Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |          opactwa, siedziało kilku ludzi, słuchając opowiadania wojaka
  2  1,2 |   przywiązali do konia i porwali, ludzi pobili. Długo książę w niewoli
  3  1,3 |    orszaku zakonników i szlachty. Ludzi świeckich: "ekonomów", "
  4  1,4 |        wynosił zaledwie piętnastu ludzi, uzbrojonych po części w
  5  1,4 |          przejechawszy przez tych ludzi, a potem pochować się gdzie,
  6  1,4 |           wejrzeniem całą gromadę ludzi.~- Wedle królewskiego rozkazania.
  7  1,5 |      przed nabożeństwem, gromadki ludzi opowiadające sobie nowiny.
  8  1,5 |     ołtarz, porachować wszystkich ludzi w kościele. Oblicze jego
  9  1,5 |           krzywdy ja wobec Boga i ludzi darować nie mogę -jeśli
 10  1,6 |         miasto i niepokój ogarnął ludzi, a tłumy powtórnie obiegły
 11  1,6 |           ryk i płacz stu tysięcy ludzi - i pomieszał się z ponurymi
 12  1,6 |          i choć natury ówczesnych ludzi twarde były, jakby je kowano
 13  1,6 |            na którym stało trzech ludzi: jeden kat, barczysty i
 14  1,7 |       wzięli przecie wozy, konie, ludzi, szaty, pieniądze i cały
 15  1,7 |          Maćko - że ty wszystkich ludzi z Bogdańca zabierzesz, żeby
 16  1,7 |      poczet obmyśli, weszło dwóch ludzi, czarniawych, krępych, przybranych
 17  1,7 |  znakomitego daru, zwłaszcza że o ludzi było w owych czasach trudno
 18  1,7 |          wódz tatarski Edyga tyle ludzi w bitwie utracił, że się
 19  1,8 |         jęcząc, wyjąc i wciągając ludzi razem z końmi w głębinę.
 20  1,8 |        jest człek zgoła od innych ludzi odmienny. Powiadają, że
 21  1,9 |           wielu, wielu niewinnych ludzi, których znal lub o których
 22  1,10|   wstrzymał jednak wóz, uszykował ludzi w poprzek drogi czołem do
 23  1,10|          jadę za wami i rozpytuję ludzi po drodze.~- Rety! Stryjku!
 24  1,11|            Przywabił jednak nieco ludzi bezdomnych; w różnych wojnach
 25  1,11|        Zbyszkowi wojna przysporzy ludzi i pieniędzy. Jakoż opat
 26  1,11|        wirach bitew, że z koni, z ludzi, ze zbroi, z Niemców i piór
 27  1,14|          to w Zgorzelicach nie ma ludzi, a ja to nie umiem chycić
 28  1,16|      paziowie. Czterech dworskich ludzi jechało z tyłu, a z nimi
 29  1,16|     obydwóch, a oprócz tego pełno ludzi - i szlachty, i skartabellów,
 30  1,16|        nim, roztrącając po drodze ludzi~i doszedłszy, uderzył pięścią
 31  1,16|           was dwóch albo z innych ludzi rycerskich w izbie będących
 32  1,17|         rad ze świata i pełen dla ludzi życzliwości.~Maćko i Zbyszko,
 33  1,17|      krewnych darmoch brać! Chleb ludzi bodzie! Nie brałem pustki
 34  1,17|        Opat klął, przeklinał dom, ludzi, pola, a gdy podano mu konia,
 35  1,18|           podwórzu na śniegu kupę ludzi, koni, psów, a zarazem pobodzone
 36  1,19|        zmiłowanie i pomoc dobrych ludzi.~To rzekłszy i chcąc zarazem
 37  1,19|        rozumiem" - i dalej rzezać ludzi nakazał. Wtedy to wycięto
 38  1,19|     drogach, durząc łatwowiernych ludzi. Mówił mu także przeor,
 39  1,19|       wędrownego mnicha. Małoż to ludzi do Krakowa do grobu królowej
 40  1,19|          wypytawszy wprzód dobrze ludzi bywałych o drogę do Łęczycy.
 41  1,19|          dworach spotykał Zbyszko ludzi przekonanych, że lada dzień
 42  1,19|         trzy z godnym sprzętem, a ludzi pocztowych jest dziewięciu.
 43  1,20|         sobą swe zbrojne poczty i ludzi z kagankami dla ochrony
 44  1,20|           albowiem większość tych ludzi przybrana była w czapki
 45  1,20|   olbrzymich sosen i nowe gromady ludzi, których mnogość dziwiła
 46  1,20|      myśliwskiego sprzętu, ni tez ludzi. To są osacznicy książęcy,
 47  1,20|          Wnet rozniosło się przez ludzi Zbyszkowych, że to jest
 48  1,20|          miską, bo wstyd jej było ludzi, ale trochę na bok, by Zbyszko
 49  1,20|   względem Zakon złą miał sławę u ludzi, a między zakonnikami Hugo
 50  1,20|    opuścił dwóch swoich krewnych, ludzi, łupy i jak obłąkany uciekał
 51  1,21|      polanę i zawietrzywszy wokół ludzi, dały znów nurka w bór,
 52  1,21|       ujadanie psów i daleki gwar ludzi idących w głównej ławie
 53  1,21|        nagród, otoczy go chwała u ludzi, którzy teraz żyją, i u
 54  1,22|         przyjął pod warunkiem, że ludzi odprawią, a samotrzeć z
 55  1,22|         popalił, stada zagarnął i ludzi pobił, pewnie bym go na
 56  1,22|         następowali na spokojnych ludzi na Mazowszu, nie zagarniali
 57  1,22|         do niemieckiego plemienia ludzi, wasi zaś przeciw niemieckiemu
 58  1,22|         Juranda i że nie odesłali ludzi, nie pochwalę im tego, ale
 59  1,22|         Chciał, byśmy, odesławszy ludzi, samotrzeć się z nim potykali.~-
 60  1,22|        Zaprawdę, brak między nami ludzi, którzy na wszystko potrafią
 61  1,22|         może zachorzeć i przysłać ludzi po dziewkę? Nie wzbroni
 62  1,22|     pieczęć wyciąć potrafi; mam i ludzi, którzy, choć nasi poddani,
 63  1,23|          porozumienie...~- Takich ludzi trudno będzie dobrać.~-
 64  1,23|        Komtur z Lubawy dał na nią ludzi; naopowiadał jednak tyle
 65  1,23|        włóczni w brzuchu, widział ludzi próżno błagających o litość.
 66  1,25|   starszego spomiędzy przysłanych ludzi, aby go o nieszczęście spychowskie
 67  1,26|         nie tylko na pojedynczych ludzi, lecz i na wsie. Lud jednak
 68  1,26|       ostawać. Wolej mi w mieście ludzi pobożnością budować, świętym
 69  1,26|          nawet gromadnie jadących ludzi. Zbyszko jednak nie chciał
 70  1,26|           Na rynku też było widać ludzi poowijanych w grochowiny
 71  1,26|    księcia mazowieckiego. Jeden z ludzi książęcych zadął w róg i
 72  1,26|    przysypało jakichś podróżnych. Ludzi nam trzeba więcej, by ich
 73  1,27|        wierzbą. Poświećcie! Kilku ludzi książęcych zsiadło z koni
 74  1,27|      ozwały się głosy: "Bywaj!" - ludzi, którzy poprzednio zostali
 75  1,27|           zaś w tyle leżało dwóch ludzi; długie rzuty śniegowe nawiane
 76  1,27|         łby wbite zębami w śnieg, ludzi w saniach i obok sań -lecz
 77  1,27|          młody rycerz. I wołał na ludzi pracujących opodal, pytając,
 78  1,27|       jednak nie trafili na ślady ludzi i koni. Łąka między olszniakiem
 79  1,27|           które za zbliżeniem się ludzi poczynały szybko umykać.~-
 80  1,27|         ciągnął ich, bo rad łapał ludzi, aby z nimi "ugwarzyć".
 81  1,28|          po nią do leśnego dworca ludzi i pismo!~- W imię Ojca i
 82  1,28|           bywałych a przebiegłych ludzi do Prus, aby się w Szczytnie
 83  1,29|      nasłany w tym celu, aby tych ludzi przestrzec na wypadek, gdyby
 84  1,29|       razie nie podawaliby się za ludzi ze Spychowa, mogli zaś mieć
 85  1,30|         Zbyszko. - Jeśli Krzyżaki ludzi z listami wyszła, jakoże
 86  1,30|          chwyta najodważniejszych ludzi, gdy niebezpieczeństwo zagraża
 87  1,30|           posąd wasz i tutejszych ludzi padłby na pobożnych rycerzy,
 88  1,31|       gródka, ziem, borów, ługów, ludzi i wszelakiego statku, który
 89  2,1 |          by jak największa liczba ludzi widziała jego upokorzenie,
 90  2,1 |     Danvelda spadła na wszystkich ludzi zakonnych, poczęli mu się
 91  2,1 |      miecza tę zbitą ciżbę, waląc ludzi na podłogę spluskaną posoką,
 92  2,1 |         wymorduje tych wszystkich ludzi i że równie jak wrzaskliwa
 93  2,2 |     zakonnej, która jej dozoruje. Ludzi, którzy ją przywieźli z
 94  2,2 |          oszalał, kom-tura zabił, ludzi nam powytracał. Tak będziesz
 95  2,3 |   grabieży po wioskach, chwytając ludzi i zagarniając ich stada,
 96  2,4 |       Jeślić nie wstyd łgać wobec ludzi, spójrz w górę, że to i
 97  2,4 |       ziemia i małom nie oszalał. Ludzi wsadziłem na koń, by pomścić
 98  2,5 |       niepokojem, jakim przejmuje ludzi widok wilka, niedźwiedzia
 99  2,6 |         przetrząść zamki, wybadaj ludzi, pozwól nam szukać, boć
100  2,6 |     bystro i rzekł:~- Tobie nie o ludzi chodzi, jeno o Jagienkę
101  2,7 |        ciemięzcę i kata zakonnych ludzi, zwycięzcę w tylu spotkaniach,
102  2,7 |       Stała tam już gęsta gromada ludzi i świeciło kilka pochodni,
103  2,8 |          a po wtóre, że prowadził ludzi, którzy mieli zostać w Bogdańcu,
104  2,8 |   zakonnych dziesięć koni i tyluż ludzi. Dwaj spomiędzy nich odwieźli
105  2,8 |        przyznał, a za nasze serce ludzi nam tylu nabił, że i dobra
106  2,8 |          inną. To jeno prawda, że ludzi pobił i że oni gotowi przysiąc,
107  2,9 |          bywalec znający na wylot ludzi i obyczaje nie zmieszał
108  2,9 |         rozumiecie, jako to bywa: ludzi mi odmówią, granicę zaorzą,
109  2,10|     Boruta, który rad naprowadzał ludzi na bezdenne mokradła, a
110  2,10|       których się pokazuje między ludzi, zdejmuje dla oszczędności
111  2,10|     pachołek zuchwały i rad wobec ludzi, a zwłaszcza wobec dziewcząt,
112  2,11|          aż między tych okrutnych ludzi zajechać...~Lecz stary począł
113  2,11|            osadę lub gdy spotykał ludzi naprzeciw idących, dłonią
114  2,11|           przybył, przez zbożnych ludzi odwiezion, błyskawicą rozleciała
115  2,11|           nie znaleźli. Brali też ludzi na spytki. Jeden sam powiedział
116  2,12|    poprzednio całą kupę zbrojnych ludzi, idącą przez dziedziniec,
117  2,12|          prosić Tolimy, by wysłał ludzi na zwiady, gdy nagle ze
118  2,14|           wziął, by mnie od złych ludzi uchronić, ale teraz ostanę
119  2,14|            a on im powiedział, że ludzi podłego stanu wyda, a zaś
120  2,15|         do Prus uwieźli, wielkich ludzi:~Korkucia, Wassygina, Swolka
121  2,15|       myślał bowiem, że im więcej ludzi z Polski pociągnie do księcia
122  2,16|      wokoło, bo co było zbrojnych ludzi z tej strony granicy, to
123  2,16|              Pójdźmy obaczyć tych ludzi, którym ja przywodzę - rzekł
124  2,17|           umyśle, czego od takich ludzi można w bitwie oczekiwać,
125  2,17|      bierwion, dla znaczniejszych ludzi uwito z gałęzi kilkadziesiąt
126  2,17|           sam był utrudzon, i tyś ludzi po boru po klęsce zbierał.
127  2,18|         na ćwierć stajania. Dwóch ludzi uniósł prąd tuż przy boku
128  2,18|        Była to dla Zbyszka i jego ludzi okoliczność pomyślna, albowiem
129  2,18|        miastach, po zamkach, siła ludzi widuje i siła nowin słyszy,
130  2,18|             Spojrzyj jeno na tych ludzi - rzekł Maćko.~- Pewnie!
131  2,18|         do czasu koło zaczajonych ludzi przeciągał to drobny, to
132  2,19|           straża" złożona z ośmiu ludzi, która zjeżdża często gęsto
133  2,19|       bowiem z tego, że ów zastęp ludzi, których poprzednio wysłał,
134  2,19|    następnym szeregu stało trzech ludzi, w następnym czterech. Zbrojni
135  2,19|         nie więcej niż kilkunastu ludzi, a tylko jeden wyraz powtarzają
136  2,19|       kroków dzieliło Zbyszkowych ludzi od Niemców, którzy w mgnieniu
137  2,19|           w szeregi, przewracając ludzi jak burza.~W mgnieniu oka
138  2,19|           dosięgnąć mieczami jego ludzi, a tym czasem berdysze poczęły
139  2,20|          był nieprzytomny, ruszył ludzi i szedł śpiesznie tym samym
140  2,20|        ale uszły. Zębate szczuki! Ludzi nacięły i uszły!~- Mnie
141  2,20|      Jerzego powiem: wielu z tych ludzi nie od wczoraj przyjęło
142  2,21|          mnie za jednego z twoich ludzi. Nigdy też nie zbrakło mi
143  2,21|        zamku do zamku i nauczając ludzi po drodze, będę szukał twojej
144  2,22|          będzie i wypoczywać.~- A ludzi, mówiłeś, nie ma przy nich
145  2,22|           rzekł Zbyszko - że tych ludzi, co przy kolebce, nasi pachołkowie
146  2,22|  zatrzymać, dać wytchnąć koniom i ludzi pokrzepić jadłem i snem.
147  2,25|         dymy zwiastujące obecność ludzi. Kilkakrotnie Hlawa zbliżał
148  2,25|       niezmierną ciekawością tych ludzi, którzy otaczali gromadnie
149  2,26|        boski nie doścignie, to od ludzi nic ci nie grozi.~I to rzekłszy,
150  2,26|     zjazdach w Raciążu.~Ale mając ludzi sprawnych i dobry sprzęt
151  2,26|     bowiem, że w pobliżu nie było ludzi ni żadnej zasadzki. Tymczasem
152  2,28|          naprzeciw liczną drużynę ludzi, w której byli mężowie i
153  2,30|         zwłaszcza dzieci bogatych ludzi, które porywano dla okupu.
154  2,30|       Dodał ci mi tedy jeno dwóch ludzi: jednego zaufanego knechta,
155  2,32|         najbardziej nieszczęsnych ludzi w świecie. Byłby niechybnie
156  2,33|          i Przedzamczem olśniewał ludzi potęgą więcej niż kiedykolwiek
157  2,34|             wapno! - A wiecie, co ludzi? - miłość.~- Rany boskie!
158  2,34|         prowadził:~- Z tutejszych ludzi - ten ci ma u nas w pętach
159  2,34|      Kwidzyniu leje, była różnych ludzi kupa - i wszyscy gadali
160  2,40|        trzeba mu świat obaczyć, o ludzi się otrzeć, ćwiczenia rycerskiego
161  2,42|           Witoldem zbyt zajmowała ludzi w Królestwie, aby nie mieli
162  2,46| dobroduszną, a oczy śmiały się do ludzi dobrym uśmiechem. W duszy
163  2,48|    otaczano Maćka i Zbyszka, jako ludzi znających Zakon i świadomych
164  2,49|      niego czasem i kilka tysięcy ludzi pod jednym znakiem służy.
165  2,49|       okropne stwory leśne niż za ludzi. Dymy ognisk były gryzące
166  2,49|         spostrzegli sporą gromadę ludzi zbitych w kupę i patrzących
167  2,50|      wiosnę. Szła fala koni, fala ludzi, nad nimi las kopij i z
168  2,51|       rzeki krwi. Nie lękając się ludzi, może zląkł się Boga trzymającego
169  2,51|        jak o mury zamkowe. Ciężar ludzi i koni gniótł nieszczęsne
170  2,51|           nadludzką mający obalał ludzi i konie, kruszył żelazne
171  2,51|         między którymi wielu było ludzi polskiej krwi, nie uderzyło
172  2,51|         daj Bóg!~I krzyknąwszy na ludzi, aby szli za nim, rzucił
173  2,51|        spotkań, ale nikt z żywych ludzi nie pamiętał tak straszliwego
174  2,52|       rzeki krwi. Nie lękając się ludzi, może zląkł się Boga trzymającego
175  2,52|        jak o mury zamkowe. Ciężar ludzi i koni gniótł nieszczęsne
176  2,52|           nadludzką mający obalał ludzi i konie, kruszył żelazne
177  2,52|         między którymi wielu było ludzi polskiej krwi, nie uderzyło
178  2,52|         daj Bóg!~I krzyknąwszy na ludzi, aby szli za nim, rzucił
179  2,52|        spotkań, ale nikt z żywych ludzi nie pamiętał tak straszliwego