała dziewczyna, ocknąwszy się jak ze snu. - A co powiesz?~-
3287  2,8 |           tobie, Hlawo.~Rozmowa urwała się na czas, lecz giermek rad
3288  2,8 |               dzban miodu i zwróciwszy się do Czecha.spytała:~- A może
3289  2,9 |              Rozdział IX~Maćko gotował się do drogi, a Jagienka nie
3290  2,9 |                Jagienka nie pokazywała się w Bogdańcu przez dwa dni,
3291  2,9 |           gadać.~To rzekłszy, wysunęła się na przodek orszaku, nie
3292  2,9 |           rozmowę, a gdy Maćko znalazł się przy niej, zapytała:~- To
3293  2,9 |           trzeba uczynić, a teraz chcę się i was o radę spytać. Drzewiej,
3294  2,9 |               nich wybiorę, i hamowali się wzajem. A teraz ostanę bez
3295  2,9 |              albo niechybnie stanie mi się tu od nich krzywda. Sami
3296  2,9 |               a wżdy tam książęta sami się z sobą wadzą i na się wzajem
3297  2,9 |             sami się z sobą wadzą i na się wzajem następują. Żeby nie
3298  2,9 |               krzywdy czynią, więc kto się chce między nimi skryć,
3299  2,9 |             chce między nimi skryć, to się i skryje. Pewnie, że łatwo
3300  2,9 |           skryje. Pewnie, że łatwo bym się ni Cztanowi, ni Wilkowi
3301  2,9 |       Zgorzelicach ostanę, Bóg wie, co się przygodzi. Zdarzą się napaści,
3302  2,9 |               co się przygodzi. Zdarzą się napaści, bitki, a Jaśkowi
3303  2,9 |               w pomoc przyszli, już on się rwał ku przodowi i jak Cztan
3304  2,9 |         nietrudno mu już było domyślić się zakończenia rozmowy, zdumiał
3305  2,9 |           zakończenia rozmowy, zdumiał się jednak mocno, zatrzymał
3306  2,9 |       zatrzymał konia i zawołał:~- Bój się Boga, Jagienka!~Ona zaś
3307  2,9 |              odnajdzie, a Czech gorzej się jeszcze spodziewa. Bóg mi
3308  2,9 |               widząc, że dziewka coraz się więcej miesza i zacina.~-
3309  2,9 |         szukała jego opieki, bo ludzie się go boją.~- Nie będę ja się
3310  2,9 |             się go boją.~- Nie będę ja się tam sprzeczał - rzekł Maćko,
3311  2,9 |               ze mną. Nie potykałam ja się dotychczas nigdy, ale nie
3312  2,9 |          trzeba, to trzeba, nie bójcie się. Wezmę szatki Jaśko-we,
3313  2,9 |             jak bywało, przebieraliśmy się na zapusty, to i tatuło
3314  2,9 |               obaczę...~Maćko zamyślił się przez chwilę, po czym uśmiechnął
3315  2,9 |             chwilę, po czym uśmiechnął się nagle i rzekł~- A Wilk z
3316  2,9 |                Cztan z Rogowa to chyba się powściekają!~- A niech się
3317  2,9 |             się powściekają!~- A niech się powściekają. Gorzej, że
3318  2,9 |            nami pojadą.~- No! nie boję się. Stary ja, ale lepiej mi
3319  2,9 |              gdy na rozstaju pożegnali się z sobą i gdy znalazł się
3320  2,9 |               się z sobą i gdy znalazł się sam w Bogdańcu, poczęły
3321  2,9 |                podniosą, gdyż okryliby się hańbą okrutną i kto żyw,
3322  2,9 |              kiedy wrócę?... Strasznie się oni na mnie zawzięli, że
3323  2,9 |             żal, bo już zagospodarował się był w Bogdańcu jako się
3324  2,9 |                się był w Bogdańcu jako się patrzy, a teraz był pewien,
3325  2,9 |              ojciec, jak i syn zerwali się piorunem na równe nogi i
3326  2,9 |                i obyczaje nie zmieszał się bynajmniej, dłonią nie sięgnął
3327  2,9 |         sięgnął do korda, tylko wsparł się pod bok i rzekł spokojnym
3328  2,9 |         zawstydzone. Ów zaś uśmiechnął się i rzekł:~- Pochwalony Jezus
3329  2,9 |               gościnność i dopiero gdy się dobrze nasycił, spojrzał
3330  2,9 |                nasycił, spojrzał przed się z powagą i rzekł:~- Zdarzy
3331  2,9 |               powagą i rzekł:~- Zdarzy się nieraz ludziom wadzić, ba!
3332  2,9 |                w Bogdańcu uczcić, jako się należy ludziom znającym
3333  2,9 |             przyjacielem, jedzie, temu się lepiej i z Bogiem, i z ludźmi
3334  2,9 |           człeka nie widział, który by się z nimi zetknął, a krzywdy
3335  2,9 |                bo też wiecie: zbierało się i zbierało, póki się nie
3336  2,9 |          zbierało się i zbierało, póki się nie nazbierało, a teraz
3337  2,9 |                z nienawiści i uczyniła się złowroga.~Lecz Maćko odpowiedział
3338  2,9 |                starego i obaj zdumieli się niepomiernie. Nastała chwila
3339  2,9 |              na razie żaden nie zdobył się na odpowiedź. Maćko zaś
3340  2,9 |           powiem wam szczerze, od kogo się tu najwięcej szkód boję.
3341  2,9 |             choćbyśmy i w nieprzyjaźni się rozstali, nie bałbym się,
3342  2,9 |               się rozstali, nie bałbym się, a to z takiej przyczyny,
3343  2,9 |                od prostaka wszystkiego się można spodziewać, tym bardziej
3344  2,9 |            wzrokiem, następnie zwrócił się do starego i rzekł spokojnie:~-
3345  2,9 |             jedną mazurską dziedziczką się ożenił i wiano zacne wziął.~
3346  2,9 |                na koniec starszy ozwał się:~- Hę! jakże to? Bo gadali...
3347  2,9 |          pomiarkował, że skoro Zbyszko się ożenił, to Maćka lepiej
3348  2,9 |          całkiem nowe widoki otworzyły się przed oczyma młodego paliwody. "
3349  2,9 |            młodego paliwody. "Nie dość się Maćkowi nie sprzeciwić,
3350  2,9 |        powiedział, sam zaś rzekł:~- Wy się Cztana nie bójcie! Oho!
3351  2,9 |                nie poznała. Nie bójcie się niczego! Jedźcie spokojnie.
3352  2,9 |          dopomóż Bóg! Maćko uśmiechnął się z zadowoleniem, po czym
3353  2,9 |                czym rzekł:~- No, tegom się po was i spodziewał. A kiedy
3354  2,9 |            złości poobgryzać.~I począł się zaraz żegnać, ale oni zatrzymali
3355  2,9 |         przemocą. Musiał pić i pokumał się ze starym Wilkiem, młody
3356  2,9 |             szukał, tym razem odgrażał się tylko na Cztana, a koło
3357  2,9 |                bezpieczne. Powściekają się z przyczyny Jagienkowej
3358  2,9 |           trudniej... Nasz, choć trafi się i psubrat, wszelako gdy
3359  2,9 |        Chrystusowa wesprze, że przydam się na coś Zbyszkowi, jakom
3360  2,9 |                na coś Zbyszkowi, jakom się teraz Zychowym dzieciom
3361  2,9 |               a rzecz pewna, że zdarzą się bitki i napaści, w których
3362  2,9 |           krzyżackich, więc nie wyzbył się jeszcze nadziei, że gdy
3363  2,9 |               późną już nocą i zdziwił się, ujrzawszy mocno oświecone
3364  2,9 |              rycerz pomyślał, że mogło się coś przytrafić w Zgorzelicach,
3365  2,9 |            środku izby ognisko, paliły się jasno i wesoło żywiczne
3366  2,9 |                jak jabłuszko.~- Jakoże się miewasz, Jaśku, a co tam
3367  2,9 |                go w rękę, chłopak - że się rozmyśliła i woli zostać
3368  2,9 |              zostać w doma.~- Bójcieże się Boga! a to co? jak? Cóż
3369  2,9 |            niego modre oczęta i począł się śmiać.~- Czegoż się rzechoczesz?~
3370  2,9 |             począł się śmiać.~- Czegoż się rzechoczesz?~Lecz w tej
3371  2,9 |             Dopieroż Maćko przypatrzył się wdzięcznej figurce uważniej
3372  2,9 |                gościnie, i nie opatrzą się aż pojutrze. Sieciechowa
3373  2,9 |              dopiero wtedy, gdy poczną się niepokoić. Ale nie poznaliście
3374  2,9 |                co?~Więc z kolei począł się Maćko śmiać.~- A niechże
3375  2,9 |            Maćko śmiać.~- A niechże ci się jeszcze ta przyjrzę... Hej!
3376  2,9 |           osobliwy, bo z takiego można się i przychowku doczekać...
3377  2,9 |               i tak ci powiadam: waruj się, dziewko, włazić mi~w oczy!
3378  2,9 |                włazić mi~w oczy! waruj się!...~I począł jej przygrażać
3379  2,9 |             przygrażać palcem, śmiejąc się, ale patrzył na nią z wielkim
3380  2,9 |                czy co?~Po czym zwrócił się do drugiego pachołka i zapytał:~-
3381  2,9 |            dwie.~- Nie przekomarzajcie się.~- Nie przekomarzam się
3382  2,9 |                się.~- Nie przekomarzam się ja, ale przecie w dzień
3383  2,9 |           pozwać nieprzyjaciół i pobić się z nimi łatwo, ale z nieprzyjaciół
3384  2,9 |            oczyma, po czym, zbliżywszy się, pocałowała go w rękę.~-
3385  2,10|                Krześnią, nie posiadała się ze zdumienia i podziwu na
3386  2,10|             wierzyć, albowiem wydawało się jej prostym niepodobieństwem,
3387  2,10|        wieczorami tracił głowę, zrywał się, kazał sobie nakładać pancerz
3388  2,10|                jeszcze bardziej, kazał się zaraz wieźć do Płocka.~-
3389  2,10|               zostawić. Przeciwialiśmy się tej podróży, jakeśmy mogli,
3390  2,10|             był mdły bardzo, i baliśmy się, że i mili żyw nie ujedzie.
3391  2,10|              ujedzie. Ale przeciwić mu się niełatwo, więc szpylmany
3392  2,10|                pary nie puścił, ale co się dalej mogło przygodzić,
3393  2,10|           Jeśli pojedziecie za nim, to się po drodze dowiecie.~Maćko
3394  2,10|              dowiecie.~Maćko zatroskał się tymi wiadomościami i udał
3395  2,10|              tymi wiadomościami i udał się na naradę do Jagienki, która
3396  2,10|               przez Czecha dowiedziała się, dokąd opat wyjechał.~-
3397  2,10|     Siecie-chówna.~- Patrzcie, jako to się rządzą! tak ci od razu do
3398  2,10|            Zali nie myślicie, że tamci się gorzej jeszcze rozsierdzili
3399  2,10|             Cztanem obronią.~- Boję ja się tak samo Wilkowej obrony
3400  2,10|         napaści, a to też widzę, że wy się przeciwicie, byle się przeciwić,
3401  2,10|               wy się przeciwicie, byle się przeciwić, ale nieszczerze.~
3402  2,10|           rzeczywiście nie sprzeciwiał się szczerze. Owszem, wolał,
3403  2,10|      usłyszawszy jej słowa, uśmiechnął się i rzekł:~- Spódnicy się
3404  2,10|                się i rzekł:~- Spódnicy się wyzbyła, to jej się rozumu
3405  2,10|           Spódnicy się wyzbyła, to jej się rozumu zachciewa.~- Rozum
3406  2,10|               oczki.~Maćko zaś zwrócił się nagle ku niej:~- A ty tu
3407  2,10|              Więc dziewczyna zmieszała się okrutnie i opuściwszy długie
3408  2,10|                długie rzęsy, zapłoniła się jak róża.~Jednakże widział
3409  2,10|         karczem, w których zatrzymywał się na noclegi. Łatwo było iść
3410  2,10|              jakoby anioł" - i modlono się za jego zdrowie, chociaż
3411  2,10|             chociaż tu i ówdzie dawały się słyszeć obawy, że bliżej
3412  2,10|             trzy dni. Maćkowi wydawało się też prawdopodobnym, że go
3413  2,10|              dogonią.~Jednakże pomylił się w rachubie, gdyż zatrzymały
3414  2,10|               której gospodarz wyniósł się, widocznie z obawy powodzi.
3415  2,10|                pniami drzew, pogrążyła się i zaklęsła na znacznej przestrzeni
3416  2,10|          lasami, ale nie chciał podjąć się przewodnictwa, albowiem
3417  2,10|          żywność, za czym nie obawiali się i głodu, przecie pobyt w
3418  2,10|               Lecz pewnej nocy rozległ się w pobliskich gąszczach głuchy
3419  2,10|            racice, buty zaś, w których się pokazuje między ludzi, zdejmuje
3420  2,10|         przejednać napitkiem, namyślał się przez cały dzień, czyby
3421  2,10|           ducha przyjacielem, i radził się nawet w tym względzie Jagienki.~-
3422  2,10|             dać mogli.~- Toż i ja tego się boję, ale tak myślę, że
3423  2,10|          napitki - i nazajutrz okazało się, że pęcherz został do dna
3424  2,10|              tym opowiadano, uśmiechał się jakoś dziwnie, ale nikt
3425  2,10|             duszy, albowiem spodziewał się, że gdy przyjdzie przeprawiać
3426  2,10|              gdy przyjdzie przeprawiać się przez błota, nie zajdą przy
3427  2,10|          chciał sam iść, ale skończyło się na tym, że Hiawa, któren
3428  2,10|          Poszedł do dnia i spodziewano się, że koło południa wróci,
3429  2,10|                nie było widać, poczęto się niepokoić. Próżno czeladź
3430  2,10|         przemienion!" Słysząc to, bali się wszyscy; sam Maćko był nieswój,
3431  2,10|            Jagienka czyniła, zwracając się ku borowi, znaki krzyża.
3432  2,10|            palcami, które wnet stawały się mokre od łez, jedna za drugą
3433  2,10|              to, nie człowiek! - ozwał się Wit. Lecz Maćko nakazał
3434  2,10|               jął bacznie przypatrywać się schwytanemu i nagle rzekł:~-
3435  2,10|              nagle rzekł:~- Przeżegnaj się! duchem mi się tu przeżegnaj!...~-
3436  2,10|              Przeżegnaj się! duchem mi się tu przeżegnaj!...~- Pochwalony
3437  2,10|         zawołał jeniec i przeżegnawszy się co prędzej, odetchnął głęboko,
3438  2,10|            rękach. O Jezu!...~-Nie bój się. Między krześcijany jesteś,
3439  2,10|              Za czarcim? Przeżegnaj no się jeszcze raz!~- W imię Ojca
3440  2,10|         niechby za dwa! Smolarz podjął się chętnie, wyprosiwszy jeszcze
3441  2,10|               gania. Źle tylko spotkać się z nim w nocy, zwłaszcza
3442  2,10|         trzeźwemu nie ma przyczyny bać się.~- A wszelakoś się bał? -
3443  2,10|       przyczyny bać się.~- A wszelakoś się bał? - rzekł Maćko.~- Bo
3444  2,10|        człowiek.~Więc Jagienka poczęła się śmiać, że to oni wszyscy
3445  2,10|                  a smolarz ich. Śmiała się z nią razem i Anula Sieciechówna,
3446  2,10|             płakaniu za Hlawą, a teraz się już szczerzysz?~Więc Czech
3447  2,10|              odrzekła dziewczyna -jeno się bałam, i tyła.~- Przecieście
3448  2,10|             wasza nie taka bojąca. Cóż się wam mogło złego przygodzić
3449  2,10|                  Ze strachu.~- A teraz się nie boicie?~- Nie.~- A zaś
3450  2,10|              wdzięcznością, uśmiechnął się i rzekł:~- Ba, takim sposobem
3451  2,10|              które nie chciały trzymać się pod pątlikiem, na całą postać
3452  2,10|             stóp do głów. Nie mógł też się wstrzymać od coraz częstszego
3453  2,10|                że gdyby diabeł zmienił się w takiego pachołka, to łatwo
3454  2,10|              jucznych koniach, zwrócił się nagle do niej i rzekł:~-
3455  2,10|         zmiękło w nim serce. Wydała mu się dobra i jakaś bliska, i
3456  2,10|               nie tylko więc nie wzbił się w pychę i nie zhardział
3457  2,10|            tych słodkich łez, ale stał się nieśmielszy i więcej na
3458  2,10|            nabrać.~Po czym, zwróciwszy się do Jagienki, dodał:~- Hej!
3459  2,10|                Hej! Zbyszko!... Ten ci się choć i u króla znajdzie!
3460  2,10|                gdy przyszło rozchodzić się na noc, Hiawa po ucałowaniu
3461  2,10|    Sieciechówny, przy czym rzekł:~- Wy się nie tylko o mnie nie bójcie,
3462  2,10|                ale i przy mnie niczego się nie bójcie, boja was nikomu
3463  2,10|                czym mężczyźni pokładli się w przodowej izbie, zaś Ja-gienka
3464  2,10|         zwłaszcza Sieciechówna kręciła się co chwila na drelichowym
3465  2,10|              Anula?~- A co?~- Bo... mi się tak zdaje, że ty okrutnie
3466  2,11|       brzaskiem. Smolarz, który podjął się przewodniczyć do Bud, twierdził,
3467  2,11|        zręcznym prowadzeniu koni można się było, nawet nie rozbierając
3468  2,11|               ustawał, chwilami zrywał się z mocą niesłychaną, uderzał
3469  2,11|              wiatraka, łamał; bór giął się pod tym rozpętanym tchnieniem
3470  2,11|            śnieżnymi krupami i czyniło się tak ciemno, jakby nastawała
3471  2,11|             wołał, iż to "złe zawzięło się i przeszkadza", ale nikt
3472  2,11|            strzemię, patrzał zaś przed się tak zuchwale, jakby samego
3473  2,11|           borem wysokopiennym zaczynał się podszyty, a potem gąszcz,
3474  2,11|               niego, można było dostać się do miasta. Ludzie ci, zżyci
3475  2,11|            piskorzów, od których roiły się wszystkie błota, mieli w
3476  2,11|               i grzebiąc w nim, zdawał się odgrzebywać zarazem straszne
3477  2,11|               łan pod wichrem położyli się pod mieczami rycerstwa polskiego
3478  2,11|               póki Jagienka, nie mogąc się dalszego opowiadania doczekać,
3479  2,11|        ludzkiej płynącej...~Pokrzepiło się znowu tym wspomnieniem Maćkowe
3480  2,11|          lepsze są, niż były, i zjazdy się w nich po staremu odprawują,
3481  2,11|             przysypali na porządek, by się z nich jakoweś choróbska
3482  2,11|              Jak to nie ostali? Cóż im się przygodziło?~- Ja tam tego
3483  2,11|             dzień słonko świeciło jako się patrzy, a w nocy wiater
3484  2,11|              całymi chmarami kotłowały się we wichurze, każden z widłami,
3485  2,11|            rzekłszy, począł przyglądać się to Jagience, to Sieciechównie
3486  2,11|              to Sieciechównie i dziwić się ich cudnym twarzom, i głową
3487  2,11|             część nocy, potem pokładli się spać w budach na mchach
3488  2,11|           mówił, że mu lepiej, radował się nadzieją, że całkiem ozdrowieje,
3489  2,11|               Zbyszka, więc zakłopotał się srodze inną nowiną: że już
3490  2,11|     dziewczynami, i z miejsca zakochał się na umór w Jagience. Czech
3491  2,11|          udeptaną ziemię, ale że stało się to wigilią wyjazdu, więc
3492  2,11|            mokrej ziemi. Bagna pokryły się kaczeńcem, w lasach zakwitły
3493  2,11|                zwłaszcza że jechało im się dobrze i że po szesnastu
3494  2,11|         poszedłszy spać późno, pospały się po trudach i niewygodach
3495  2,11|               wielkiego frasunku nawet się nie rozglądał po mieście,
3496  2,11|           mówił sobie:~- Ha, zmarło mu się i wieczny odpoczynek! Nie
3497  2,11|             dziewkami zrobię?~I począł się nad tym zastanawiać, czyby
3498  2,11|             czasie tej drogi, że gdyby się pokazało, iż Danuśka nie
3499  2,11|                 chociaż serce rwało mu się hen za bory i lasy na Mazowsze,
3500  2,11|                po opacie. Opat gniewał się wprawdzie na nich i zapowiadał,