Tom,    Rozdzial

  1  1,2 |           chłopów dobrych, przeciw którym nikomu niesporo.~- A wy
  2  1,2 |       pozłocistym, podwójnym, przy którym wisiał mały kord w srebro
  3  1,3 |            którego nie przywykli i którym zdumiewać się musieli ludzie
  4  1,3 |           odległych stron, ci zaś, którym trudno było z powodu natłoku
  5  1,3 |      głowienki z krza ognistego, w którym się sam Bóg Ojciec Mojżeszowi
  6  1,4 |  Jarząbkowa - że Walgierz Wdały, o którym zakonnicy prawili, może
  7  1,4 |    zawalony był przez wozy kupców, którym nie wolno było omijać Krakowa,
  8  1,4 |      zagranicznych, toż budynek, w którym zamykano wagę miejską, toż
  9  1,5 |            słowem albo postępkiem, którym serce jego sobie zjednasz.
 10  1,5 |  przebaczyć - ciągnął dalej Kuno - którym jest nie tylko chrześcijaninem,
 11  1,5 |            na tym samym suknie, na którym mieszczanów ścinają. Jużem
 12  1,6 |           pokryty nowym suknem, na którym stało trzech ludzi: jeden
 13  1,6 |         lud pociągnęli na zamek, w którym pod niebytność króla mieszkał
 14  1,7 |       lepszymi od innych włodyków, którym nie zawsze przysługiwało
 15  1,8 |          obok dębowego krzesła, na którym sam zasiadł, i nie odrzekłszy
 16  1,9 |            i wróciwszy do wozu, na którym leżał Maćko, rzekł:~- Wiecie?
 17  1,9 |          siadł na wóz z sianem, na którym leżał chory, i czuwał nad
 18  1,9 |            do czasu poił go winem, którym zaopatrzył ich na drogę
 19  1,9 |        pomacał się znów po boku, w którym ugrzęzło niemieckie żeleźce,
 20  1,9 |     tymczasem wyjechali z boru, za którym ujrzeli szopy gwarków, a
 21  1,10|    dochodziło wesołe: "hoc! hoc!", którym nieznajomy kończył każdą
 22  1,11|          całkiem żywicą i miętą, w którym u pułapu wisiały całe pęki
 23  1,12|        trząsł się wciąż od ryku, w którym brzmiała wściekłość i rozpacz.~
 24  1,14|       dolatywały ich gwary ptasie, którym dziwił się Zbyszko, gdyż
 25  1,15|             ze znacznym pocztem, w którym prócz zbrojnych pachołków
 26  1,15|    cesarzowi greckiemu na imię i w którym mieście mieszka.~- Wiedziałem -
 27  1,17|            czyli kwit zastawny, na którym Maćko był znakiem krzyża
 28  1,19|           nieswojo bez stryj ca, z którym dotychczas od dawnych lat
 29  1,19|             Mam kopyto osiołka, na którym odbyła się ucieczka do Egiptu,
 30  1,19|            na puszczy; mam olej, w którym poganie świętego Jana chcieli
 31  1,19|      przeczytać, ci zaś z rycerzy, którym odczytali je biegli w piśmie
 32  1,19|         Przepytuję o znajomych, ku którym jadę.~Mało Zbyszkowi widać
 33  1,20|             czy w owych lasach, ku którym jadą, nie ma przynajmniej
 34  1,20|            ma przynajmniej smoków, którym ludzie muszą ofiarowywać
 35  1,20|   zaprowadził ich do ogniska, przy którym osacz-nicy ponarzucali im
 36  1,20|          ganek wyszedł człowiek, w którym Zbyszko na pierwszy rzut
 37  1,20|           skoczył na podwórzec, na którym trzymano już pokryte sędzielizną
 38  1,20|           Lorche.~Na to Krzyżak, w którym widocznie zawrzała zazdrość
 39  1,21|        ozwały się rogi kurpieskie, którym z polany odpowiedział krótko
 40  1,23|            ale rozdadzą je ubogim, którym zarazem polecą się modlić
 41  1,23|            który od tura pobit i z którym, jako wiecie, jest zmówiona.
 42  1,23|        dostał się do Ciechanowa, w którym znalazł braci Gotfryda i
 43  1,23|      rycerz Zbyszko z Bogdańca, za którym kopię noszę, a który od
 44  1,25|   opatrzonym pieczęcią Danvelda, w którym Krzyżacy niebo i ziemię
 45  1,25|           szacie do ślubu. Służki, którym powiedziano, że dziewczyna
 46  1,25|       Wyszoniek spojrzał w okno, w którym szklane gomółki przybierały
 47  1,26|         dla wielkiego zimna, przed którym łatwiej się było uchronić
 48  1,26|         płonące na wzniesieniu, na którym budowano nowy zamek. Nikt
 49  1,26|          dalej do starego zamku, w którym mieszkał książę i który
 50  1,26|            miłuje, i nie dla tych, którym powinien.~Tu poczęła mówić
 51  1,26|          odeszła ku księciu, przed którym rękodajni wysunęli już krzesło,
 52  1,27|        świeżo nawiany i głęboki, w którym konie zapadały wyżej kolan;
 53  1,27|          garbaty pień wierzby, nad którym połyskiwała w świetle księżyca
 54  1,27|           zajechali przede dwór, w którym przyjął ich stary dziedzic
 55  1,30|  ostaniecie tu do mego powrotu, po którym odjedziecie z de Bergowem
 56  1,32|            nie spętam tego gniewu, którym mógłbym zgubić, nie zaś
 57  1,32|           tamtych czterech pozwał, którym pewnikiem nie daruje". Tu
 58  1,32|           i stanąwszy w miejscu, w którym nad bramą wznosił się most
 59  1,32|            na obiad. Nieliczni ci, którym przypadło stróżować, jedli
 60  1,32|          się, wdział na się wór, w którym były poprzecinane otwory
 61  2,1 |  pokutniczy, z powrozem u szyi, na którym wisiała pochwa miecza.~Chcieli
 62  2,1 |       począł brząkać łańcuchem, na którym trzymał niedźwiadka, i wołał:~-
 63  2,1 |           stamtąd razić mocarza, z którym wszelka walka wręcz okazywała
 64  2,2 |    plemienia, leżało okrucieństwo, którym nawet Danvelda przewyższał,
 65  2,2 |       Rotgier przywołał pachołków, którym rozkazał zamknąć okno i
 66  2,3 |       Malborga z listem księcia, w którym tenże skarżył się gorzko
 67  2,3 |           razem przez człowieka, o którym wiedziano, że pochodzi ze
 68  2,3 |      książę tylko wpadł w gniew, w którym go dawno nie widziano, i
 69  2,3 |           jego wsie i jego gród, w którym więził sług Zakonu; niechaj
 70  2,3 |            znał, co to trwoga, i w którym serce burzyło się w tej
 71  2,4 |           zaś Zawiszę z Garbowa, z którym żaden rycerz w chrześcijaństwie
 72  2,6 |    pergamin z pieczęcią Juranda, w którym własnoręcznie spisał ostatnią
 73  2,6 |          słów Krzyżaka Rotgiera, z którym potykałem się na dworze
 74  2,7 |            dziedzińcu zamkowym, na którym mrok uczynił się już zupełny,
 75  2,7 |           na tym samym krześle, na którym go wiadomość zastała - i
 76  2,7 |           znów jął mówić głosem, w którym drgała jakby skarga:~- Oo...
 77  2,7 |          był jasnym światłem, przy którym śnieg połyskiwał zielono.
 78  2,7 |   spichlerza było wgłębienie, przy którym kilka schodów wiodło do
 79  2,7 |            ten sam wór zgrzebny, w którym stanął przed komturami,
 80  2,7 |            albowiem w dniu owym, w którym położono kres walce dopiero
 81  2,7 |            strasznego podziemia, w którym w dniach odwilży kapało
 82  2,7 |       oskarżać Zakonu, gdyż język, którym przeciw niemu bluźniłeś,
 83  2,8 |   przyjeździe Krzyżaka Rotgiera, z którym Zbyszko, pozwawszy go na
 84  2,8 |      mówili o Jurandowym liście, w którym stoi, że ona nie u Krzyżaków.~-
 85  2,8 |    podwójny obrok.~Na podwórcu, na którym się już mroczyło, przypomniał
 86  2,9 |          rzekł spokojnym głosem, w którym drgało nieco szyderstwa:~-
 87  2,9 |            szczególnym wzrokiem, w którym cześć dla gościa usiłowała
 88  2,10|           Dopiero tego wieczora, w którym ujrzał jej mokre od łez
 89  2,11|   wysokopienny, niepodszyty bór, w którym przy zręcznym prowadzeniu
 90  2,11|           katedrę i dom biskupi, w którym pierwszą nowiną, którą usłyszał,
 91  2,11|           z przyczyny owego listu, którym go swego czasu opatrzyła.~
 92  2,11|           surowym, oschłym głosem, którym zawsze mówiła, gdy gniew
 93  2,11|            mi jakowe pismo dał, za którym mógłbym przezpiecznie po
 94  2,11|            krzyżackiego gniazda, w którym tak ponuro rozstrzygnęła
 95  2,11|         szedł prosty gościniec, na którym niemieckie mile były białymi
 96  2,11|            podjeżdżała do wozu, na którym leżał Jurand, bojąc się,
 97  2,14|           dwóch dobrych pachołków, którym Tolima wzbronić tego nie
 98  2,15|        tedy musi nastąpić dzień, w którym fala niemiecka albo drugie
 99  2,15|           starego rycerza Maćka, o którym mniemał, że godzien widzenia
100  2,16|        Pójdźmy obaczyć tych ludzi, którym ja przywodzę - rzekł Zbyszko,
101  2,17|         rozkazy gotowości ludziom, którym przywodził i z którymi łatwo
102  2,17|           doszli do namiotu, przed którym płonął duży, podsycany przez
103  2,17|       wskazał im miejsce i czas, w którym mieli tam zdążyć, a resztę
104  2,18|            nie była łatwą. Bród, o którym wiedział Skirwoiłło, zmienił
105  2,18| szczęśliwie do drugiego brzegu, na którym przesiedzieli bez ognia
106  2,19|           się, zatrząsł jak dom, w którym pękają ściany, rozszczepił
107  2,20|           pierwsze pobojowisko, na którym leżeli wycięci piesi knechtowie.
108  2,20|           w skórzanym kaftanie, na którym wyciśnięte były pręgi od
109  2,21|        pokrzepion kobylim mlekiem, którym Litwa nauczyła krzepić się
110  2,21|            że mu zabrali konia, na którym wiózł relikwie wyjątkowej
111  2,21|        niewiasta w tym oddziele, z którym szedłeś? Na twarzy Sanderusa
112  2,21|           mówić donośnym głosem, w którym nie było już ani śladu poprzedniego
113  2,21|            niż to tu kobyle mleko, którym się brzydzę, ale którego
114  2,21|     jeszcze przychodzi Rotgier, po którym też siarką w izbie czuć,
115  2,21|            począwszy od miejsca, w którym Skirwoiłło stoczył bitwę,
116  2,22|            XXII~Do pobojowiska, na którym Skrwoiłło wyciął Niemców,
117  2,22|      dzikim i szkaradnym jak ów, w którym znajdują się obecnie.~Rozłożyli
118  2,22|        prócz wielkiego tura, przed którym jednakże nie umykał, ponieważ
119  2,22|           do kraju ludniejszego, w którym mieszkańce przyzwyczaili
120  2,22|   ostatniego postoju do miejsca, w którym był zacios, ujechaliśmy
121  2,23|      olbrzyma.~- A ówże Zygfryd, z którym szedłeś w pochód na wojnę -
122  2,23|        spocząć u progu chaty, przy którym nie znalazł już służki zakonnej,
123  2,24|      przyciągnęła do posłania i na którym przebierała Danusię.~Siadł
124  2,24|          temu samemu ognisku, przy którym Maćko noc spędził, ale bądź
125  2,24|      miłości własnej człowieka, na którym mogło mu dużo zależeć, rzekł:~-
126  2,24|           umiłowanym chłopakiem, w którym była cała nadzieja rodu.
127  2,25|          stronę bochenka chleba, w którym utkwiona była złowroga mizerykordia.~
128  2,26|          własnoręcznie rzemień, na którym trup wisiał.~Zygfryda twarz
129  2,27|          córkę sławnego Juranda, o którym "gądkowie" tyle śpiewali
130  2,27|         trzepotać się po kilim-ku, którym była okryta. Trwało to chwilę.
131  2,28|            gromady ciągnął wóz, na którym miano złożyć zwłoki.~Zbyszko,
132  2,29|           do miejscowego klechy, z którym w braku kogo innego o swoich
133  2,30|     zastawić stoły na podworcu, na którym spomiędzy kamiennych płyt
134  2,31|    toruński von Wenden w piśmie, w którym zdawał sprawę z tego, co
135  2,31|       wszystkie siły na Witolda, z którym Zakon istotnie nie umiał
136  2,32|       dalej i dalej, aż do dnia, w którym sam Bóg kres naznaczy. Więc
137  2,33|          niewielki dziedziniec, na którym prócz szkoły, starego lamusa
138  2,33|        biła nieubłagana potęga i w którym skupiły się dwie największe
139  2,33|            pogaństwa - a głosy te, którym jedynie w Rzymie nie dowierzano,
140  2,35|         Malborga, ale tego dnia, w którym tak bardzo pokrzepił ich
141  2,35|           Zyndram - takie pole, na którym nikt nie mógł nadążyć grześć
142  2,35|            dżwiękliwym językiem, o którym stary Maćko mówił, że jest
143  2,36|     należeli do takich podróżnych, którym i dla zbója lepiej się z
144  2,40|           jak nieboszczyk Zych, po którym ochotę do ciągłego śpiewania
145  2,42|  zakrzyknął im przed przyłapem, na którym właśnie siedzieli:~- Młody
146  2,45|        łatwo, albowiem wzgórze, na którym miał stanąć kasztel, było
147  2,45|        innych miejscowych osiłków, którym pod względem ćwiczenia rycerskiego
148  2,45|         też powstrzymać tego pędu, którym idzie ku wielkości dusza
149  2,48|        przywiózł ją do Bogdańca, w którym zarówno jak i we wszystkich
150  2,48|            o jakowymś Drezdenku, o którym wielu po raz pierwszy w
151  2,48|          odda. Prawy to rycerz, na którym skazy nijakiej nie masz,
152  2,48|      wyboru. Dostojnicy krzyżaccy, którym zdawało się, że znają wielkiego
153  2,49|         pismo do mistrza Ulryka, w którym wypowiedziałem mu służbę
154  2,50|            było rozpiąć namiotu, w którym król zwykł był od początku
155  2,51|           że umkną z tego pola, na którym ja polegnę (i tu spojrzał
156  2,51|      polskiego hufca "czelnego", w którym stali najprzedniejsi rycerze,
157  2,51|            zmagały się z Niemcami, którym Kuno Lichtenstein przywodził.~*~
158  2,51|        krwawym toporem w dłoni, na którym wraz z krwią przylepły kudły
159  2,51|   strzelania z kuszy od miejsca, w którym nastąpiło pierwsze spotkanie.~
160  2,51|           włochatą twarzą Niemców, którym się zdało, że nie człowieka,
161  2,51|     rozpruł nożem brzuch konia, na którym siedział Marcin z Wrocimowic
162  2,51|     właśnie nie opodal wzgórza, na którym stał Władysław Jagiełło.~
163  2,51|             nie uznojeni w boju, w którym dotychczas nie brali udziału,
164  2,51|         porywa wojska zwycięskie i którym rozgorzały serca polskie.
165  2,51|        abym ja opuścił to pole, na którym tylu mężnych poległo! Nie
166  2,52|           że umkną z tego pola, na którym ja polegnę (i tu spojrzał
167  2,52|      polskiego hufca "czelnego", w którym stali najprzedniejsi rycerze,
168  2,52|            zmagały się z Niemcami, którym Kuno Lichtenstein przywodził.~*~
169  2,52|        krwawym toporem w dłoni, na którym wraz z krwią przylepły kudły
170  2,52|   strzelania z kuszy od miejsca, w którym nastąpiło pierwsze spotkanie.~
171  2,52|           włochatą twarzą Niemców, którym się zdało, że nie człowieka,
172  2,52|     rozpruł nożem brzuch konia, na którym siedział Marcin z Wrocimowic
173  2,52|     właśnie nie opodal wzgórza, na którym stał Władysław Jagiełło.~
174  2,52|             nie uznojeni w boju, w którym dotychczas nie brali udziału,
175  2,52|         porywa wojska zwycięskie i którym rozgorzały serca polskie.
176  2,52|        abym ja opuścił to pole, na którym tylu mężnych poległo! Nie