Tom, Rozdzial
1 1,1 | to każdy się spodziewa, iż z próżnymi rękoma nie odejdzie.
2 1,3 | że jednak mówiono także, iż widmo przepowiada również
3 1,3 | wydała mu się tak słuszną, iż radość napełniła mu całkiem
4 1,3 | a potem rzekł:~- Wiem, iż przyjechał do Krakowa na
5 1,4 | niemałym, poznał zaraz, iż są to zbroje kowane przez
6 1,4 | chcieli gości przekonać, iż z poganami wojna. No i co?
7 1,4 | Krzyżaku, spoglądał tak górnie, iż Mikołaj z Długolasu, pragnąc
8 1,4 | że można było mniemać, iż w domu jest pożar. W ulicach
9 1,5 | a zarazem oznajmiając, iż msza niebawem się rozpocznie.
10 1,5 | przez królowę. Mówiono, iż dotknięcie jej dłoni leczyło
11 1,5 | Wiarogodni świadkowie zapewniali, iż słyszeli na własne uszy.
12 1,5 | dawna okazałości, pamięta, iż pora złogów bywa częstokroć
13 1,5 | tym zmienić zakonny pozór, iż od czasu jak nadzieja macierzyństwa
14 1,5 | walce. Wydawało mu się, iż niezbyt wiele, bo choć łopatki
15 1,5 | chrześcijańskimi narodami, iż was do cna skruszę. Cóż
16 1,5 | przelękła się z początku tak, iż dech zaparło w jej piersi.
17 1,5 | Powała z Taczewa zapowiadał, iż wyzna szczerą prawdę, ale
18 1,5 | Zbyszko, dowiedziawszy się, iż dziewczyna rzuciła się dla
19 1,5 | rycerz jak wasza miłość mówi, iż się to godzi - uczynię!
20 1,5 | dworzanin z oznajmieniem, iż rycerz z Lichtensteinu prosi
21 1,5 | na czterech rogach rynku, iż szlachetny Zbyszko z Bogdańca
22 1,5 | rzeczą wielce prawdopodobną, iż nie doznają odmowy. Chodziło
23 1,5 | go wreszcie żal ogromny, iż musi ją porzucić i nie będzie
24 1,6 | od niewiast służebnych, iż pani zagroziła słabość przedwczesna.
25 1,6 | zwiastowali wszem wobec, iż królowa powiła córkę. Nowina
26 1,6 | zarazem dowiedziano się, iż jakkolwiek połóg był przedwczesny,
27 1,6 | gruchnęło między ludem, iż królowa kona. Kto żył, spieszył
28 1,6 | mojego, lecz pamiętajcie, iż po mojej śmierci spadnie
29 1,6 | Zbyszko zdumiał się tak, iż czas jakiś słowa nie mógł
30 1,6 | Wrocimowic. Sądzono powszechnie, iż jest to ojciec skazanego.~
31 1,6 | tak grzmiącym głosem, iż cały orszak zatrzymał się
32 1,6 | owym obyczaju nie pamiętał, iż w mieście przez Niemców
33 1,6 | przypomnieć, jako sam mówił, iż gdyby znalazł "prawo alibo
34 1,7 | Danuśką. Rycerze nie wątpili, iż Jurand ze Spychowa nie będzie
35 1,8 | zagranicznych sąsiadów, iż w końcu przestrach ich stał
36 1,8 | do niego droga tak wąska, iż dwóch mężów na koniach nie
37 1,8 | jako ojciec zakrzyknie, iż nigdy tego nie dopuści?
38 1,8 | jednak, pomiarkowawszy, iż okazując swoją zawziętość
39 1,8 | Mój ci jest!" I pewno, iż niczyj inny do śmierci nie
40 1,9 | strapiony, zauważył przecie, iż posępny pan ze Spychowa
41 1,11| siedzibie i wkrótce dostrzegli, iż Zych ze Zgorzelic miał słuszność,
42 1,12| ozwał mu się z taką siłą, iż musiał się położyć. Zbyszko
43 1,15| uspokoić we wszystkim.~Mówiła, iż opat przyjechał zdrów i
44 1,15| nawet tą myślą tak dalece, iż postanowił jechać razem.~-
45 1,15| jeno nie po myśli im to, iż jest w pobliżu Zgorzelic
46 1,16| kościołem każdy poznał, iż przyjechała nie córka byle
47 1,16| rozum miałki, domyślił się, iż to wszystko było uczynione
48 1,16| ozwały się znowu na znak, iż nabożeństwo się poczyna.
49 1,17| krzywą lagą uspokajał ich, iż to jedzie osoba duchowna
50 1,17| pustych, ale tak ogromnych, iż każde oczy musiały poweseleć
51 1,17| stracił do tego stopnia dech, iż mowa była mu na czas jakiś
52 1,18| iskrzyły się gniewem, pomimo iż wiadomo jej było dobrze,
53 1,19| tak dobrze przy Jagience, iż teraz dopiero uczuł, jaka
54 1,19| znaczną część twarzy, tak iż wicher przestał mu prawie
55 1,19| święceń, a przygodziło mi się, iż dzisiejszego rana wyrwał
56 1,19| nikomu. A zdarzyło się, iż przeor Mikołaj, z Elbląga
57 1,19| drodze, i dowiedział się, iż wielu podobnych oszustów
58 1,19| Mówił mu także przeor, iż są bulle papieskie nakazujące
59 1,19| Jam też sobie pomyślał, iż jeśli pokaże się, że znasz
60 1,19| a po wtóre, że pomyślał, iż utrzymując rycerza w niepewności,
61 1,19| poprzednio rozważył to w duszy, iż należy mu się trzymać tego
62 1,19| ładowne wozy bez obawy, iż mu się połamią wśród wybojów
63 1,19| czasie wojny dusza i pamięć, iż zbędzie wszelkich innych
64 1,19| wyzwaniem, albowiem pomiarkował, iż im głębiej od granic w kraj
65 1,19| Zbyszkiem.~To wszystko sprawiło, iż młody rycerz pozwolił mu
66 1,19| dla wiktu, ale i dlatego, iż zauważył, że w zacnym towarzystwie
67 1,19| mocno się nawet dziwił, iż młody pan pochylił kopię
68 1,19| długowłosy zaś rycerz oznajmił, iż zowie się Jędrek z Kropiwnicy
69 1,19| musiał jednak przyznać, iż Fulko de Lorche nie wyglądał
70 1,20| trudności na swą rycerską cześć, iż będzie czekał na pozwolenie
71 1,20| rycerzy, ale przyganiano im, iż pogan przeciw Krzyżowi bronią.~-
72 1,20| Lotaryńczyk zasłyszawszy, iż Zbyszko był pod Wilnem.
73 1,20| i radował się w sercu, iż nie z byle kim przyjdzie
74 1,20| myślała w pierwszej chwili, iż to któryś z dworzan, zawiniwszy
75 1,20| dla pasowanych rycerzy, iż Lotaryń-czyk spuścił głowę,
76 1,21| będzie mógł opowiedzieć, iż na łowach ocalił życie księżnie
77 1,22| opatrzył rany Zbyszka, uznał, iż tylko jedno żebro jest złamane,
78 1,22| wieczór niemoc tak wielka, iż musiał się położyć, na drugi
79 1,22| jednak, może w nadziei, iż uwolni się od groźnego sąsiada,
80 1,22| dowiedziawszy się od smolarzy, iż w Ciechanowie bawią bracia
81 1,22| Słyszałem w Malborgu, iż gdyby wojną grozili, to
82 1,23| a po ich wyjściu rzekł, iż rakiem chyba pojechałby
83 1,23| i wiarołomstwie Juranda, iż gdy ów zażądał, by odprawili
84 1,23| Słuchajcie! należy mówić, iż Janusz nie tylko nie chciał
85 1,24| ze wzruszenia, i dlatego, iż księżna położyła mu rękę
86 1,25| pocałowanie, ja zasię, myśląc, iż on to przez swawolę jakowąś
87 1,25| mu jedyne pozostałe oko, iż już mu niewiele światła
88 1,25| pamięci jakby żywa, tak iż zdało mu się, że widzi jej
89 1,25| jakiś dziwny smutek, tak iż poczęła wyrzekać.~- Gdzie
90 1,25| przytłumione, że obojgu wydało się, iż wołają na siebie -już z
91 1,26| najgorszym razie tuszył, iż wkrótce będzie miał i na
92 1,26| albowiem zdarzyło się, iż w gospodzie spotkali kilku
93 1,26| drugich, ale tak wolno, iż Zbyszko począł myśleć, iż
94 1,26| iż Zbyszko począł myśleć, iż nie zdążą na Wilię. W niektórych
95 1,26| Wiadoma wreszcie rzecz, iż jak się niewiasta czego
96 1,26| że Danuśka wyznała ojcu, iż jest już ślubem ze Zbyszkiem
97 1,26| rzekł książę, nierad, iż mu przerywają obrządek.~-
98 1,28| Danusi, albowiem wiedziała, iż był cierpliwy, ale i zawzięty,
99 1,30| powodu bracia są pewni, iż gdyby tu ludzie dowiedzieli
100 1,30| Powiedzieli nam bracia, iż macie, nie mówiąc nic nikomu,
101 1,30| ich - musicie przysiąc, iż ręka wasza nigdy się na
102 1,30| lepiej Juranda, spostrzegł, iż dzieje się z nim coś dziwnego~-
103 1,31| schronienie i ma nadzieję, iż w ciągu kilku dni ją odzyszcze.
104 1,32| czymś tak niesłychanym, iż zdawało mu się, że cały
105 2,1 | spojrzenia tak szydercze, iż łatwo było rycerzowi odgadnąć,
106 2,2 | duszami i że wzywał dlatego, iż po wzmiance o siarce przyszło
107 2,2 | wasze, tedy powiedzcie, iż nim splątaliśmy siecią wściekłego
108 2,2 | ogłosił i do księcia napisał, iż jedzie córkę od zbójów wykupywać
109 2,2 | w Szczytnie?~- Powiemy, iż wiedząc, że Jurand szuka
110 2,2 | kiedyś pierś waszą tak, iż nie powstaniecie więcej.~
111 2,3 | dziesięciokrotnie. Opowiadano, iż Jurand przybywszy samosześć
112 2,3 | uczynił w nim rzeź taką, iż z załogi mało kto pozostał,
113 2,3 | przywdział tylko dlatego, iż gdyby to był uczynił, niechybnie
114 2,3 | dziewczynę-niedojdę, myśleliście, iż to Jurandowa córka, i dlatego
115 2,3 | Jurand wyraźnie oświadczył, iż nie rycerze zakonni porwali
116 2,4 | tym liście Jurand powiada, iż wie, że to nie Krzyżacy.
117 2,5 | miarę rosłe i silne, tak iż wydawał im się chłopem na
118 2,5 | rzeczą poniekąd pomyślną, iż wybrał walkę na topory,
119 2,5 | władaniu tarczą poznali, iż mają przed sobą męża doświadczonego
120 2,5 | a o Zygfrydzie mówią, iż sprawiedliwszy od nich,
121 2,6 | też pewnikiem napisali, iż Czech onę krew rozlał. Tego
122 2,7 | wszystkim widać było z listu, iż Rotgier wybornie przedstawił
123 2,7 | wszyscy bowiem wiedzieli, iż świadczył za nami list samego
124 2,7 | zmieniona tak, że można by rzec, iż to kto inny. Oczy były zakryte
125 2,7 | palcach, więc ci zapowiadam, iż jeśli jednym ruchem pokażesz
126 2,7 | niemocen, ale ogromny, tak iż zwłaszcza leżąc, czynił
127 2,7 | rzekł:~- Przyrzeczono ci, iż wyjdziesz wolny, i wyjdziesz,
128 2,7 | teraz mimo woli myślał, iż mógłby zrzucić hańbę i odpowiedzialność
129 2,7 | chwycił go kurcz tak silny, iż słowa urwały mu się w ustach,
130 2,7 | towarzyszem Diedericha, iż w zamku mówiono, że służy
131 2,7 | tej samej chwili ujrzał, iż ktoś leży w pobliżu otwartych
132 2,8 | Biło mu serce na myśl, iż niebawem ujrzy swoją panią,
133 2,8 | w domu; powiedziano mu, iż poszedł z psami i kuszą
134 2,8 | dnia i dowiedziawszy się, iż znaczny jakowy ś poczet
135 2,10| nad tkliwością i mówiąc, iż patrzy na Anulkę jak wilk
136 2,10| szlachciance. Stary Maćko, pomimo iż głównie myślał o jutrzejszej
137 2,11| wówczas znowu ducha i wołał, iż to "złe zawzięło się i przeszkadza",
138 2,11| że Czech był tak blisko, iż mogła strzemieniem trącić
139 2,11| wyjeździe rzeki tak wezbrały, iż całkiem nie można było jechać
140 2,11| że gdyby się pokazało, iż Danuśka nie żyje, to nie
141 2,11| i przy tym cieszyło ją, iż ma przed sobą człowieka,
142 2,11| Czecha, który wiedział, iż stary rycerz nie był zbyt
143 2,11| rozmówić. Zdarzyło się też, iż przed sześciu tygodniami
144 2,11| przypomniał sobie nawet, iż owego rycerza polubił i
145 2,11| mu na obliczu. Być może, iż miarkując z głosu, sądził,
146 2,11| miarkując z głosu, sądził, iż stoi przed dziewczyną, tymczasem
147 2,11| nieprzytomne i istotnie widać było, iż się poprzednio całkiem w
148 2,11| wielce mu dopomógł przez to, iż go tam dla wielkiego rodu
149 2,11| przyszło?~- Przyszło to, iż wielki mistrz surowie komturowi
150 2,11| Komtur co do Juranda odpisał, iż z ran umarł i tamże przy
151 2,11| giermka Hlawy - rzekł Maćko - iż Rotgier, ten, który od Zbyszka
152 2,11| Witolda pociągnął. Powiadał, iż prędzej przez niego coś
153 2,13| Jagienka, dowiedziawszy się, iż ma pozostać z rozkazu Maćka
154 2,14| Maćko miał teraz nadzieję, iż we dwóch ze Zbyszkiem Danusię
155 2,14| że wszystkim zdało się, iż widzą tylko duszę z cielesnych
156 2,14| znajdował pewną osłodę w myśli, iż będzie obu pannom strażą
157 2,14| zaś uczyniła to w myśli, iż giermek tej siły i sprawności
158 2,14| że gdy się dowiedzieli, iż jest w Spychowie, zaraz
159 2,14| zapłać. Wiedziałam zawsze, iż rozum masz w każdej przygodzie,
160 2,19| ucieszyła go wiadomość, iż są nie dalej niż o ćwierć
161 2,19| dzięciołów, widocznie pomyślał, iż ptactwo nie pracowałoby
162 2,19| widok szał wściekłości, tak iż począł wyć jak wilk i wspinając
163 2,19| długimi mieczami tak zażarcie, iż przed kopytami końskimi
164 2,20| Zabij mnie - rzekł - wiem, iż wy nie szczędzicie jeńców.~-
165 2,21| płacz tak niepohamowany, iż próżno usiłował odpowiadać
166 2,21| mu tak nogi i całe ciało, iż czeka go na pewno śmierć,
167 2,21| przypomniał sobie bowiem, iż począwszy od miejsca, w
168 2,22| objaśniać:~- Szczęście, iż od bitwy nie było deszczu.
169 2,22| pierwszym posiłku, oświadczył, iż ujrzał chłopa, bartodzieja
170 2,22| zacios na sośnie upewnił ich, iż nie stracili śladu Sanderusa.
171 2,22| że jeśli powiedział im, iż z niewoli ucieka, to może
172 2,22| ten zaś, choć wiedział, iż to rzecz była umówiona,
173 2,22| Zbyszko, chociaż tak krzepki, iż ścisnąwszy gałąź drzewa
174 2,24| jedno: pewien ci jestem, iż mój bratanek sam będzie
175 2,25| obecnym zdawać się mogło, iż pogrążony jest we śnie.
176 2,26| Ściemniło się znów tak, iż rzekłbyś, na świat padł
177 2,27| odpowiadać, spostrzegł, iż nie tylko umysł jej jest
178 2,27| wprawdzie, ale tak bliską, iż obwiewało ich jej mroźne
179 2,27| albowiem zdawało mu się, iż wszystko już się kończy
180 2,29| odbył. Potem jednak żałował, iż wziął to wszystko w rachubę,
181 2,29| gdyby im nie był rzekł, iż dla komtura do Lubawy pieniądze
182 2,30| wyrzucał sobie w duszy, iż w swej boleści o stryjcu
183 2,30| Stało się to takim sposobem, iż starosta krzyżacki z Lubawy,
184 2,30| zaś rycerze dziwili się, iż udało mu się to tak łatwo,
185 2,30| się podzielą, a bali się, iż gdy się rozgłosi, to trzeba
186 2,30| był z całej duszy, czując, iż to jest serce przyjazne
187 2,30| jako wiecie: zdarzy się, iż szlachcic - nie mogąc inaczej -
188 2,30| czy dlatego że wiedział, iż zgniótłby go w dwóch palcach
189 2,30| tak piękną i tak pańską, iż pomyślał, że go chyba oczy
190 2,31| się on sam przed księżną, iż dopisał, że: "chcąc króla
191 2,32| sprzeciwiał się temu. twierdząc, iż sam wszystko na siebie bierze.
192 2,33| wznosił się przy gmachu, tak iż wydawało się Zyndramowi,
193 2,33| wydawało się Zyndramowi, iż widzi przed sobą całe miasto.
194 2,34| największa, nie ugryzie. Wiera, iż miło patrzeć...~Zyndram
195 2,38| majętność sprzedać. Mówił, iż to jest ziemia nieszczęsna,
196 2,40| Jagienką stało? Rzekłem, iż pojechała po opatowe dziedzictwo.
197 2,41| serca, wiedział bowiem, iż przy pieniądzach łatwo będzie
198 2,44| radością, bo już tak było, iż ilekroć ją zobaczył, tylekroć
199 2,45| rozpierał całą społeczność, tak iż była jakby war, który musi
200 2,48| ogarniał rycerstwo tak wielki, iż Maćko musiał go hamować,
201 2,48| z Polski i że pewni są, iż jednym zamachem zawojują
202 2,48| przechodzącymi wszelką miarę, iż podobnych trzeba było chyba
203 2,49| będąc w przodku, rozumiał, iż ma powinność kruszyć przeszkody
204 2,49| służy. Ha! Słyszeliśmy, iż mistrz rzekł, iż to hołota
205 2,49| Słyszeliśmy, iż mistrz rzekł, iż to hołota lepsza do łyżek
206 2,49| mistrza z listami jeździł, iż Krzyżacy mówią, że ni cesarz
207 2,50| spotkaniu tak zaciekły, iż wszelkie inne piechoty,
208 2,51| przed mistrza, zaświadczyli, iż naprzeciw nich stoją wszystkie
209 2,51| gdy nagle dano mu znać, iż dwóch heroldów zjeżdża od
210 2,51| wam też oznajmić, panie, iż jeśli skąpo wam pola do
211 2,51| Maćko, dowiedziawszy się, iż wielki komtur Zakonu znajduje
212 2,51| zaprzysiągłem na rycerską cześć, iż cię odnajdę i spotkam się
213 2,51| rzekł:~- Nadszedł czas, iż wyłamane są ich zęby i odcięta
214 2,52| przed mistrza, zaświadczyli, iż naprzeciw nich stoją wszystkie
215 2,52| gdy nagle dano mu znać, iż dwóch heroldów zjeżdża od
216 2,52| wam też oznajmić, panie, iż jeśli skąpo wam pola do
217 2,52| Maćko, dowiedziawszy się, iż wielki komtur Zakonu znajduje
218 2,52| zaprzysiągłem na rycerską cześć, iż cię odnajdę i spotkam się
219 2,52| rzekł:~- Nadszedł czas, iż wyłamane są ich zęby i odcięta
|