Tom,    Rozdzial

1501  1,19|                póki się moje stróżowanie nie skończy. Nie pozwolę, ni
1502  1,19|                 stróżowanie nie skończy. Nie pozwolę, ni jemu, ni wam.~-
1503  1,19|                  ni wam.~- Przecie ja go nie pozwałem, jeno on mnie.~-
1504  1,19|                  ja, jako pas okręcić.~- Nie chcę się z wami bić.~- A
1505  1,19|               powie, że tu spotkania być nie może i że pierwej musi być
1506  1,19|                Ba! a jeżeli pozwoleństwa nie dadzą?~- To się przecie
1507  1,19|             gadania.~Zbyszko, widząc, że nie ma rady, i rozumiejąc, że
1508  1,19|                   że Jędrek z Kropiwnicy nie może istotnie na bitkę pozwolić,
1509  1,19|             strapieniu Zbyszko, że dworu nie było. Książę, chcąc uczcić
1510  1,19|         opowiadała każdemu, kto chciał i nie chciał, o jego miłości do
1511  1,19|                 go nieobecność Danusi.~- Nie poznasz jej - mówiła. -
1512  1,19|               wszystko w niej pęcznieje. Nie skrzat to już taki, jaki
1513  1,19|             niewiast dola, przeciw czemu nie ma rady, gdyż to z rozkazania
1514  1,19|             powiadasz, zdrowi? Czemu zaś nie przyjechali?... Jużci, że
1515  1,19|                 boska, że dziewczyna nóg nie połamała, bo co dzień na
1516  1,20|                         Rozdział XX~Lecz nie miało i tym razem przyjść
1517  1,20|               księcia i komturów potykać nie będą, w razie zaś oporu
1518  1,20|        najprędzej zobaczyć Danusię, więc nie śmiał się sprzeciwiać, de
1519  1,20|            chętnie, gdy było trzeba, ale nie był człowiekiem krwiożerczym,
1520  1,20|               książęcych na różne bestie nie znane już w krajach zachodnich.
1521  1,20|                  Z tej strony Ciechanowa nie brakło już także lasów,
1522  1,20|               zapewnia. Oczom też prawie nie wierzył, gdy wjechawszy
1523  1,20|                młody rycerz przejeżdżał, nie drapieżniejszy. Więc gdy
1524  1,20|             naród Chrystusa wyznaje, sam nie wiedział, co o Krzyżakach
1525  1,20|                 jego, a zarazem i troska nie miały granic.~Więc począł
1526  1,20|                  lasach, ku którym jadą, nie ma przynajmniej smoków,
1527  1,20|                 nieczyste, ale o smokach nie słyszałem, a choćby i były,
1528  1,20|                  pewnie byśmy im dziewek nie dawali, ale kupą byśmy na
1529  1,20|                dawali, ale kupą byśmy na nie poszli. Ba, gdyby były,
1530  1,20|                   Co to za naród i czyby nie można z nim walczyć? – spytał
1531  1,20|              Maćko -a wreszcie rycerzowi nie przystoi, gdyż to jest naród
1532  1,20|                  ci Chrystusa wyznają?~- Nie masz innych na Mazowszu,
1533  1,20|                 Sami to Kurpie, albowiem nie masz nad nich łuczników
1534  1,20|             Mazur. - Tęgie pachołki, ale nie daj im Bóg kiedy przeciw
1535  1,20|                siedmiu leciech póty jeść nie dostanie, póki jadła strzałą
1536  1,20|              strzałą z wierzchołka sosny nie zrzuci.~- O czym gadacie? -
1537  1,20|                  Wilnem. począł się go o nie wypytywać, albowiem wieść
1538  1,20|                  radował się w sercu, iż nie z byle kim przyjdzie mu
1539  1,20|                 Ulryka de Elner naprawdę nie jest panną, ale czterdziestoletnią
1540  1,20|                 cudzoziemiec śmie "babę" nie tylko z Danuśką porównywać,
1541  1,20|           natychmiastowego gniewu.~- Czy nie myślicie - rzekł do Maćka -
1542  1,20|                 Ciechanowa do Przasnysza nie było zbyt daleko i latem
1543  1,20|           odrzekł Maćko z Turobojów - ze nie brak im ni myśliwskiego
1544  1,20|                  odpart Maćko. - Przecie nie będziem do drzwi kołatać
1545  1,20|             wyjaśnił mu, że do łowów one nie należą, ale że przybywają
1546  1,20|               miejski i leśny. Osacznicy nie lubili wychodzić z puszczy,
1547  1,20|                  o które między Kurpiami nie było zbyt trudno. Z tego
1548  1,20|            wychodził przez szpary między nie dość szczelnie dopasowanymi
1549  1,20|                 w Krakowie. Na ów widok, nie czekając na Maćka z Turobojów
1550  1,20|             młodemu rycerzowi?~- Nic się nie stało - odrzekł Maćko z
1551  1,20|                  panem de Lorche, ale że nie umieli po niemiecku, musiał
1552  1,20|                może zgoła od pogan, gdyż nie masz go nawet między Niemcami".
1553  1,20|                Młodzi wszelako myśleli: "Nie dziwota, toć dziewce szyję
1554  1,20|                   A księżna i Jurandówna nie poznały zrazu Zbyszka, gdyż
1555  1,20|              głosem:~- Zbyszko!~Po czym, nie myśląc o tym, że patrzy
1556  1,20|              wielkiej radości póty, póki nie zagrzmieli jednym wielkim
1557  1,20|                 Mazurowie i póki księżna nie pociągnęła ją za kołnierz
1558  1,20|                też żyw, a jeśli żyw, czy nie przyjechał także na Mazowsze?
1559  1,20|               nam, miły służko, a bogdaj nie tylko przy jedle, ale i
1560  1,20|                  aż rozpłynęło się serce nie tylko w Zbyszku, ale i w
1561  1,20|                zaczął mówić przez nos:~- Nie praw to rycerz, który przeciw
1562  1,20|                złote ostrogi otrzymacie. Nie odmawiam ja urody tej dziewce,
1563  1,20|                kto jest jej ojciec.~Lecz nie zdążył nic opowiedzieć,
1564  1,20|                  w niej teraz coś, czego nie było poprzednio -jakaś uroda,
1565  1,20|             poprzednio -jakaś uroda, już nie tylko dziecinna, i jakaś
1566  1,20|               róży.~Zbyszko to czuł, ale nie zdawał sobie z tego sprawy,
1567  1,20|                trzeba przy stole służyć. Nie widział, że dworzanie patrzą
1568  1,20|                  z Danusią i śmieją się. Nie zauważył również ani jakby
1569  1,20|                 i dworzan. Na dziedzińcu nie było tak rojno jak przedtem,
1570  1,20|              Zbyszka, rzekła:~- Przeczże nie gadasz? Nuże, mów do niej.~
1571  1,20|                  tam i w gębę pocałował, nie będę krzywa, boć to najlepiej
1572  1,20|        somsiadami". O Jagience nic tylko nie wspomniał chytry wykrętnik -
1573  1,20|                  trzymać przy piersiach.~Nie śmiał jednak tego uczynić;
1574  1,20|                swej miłości.~Ale że zimą nie ma liści na krzach leszczynowych,
1575  1,20|              trusia. Pójdą z nich iskry, nie bój się! Przywarł ci do
1576  1,20|              Lotaryńczyka, w obawie, czy nie zobaczy na jego twarzy uśmiechu,
1577  1,20|                   dla której wiek Danusi nie był żadnym hamulcem, albowiem
1578  1,20|             chwili - jesteśmy u Mazurów, nie u Polaków?~- To osobne księstwo,
1579  1,20|                  nawet i między poganami nie słyszałem.~- Zamek on wznosił
1580  1,20|               ale Złotoryja leży w jego, nie w naszych ziemiach.~- Tedy
1581  1,20|                skończyła się ta wojna?~- Nie było wówczas wojny.~- A
1582  1,20|                 Zakonu i chrześcijaństwa nie masz bezecnych uczynków.~-
1583  1,20|       usłyszawszy to, pan de Lorche, ale nie miał już czasu Danveldowi
1584  1,21|                  ku strzelcom lub jeśli, nie dając się spłoszyć, zaplątywał
1585  1,21|           potrzeby. Księżna i Jurandówna nie zsiadały z koni, albowiem
1586  1,21|                zsiadały z koni, albowiem nie zezwalał na to nigdy książę
1587  1,21|                 ludźmi ze swoją miłością nie krył. Uspokoił się dopiero
1588  1,21|               przyjdzie im stoczyć walkę nie o spokojny sen zimowy, ale
1589  1,21|             daleka, że do uszu myśliwych nie dochodziło nawet szczekanie
1590  1,21|                  bardziej, póki wreszcie nie rozległ się szczęk żelaznych
1591  1,21|              grotów i póki pierwsza krew nie splamiła białej śnieżystej
1592  1,21|                 rozproszyło się, jakby w nie piorun uderzył; jedne poszły
1593  1,21|                leśną łąkę. Nic podobnego nie można było zobaczyć nie
1594  1,21|                  nie można było zobaczyć nie tylko w krajach zagranicznych,
1595  1,21|             ziemiach polskich, w których nie było już takich puszcz jak
1596  1,21|          dworkach jak żuraw na straży, a nie mogąc się z żadną rozmówić,
1597  1,21|           myśliwski. Jeden tylko Zbyszko nie myślał o łowach, ale wsparłszy
1598  1,21|            zamykać palcami powieki, niby nie mogąc takiego wzroku wytrzymać.~
1599  1,21|                 że żaden z dwu "brońców" nie potrzebował użyć topora.
1600  1,21|                 takich uderzeń oszczepem nie widział pan de Lorche nigdzie -
1601  1,21|         pomieszane razem, ale bynajmniej nie oślepłe z trwogi, raczej
1602  1,21|            raczej groźne niż przerażone. Nie szły też zbyt szybko, jakby
1603  1,21|             Dostał! - zawołała księżna - nie pójdzie...~Ale dalsze jej
1604  1,21|            wprost na panią, lecz nagle z nie mniejszym pędem wypadł spomiędzy
1605  1,21|                  przez chwilę wahać, czy nie pominąć ich i nie uderzyć
1606  1,21|             wahać, czy nie pominąć ich i nie uderzyć na inne konie, lecz
1607  1,21|                późno, gdyby na szczęście nie uprzedził ich darowany przez
1608  1,21|              przez plecy za ramiona, ale nie mogąc go utrzymać, poczęła
1609  1,21|               będzie, jeśli jeno ziobra, nie pacierze, ma połamione -
1610  1,21|               się między złożenia blach, nie można było znaleźć innych.
1611  1,21|           wnętrzności, pan de Lorche zaś nie był ugodzon. Omdlał tylko
1612  1,21|            aniołowie są nade mną? Dwórki nie zrozumiały wprawdzie tego,
1613  1,21|                 się kroku postąpić, gdyż nie czuł się pewny w nogach.
1614  1,21|                  po niemiecku dworzan.~- Nie z nim, ale za niego będę
1615  1,21|                 na Zachodzie - z radości nie czuł prawie wcale bólu w
1616  1,21|                   mówili między sobą, że nie wyżyje, lecz doświadczeńsi
1617  1,21|                 krzyż cały, gdyż inaczej nie mógłby się młody pan ani
1618  1,21|            przycisnąwszy go międzyrożem, nie podołał zgnieść mu do szczętu
1619  1,21|            ksiądz Wyszoniek z Dziewanny, nie był na łowach, choć zwykle
1620  1,22|             złamane, ale pierwszego dnia nie ręczył za wyzdrowienie,
1621  1,22|                  ręczył za wyzdrowienie, nie wiedział bowiem, "czy się
1622  1,22|                bowiem, "czy się w chorym nie przekręciło serce i czy
1623  1,22|                  i czy się w nim wątroba nie oberwała". Pana de Lorche
1624  1,22|              położyć, na drugi dzień zaś nie mógł ni ręką, ni nogą bez
1625  1,22|                go od Jagienki i że gdyby nie jej życzliwe serce, byłby
1626  1,22|                  ciężka, czuł bowiem, że nie wypłaci się nigdy poczciwej
1627  1,22|                 zaraz: "Toć się na dwoje nie rozetnę" - ale na dnie duszy
1628  1,22|                nijakiej nagrody. Jej to, nie mnie, powinniście, panie,
1629  1,22|               panie, za ratunek.~Zbyszko nie odpowiedział, jeno począł
1630  1,22|            jeszcze cztery dni.~- Hej! to nie trzeba ci do Bogdańca. Albo
1631  1,22|                wraca.~- Przecież mnie tu nie ostawią - odrzekł Zbyszko.
1632  1,22|                  Saraceni - tego pytania nie zadawał sobie mężny Lotaryńczyk.
1633  1,22|                 Litwinów- od nich jednak nie mogło grozić żadne niebezpieczeństwo
1634  1,22|                na głowie jednego władcy, nie miał przypuszczać, że od
1635  1,22|            mówili Krzyżacy, a on jeszcze nie całkiem stracił wiarę w
1636  1,22|                 o Jurandzie ze Spychowa, nie tylko się ich nie ulękli,
1637  1,22|              Spychowa, nie tylko się ich nie ulękli, ale postanowili
1638  1,22|                 się od groźnego sąsiada, nie tylko postanowił patrzeć
1639  1,22|              Prus i Spychowa. Gdy jednak nie chcieli ani knechtów odprawić,
1640  1,22|                  księciem i gośćmi, gdyż nie tylko dwaj przybyli bracia,
1641  1,22|                od waszej książęcej mości nie uzyskamy, on sam potrafi
1642  1,22|                 mam mu rozkazać, aby się nie bronił, gdy się wam spodoba
1643  1,22|               wam spodoba go najechać?~- Nie Zakon go napastował, jeno
1644  1,22|              obraca i zali wasze wykręty nie obrażają Boga? Lecz surowy
1645  1,22|               praw-li był Jurand czy też nie praw?~- Pan de Bergow musi
1646  1,22|               dotychczas pogańską Litwą, nie uczynił nam jeden zwykły
1647  1,22|            sprawiedliwości i kary żądamy nie za jedną krzywdę, ale za
1648  1,22|                  krzywdę, ale za tysiąc, nie za jedną bitwę, ale za pięćdziesiąt,
1649  1,22|              bitwę, ale za pięćdziesiąt, nie za krew raz przelaną, ale
1650  1,22|               próżno wołali o sąd. Nigdy nie uczyniono nam zadość!~Usłyszawszy
1651  1,22|           Krzyżacy gościli w Spychowie i nie był Jurand waszym wrogiem,
1652  1,22|             niewiasta na waszym powrozie nie skonała. Ale ileż to razy
1653  1,22|                 ziemiach waszych siedzą, nie następowali na spokojnych
1654  1,22|            spokojnych ludzi na Mazowszu, nie zagarniali stad, nie palili
1655  1,22|           Mazowszu, nie zagarniali stad, nie palili wsiów, nie mordowali
1656  1,22|                  stad, nie palili wsiów, nie mordowali mężów, niewiast
1657  1,22|              swawola!" Dajcie mi spokój! Nie wam przystoi się skarżyć,
1658  1,22|                  własnej ziemi - i gdyby nie strach przed gniewem króla
1659  1,22|           pochodzę. Dajcie mi spokój, bo nie wam gadać o sprawiedliwości!~
1660  1,22|            zdarzyła się omyłka, którąśmy nie ze strachu przed królem
1661  1,22|            graniczną swawolę mistrz nasz nie może odpowiadać, bo ile
1662  1,22|                krzywdzą jeno świeckich i nie należących do niemieckiego
1663  1,22|                    rzekł książę - Bogiem nie wojuj, bo Go nie oszukasz!~
1664  1,22|                  Bogiem nie wojuj, bo Go nie oszukasz!~I położywszy ręce
1665  1,22|              pierwsi naszli Juranda i że nie odesłali ludzi, nie pochwalę
1666  1,22|                 i że nie odesłali ludzi, nie pochwalę im tego, ale czy
1667  1,22|               żeby zaprzeczył - lecz ów, nie mogąc czy nie chcąc tego
1668  1,22|                   lecz ów, nie mogąc czy nie chcąc tego uczynić, odrzekł:~-
1669  1,22|            zgodziliśmy się, ale Majneger nie przystał.~Wtem książę przerwał:~-
1670  1,22|                 innych wiecie, że Jurand nie uchybił wyzwaniu.~Tu zwrócił
1671  1,22|                 niewoli. Więcej ode mnie nie żądajcie, bo nie wskóracie.~
1672  1,22|                ode mnie nie żądajcie, bo nie wskóracie.~Lecz po tych
1673  1,22|                lub Fourcy, ale de Lorche nie był obecny przy rozmowie,
1674  1,22|          widziałem - mruknął z cicha - i nie chcę widzieć więcej.~Zaś
1675  1,22|                 Lowe rzekł:~- Zakonnikom nie wolno jest w pojedynczej
1676  1,22|         marszałka pozwoleniem, ale my tu nie pozwoleństwa na walkę żądamy,
1677  1,22|               Jurand na gardle skaran.~- Nie wy prawa w tej ziemi stanowicie.~-
1678  1,22|                     Gdybym chciał wojny, nie czekałbym was na Mazowszu,
1679  1,22|                szedł ku wam, ale i ty mi nie groź, boć się nie boję.~-
1680  1,22|                  ty mi nie groź, boć się nie boję.~- Cóż mam donieść
1681  1,22|           mistrzowi?~- Wasz mistrz o nic nie pytał. Mów mu, co chcesz.~-
1682  1,22|                 cię uderzę - i więźniem, nie gościem, tu osiędziesz.~
1683  1,22|               Jam tu przyjechał bić się, nie łgać.~- Tęgo się biłeś -
1684  1,22|             biłeś - ni słowa!~- A tyś to nie pomykał przed Jurandem do
1685  1,22|                 brat Gotfryd. - Bez sądu nie skaraliby Juranda, a na
1686  1,22|                   Bez pozwolenia mistrza nie można.~- Jeśli się uda,
1687  1,22|              brat Gotfryd.~- A jeśli się nie uda? Jeśli książę ruszy
1688  1,22|              pokój między nim i Zakonem: nie uderzy!~- Ba! jest pokój,
1689  1,22|             Załogi nasze przeciw Mazurom nie wystarczą.~- To mistrz ujmie
1690  1,22|                namarszczył i zamyślił:~- Nie! nie! - rzekł po chwili. -
1691  1,22|           namarszczył i zamyślił:~- Nie! nie! - rzekł po chwili. - Jeśli
1692  1,22|                 Ale w razie klęski Zakon nie ujmie się za nami i wojny
1693  1,22|                  za nami i wojny księciu nie wypowie... Innego by na
1694  1,22|              król polski, a z nim mistrz nie zadrze...~- Wszelako wzięliśmy
1695  1,22|             ziemię dobrzyńską - to widać nie strach nam Krakowa.~- Bo
1696  1,22|           dziewkę, Jurand oddałby za nią nie tylko Bergowa, ale wszystkich
1697  1,22|                książęcy w czasie pokoju -nie byle sprawa. Dwór książęcy -
1698  1,22|                  sprawa. Dwór książęcy - nie Spychów. To znów jak w Złotoryi!
1699  1,22|            chwycić, ale wojny z Jagiełłą nie chce... Tak! krzyk się podniesie
1700  1,22|               księżny porywać?~- Przecie nie z Ciechanowa, gdzie prócz
1701  1,22|                jest trzystu łuczników.~- Nie. Ale zali Jurand nie może
1702  1,22|                     Nie. Ale zali Jurand nie może zachorzeć i przysłać
1703  1,22|               przysłać ludzi po dziewkę? Nie wzbroni jej wtedy księżna
1704  1,22|            pochodzą... Zali mnie jeszcze nie rozumiecie?...~- Rozumiem! -
1705  1,22|           Markwart Salzbach, ni Szomberg nie znaleźliby lepszego sposobu.~
1706  1,23|              przyjazne, wszelako książę, nie chcąc, wedle starego polskiego
1707  1,23|                 zaprzysiężeni na ubóstwo nie zatrzymają tych pieniędzy
1708  1,23|                pochwycim, Jurand nasz.~- Nie wszystko widać złe, co od
1709  1,23|                  dziewki, powiemy, żeśmy nie tylko nie chcieli jej krzywdy,
1710  1,23|                 powiemy, żeśmy nie tylko nie chcieli jej krzywdy, aleśmy
1711  1,23|                  trudno będzie dobrać.~- Nie. Naród u nas mówi tym samym
1712  1,23|                prawda, ale żadnej trwogi nie znający i na wszystko gotowi.
1713  1,23|                   wielkie nagrody, jeśli nie wskórają - powróz.~- Ba!
1714  1,23|                     Ba! a nuż zdradzą?~- Nie zdradzą, bo na Mazowszu
1715  1,23|                Ich głowa w tym, żeby się nie spotkali.~- Jednak może
1716  1,23|             myśmy ich wysłali? Wreszcie: nie będzie porwania, nie będzie
1717  1,23|           Wreszcie: nie będzie porwania, nie będzie krzyku, a że kilku
1718  1,23|            wisielców Mazury poćwiertują, nie stanie się przez to szkoda
1719  1,23|             między zakonnikami, rzekł:~- Nie rozumiem tej waszej polityki
1720  1,23|                  waszej bojaźni, aby się nie wydało, że dziewka z naszego
1721  1,23|             także uwolnion od Juranda.~- Nie! - zawołał brat Rotgier -
1722  1,23|          przywiązał się do nich mocno, a nie mając własnej fortuny, zamierzał
1723  1,23|               jednak tyle trzem rycerzom nie tylko o okrucieństwie, ale
1724  1,23|                  by odprawili żołnierzy, nie chcieli się na to zgodzić,
1725  1,23|                  mniemając, że chodzi im nie tylko o walkę rycerską,
1726  1,23|                 zwierza, gdyby wypadkiem nie dostał się do Ciechanowa,
1727  1,23|                 Danveld, niejednokrotnie nie mógł oprzeć się zdziwieniu.
1728  1,23|                widział już wprawdzie, że nie są oni tacy, za jakich przedstawiają
1729  1,23|                  rozpustnym i niekarnym, nie brał zbyt za złe innym tych
1730  1,23|              rycerzu - a zaś inni bracia nie tylko nie powstają na niego
1731  1,23|                zaś inni bracia nie tylko nie powstają na niego z gniewem,
1732  1,23|             przyszło mu być jej stróżem, nie miałby także nic przeciwko
1733  1,23|                  przeciwko temu, a nawet nie był pewien, czyby z rąk
1734  1,23|                 jego wyszła taką, jaką w nie wpadła. Ale Krzyżakom szło
1735  1,23|              śmiał się skarżyć. "Niczego nie chcą dotrzymać - oboje oszukać
1736  1,23|              Gdzie wasza rycerska cześć? Nie przez haniebne uczynki Panu
1737  1,23|                Panu się służy - chyba że nie Zbawicielowi służycie. Któż
1738  1,23|                 Pan? Wiedzcie przeto, że nie tylko do niczego ręki nie
1739  1,23|                nie tylko do niczego ręki nie przyłożę, ale i wam nie
1740  1,23|                  nie przyłożę, ale i wam nie pozwolę...~- Na co nie pozwolicie?~-
1741  1,23|               wam nie pozwolę...~- Na co nie pozwolicie?~- Na podstęp,
1742  1,23|                 jeśli wam kawałka chleba nie rzucim. A w dodatku: wyście
1743  1,23|             jeden, nas czterech - jakoże nie pozwolicie?~- Jako nie pozwolę? -
1744  1,23|            jakoże nie pozwolicie?~- Jako nie pozwolę? - powtórzył Fourcy. -
1745  1,23|                 wstąpić, ale my zdrajców nie przyjmujem.~- Ja zaś nie
1746  1,23|                 nie przyjmujem.~- Ja zaś nie chcę ze zdrajcami służyć.~-
1747  1,23|                zdrajcami służyć.~- Ejże! nie spełnicie waszej groźby.
1748  1,23|              Wiecie, że Zakon umie~karać nie tylko zakonników...~A de
1749  1,23|                    przerwał de Fourcy.~- Nie, jeno zabijam! - odpowiedział
1750  1,23|                  plecy, w brzuch, dopóki nie spadł z konia.~Po czym nastało
1751  1,23|                  morderców:~- Ludzie nic nie widzieli! - rzekł zdyszanym
1752  1,23|                   Poczty są na przedzie; nie widać ich - odparł Lowe.~-
1753  1,23|                  należy mówić, iż Janusz nie tylko nie chciał wysłuchać
1754  1,23|               mówić, iż Janusz nie tylko nie chciał wysłuchać naszych
1755  1,23|                Pochowajcie noże, aby się nie spłoszył - mówił Danveld. -
1756  1,23|                  do braci, tak jakby nic nie widział, i rzekł:~- Czołem,
1757  1,23|                 tura na łowach pobit sam nie mógł ku wam.~- Czego chce
1758  1,23|                  wam powiedzieć, iżeście nie jako prawi rycerze czynili,
1759  1,23|               wielkiego marszałka stawać nie mogą, o które to pozwoleństwo
1760  1,23|                  zakonnicy do pojedynków nie stają, zasłyszawszy jednak,
1761  1,23|               czterema Krzyżakami.~Czech nie zrozumiał wprawdzie, co
1762  1,23|                  baczności, zwłaszcza że nie miał przy sobie broni, bo
1763  1,23|                 bo jej w pośpiechu wziąć nie zdążył.~A Danveld tymczasem
1764  1,23|               albowiem Danveld widocznie nie mógł się na kulbace utrzymać.
1765  1,23|          rozumiał, że po tym, co zaszło, nie można czasu tracić nawet
1766  1,23|                 śniegiem jego twarz, ale nie mógł przywrócić mu przytomności.~
1767  1,23|               wam jest? - spytał Lowe.~- Nie czuję bólu, ale nie czuję
1768  1,23|              Lowe.~- Nie czuję bólu, ale nie czuję i ręki - odrzekł Danveld.~-
1769  1,24|                   bojąc się, aby rycerze nie przejechali tymczasem granicy,
1770  1,24|                sam zmiarkował, że pościg nie zdołałby już dosięgnąć rycerzy
1771  1,24|                  do dworzan:~- Tego jeno nie mogłem nijak wyrozumieć,
1772  1,24|               oni gościa~zabili - i żeby nie to, że pachołek bez broni
1773  1,24|                 któren go przedtem nigdy nie widział, a po drugie, choćby
1774  1,24|                 czym przeciwić albo może nie chciał tak łgać, jako im
1775  1,24|               pan sierdzite chłopy. Żeby nie Zbyszko, byłby się tur na
1776  1,24|                  ale teraz myślę, że się nie przeciw! - rzekł książę.~-
1777  1,24|              usłyszała koniec rozmowy. - Nie może się Jurand teraz przeciwić,
1778  1,24|                przeciw nim i taki Jurand nie poradzi.~- Albo nie po sprawiedliwości
1779  1,24|               Jurand nie poradzi.~- Albo nie po sprawiedliwości się zawzięłam? -
1780  1,24|              Żeby Zbyszko był płochy, to nie mówię, ale wierniejszego
1781  1,24|           wierniejszego chyba na świecie nie ma. I dziewczyna też. Krokiem
1782  1,24|                   Krokiem teraz od niego nie odstąpi - i po gębie go
1783  1,24|                przez tę dziewczynę głowy nie ucięli, a teraz znowu tur
1784  1,24|                znowu tur go starmosił.~- Nie powiadaj, że "przez nią"! -
1785  1,24|               zawołała żywo księżna -boć nie kto inny, Jeno Danuśka go
1786  1,24|            zratowała.~- Prawda. Ale żeby nie ona, nie byłby w Lichtensteina
1787  1,24|                Prawda. Ale żeby nie ona, nie byłby w Lichtensteina bił,
1788  1,24|                toż by karku tak ochotnie nie nadstawił. Co zasię do nagrody,
1789  1,24|               Niczego by Zbyszko tak rad nie widział jak rycerskiego
1790  1,24|                 niewiastom krzyny rozumu nie poskąpił! Zawołajże teraz
1791  1,24|                 ale cichutko, by księcia nie urazić; on zaś znów spytał:~-
1792  1,24|              wkładając piąstki w oczy.~- Nie bój się, nic mu nie będzie.
1793  1,24|              oczy.~- Nie bój się, nic mu nie będzie. Prawda, ojcze Wyszońku?~-
1794  1,24|            przyślą, psa lepiej posmaruj, nie zaś ry-cerzyka, którego
1795  1,24|                  cinctus stanie, a jeśli nie - to reszty w Ciechanowie
1796  1,24|                  leżał Zbyszko. Księżna, nie chcąc tracić widoku ich
1797  1,24|           miłościwą panią, że jej do nóg nie może paść, gdyż wraz odgadł,
1798  1,24|                znak ręką, by Zbyszko się nie ruszał, a następnie, siadłszy
1799  1,24|                 tak przemówił:~- Wiecie! Nie ma to ludziom być dziwno,
1800  1,24|                bez kary. A żeś ty żywota nie szczędził i z utratą zdrowia
1801  1,24|                 bym i dziesięciu żywotów nie żałował...~Lecz nie mógł
1802  1,24|              żywotów nie żałował...~Lecz nie mógł nic więcej powiedzieć
1803  1,24|            ustach, gdyż ksiądz Wyszoniek nie pozwalał mu mówić. Książę
1804  1,25|             krakowskim po żadnej stronie nie stanął.~- Miłościwy panie -
1805  1,25|                braciom odnieść?~- Jeślić nie dosyć, powiedz im jeszcze,
1806  1,25|            jeszcze, że ich za psubratów, nie za prawych rycerzy uważam.~
1807  1,25|                  Wyszoniek użyć jednakże nie chciał, tym bardziej że
1808  1,25|             chodziła po dworcu, pokorna, nie władną-ca jedną ręką, przybrana
1809  1,25|                  Śnieg jeno widzę, a jej nie ma" - i wrócił się.~A Danusia,
1810  1,25|                   odrzekła dziewczyna.~- Nie wiem, bom mu twarzy nie
1811  1,25|                  Nie wiem, bom mu twarzy nie widziała, widziałam jeno
1812  1,25|                   A że to wam ten balsam nie pomógł?~- Nie pomoże mi,
1813  1,25|                 ten balsam nie pomógł?~- Nie pomoże mi, panienko, i balsam,
1814  1,25|             niewiasty, które choć ślubów nie czynią, bo nawet i mężate
1815  1,25|                   Młoda byłam i głupia - nie wiedziałam! a jednak kara
1816  1,25|              Bogu sąd ostawi, a sama się nie sprzeciwia, gdyż kto się
1817  1,25|                  dalej żale rozwodzić.~- Nie staram jeszcze i dziś -
1818  1,25|                  młodość i urodę.~- Żeby nie ręka - odrzekła Danusia -
1819  1,25|              Danusia - to byście jeszcze nie mogli narzekać...~Po czym
1820  1,25|                  białe płaszcze noszą.~- Nie chcę ja ni Krzyżaków, ni
1821  1,25|                  jakiś czas słowa prawie nie mogła przemówić. Miała ona
1822  1,25|                uzyska. Tymczasem list ów nie tylko burzył jej zamiary,
1823  1,25|                  swoimi dożyć. O Zbyszku nie było co i myśleć, aby mógł
1824  1,25|                  nigdy na ich połączenie nie zezwoli. Więc w ciężkim
1825  1,25|              człowiek zupełnie nieznany, nie zaś stary Tolima, który
1826  1,25|                 przez prędkie pożegnanie nie rozdzierać.~A Zbyszko już
1827  1,25|               ozwała się zaraz z proga: "Nie ma rady, boć to przecie
1828  1,25|              powtórzył za nią jak echo: "Nie ma rady" - i zamknął oczy
1829  1,25|             niego przystąpi.~Lecz śmierć nie nadeszła, choć w piersiach
1830  1,25|              nawet przyjąć ani wysłuchać nie zechce, zwłaszcza jeśli
1831  1,25|                  go chwytało omdlenie, a nie będzie przy nim tej jasności,
1832  1,25|                 a szczęście odejdzie - i nie wróci.~Łzy zabłysły w oczach
1833  1,25|                że Danuśki więcej w życiu nie obaczę.~A pani, sama stroskana,
1834  1,25|         stroskana, odpowiedziała:~- Bo i nie dziwno by było, żebyś zamarł
1835  1,25|                  dodała:~- Chociaż żeby, nie przymierzając, Jurand umarł
1836  1,25|                  bez ciebie, dziewczyno? Nie po tom tu przez rzeki i
1837  1,25|               przez rzeki i bory jechał, nie po tom ci ślubował i służył,
1838  1,25|               cię zaś miał utracić. Hej, nie pomoże żal, nie pomoże płakanie,
1839  1,25|            utracić. Hej, nie pomoże żal, nie pomoże płakanie, ba! i śmierć
1840  1,25|              mnie porosła, dusza o tobie nie zapomni, by i na Pana Jezusowym
1841  1,25|                pokojach... I rzekę, rady nie ma, a rada musi być, bo
1842  1,25|                padnij pani do nóg, bo ja nie mogę - i proś o zmiłowanie
1843  1,25|                 zmiłowanie? - zapytała. -Nie puszczę dziecka do chorego
1844  1,25|             wezgłowie i przez jakiś czas nie odpowiadał, gdyż mu tchu
1845  1,25|                od kolan.~- Pofolguj, ale nie wstawaj i proś wraz ze mną -
1846  1,25|                  mi jej żadna moc ludzka nie odejmie...~Słowa te były
1847  1,25|                 czym znów siadła i jakby nie rozumiejąc dobrze, o co
1848  1,25|                Boga!~- Kto ojciec, jeśli nie książę?... kto matka, jeśli
1849  1,25|              książę?... kto matka, jeśli nie wy, miłościwa pani!~A Danusia
1850  1,25|               Wreszcie można by mu zrazu nie mówić, dopiero gdyby dziewczynę
1851  1,25|              śluby jakowe uczynił - to i nie będzie jego winy. Przeciw
1852  1,25|                Przeciw woli boskiej nikt nie poradzi... Dla Boga żywego,
1853  1,25|                  i wola boska!~- Inaczej nie może być! - zawołał Zbyszko.
1854  1,25|            mam-li Danuśkę dać, czyli też nie?... Ale bez niego się boję...
1855  1,25|             zaparło, a tu i czasu na nic nie ma, bo i dziewczyna musi
1856  1,25|                   byłby już spokój. Jeno nie mogę się opamiętać - i czegoś
1857  1,25|                czegoś mi strach. A tobie nie strach, Danuśka? - gadajże!~-
1858  1,25|          istotnie była przez dobrą panią nie tylko do poufałości dopuszczana,
1859  1,25|                Bez ojca Wyszońka nic wam nie powiem. Skoczże po niego
1860  1,25|                 nagrodzi.~- Jeszcze mnie nie błogosław - odrzekła księżna -
1861  1,25|                    odrzekła księżna - bo nie wiadomo, co się stanie.
1862  1,25|        poprzysiąc, że jeśli ślub będzie, nie wzbronisz dziewczynie do
1863  1,25|                  jego na siebie i na nią nie ściągnął.~- Na moją cześć! -
1864  1,25|               niech dziewczyna zrazu nic nie mówi. Lepiej, aby go nowina
1865  1,25|              mówi. Lepiej, aby go nowina nie oparzyła jak ogień. Poślemy
1866  1,25|                 uproszę. Jak zobaczy, że nie ma rady, to się i zgodzi.
1867  1,25|                ma rady, to się i zgodzi. Nie byt ci on przecie krzyw?~-
1868  1,25|               byt ci on przecie krzyw?~- Nie - rzekł Zbyszko - nie był
1869  1,25|                    Nie - rzekł Zbyszko - nie był mi krzyw, więc może
1870  1,25|                Bo jeśli ślubował, to już nie będzie jego winy, jeśli
1871  1,25|                  będzie jego winy, jeśli nie dotrzyma.~Wejście księdza
1872  1,25|               dyspensa była, tobym się i nie przeciwił, bo mi was żal.
1873  1,25|                 bez dyspensy biskupiej - nie mogę. Ba! żeby to ksiądz
1874  1,25|            między nami, może by dyspensy nie odmówił - choć to surowy
1875  1,25|              choć to surowy jest ksiądz, nie taki, jak był jego poprzednik,
1876  1,25|            dlatego mówię, że dyspensy by nie odmówił, ile że są do tego
1877  1,25|                  uprosiła - i choćby też nie wiem jak był surowy, nie
1878  1,25|                 nie wiem jak był surowy, nie odmówi on mi tej łaski...
1879  1,25|                 łaski... Ej, uręczam, że nie odmówi.~Na to ksiądz Wyszoniek,
1880  1,25|                  w Płocku przyobiecać... Nie wiem... Zawszeć to, póki
1881  1,25|                Zawszeć to, póki dyspensa nie nadejdzie, będzie grzech -
1882  1,25|          nadejdzie, będzie grzech - i to nie kogo innego, jeno mój...
1883  1,25|          miłosierny i jeśli kto zgrzeszy nie dla własnego zysku, jeno
1884  1,25|                  da odpust?~- Biskup się nie zatnie! - zawołała księżna
1885  1,25|            miłościwa pani, rozkażecie?~- Nie chcę ja rozkazywać, wolę
1886  1,25|                 odprawuje.~- Biskupa się nie bójcie. Zabronił on, jako
1887  1,25|               swawoli, ale dobrze czynić nie zabronił.~Ksiądz Wyszoniek
1888  1,25|                  w domu żywa dusza o tym nie wiedziała; postanowili też,
1889  1,25|             postanowili też, że i Jurand nie powinien nic wiedzieć, póki
1890  1,25|                  Ciechanowie o wszystkim nie oznajmi. Natomiast miał
1891  1,25|                 i słyszy głos proszący: "Nie czyń mi tego! nie płać mi
1892  1,25|             proszący: "Nie czyń mi tego! nie płać mi złem za dobre i
1893  1,25|                ciężka krzywda, po której nie znajdzie pociechy ni pod
1894  1,25|                 rad i nieba przychylić - nie poradzę". I rzeczywiście
1895  1,25|             rzeczywiście przekonanie, że nie było to w jego mocy, przyniosło
1896  1,25|               tylko o Danusi i o ślubie.~Nie mógł się jednak obejść bez
1897  1,25|           zrozumiawszy, Zbyszko rzekł:~- Nie bój się, nie tylko na śmierć
1898  1,25|            Zbyszko rzekł:~- Nie bój się, nie tylko na śmierć ludzie się
1899  1,25|                 do Ciechanowa wyjedzie i nie będzie księdza bliżej niż
1900  1,25|             Przasnyszu.~- A wasza miłość nie pojedzie? - spytał giermek.~-
1901  1,25|            sprawa wielkiej wagi i za nic nie chciałaby przyzwolić, by
1902  1,25|              tego co uwić, bo nic innego nie znajdziem, a Zbyszko weźmie
1903  1,25|                  w takim wianku.~Księżna nie chciała się z początku na
1904  1,25|              tylko na łowy przyjeżdżano, nie było żadnych kwiatów, więc
1905  1,25|                Wyszońka i u Zbyszka okna nie przestawały świecić, rzucając
1906  1,25|               widok, pomyślał bowiem, że nie dziewczynę ziemską, ale
1907  1,25|                 lęk chwycił go za serce. Nie trwało to jednak długo,
1908  1,25|         dworskiej.~Po chwili wrócił, ale nie sam, tylko z panem de Lorche,
1909  1,25|           poczciwej twarzy, lecz w duszy nie czuła w tej chwili niepokoju,
1910  1,25|                  począł oddychać ciężko. Nie przyszło jednak nań omdlenie
1911  1,25|           przyszło jednak nań omdlenie i nie przestał się uśmiechać do
1912  1,25|           zroszoną zimnym potem, a nawet nie przestał powtarzać jeszcze: "
1913  1,25|        oświadczył, że gdy w żadnym kraju nie przygodziło mu się widzieć
1914  1,25|                tej przysięgi.~Lecz pani, nie rozumiejąc ślubu bez jakowegoś
1915  1,25|                 Jezus oddał, nikt mi cię nie odbierze, ale mi żal, że
1916  1,25|                   Byle cię chorość jakaś nie napadła - albo co... Boże
1917  1,25|                 ślub, to tego moc ludzka nie odrobi.~Że jednak ślub ten
1918  1,25|             jakiś dziwny smutek ogarniał nie tylko Zbyszka, ale i wszystkich.
1919  1,25|            rzekła księżna - a cóż by jak nie oną pieśń, którąś w Tyńcu
1920  1,25|                  pamiętam - i do śmierci nie zabaczę - rzekł Zbyszko. -
1921  1,25|             Przez chwilę starała się ich nie puścić spod powiek, ale
1922  1,25|                  puścić spod powiek, ale nie mogła - i w końcu rozpłakała
1923  1,25|              zawołała księżna. -Czego?~- Nie wiem - odpowiedziała, łkając,
1924  1,25|                 nuż tłumaczyć jej, że to nie na długo tego odjazdu i
1925  1,25|                leją się łzy z oczu.~Hej! nie pomoże już nic płakanie,~
1926  1,25|              miłe kochanie,~Już płakanie nie pomoże,~Już żegnamy cię,
1927  1,25|               starczyło i dopóki księżna nie oderwała jej od niego, aby
1928  1,25|                płotów i kołowrota prawie nie można było dojrzeć.~Danusia
1929  1,26|                zbierać w stada i napadać nie tylko na pojedynczych ludzi,
1930  1,26|               znacznie już zdrowszy, ale nie dość jeszcze mocny, by na
1931  1,26|                  jego i żadna moc ludzka nie zdoła mu jej odjąć, ale
1932  1,26|                on zaś związany tajemnicą nie mógł mu powiedzieć wszystkiego,
1933  1,26|           pierwszy konia i choć czuł, że nie mógłby jeszcze tego uczynić
1934  1,26|                  jednakże nabrał otuchy. Nie spodziewał się zresztą,
1935  1,26|                  ale Zbyszko rzekł mu:~- Nie twoja głowa, Głowaczu (tak
1936  1,26|               toć starunku w Ciechanowie nie zabraknie. Wreszcie pojadę
1937  1,26|               zabraknie. Wreszcie pojadę nie konno, ale w saniach, po
1938  1,26|             przeciwiać, a jeszcze gorzej nie spełnić w lot rozkazu; więc
1939  1,26|                gwiazda zejdzie, a tu też nie mam po co ostawać. Wolej
1940  1,26|                miłość pokochał, więc jej nie opuszczę przed odejściem
1941  1,26|                   bo na nic lepszego się nie przy godzi.~- A wy patrzcie,
1942  1,26|                  grzeszne słowo do wąsów nie przy-marzło - odparł Sanderus -
1943  1,26|                 na popasie, ale tobie go nie dam.~- A przykazanie jest:
1944  1,26|              wzajemnie. Zbyszko jednakże nie zabronił Sanderusowi jechać
1945  1,26|           odrzekł:~- Potem, kto wie, czy nie do Bogdańca.~Czech spojrzał
1946  1,26|             niego z zadowoleniem.~- No i nie będzie temu dobrze, który
1947  1,26|             kiwać głową na znak, że siłą nie będzie puszył, ale jej też
1948  1,26|                 ale jej też i na Niemców nie poskąpi - a Zbyszko uśmiechał
1949  1,26|                 w dalszym ciągu, ale już nie do giermka, tylko do własnych
1950  1,26|                 ją ogromnie wyraźnie...~"Nie! - rzekł sobie - nie będzie
1951  1,26|                     Nie! - rzekł sobie - nie będzie ona rada, bo jeśli
1952  1,26|               było przewidzieć, że Maćko nie będzie długo krzyw o taki
1953  1,26|                świecie! - krewnych nawet nie mieli, chyba dalekich jak
1954  1,26|         rozłączyć, to jeden bez drugiego nie wiedział, co począć, a zwłaszcza
1955  1,26|             który niczego już dla siebie nie pożądał.~- Hej! będzie rad,
1956  1,26|                 klamka zapadła. Na bitkę nie wypadało przecie Jurandowi
1957  1,26|               ludzkie, a moje boskie - i nie wasza teraz ona, jeno moja".
1958  1,26|                 że przy nim większa moc. Nie spodziewał się jednak, by
1959  1,26|            Danusi, a równie wiele, jeśli nie więcej, wstawiennictwo księcia,
1960  1,26|           jadących ludzi. Zbyszko jednak nie chciał na to zważać, albowiem
1961  1,26|               Prus. W tak wielkiej kupie nie było niebezpieczeństwa,
1962  1,26|                Zbyszko począł myśleć, iż nie zdążą na Wilię. W niektórych
1963  1,26|                  zaspy, gdyż konie wcale nie mogły przejść. Szczęściem,
1964  1,26|                  Szczęściem, droga leśna nie była błędna. Jednakże zmierzch
1965  1,26|              tumanów i poświstu wichrów, nie domyślając się, że są tuż,
1966  1,26|         domyślając się, że są tuż, gdyby nie ognie płonące na wzniesieniu,
1967  1,26|              nowy zamek. Nikt już dobrze nie wiedział, czy w Wigilię
1968  1,26|                  towarzyszów teraz o tym nie myślał - wszyscy bowiem
1969  1,26|              przytwierdzonych do dyszlów nie było wcale słychać, natomiast
1970  1,26|            Zbyszko - ale owo i ognia już nie widzę.~- Bo tuman taki,
1971  1,26|                Bo tuman taki, że i ogień nie prześwieci. A może rozmiotło
1972  1,26|             ułapi, ten już dzwonów jutro nie usłyszy. Lecz Zbyszko zaniepokoił
1973  1,26|         zaniepokoił się nagle i rzekł:~- Nie daj Bóg, aby tam Jurand
1974  1,26|                Zbyszko.~- Czy nikt z was nie ostał?~- Nikt.~- Skąd jedziecie?~-
1975  1,26|        Przasnysza.~- A więcej podróżnych nie widzieliście po drodze?~-
1976  1,26|                widzieliście po drodze?~- Nie widzieliśmy. Ale może znajdą
1977  1,26|            Zbyszko. Najbliższy jeździec, nie dosłyszawszy, pochylił się
1978  1,26|                  A dziedzica ze Spychowa nie ma?~- Nie ma, ale go czekają.
1979  1,26|          dziedzica ze Spychowa nie ma?~- Nie ma, ale go czekają. Pojechali
1980  1,26|               wiatr pozwolił!~Lecz dalej nie mogli rozmawiać, bo szum
1981  1,26|             milczeć i paskudnego imienia nie wywoływać.~- Nie wiesz to -
1982  1,26|                 imienia nie wywoływać.~- Nie wiesz to - rzekł - że w
1983  1,26|                miastem, a wszelako gdyby nie ci ludzie, jeździlibyśmy
1984  1,26|              powodu, błądząc za miastem, nie mogli dojrzeć świateł. Ale
1985  1,26|          Spychowa, ów zaś odrzekł, że go nie ma, ale się go spodziewają,
1986  1,26|                  zawiei najstarsi ludzie nie pamiętają.~- To może niezadługo
1987  1,26|                 mówił sobie: "Choćby też nie wiem, co czynił, tego nie
1988  1,26|                nie wiem, co czynił, tego nie odrobi, że to żona moja
1989  1,26|               księżna dość lubi, ale już nie tak.~- Jaka Jagienka? -
1990  1,26|                  i siedzi, bo mu dobrze. Nie brak naszemu księciu nigdy
1991  1,26|                 rycerz, któremu w niczym nie przyganić.~- I on też was
1992  1,26|                uczynili, ale po prawdzie nie było czasu, bom ja w oną
1993  1,26|          niewiasta czego chyci, to się i nie przeciw, bo nic nie wskórasz.~
1994  1,26|                się i nie przeciw, bo nic nie wskórasz.~Księżna pani wam
1995  1,26|               księżnę miłuje.~- Choćby i nie chciał dać, to moje prawo
1996  1,26|            umknąć. Przemocą mu tego nikt nie wydrze, a bez rodzicielskiego
1997  1,26|         rodzicielskiego błogosławieństwa nie masz i boskiego.~Zatroskał
1998  1,26|                  słowa, gdyż dotąd o tym nie pomyślał. W tej chwili jednak
1999  1,26|              wigilijną czekać już dłużej nie podobna, bo pan tego nie
2000  1,26|                 nie podobna, bo pan tego nie lubi, ale oni pewnie zjadą,