Tom,    Rozdzial

3501  2,19|                  Lecz stało się, że szyk nie został rozerwany. Żmujdzini
3502  2,19|              natarczywością, ale wskórać nie mogli.~Niektórzy powdrapywali
3503  2,19|                  wszystkich stron Niemcy nie mogli wprawdzie liczyć na
3504  2,19|                 powrót do rzeki.~Żadnemu nie przyszło na myśl poddać
3505  2,19|              myśl poddać się, gdyż sami, nie oszczędzając jeńców, wiedzieli,
3506  2,19|       oszczędzając jeńców, wiedzieli, że nie mogą rachować na litość
3507  2,19|             śmierci brata, pochylił się, nie zsiadając z konia, i podniósł
3508  2,19|              oczy, póki maczuga żmujdzka nie strzaskała mu głowy. Bór
3509  2,19|                 z godnym podziwu uporem. Nie było między nimi żadnego
3510  2,19|                 cofać i - parte z tyłu - nie mogły. Na ogół uczynił się
3511  2,19|            straszliwy. Rycerze niemieccy nie mogli dosięgnąć mieczami
3512  2,19|                    rzekł sobie w duszy - nie uratuje się z nich nikt,
3513  2,19|                sam zaś zatoczył koło - i nie bacząc, czy ktokolwiek posłuchał
3514  2,19|            oblicze okap od hełmu, ale go nie strzaskał i twarzy nie uszkodził.
3515  2,19|                go nie strzaskał i twarzy nie uszkodził. Wówczas Zbyszko
3516  2,19|              widząc bezwładność rycerza, nie wiązał go, natomiast rozbroił,
3517  2,20|                 pierzchającymi Niemcami. Nie była to pogoń zbyt trudna,
3518  2,20|                nieznośną, a w duszy chęć nie do walki ni do obrony, jeno
3519  2,20|                 kniei, dopóki wszystkich nie pochwytano. Za czym stary
3520  2,20|       przyobiecane przez Witolda posiłki nie przychodziły tak prędko,
3521  2,20|               Skirwoiłło ścigał ich, czy nie, trudno było odgadnąć, gdyż
3522  2,20|                  tego postanowił Zbyszko nie czekać na Skirwoiłłę i wrócić
3523  2,20|               Zbyszko zmarszczył brwi.~- Nie będzie mu ani tak, ani inak,
3524  2,20|                jednym palcem tknąć ci go nie dam.~- Nie dasz?~- Nie dam.~
3525  2,20|            palcem tknąć ci go nie dam.~- Nie dasz?~- Nie dam.~I poczęli
3526  2,20|                go nie dam.~- Nie dasz?~- Nie dam.~I poczęli patrzeć sobie
3527  2,20|                  wybuchną, lecz Zbyszko, nie chcąc kłótni ze starym wodzem,
3528  2,20|              mnie krzywdzisz?~Skirwoiłło nie bronił się uściskom, a wreszcie,
3529  2,20|                  Złością widać z nim nic nie wskórasz, ale dobrocią możesz
3530  2,20|              Zbyszko - jeno Niemce o tym nie wiedzą.~I to rzekłszy, kazał
3531  2,20|                 ręce, bo nic ci ode mnie nie grozi.~I wyciągnął ku niemu
3532  2,20|               Lorche ani się poruszył.~- Nie podaję ręki rycerzom, którzy
3533  2,20|               mnie - rzekł - wiem, iż wy nie szczędzicie jeńców.~- A
3534  2,20|                  szczędzicie? - zawołał, nie mogąc znieść spokojnie takich
3535  2,20|               takich stów, Mazur. - A to nie powiesiliście na brzegu
3536  2,20|                  w duszy takiego uczynku nie pochwalał.~Tymczasem Zbyszko
3537  2,20|               powiem: wielu z tych ludzi nie od wczoraj przyjęło chrzest,
3538  2,20|           przyjęło chrzest, a ci, którzy nie są jeszcze chrześcijanami,
3539  2,20|           przeszkody czyni, do zbawienia nie dopuszcza i chrztu broni?~
3540  2,20|                ów zaś rzekł:~- Niemce!~- Nie może być! - zakrzyknął geldryjski
3541  2,20|                 oni ich mieczem i krwią, nie wodą zbawienia. Czytaj jeno
3542  2,20|               kartę, a wraz poznasz, czy nie ty to właśnie krzywdzicielom,
3543  2,20|               przebiegł prędko, albowiem nie była mu obcą trudna sztuka
3544  2,20|               któren najlepiej widzi, że nie własnej ja tu tylko sprawie,
3545  2,20|           Zbyszko. - Bratem moim jesteś, nie jeńcem.~Więc podali sobie
3546  2,20|                  Lorche dowiedział się z nie mniejszym zdumieniem, że
3547  2,20|                   że Zbyszko mimo listów nie odzyskał Danusi i że komturowie
3548  2,20|                 zamku przyszły. Zali ich nie wzięto w niewolę?~- Nie! -
3549  2,20|                  nie wzięto w niewolę?~- Nie! - rzekł, zrywając się,
3550  2,20|                  nim ich powieszą, czyli nie było jakiej niewiasty przy
3551  2,20|                  zdumieniem Czech.~A ów, nie mogąc poruszyć skrępowanymi
3552  2,21|                 ciepło skórami;~Sanderus nie mógł przyjść do siebie,
3553  2,21|                  natychmiast. Z początku nie mógł się jednak niczego
3554  2,21|                czeka go na pewno śmierć, nie dziś, to jutro.~Lecz Zbyszka
3555  2,21|               bacz, aby cię coś gorszego nie spotkało!~- Jest tu opodal
3556  2,21|                 w gębie odnajdzie.~Hlawa nie mówił tego szczerze i uśmiechał
3557  2,21|           wszystko, com widział i czegom nie widział!~- Jeśli choć słowo
3558  2,21|                  młodzian.~- Oblicza jej nie widziałem, panie, ale widziałem
3559  2,21|             siadł na pniu i przez chwilę nie wiedział, o co pytać więcej.
3560  2,21|            chytry Maćko, który Sanderusa nie znał - i zaledwie coś o
3561  2,21|                donośnym głosem, w którym nie było już ani śladu poprzedniego
3562  2,21|                dzięki tobie i wilcy mnie nie strawili, i pościg nie mógł
3563  2,21|              mnie nie strawili, i pościg nie mógł mnie dosięgnąć, albowiem
3564  2,21|                  twoich ludzi. Nigdy też nie zbrakło mi przy tobie ni
3565  2,21|                 ubogi, pobożny pielgrzym nie cofa się przed żadnym umartwieniem.~-
3566  2,21|            skomorochu, żywo, co wiesz, i nie błaznuj! - zawołał Maćko.~
3567  2,21|           opróżnił go całkowicie i jakby nie słysząc słów Maćkowych,
3568  2,21|                  zgrzeszyć, ale Sanderus nie był i nie będzie niewdzięcznikiem.
3569  2,21|                   ale Sanderus nie był i nie będzie niewdzięcznikiem.
3570  2,21|              szukał twojej straty. Kogom nie pytał! gdziem nie był! -
3571  2,21|                  Kogom nie pytał! gdziem nie był! - długo by mówić; dość,
3572  2,21|                 znalazł, i od tej chwili nie tak rzep przyczepi się do
3573  2,21|                     Wdzięcznym ci jest i nie ominie cię nagroda. Ale
3574  2,21|              Zygfryd opuścił Szczytno?~- Nie wiem, panie, jeno się domyślam:
3575  2,21|                panie, jeno się domyślam: nie był ci on nigdy starostą
3576  2,21|             teraz, że to był jego syn. l nie wiem, jako tam było, jeno
3577  2,21|                rzec: młodej pani - z rąk nie popuści.~- Dziwne mi się
3578  2,21|                  i o mało ostatniej pary nie puścił. Siła o tym szepcą
3579  2,21|                 głowie, a przez to i sam nie śmie podnieść na nią ręki,
3580  2,21|               kata szczytnieńskiego, ale nie wiadomo dlaczego, bo ów
3581  2,21|                właśnie, jakby komuś tchu nie stawało. A to jest ów Dan-veld,
3582  2,21|                 więcej komtur rozmawia: "Nie mogę, mówi mu, nie mogę!
3583  2,21|            rozmawia: "Nie mogę, mówi mu, nie mogę! Jak sam przyjdę, to
3584  2,21|           przyjdę, to wówczas, ale teraz nie mogę!" Słyszałem także,
3585  2,21|                 dni do nikogo słowem się nie odezwie, na twarzy zaś widać
3586  2,21|                  pani nikt nigdy dojrzeć nie może.~- Nie znęcają się
3587  2,21|                nigdy dojrzeć nie może.~- Nie znęcają się nad nią? - spytał
3588  2,21|              powiem, żem bicia i krzyków nie słyszał, ale śpiewanie żałosne
3589  2,21|               przywiązana.~- A to pogoni nie było? Jakże się stało, że
3590  2,21|                  Jakże się stało, że ich nie dościgli?~- Pogoń była,
3591  2,21|              dościgli?~- Pogoń była, ale nie mogła nic poradzić, bo jak
3592  2,21|                 i uciekałem razem, pókim nie dostał kopytem w brzuch.
3593  2,21|                  ale ty bacz, abyś czego nie zełgał, gdyż źle byś na
3594  2,21|            Zamków tam w pobliżu nijakich nie masz, gdyż wszystko tam
3595  2,21|                gościniec. Wsi i osad też nie ma, bo co było, to sami
3596  2,21|                  rozmyśla wysiłkiem, ale nie trwało to długo. Po chwili
3597  2,21|                  w drogę.~Giermek, który nie miał nigdy zwyczaju zapytywać
3598  2,21|                 rozkazów, podniósł się i nie rzekłszy ni słowa, skoczył
3599  2,21|                  A wy co myślicie? Zalim nie powinien?~Na to zamilkł
3600  2,21|             sobie samemu:~- No! jużci... Nie ma rady!~I poszedł też ku
3601  2,21|               rzekł mu:~- Tego od ciebie nie mogę chcieć, abyś mi przeciw
3602  2,21|                  i jedź, gdzie chcesz.~- Nie mogę ci teraz mieczem przeciw
3603  2,21|               ale co do wolności, to też nie. Zostaję twoim jeńcem na
3604  2,21|                jeńca Zakon wymieni, gdyż nie tylko z możnego, lecz i
3605  2,21|                  abyś wiedział, że jeśli nie tu, to tam mnie znajdziesz.
3606  2,21|        Skirwoiłły. Stary wódz dał znak i nie czynił żadnych trudności
3607  2,21|                ostatnią bitwę i przy tym nie miał żadnego prawa zatrzymywać
3608  2,21|         opryskliwie Maćko. Na to Zbyszko nie odrzekł nic, pocałował tylko
3609  2,22|       nieznośnego zaduchu, jaki wydawały nie pogrzebione ciała. Przejeżdżając,
3610  2,22|                   Szczęście, iż od bitwy nie było deszczu. Baczcie jeno:
3611  2,22|                  gdzie za murami ochrony nie znaleźli.~- Sanderus mówił -
3612  2,22|                odpowiedział Zbyszko - że nie masz tu w pobliżu zamków,
3613  2,22|                 świeżo Krzyżacy zajęli i nie zdążyli się w nim pobudować.
3614  2,22|             borowych zatajone. Byle koni nie żałować, to ich dognamy.~-
3615  2,22|           kiścieniem po plecach uderzon. Nie zważał na to, z początku
3616  2,22|              potem boli. Z tej przyczyny nie lża im zbyt prędko umykać,
3617  2,22|          wypoczywać.~- A ludzi, mówiłeś, nie ma przy nich nijakich? -
3618  2,22|                 żywie! Ale ty sobie zbyt nie dufaj, bo tamten ma być
3619  2,22|           Zbyszko.~- Krzepkiś jest, tego nie przeczę, ale przecie są
3620  2,22|           bardziej Zawiszy Czarnemu? co? Nie pusz zbytnio i bacz, co
3621  2,22|                chodzi.~- Rotgier był też nie ułomek - mruknął Zbyszko.~-
3622  2,22|             robota? - spytał Czech. Lecz nie otrzymał odpowiedzi, gdyż
3623  2,22|            zapewne, że i wówczas jeszcze nie wszystko się skończy, trzeba
3624  2,22|                  tym myślę, czemu też to nie przypadło na cię spokojnie
3625  2,22|           życzliwy i zdrady się od niego nie boję.~- Jeśli tak, niechże
3626  2,22|                jeśli ich zgoni, tedy się nie spłoszą. Powie im, że z
3627  2,22|                    W nocy on sam naprzód nie pojedzie, bo jest strachliwy -
3628  2,22|                 czekał na nas; jeśli zaś nie znajdziem go na postoju,
3629  2,22|                  nich niespodzianie.~- A nie ostrzeże ich?~- Nie. Lepiej
3630  2,22|                    A nie ostrzeże ich?~- Nie. Lepiej on mnie życzy niż
3631  2,22|               się zaś ich pomsty później nie potrzebował bać. Niech się
3632  2,22|                   Niech się do nas wcale nie przyznaje...~- To ty myślisz
3633  2,22|               śmierć, ale tu w ich kraju nie może to być... Tu chodzi
3634  2,22|                sprawić, aby biedy na się nie napytać, a potem, jakoście
3635  2,22|                  uciekać. Prosił też, by nie trzy, ale cztery razy wolno
3636  2,22|               postoju. Powiedział im, że nie widział żywej duszy prócz
3637  2,22|              tura, przed którym jednakże nie umykał, ponieważ zwierz
3638  2,22|                 bartodzieja z leziwem, i nie zatrzymał go tylko z obawy,
3639  2,22|                  to i owo wypytywać, ale nie mogli się rozmówić.~W czasie
3640  2,22|                choćby Zygfryda i Arnolda nie~ubezpieczyły mury jakiego
3641  2,22|                gdyż na następnym postoju nie znaleźli o umówionej porze
3642  2,22|                wyciskami wielkich kopyt, nie tak głębokimi jak na gościńcu,
3643  2,22|              bystrymi Zbyszkowymi oczyma nie ukryły się i inne wyciski,
3644  2,22|                  pójść piechotą, ale oni nie chcieli tego czynić, nie
3645  2,22|                 nie chcieli tego czynić, nie wiedzieli bowiem, jak daleko
3646  2,22|                na sośnie upewnił ich, iż nie stracili śladu Sanderusa.
3647  2,22|             mówił tymczasem do bratanka, nie tłumiąc zbytnio głosu:~-
3648  2,22|                swoje przygody. Byle jeno nie zdradził.~- Nie zdradzi -
3649  2,22|                Byle jeno nie zdradził.~- Nie zdradzi - odrzekł Zbyszko.~-
3650  2,22|                 kończył Macko - bo jeśli nie uwierzą, to będzie z nim
3651  2,22|                nim źle.~- A czemu by zaś nie mieli uwierzyć. Albo to
3652  2,22|                  bali i zaraz ruszyli.~- Nie. Potrafi on klimkiem rzucić.
3653  2,22|                  że pościg tak daleko by nie poszedł.~Na czas umilkli,
3654  2,22|                 miał wzniesione w górę i nie do Maćka szeptał, tylko
3655  2,22|                broń Boże który z rumaków nie zarżał. Pięciu pozostałym
3656  2,22|                 spostrzegł to i rzekł:~- Nie! Tobie rozkazuję ku kolebce
3657  2,22|                  kolebce zaraz skoczyć i nie odstępować jej ni piędzią
3658  2,22|                 leszczynowej gęstwy, ale nie szli już daleko, gdyż najwyżej
3659  2,22|               mieszkali smolarze, dopóki nie wygnała ich stąd wojna.
3660  2,22|              poczuł, że dostał się jakby nie w ludzkie, ale niedźwiedzie
3661  2,22|              Poczuł nawet i to, że gdyby nie pancerz, który miał na sobie,
3662  2,22|            pancerz, który miał na sobie, nie wiedząc, czy nie przyjdzie
3663  2,22|                  sobie, nie wiedząc, czy nie przyjdzie mu potykać się
3664  2,22|                 o ziemię, tak aby więcej nie powstał.~Lecz Zbyszko ścisnął
3665  2,22|                   a potem począł jęczeć, nie tyle od ukłucia, ile dlatego,
3666  2,22|                   po czym chciał wstać i nie mógł, więc siadł znowu i
3667  2,22|                spoglądał przed się jakby nie całkiem przytomnie.~- Coć
3668  2,22|                od razu i jak gdyby nigdy nie zmagał się ze strasznym
3669  2,22|               Danuśka!~Ale na to wołanie nie odpowiedział żaden głos.~-
3670  2,22|                 zatem w pierwszej chwili nie mógł nic dojrzeć. Natomiast
3671  2,22|           chwycił ją w ramiona, lecz ona nie poznała go zupełnie i wyrywając
3672  2,23|                           Rozdział XXIII~Nie pomogły łagodne słowa ni
3673  2,23|        pieszczoty, ni zaklęcia - Danusia nie poznawała nikogo i nie odzyskała
3674  2,23|           Danusia nie poznawała nikogo i nie odzyskała przytomności.
3675  2,23|                przyniesiono jej posiłek, nie chciała przy ludziach jeść,
3676  2,23|              błagał, dusząc w sobie łzy. Nie chciała z tego ukrycia wyjść
3677  2,23|                  niechybnie, gdyby Maćko nie był go schwytał za ramię.~
3678  2,23|                mnie.~- Niech się podrze! Nie puszczę! Wolej łeb rozbij
3679  2,23|                     Obacz się! Pomsta ci nie ucieknie, a pasowanyś jest
3680  2,23|                  będziesz dźgał? Danuśce nie pomożesz, a co ci zostanie?
3681  2,23|                 się jeńców mordować? Ba! nie u nas! I co im uchodzi,
3682  2,23|                   I co im uchodzi, tobie nie ujdzie. Mają ci oni królestwa,
3683  2,23|                   Rycerską cześć. Kto im nie przygani, tobie w oczy plunie.
3684  2,23|               powtórzył ponuro Zbyszko - nie zadźgam go.~- Pójdź do ognia,
3685  2,23|                 mękę! Ten ci mu zapłaci, nie bój się! I powinieneś w
3686  2,23|                 mu się to. A czego tobie nie wolno, to Jurandowi będzie
3687  2,23|               Jurandowi będzie wolno, bo nie on jeńca wziął, jeno go
3688  2,23|                 rozgłosiło, żaden rycerz nie chciałby ci stanąć i byłby
3689  2,23|                   Nieszczęśliwości i tak nie brak, niechże choć hańby
3690  2,23|                 brak, niechże choć hańby nie będzie. Lepiej ot gadajmy
3691  2,23|                można by zgładzić, ale że nie przystoi rycerzom niewieścią
3692  2,23|                  a jeśli jej kołem za to nie pokruszą, to chyba sprawiedliwość
3693  2,23|              Póki innej jakiej niewiasty nie spotkamy, która by się przy
3694  2,23|             najprędzej wykręcić.~- Jużci nie zaraz, bo noc. Może też
3695  2,23|                  i poszedł ku niemu, ale nie mogąc dobrze wyrozumieć
3696  2,23|            oglądać za Czechem.~Ale Hlawa nie mógł zaraz przyjść, albowiem
3697  2,23|                   zatracona wasza mać!~I nie mogąc także pohamować nagłego
3698  2,23|                 skrzeczeć:~- Obroń mnie! nie daj!~Ale Danusia przymknęła
3699  2,23|         przeżegnał ją ręką, a następnie, nie podnosząc głosu, aby jej
3700  2,23|                 podnosząc głosu, aby jej nie przelęknąć, rzekł do służki:~-
3701  2,23|        wymoszczone i pani śpi. Najlepiej nie chodźcie tam już, panie,
3702  2,23|               tam już, panie, by się zaś nie przelękła. Da Bóg, jutro
3703  2,23|               niektóre słowa wiem, nijak nie mogę go wyrozumieć.~- Poniosę
3704  2,23|                   zaś powrozów na nogach nie popuszczę, póki się nie
3705  2,23|                  nie popuszczę, póki się nie rozmówim.~I skinął na Czecha,
3706  2,23|             uniesieniu, że właśnie Zakon nie dopuszcza do chrztu Litwy,
3707  2,23|                   że niepodobna było jej nie widzieć lub jej zaprzeczyć.
3708  2,23|                 w rzeczy służycie, jeśli nie wszyscy, to poniektórzy!" -
3709  2,23|                  oddają cześć szatanowi. Nie czyniono im z tego sprawy
3710  2,23|                  aby hańby na wszystkich nie ściągać, ale Arnold wiedział
3711  2,23|        Chrystusowi służy? Zaliś to nigdy nie słyszał, jak ze złymi duchami
3712  2,23|                podniósł głowę i rzekł:~- Nie tylko na rycerską cześć,
3713  2,23|                 żem tej niewiasty prawie nie widział, żem nie wiedział,
3714  2,23|                  prawie nie widział, żem nie wiedział, kto ona, i żem
3715  2,23|               męki w niczym i nigdy ręki nie przyłożył.~- To przysiążże
3716  2,23|          pójdziesz za nami i że ucieczki nie będziesz próbował, a każę
3717  2,23|                 progu chaty, przy którym nie znalazł już służki zakonnej,
3718  2,23|              szczęśliwej zmiany w Danusi nie przyniesie.~Czech zaś wrócił
3719  2,23|              pogrążonego też w zadumie i nie zważającego na chrapanie
3720  2,23|        utrudzenia snem kamiennym.~- A wy nie spoczniecie, panie? - spytał
3721  2,23|                wszystko będzie.~- I mnie nie do spania, bo mi panienka
3722  2,23|              Wywieźliśmy ją ze Zgorzelic nie wiadomo po co.~- Sama chciała
3723  2,23|            chciała do opata, a gdy opata nie stało, cóżem miał czynić? -
3724  2,23|               niecierpliwie Maćko, który nie lubił o tym mówić, bo w
3725  2,23|             robić. A tak, licho wie! Nuż nie ozdrowieje... i nie zamrze.
3726  2,23|                  Nuż nie ozdrowieje... i nie zamrze. Niechby Pan Jezus
3727  2,23|                  szczerze żal, ale skoro nie było woli boskiej, to i
3728  2,23|                  aby go zaś nagła radość nie zabiła. Jak mi Bóg miły,
3729  2,23|                 zabiła. Jak mi Bóg miły, nie ma nic lepszego do zrobienia.
3730  2,23|                których mi pan spychowski nie pożałuje, i doprowadzę ją
3731  2,23|              świata.~- No! zbytnio sobie nie dufaj. Pamiętaj też, że
3732  2,23|                  z Rogowa... Ale prawda! Nie do rzeczy gadam, bo ich
3733  2,23|                 innego na myśli. A teraz nie żywie już nadzieja i będzie,
3734  2,23|            odprowadził. Ale trudna rada. Nie mogę ja teraz Zbyszka odstąpić,
3735  2,23|            dziewka skapieje w drodze, to nie wiem, czy i ja go pohamuję.
3736  2,23|                 pohamuję. Ale jeśli mnie nie będzie, to nic go nie strzyma
3737  2,23|               mnie nie będzie, to nic go nie strzyma i hańba wiekuista
3738  2,23|               niego i na cały ród, czego nie daj Bóg, amen!~Na to zaś
3739  2,23|                katowską mać, a już ja go nie uronię i dopiero w Spychowie
3740  2,23|                  szczytnieńską! Jeśli mi nie będzie po drodze wadzić,
3741  2,23|                prędzej się opamięta, gdy nie obaczy tych dwojga. Ale
3742  2,23|              niewieściej się obejdzie?~- Nie bez tego, byście w puszczach
3743  2,23|                 tego, byście w puszczach nie spotkali jakich miejscowych
3744  2,23|               Dobrze. A kiedy ruszysz?~- Nie będę świtania czekał, ale
3745  2,23|                 teraz przy legnę trochę. Nie ma jeszcze chyba północka.~-
3746  2,23|                świeci, ale Kurki jeszcze nie wzeszły.~- Chwała Bogu,
3747  2,23|                 mig zasnął. Niebo jednak nie pobielało jeszcze ani trochę
3748  2,23|                  wrócił do ogniska, gdyż nie było nic innego do zrobienia.~
3749  2,23|                  strażował przed chatą i nie mógł spać, a usłyszawszy
3750  2,23|          zakonnej.~-Nieszczęście wielkie nie jest - rzekł - bo albo zdechnie
3751  2,23|                 jej łupnia, jeśli wpierw nie znajdą jej wilcy. Żal jeno,
3752  2,23|             przyjął wiadomość spokojnie. Nie sprzeciwił się również odjazdowi
3753  2,23|             Zygfrydem, gdyż wszystko, co nie dotykało wprost Danusi,
3754  2,23|                 Czasem kwili trochę, ale nie wiem, przez sen-li czy na
3755  2,23|             przez sen-li czy na jawie, a nie chcę wchodzić, aby się nie
3756  2,23|               nie chcę wchodzić, aby się nie przelękła.~Dalszą rozmowę
3757  2,24|                 głowy zajęte czym innym, nie wydali dość surowych rozkazów.
3758  2,24|           wschodzie słońca wyruszyć, ale nie mogli tego uczynić, gdyż
3759  2,24|                  dniem głęboko i Zbyszko nie dał jej budzić. Słyszał
3760  2,24|                 w nocy, domyślał się, że nie spała, więc teraz wiele
3761  2,24|            ofiaruje, ale wolał zaczekać, nie wiedząc bowiem, w jakim
3762  2,24|                  się rozbudzi przytomna, nie miał jeszcze pewności, czy
3763  2,24|                  jednak także zdania, że nie należy Danusi mącić tego
3764  2,24|                  wpatrzył się w nią, ona nie otworzyła wcale oczu, ale
3765  2,24|                 ze zdziwieniem.~- Już ty nie w niewoli! - mówił Zbyszko. -
3766  2,24|                 tatusiowego pozwoleństwa nie było. Gdzie pani?~- Przebudźże
3767  2,24|                 odjęli.~Na to ona, jakby nie słysząc tych słów i jakby
3768  2,24|                    Rozumie, co mówisz?~- Nie.~Stary zmarszczył brwi,
3769  2,24|                  potylicy.~- Co robić?~- Nie wiem.~- Jedna jest tylko
3770  2,24|                 czym rzekła:~- I wam też nie zawiniłam. Miejcież zmiłowanie!~-
3771  2,24|               może się jej lepiej zrobi. Nie traćże ty, chłopie, głowy,
3772  2,24|               lich-szą od siebie istotę. Nie był to człowiek całkiem
3773  2,24|                  układni w nieszczęściu, nie umieli nigdy pohamować ani
3774  2,24|               naokół. W piersi jego biło nie tylko nie płochliwe, lecz
3775  2,24|               piersi jego biło nie tylko nie płochliwe, lecz aż nazbyt
3776  2,24|                 z wojną wielce obyty, że nie ma żadnej rady.~Więc wyciągnął
3777  2,24|                 przy Arnoldzie. Ów zaś z nie mniejszą od Arnoldowej dumą,
3778  2,24|                   Wasze nazwisko, panie? Nie każę was wiązać na słowo,
3779  2,24|                   by zaś czego szalonego nie uczynił" - za czym uzyskawszy
3780  2,24|      mizerykordią w ręku.~- Bratanek mój nie ma nawet miecza przy sobie -
3781  2,24|                  prosi, aby póki w drogę nie ruszycie, mógł zostać przy
3782  2,24|              jadło i napitek, bo w drogę nie ruszym zaraz, gdyż lud utrudzon,
3783  2,24|                  Stary rycerz przeszedł, nie chcąc jednak ranić miłości
3784  2,24|                rzekł:~- Widać, panie, że nie tylko znacie różne mowy,
3785  2,24|                 dana Niemcom przez Maćka nie poszła jednakże w las, gdyż
3786  2,24|          pochodząca z dalekiej komturii, nie mogła nadążyć jeździe. Arnold
3787  2,24|              nadążyć jeździe. Arnold zaś nie potrzebował na nią czekać,
3788  2,24|          wszelako Bogu dziękuję, że mnie nie w inne, jeno w wasze oddał
3789  2,24|                weźmiecie po nim i urząd! Nie może inaczej być... Wżdy
3790  2,24|            inaczej być... Wżdy wasz brat nie mówi tak po naszemu.~- Rozumie
3791  2,24|           naszemu.~- Rozumie trochę, ale nie mówi. Brat ma siłę większą,
3792  2,24|               siłę większą, chociaż i ja nie ułomek, a za to dowcip tępszy.~-
3793  2,24|                 to dowcip tępszy.~- Hej! nie widzi mi się i on głupi! -
3794  2,24|                  na stawiennictwo, gdyby nie to, żeście psom pogańskim
3795  2,24|                  rzucał mu w oczy Maćko, nie umiał nic odpowiedzieć.
3796  2,24|          błogosławione kości Liboriusza! nie ja będę Danvelda żałował.
3797  2,24|              mocniejsze! Co do Zygfryda. nie wiem, czyli takoż diabłu
3798  2,24|                diabłu służył, ale za nim nie pogonię, bo naprzód konnicy
3799  2,24|              pogonię, bo naprzód konnicy nie mam, a po wtóre, jeśli,
3800  2,24|                  to niechby też z piekła nie wyjrzał!~Tu przeżegnał się
3801  2,24|                    zapytał Maćko. - Zali nie pozwolicie jej odwieźć do
3802  2,24|               potem stawił; ale drugiego nie puszczę.~- Ba, a gdybym
3803  2,24|                 co dają, gdyż więcej nic nie wskóra, i rzekł, zwracając
3804  2,24|                pozwólcie oznajmić mu, że nie ma o tym co gadać, bo taka
3805  2,24|                  słowo, wcale się o cenę nie umawiając.~- Wzięliście
3806  2,24|                  to rycerz. Ale czemu to nie spotkaliśmy go w drodze?~-
3807  2,24|                  drodze?~- Bo widać tędy nie pojechał, jeno do Gotteswerder
3808  2,24|                bo teraz i was za byle co nie puszczę.~Maćko przygryzł
3809  2,24|               potem dodał:~- Tym lepiej, nie dla nas, bośmy pokorni mnisi,
3810  2,24|              użyje na chwałę Bożą.~Maćko nie odrzekł na to nic, spojrzał
3811  2,24|                 drugiej zaś rozumiał, że nie wypada mu siebie i Zbyszka
3812  2,24|          przybytek zaś z wykupu Zygfryda nie liczył, myślał bowiem, że
3813  2,24|                  i Zbyszko za żadną cenę nie wyrzekną się jego głowy.~
3814  2,24|          widocznie w obawie, aby Niemcom nie strzeliła jaka inna myśl
3815  2,24|             nasza kolej! Ale teraz czasu nie trać. Wartko jadący, zgonisz
3816  2,24|            starunek. Obcym ci tego u nas nie odmówią, a cóż dopiero swoim!
3817  2,24|                że cienko ona przędzie!~- Nie mówcie! - zawołał z rozpaczliwym
3818  2,24|               jej słabość tak wielką, że nie mogąc dźwignąć głowy, trzymała
3819  2,24|              niedoli. "Jużci, katowskie, nie rycerskie serce miał Zygfryd -
3820  2,24|                  źrenicę oka, jakkolwiek nie chciał okazywać przy Niemcach
3821  2,24|                przy Niemcach wzruszenia, nie mógł się jednak powstrzymać
3822  2,24|                zawsze to ciężka rzecz.~- Nie zapomnę - odpowiedział Zbyszko.~-
3823  2,24|                  się, i na mój siwy włos nie ściągnął. Jurand - dobrze,
3824  2,24|           ściągnął. Jurand - dobrze, ale nie ty! Na miecz mi to przysięgnij
3825  2,24|           przysięgnij i na cześć!~- Póki nie wrócicie, to i Juranda pohamuję,
3826  2,24|               aby się na was za Zygfryda nie pomścili - odpowiedział
3827  2,24|                  Bogu - rzekł sobie - że nie on w niewoli jest Jeno ja..."~
3828  2,24|             choćby dlatego, aby ich okup nie minął.~"Bo jużci - mówił
3829  2,24|                takowym zdarzeniu Zbyszko nie potrzebowałby ni sam stawać,
3830  2,25|                     Rozdział XXV~Zbyszko nie mógł zgonić swego giermka,
3831  2,25|             koniecznie trzeba, aby konie nie popadały, które jako żywione
3832  2,25|           żywione samą trawą mdłe były i nie mogły czynić tak wielkich
3833  2,25|                  owies. Sam siebie Hlawa nie szczędził, a na późny wiek
3834  2,25|               wiek i osłabienie Zygfryda nie zważał. Cierpiał też stary
3835  2,25|              końskiego nogi, opędzać się nie mógł. Giermek nie zadawał
3836  2,25|            opędzać się nie mógł. Giermek nie zadawał mu wprawdzie żadnych
3837  2,25|               mąk, ale i litości nad nim nie miał i uwalniał mu prawicę
3838  2,25|               zakonnej i czci rycerskiej nie dopuścić.~A Czech chciał
3839  2,25|                Prostym, ale roztropnym i nie pozbawionym uczuć rycerskich
3840  2,25|              choćby i woje-wodziński syn nie będzie dla niej za dużo".
3841  2,25|           Puszcza przed nimi zdawała się nie mieć granic ni końca. Płynęły
3842  2,25|                  Nieraz myślał Hlawa, że nie przewiezie młody rycerz
3843  2,25|                sosen i gdzie często, kto nie przedział z kuszy albo nie
3844  2,25|               nie przedział z kuszy albo nie przebódł dzidą cętko-~wanych
3845  2,25|                ten całymi dniami jeść co nie miał.~"Jakże tu będzie -
3846  2,25|               wiosennymi dżdżami potoki. Nie brakło w puszczy i jezior,
3847  2,25|         przejechał granicę, ale na razie nie było się kogo spytać. Dopiero
3848  2,25|          szumiało również jedną puszczą. Nie skończyło się także bezludzie,
3849  2,25|               nieużyty, może dlatego, że nie karmił się wciąż nienawiścią,
3850  2,25|                  ze szlachtą i włodykami nie szło też łatwo. Wrzała tam
3851  2,25|                 zatrzymali jako więźnia. Nie chciano tam już wprawdzie "
3852  2,25|          nieszczęsny pan spychowski i że nie wolno go jej pozbawiać.~
3853  2,25|                   Jechał też Czech żywo, nie zatrzymując się nigdzie,
3854  2,25|                 padł, słowa przez chwilę nie mogąc przemówić. Ale ona
3855  2,25|           pociągnęła co rychlej na górę, nie chcąc przy ludziach wypytywać.~-
3856  2,25|                się w proch.~Siły wszakże nie opuściły jej i nie straciła
3857  2,25|               wszakże nie opuściły jej i nie straciła przytomności, a
3858  2,25|                 się jakby w modlitwie.~- Nie obaczyłaże się przy Zbyszku? -
3859  2,25|                 Może się i obaczyła, ale nie wiem, bom wraz wyjechał,
3860  2,25|                 a on, czy to dlatego, że nie całkiem był przytomny ze
3861  2,25|                oddech zapierało, ona zaś nie broniła się, z początku
3862  2,25|             krzepkie ręce. Na szczęście, nie trwało to wszystko zbyt
3863  2,25|                  pytaniami, na które ów, nie mogąc tchu złapać, z trudnością
3864  2,25|             znaleźli i odbili Danusię.~- Nie po to ją Bóg wybawił - rzekł,
3865  2,25|           ostrożnie, aby go nagła radość nie zabiła, a on zaraz padł
3866  2,25|                  bardziej pewnie do rana nie wstanie - powiedział ksiądz
3867  2,25|                  znajdowali go leżącego, nie w uśpieniu, lecz w modlitwie
3868  2,25|                 W pierwszej chwili Czech nie mógł mu się dobrze przyjrzeć,
3869  2,25|                 Twarz miał tak białą, że nie różniła się wiele od mlecznej
3870  2,25|                 wody od dawna już Jurand nie używał. Za odzież służyła
3871  2,25|              Baden i odbicie Danusi, ale nie chcąc przydawać staremu
3872  2,25|           najniemiłosiemiej był pokaran, nie zataił umyślnie, że znaleźli
3873  2,25|               uciążliwe dla obecnych, bo nie wiedzieli, co mają z sobą
3874  2,25|               Ale cokolwiek bądź czynił, nie trwało to długo, gdyż po
3875  2,25|               bowiem jego chęć - i oczom nie chcieli wierzyć. Tego jednak
3876  2,25|               jeszcze, ale ksiądz~Kaleb, nie chcąc, by zmarniał tak niesłychany
3877  2,26|            Niemca z obawy, aby po drodze nie zabili go chłopi czatownicy
3878  2,26|                  o to, aby niespodzianie nie umknął - i dreszcz mimowolny
3879  2,26|               jednakże sił nieczystych i nie chciał mieć z nimi do czynienia.
3880  2,26|             mojego i jego dziecka, i czy nie byłby to godny a miły Bogu
3881  2,26|              nużbym go pozwał na śmierć? Nie ma ci on wprawdzie broni,
3882  2,26|                  gdy pomyślał, że Jurand nie do granicy tylko darował
3883  2,26|                takim razie na nic by się nie przydał pański święty uczynek
3884  2,26|              wolny, a jeśli cię zgryzota nie zdławi i piorun boski nie
3885  2,26|                nie zdławi i piorun boski nie doścignie, to od ludzi nic
3886  2,26|            doścignie, to od ludzi nic ci nie grozi.~I to rzekłszy, zawrócił,
3887  2,26|                skamieniałością w twarzy, nie odezwawszy się ani jednym
3888  2,26|                ani jednym słowem i jakby nie słysząc, że ktoś do niego
3889  2,26|             Towarzysze, zsiadłszy także, nie odstąpili go ani na mgnienie
3890  2,26|               siebie oszczep i siekierę, nie licząc okutych wideł i innych
3891  2,26|              obronny, można się było ich nie lękać, poczet więc jechał
3892  2,26|                 tak jasny, że tam, gdzie nie było cienia, oczy podróżnych
3893  2,26|             zbytniego blasku. Żaden liść nie poruszał się na drzewach,
3894  2,26|            złamało i dziewczyna, chociaż nie bardzo biegła w rozmyślaniu
3895  2,26|            bardzo biegła w rozmyślaniu i nie umiejąca wypowiedzieć sobie
3896  2,26|                   że choćby z woli Bożej nie było ono całkiem złe, jednakże
3897  2,26|                ono całkiem złe, jednakże nie może być inne, jeno smutne,
3898  2,26|                 smutne, a w żadnym razie nie tak dobre, jak mogłoby być
3899  2,26|             strumieniem łez do oczu. Ale nie chciała płakać, bo i bez
3900  2,26|               wstyd. Wolałaby była nigdy nie wyjeżdżać ze Zgorzelic,
3901  2,26|         wyjeżdżać ze Zgorzelic, byle tak nie wracać teraz ze Spychowa.
3902  2,26|           Spychowa. Bo że tu przyjechała nie tylko dlatego, że nie wiedziała,
3903  2,26|        przyjechała nie tylko dlatego, że nie wiedziała, co czynić po
3904  2,26|               czynić po śmierci opata, i nie tylko dlatego, by Cztanowi
3905  2,26|              napaści na Zgorzelice, tego nie mogła przed sobą zaprzeć!
3906  2,26|                mogła przed sobą zaprzeć! Nie! Wiedział o tym i Maćko,
3907  2,26|                 o tym i Maćko, który też nie z tego powodują brał, a
3908  2,26|                  i gorycz zalała serce. "Nie byłam ci dość harda - mówiła
3909  2,26|                  zaniepokoił się, czy to nie jakaś sprawa zbójecka, i
3910  2,26|           dowodziła bowiem, że w pobliżu nie było ludzi ni żadnej zasadzki.
3911  2,26|                    Jakoże przejedziem?~- Nie jedźmy tam, nie jedźmy! -
3912  2,26|           przejedziem?~- Nie jedźmy tam, nie jedźmy! - poczęła wołać
3913  2,26|               był zuchwały i niczego się nie bojący, rzekł:~- O wa! Byłem
3914  2,26|          trąciłem go oszczepem - i jakoś nie czuję diabła na karku.~-
3915  2,26|                 czuję diabła na karku.~- Nie bluźnij! - zawołała Jagienka.~-
3916  2,26|                     zawołała Jagienka.~- Nie bluźnię - odpowiedział Czech -
3917  2,26|              przez chwilę, rzekła:~- Ej! nie godzi się umarłego nie pogrześć!
3918  2,26|                   nie godzi się umarłego nie pogrześć! Krześcijański
3919  2,26|                 i wilcy się nim zajmą.~- Nie powiedaj byle czego! Za
3920  2,26|            sądził, my zaś uczyńmy swoje. Nie przyczepi się też do nas
3921  2,26|             okropnie, albowiem oczy miał nie zamknięte i przerażone,
3922  2,26|                  sosny krzyż, co uczynił nie dla Zygfryda, lecz aby złe
3923  2,26|             Zygfryda, lecz aby złe duchy nie zbierały się w tym miejscu,
3924  2,26|                     Sprawiedliwość boska nie folguje. I nie godzi się
3925  2,26|      Sprawiedliwość boska nie folguje. I nie godzi się nawet "Wieczny
3926  2,26|              niego odmówić, bo dla niego nie masz zmiłowania.~- Litościwą
3927  2,26|                Ludzie prawią, ba! może i nie ludzie, jeno czarownice
3928  2,26|              szczęście we wszystkim, ale nie wziąłem rzemienia z Zygfryda,
3929  2,26|                  Zygfryda, bo ja dla was nie od czamoksięstwa, tylko
3930  2,26|             szczęścia wyglądam.~Jagienka nie odrzekła na razie nic i
3931  2,26|                   Moje szczęście za mną, nie przede mną!~ ~
3932  2,27|             następnego dnia, gdy poczęła nie do rzeczy odpowiadać, spostrzegł,
3933  2,27|               odpowiadać, spostrzegł, iż nie tylko umysł jej jest zwichnięty,
3934  2,27|                  choroba, przeciw której nie ma już sił w tym wycieńczonym
3935  2,27|                choroba, dość że gorączka nie opuszczała jej odtąd prawie
3936  2,27|                  nieprzytomną i o niczym nie wiedzącą. Po przebyciu puszcz,
3937  2,27|         Wszystkie drzwi stawały otworem. Nie potrzebował już Zbyszko
3938  2,27|             pomścić się "z nawiązką", bo nie dość wydawało się zawziętemu
3939  2,27|            krzywdę zapłacić.~Ale Zbyszko nie myślał w tej chwili o zemście,
3940  2,27|                się widomie. A co do tego nie mógł się już łudzić. Nieraz
3941  2,27|               gorzej, czuł bowiem śmierć nie za orszakiem, ale wśród
3942  2,27|                bezdenny jak morze. Jakże nie miała jęczeć, jakże nie
3943  2,27|                  nie miała jęczeć, jakże nie miała się rwać z boleści
3944  2,27|                 Jutro ziemią przysypać i nie widzieć cię już nigdy?"
3945  2,27|                ją pytał: "Ostawisz mnie? Nie żal ci? Wolisz ode mnie
3946  2,27|              przeogromny, ale zapiekły i nie mogący wybuchnąć, albowiem
3947  2,27|                  się mniej mętne, oddech nie tak głośny i mniej pośpieszny.
3948  2,27|                tuż na korzeniach gruszy, nie spuszczał z chorej oczu.~
3949  2,27|                wydawało się jednakże, że nie śpi. Jakoż gdy na drugim
3950  2,27|                 nóg, ale z obawy, by jej nie przestraszyć, pohamował
3951  2,27|                ale dla zbytniej słabości nie mogła tego uczynić; on natomiast
3952  2,27|           spoglądała coraz przytomniej i nie przestawała się uśmiechać,
3953  2,27|                  Szukałem cię i odbiłem. Nie w niemieckiej tyś już mocy.
3954  2,27|                niemieckiej tyś już mocy. Nie bój się! Zaraz będzie Spychów.
3955  2,27|                 koniec spytała:~- Toś ty nie zabaczył mnie?~I dwie łzy,
3956  2,27|           szeptem tak cichym, że Zbyszko nie mógł jej dosłyszeć, więc
3957  2,27|            Poruszyła jeszcze ustami, ale nie mogła już nawet szeptać.
3958  2,27|                okryta. Trwało to chwilę. Nie było już się co łudzić -
3959  2,27|                 i ziółmi zwłoki zmarłej, nie zasłaniając tylko twarzy,
3960  2,27|             prostu anielska.~Do Spychowa nie było nawet i mili, więc
3961  2,27|                żałosna.~Na modrym niebie nie było żadnej chmurki i świat
3962  2,28|                   Szukałem ci jej, pókim nie znalazł, i odbiłem, ale
3963  2,28|                 bić włóczniami o tarcze, nie wiedząc, jak inaczej swój
3964  2,28|                wymawiały zmarłej, że się nie ulitowała tatkowego i mężowego
3965  2,28|                  żal na wpół śpiewem, bo nie umiał ów lud inaczej swojego
3966  2,28|               ona to jest, jego Danusia, nie kto inny -i że poznaje dziecko.
3967  2,28|                 ruszyli do Spychowa; ale nie położyli Danusi na wóz,
3968  2,28|                umajonych noszach. Dzwon, nie przestając bić, zdawał się
3969  2,28|                 Do świtu również Zbyszko nie odstępował Danusi i sam
3970  2,28|               złotego bursztynu.~Juranda nie było przy tym, albowiem
3971  2,28|            próżno zapytywał, co mu jest; nie słyszał, nie rozumiał, tylko
3972  2,28|                 co mu jest; nie słyszał, nie rozumiał, tylko leżąc na
3973  2,29|                 pogrzebie Danusi Zbyszko nie chorzał obłożnie, ale żył
3974  2,29|            początku, przez pierwsze dni, nie było z nim tak źle: chodził,
3975  2,29|                 spychowskich podziemiach nie brakło srebra, które Jurand
3976  2,29|             starego rycerza wypuszczą, i nie będą żądali, aby młody stawił
3977  2,29|                 Kaleb, że samego Zbyszka nie wyprawił. Bał się on wprawdzie,
3978  2,29|              pierwszych chwilach boleści nie potrafi się młodzian sprawić
3979  2,29|               dobro, zginęło kochanie, a nie pozostało nic. Każdy żyje
3980  2,29|                   Moje szczęście za mną, nie przede mną". Ale na domiar
3981  2,29|                 bardziej, tak że w końcu nie było w Zbyszkowym sercu
3982  2,29|                 zapamiętywał się tak, że nie odpowiadał na pytania. Ksiądz
3983  2,29|                  obawiać się, aby ów ból nie przeżarł go tak, jak rdza
3984  2,29|                 po karku.~Przygoda żadna nie przytrafiła się jednak,
3985  2,29|                 Sam de Lorche bynajmniej nie wahał się potrącać tych
3986  2,29|                 że Zbyszka, chociaż słów nie rozumiał, od samej nuty
3987  2,29|                  okup przepadł, albowiem nie było trudniejszej rzeczy
3988  2,29|                   mówił - ale nikt głowy nie miał... Więcej się też po
3989  2,29|                  spodziewałem. Czemu zaś nie jechał do Płocka i bez nijakiego
3990  2,29|                napaści - bo i wasi swego nie darują. Każdy też komtur,
3991  2,29|               Byliby go zabili, gdyby im nie był rzekł, iż dla komtura
3992  2,29|              Maćko jakoże się ma? zdrów? Nie nastają tam na jego szyję? -
3993  2,29|            starego rycerza ścięli, gdyby nie to, że im żal okupu. Bracia
3994  2,29|                  młody weźmie moje..."~- Nie wezmę! tak mi dopomóż Bóg!~-
3995  2,29|                  dopomóż Bóg!~- Wiem, że nie weźmiesz, ale oni się tego
3996  2,29|              Badenowie puścili, że zatem nie potrzebuję ci się stawiać.
3997  2,29|               oni ani tobie, ani Maćkowi nie uczynią. Ty okup von Badenom
3998  2,29|              troje tyle. Muszą zapłacić. Nie dlatego tak mówię, abym
3999  2,29|             przygód, bo im dłużej służyć nie chcę.~- Albo też u nas,
4000  2,29|                  za was dawać, to mi się nie wydaje.~- Jeśli nie zapłacą,