Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |         królową wystąpią nie tacy jak ty, ale rycerze w świecie najsławniejsi.
  2  1,2 |            Tedy miarkuj, co ci rzekę: ty sobie ślubuj, nie ślubuj,
  3  1,2 |             szmat. Uroślibyśmy oba. A ty wiedz, że nigdzie tylu nie
  4  1,2 |            Witolda, boja nie pojadę.~-Ty knechcie! A kto się królowi
  5  1,2 |             nie żal się Boże.~- Cóżeś ty. chłopie, rozum stracił?
  6  1,2 |               mnie nie przekonasz, że ty dla Bogdańca, nie dla tego
  7  1,3 |          Twemu świętemu oddam, abyś i Ty, słodki Jezu, pożytek i
  8  1,4 |               się do Zbyszka:~- Cóżeś ty, młodzieniaszku, najlepszego
  9  1,4 |           niego, zawołał:~- A bodajeś ty był legł pod Wilnem! Cóżeś
 10  1,4 |            był legł pod Wilnem! Cóżeś ty sobie, warchlaku, myślał?~-
 11  1,5 |            wołał do ich wysłanników: "Ty do mnie z pergaminem, a
 12  1,5 |          gdzie oczy podziać.~- Czemuś ty go nie ubił? - zagrzmiał
 13  1,5 |              się ze zdumienia:~- Coże ty prawisz?~- Powieś się! Po
 14  1,5 |           miłościwy i panie, ulitujże ty się nad rodem naszym!~Tu
 15  1,5 |              to policzy i daruje, ale ty się, nieboże, Najświętszej
 16  1,5 |               pomsty nie dokonam. Już ty się nie bój!...~Bóg wam
 17  1,5 |            mówić wzruszonym głosem:~- Ty się nie frasuj. Nie będą
 18  1,5 |           mają lepszych. Nie zginiesz ty jako ścierciałka. Ba! i
 19  1,5 |              rzekła:~- Nie dziwuj się ty jej, bo jeśli Maćko dobrej
 20  1,5 |             zgoła nie wróci, będziesz ty się wkrótce, nieboże, lepszym
 21  1,6 |           żebrami utkwiło! Plwałbyś i ty - nie bój się. Ale u Juranda
 22  1,6 |     przypomniawszy.~- Ba, toć przecie ty pasa rycerskiego jeszcze
 23  1,6 |           prawie szeptać:~- Słyszałeś ty o księciu Witoldzie, jako
 24  1,6 |            niedziele śmierć pisana. A ty, jak stąd wyjdziesz, siadaj
 25  1,6 |         potrzebował i rad cię obaczy. Ty zasię trzymaj się go, bo
 26  1,6 |       wzruszenia i gniewu.~- Bogdajeś ty się był nie rodził.~- Mówiliście
 27  1,7 |             po mojej śmierci niewiele ty będziesz o Bogdańcu myślał.~-
 28  1,7 |          kiwając głową, Maćko - żebyś ty trzech rycerzy ze znakomitych
 29  1,7 |           miarkuję - rzekł Maćko - że ty wszystkich ludzi z Bogdańca
 30  1,8 |         żałością i smutkiem:~- Udałeś ty mi się, pachołku, ale ci
 31  1,9 |              Danuśka, a dotrzymasz-li ty Zbyszkowi? A ona powiada
 32  1,9 |                  Jeno pamiętaj, byś i ty dotrzymał - bo to niejeden
 33  1,9 |       wzruszonym głosem:~- Pamiętajże ty o mnie, kwiatuszku najmilejszy,
 34  1,9 |               łaskaw, że mi ulżyło. A ty spałeś krzynę?~- Jakożem
 35  1,9 |           mogę się wydziwować, skądeś ty na to kochanie taki pazerny,
 36  1,10|           jednak zawołał:~- Stój!~- A ty se siednij - odpowiedział
 37  1,10|               z łuków z daleka szyje. Ty na niego obces, to ci się
 38  1,10|              mi się udał... Zapomnisz ty o tamtej, jeno zobaczysz
 39  1,10|              Zbyszka:~- Pokażże się i ty... Oj, mocny Boże! Pamiętam
 40  1,10|               Co nie mam być zdrów! A ty? A młodsze chłopaki? Myślę,
 41  1,10|          latałabyś po lesie. Ale coże ty tu robisz najlepszego, dziewczyno?~-
 42  1,11|         rodzic, jakaś gospodarna. Toś ty całymi Zgorzelicami bez
 43  1,11|              się Boga, dziewczyno, to ty jego nie znasz! Nic ci on
 44  1,11|                wy? Mów mu: Zbyszku, a ty jej: Jagienko. Znacie się
 45  1,11|          począł mówić:~- Oj, córuchno ty moja! oj, niebogo sieroto!
 46  1,11|             do Jagienki i mówiąc jej: ty, wedle polecenia Zycha,
 47  1,11|         polecenia Zycha, zapytał:~- A ty którego wolisz?~- Żadnego.~-
 48  1,11|             nagle i począł śpiewać:~A ty, Kuba, od roboty,~A ja,
 49  1,11|       Brzozowej i Cztan z Rogowa... a ty...~Lecz Jagienka, bojąc
 50  1,12|            widły, i poszłam.~- Toś to ty zachodziła tam za sosny?~-
 51  1,12|            dwie szczypki - rzekła - a ty nazbieraj wartko sucharzy;
 52  1,12|         takiej drugiej dziewczyny jak ty to chyba na świecie nie
 53  1,13|               Królestwem gospodarz, a ty do mnie z twoim chłopem
 54  1,14|            musisz wybrać, bo jakże?~- Ty mi tego nie powiadaj - odpowiedziała
 55  1,14|           Boga! - zawołał Zbyszko - a ty jakeś go wyłowiła?~- Jak?
 56  1,15|              zwrócił się ku niej:~- A ty tu czego?~Ona zaś zaczerwieniła
 57  1,15|                  zawołał opat. - Hej, ty kudłaty! A czego do konwi
 58  1,17|           zwrócił się do Zbyszka:~- A ty co?~- Ano, ja tako myślę,
 59  1,17|               To ci powiem, że jeśliś ty się za Jagienkę bił i ludziom
 60  1,17|           przez nią łby rozwalał, toś ty naprawdę jej rycerz, nie
 61  1,17|               posępnie głową:~- Cóżeś ty najlepszego narobił!...~-
 62  1,18|           tego, co rzekł, nie zmieni. Ty, dziewczyno, nie trać otuchy
 63  1,18|               się - może i więcej niż ty do niego.~- Bogać tam! -
 64  1,18|                żeby ja był młody! Ale ty się pokrzep, bo już widzę,
 65  1,18|               wiernie służył.~- Mojaż ty dziewczyno! Bóg ci zapłać!
 66  1,19|          Niemców wygubił.~- Doczekasz ty się jeszcze większej wojny
 67  1,20|              Potem zaś do Danusi:~- A ty, mucho utrapiona, wyleźże
 68  1,20|            jest miłość.~- Hej, krocie ty moje! hej, dziewczyno ty
 69  1,20|              ty moje! hej, dziewczyno ty moja! - zawołał Zbyszko -
 70  1,22|              jeno szedł ku wam, ale i ty mi nie groź, boć się nie
 71  1,24|               świecie bez kary. A żeś ty żywota nie szczędził i z
 72  1,25|              i boleść srogą, ale choć ty padnij pani do nóg, bo ja
 73  1,25|            powiadaj, o co ci idzie, a ty, Danuśka, wstań mi od kolan.~-
 74  1,25|            teraz, bo już ona twoja, a ty jej. Wówczas Zbyszko wyciągnął
 75  1,25|           ustami przy ustach:~- Mojaś ty, Danuśko.~- Mój ty, Zbyszku.~
 76  1,25|              Mojaś ty, Danuśko.~- Mój ty, Zbyszku.~Lecz zaraz potem
 77  1,25|             powtarzać jeszcze: "Mojaś ty, Danuśka" - na co ona pochylała
 78  1,25|               Boże cię prowadź! Mojaś ty już, moja do śmierci!~I
 79  1,26|               skrzynią, rzekł mu:~- A ty czegoś się do mnie przyczepił
 80  1,27|           prawdzie, to i tobie, boś i ty jeździł go odgrzebywać.
 81  1,30|             nim wzrok, zapytał:~- Toś ty dla niej tu przywędrował?
 82  1,31|               moja na wosku znajduje; ty zaś masz świadczyć, żeś
 83  1,31|             wróci... słuchaj... Bierz ty ją do Bogdańca, a Spychów
 84  1,31|              toć ja ją jedną mam. A i ty, choć wiem, że ją miłujesz...~
 85  1,31|       otworzył mu ramiona:~- Toś mi i ty dziecko!...~Po czym rozeszli
 86  1,32|                  Ja ją Tobie, Boże, a Ty Zbyszkowi!~I uczyniło mu
 87  1,32|         kochające, za co ich. Boże, i Ty, Matko Najświętsza, błogosław.~
 88  1,32|          Jakoż mogę inaczej postąpić? Ty, Chryste, wiesz: dziecko
 89  2,1 |        Danveld.~- W sumieniu i wierze ty, komturze!~- Świadków nie
 90  2,1 |          Córkę ci pod strażą odeślem, ty zaś tu ostaniesz, póki straż
 91  2,2 |               Jurandowy do księcia, a ty pojedziesz prócz tego skarżyć
 92  2,3 |             ja pośpieszę do Malborga, ty jedź na Mazowsze i przedstaw
 93  2,3 |            miły Bóg! - rzekł - czegóż ty chcesz? Jeśli Jurand wytoczył
 94  2,6 |             zaś rzekł do Zbyszka:~- A ty koniecznie chcesz też jechać?~-
 95  2,6 |             zaś miarkuj, co ci rzekę: ty z Malborga zdrową głowę
 96  2,6 |          chybaby się samo zdarzyło, a ty wcale nie pojedziesz, jeno
 97  2,6 |              Bóg jeszcze lepszego niż ty. Ale jeślić nie zapomniała,
 98  2,7 |              mróz i zaduch. Ale skoro ty milczysz, to ja ci coś powiem,
 99  2,7 |             skoro nie ma przyjść sen. Ty się tam śmiejesz, a mnie
100  2,8 |        zaniepokoiło Maćka.~- No i cóż ty? - pytał, skończywszy opowiadanie.
101  2,8 |              nie pojadę ja za tobą, a ty rób, co chcesz!~Lecz w tej
102  2,9 |               na dziewczynę:~- Czegoż ty chcesz?~A ona odrzekła przyciszonym
103  2,9 |               Syna! Czyste zapusty! A ty tu skrzacie czego?~- Ba!
104  2,9 |         Wilkiem dadzą, Bóg wie. Wiesz ty, bąku, skąd wracam? Z Brzozowej.~-
105  2,9 |       wszystko było, jako ja chcę, to ty byś dawno już była gospodynią
106  2,10|        zwrócił się nagle ku niej:~- A ty tu czego?~Więc dziewczyna
107  2,10|                  mi się tak zdaje, że ty okrutnie nawidzisz tego
108  2,11|               samego bym chciał, co i ty; ale on w pierwszym żalu
109  2,11|              Zbyszkowi, ale tymczasem ty tu ostaniesz i będziesz
110  2,12|               odurzenia.~- Słyszyszże ty mnie i rozumiesz? - spytał
111  2,14|           dziewce, bo na ten przykład ty sobie pojedziesz na wojnę,
112  2,16|              że nie żywie, jeżeli nie ty? - zapytał z gniewem Maćko. -
113  2,17|         zapytał:~- Słuchaj! Dlaczegoś ty radził iść daleko pod Ragnetę,
114  2,17|           mówże, jako jest: chcesz-li ty zawsze tej dziewki szukać?~-
115  2,17|             stary rozgniewał się.~- A ty znasz-li całą moc polską?
116  2,17|               mu pękł przy siedle, co ty, widzęcy, nie chciałeś na
117  2,20|               a wraz poznasz, czy nie ty to właśnie krzywdzicielom,
118  2,21|          podejrzliwie i spytał:~- Coś ty za jeden? i coś robił między
119  2,21|         podejrzewali prawdziwość. Ale ty, panie, przygarnąłeś mnie;~
120  2,21|           olbrzyma.~- Wszelako jakżeś ty to wszystko mógł widzieć? -
121  2,21|        przygodzić - rzekł Hlawa - ale ty bacz, abyś czego nie zełgał,
122  2,21|                  A... Zbyszko? Hej! A ty dokąd? Co?... Jakoże?...
123  2,21|             wezwanie, dokąd każesz. A ty w razie jakowejś przygody
124  2,22|             moc w kościach żywie! Ale ty sobie zbyt nie dufaj, bo
125  2,22|               się do synowca:~- Ufasz ty temu powsinodze? Co to za
126  2,22|           wcale nie przyznaje...~- To ty myślisz tamtych żywych ostawić?~-
127  2,23|           królestwa, miasta, zamki, a ty co masz? Rycerską cześć.
128  2,23|           pamiętaj także i na to, żeś ty przecie i Lichtensteinowi,
129  2,23|        przelęknąć, rzekł do służki:~- Ty poleżysz związana za progiem,
130  2,23|               Co wyście za jedni?~- A ty jak śmiesz pytać? Co ci
131  2,23|           falą, zakrzyknął nagle:~- I ty o czci rycerskiej prawisz?
132  2,23|              i mocny, ale potrafiszże ty ustrzec jej od jakiej krzywdy
133  2,24|          jakoby ze zdziwieniem.~- Już ty nie w niewoli! - mówił Zbyszko. -
134  2,24|              Gdzie pani?~- Przebudźże ty się, jagódko. Księżna daleko,
135  2,24|          Danuśka! - rzekł - widziszże ty mnie i rozumiesz? A ona
136  2,24|              lepiej zrobi. Nie traćże ty, chłopie, głowy, jeno ją
137  2,24|              tu konia podprowadzić, a ty jedź! I wyszedłszy z izby,
138  2,24|              Jurand - dobrze, ale nie ty! Na miecz mi to przysięgnij
139  2,26|               czarną sierścią.~- Ktoś ty? - zawołał Zygfryd.~Ów zaś,
140  2,27|              na koniec spytała:~- Toś ty nie zabaczył mnie?~I dwie
141  2,27|           moja do śmierci. Słyszyszże ty mnie dobrze? i rozumiesz?~
142  2,28|          rodzic w wielkiej żałobie, a ty już chodzisz po boskich
143  2,29|          bezpieczny. Mówili mi, żeś i ty jest także w niewoli, bo
144  2,29|              ani Maćkowi nie uczynią. Ty okup von Badenom spłać,
145  2,29|           będzie - rzekł Zbyszko - że ty tu ostaniesz alibo gdzie
146  2,29|               Płocka ruszę. Ale po co ty masz tu ostawać? Nibyś to
147  2,30|             włosów na to czekają, ale ty widać godnie świętemu Jerzemu
148  2,31|              nic teraz nasze łzy. Ale ty mi praw o niej i jej śmierci,
149  2,31|            nie śmiał nawet mówić jej: ty, jak ongi w Zgorzelicach
150  2,31|             wiedzieli, co począć. Ale ty bądź pewien, że o twego
151  2,31|              Czemu zaś nie mówisz mi: ty, jako znajomce od małego.~-
152  2,31|          gryzły, i rzekł:~- A wy... a ty - ostaniesz tu przy dworze?~-
153  2,31|              się na niego zdać. Ale i ty o nim pamiętaj...~- Święcie
154  2,34|               głodu i wilgotności, to ty jemu szyję utniesz. Groził
155  2,34|            głos:~- I teraz widzę, żeś ty był praw, nie ja. Niech
156  2,34|               ma mistrz zaprosić.~- A ty coś od rana czynił?~- A
157  2,34| przyrównywałem ją z naszą czeską.~- A ty czeską pamiętasz?~- Wyrostkiem
158  2,34|              Bogdaniec miłujecie.~- A ty?~- I ja go miłuję.~- Nie
159  2,34|               przystojnie należy, ale ty bacz, co powiem, gdyż, jako
160  2,37|                a tu nie koniec! Bójże ty się Boga, Zbyszku!~- Przecie
161  2,37|          mówiła dalej:~- Zbyszku, ale ty przysięgnij, że jeżeli cię
162  2,38|             tu ojce sami ostaną.~- Bo ty nie baczysz, że Jurand w
163  2,39|               o stryjcu pamiętaj.~- I ty pamiętaj.~- Jużci, wrócę,
164  2,39|              pytacie?~- Nie wydasz-li ty się za kogo bądź?~- Ja?...
165  2,40|            baby jednakie! Jagienka, i ty taka będziesz! Chwała Bogu,
166  2,40|            nie mogło jeszcze być. Ale ty pamiętasz, jako wtedy, gdym
167  2,41|              odparł stary rycerz. - A ty? Niby to go nienawidzisz?~
168  2,42|              drzwi spogląda. Pytaj go ty.~I na razie na tym stanęło.
169  2,42|                nikt nie pożyczy.~- Bo ty coś skrywasz! Zbyszko ruszył
170  2,42|               No co? czego? mówcie!~- Ty właśnie masz dla niego lekarstwo.~-
171  2,43|               będę kasztel stawiał, a ty się przez ten czas oblizuj.
172  2,44|        chcieli do Zgorzelic jechać, a ty ś tu!~I oczy rozbłysły mu
173  2,44|             rady.~- Nie wskórałabyś i ty!~- A Jaśkowi to niby kto
174  2,44|    przyspieszone ich oddechy.~- Możeś ty chory? - spytała po chwili
175  2,44|             Bo jakoś tak dychasz.~- I ty dychasz...~Znów zapadła
176  2,44|         Przemiły Bóg! Jaguś moja... A ty co na to, Jaguś? - zawołał
177  2,44|               chcieli... a ja - to... ty wiesz!... Na te słowa radość
178  2,44|   zapamiętaniu:~- Jaguś! Jaguś! złoto ty moje! słonko ty moje - hej!
179  2,44|          Jaguś! złoto ty moje! słonko ty moje - hej! hej!... I krzyczał
180  2,48|              rzekła:~- Nie frasuj się ty o mnie, miły Zbyszku, bo
181  2,48|          niego z całej siły:~-Jeno mi ty wróć, mój złoty, mój jedyny,
182  2,49|              Taczewa. - Jużci ciężkie ty masz z Krzyżaki rachunki,
183  2,49|             Długolasu powinien.~- Toś ty dziedzicem po starym Mikołaju
184  2,51|              ramieniu i rzekł:~- Jedź ty, bracie, a ja ostanę i drugiej
185  2,51|               grzmiące głosy:~Adamie, ty Boży kmieciu,~Ty siedzisz
186  2,51|              Adamie, ty Boży kmieciu,~Ty siedzisz u Boga w wiecu,~
187  2,52|              ramieniu i rzekł:~- Jedź ty, bracie, a ja ostanę i drugiej
188  2,52|               grzmiące głosy:~Adamie, ty Boży kmieciu,~Ty siedzisz
189  2,52|              Adamie, ty Boży kmieciu,~Ty siedzisz u Boga w wiecu,~