Tom,    Rozdzial

1  2,7 | napełniając jakby nową żałością i zgrozą tę posępną noc. Na koniec
2  2,11|         zerwał się na równe nogi. Zgroza i zdumienie odbiły mu się
3  2,24|              pomyślał Maćko.~Więc zgroza napełniła mu duszę, ale
4  2,30|           zdumienie, to gniew, to zgroza, to litość odbijały mu się