Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |               mój bratanek także, który choć młody jest i gołowąs, niejeden
  2  1,1 |               Rad elekt konia dosiadał, choć inni biskupi tego nie chwalą,
  3  1,1 |              jej być za elektem (bo ów, choć się ożenił, godności swej
  4  1,2 |               nam, ubogim, wolno będzie choć wina z klasztoru przynieść.~-
  5  1,2 |               śmiejącą się i uradowaną, choć trochę przestraszoną. Tymczasem
  6  1,2 |               Porznęliśmy owych Fryzów, choć z niemałym trudem, bo im
  7  1,2 |                 A czy to nowina wam, że choć wielkie wojska nie wojują
  8  1,2 |             wielkie wojska nie wojują i choć król z mistrzem pod pergaminem
  9  1,3 |             wymyśliła, że on wielkolud, choć dęby wyrywał, przerwać ich
 10  1,3 |       pogaństwie córka Kiejstuta, która choć w życiu codziennym równie
 11  1,3 |           potędze.~A tak samo pobożnie, choć z mniejszym lękiem, modlił
 12  1,3 |             Niemców - mówią - się boim, choć wielka jest ich potęga i
 13  1,4 |                   odpowiedział Powała - choć wolałbym nie w tak ciężkiej
 14  1,4 |                dzieciak krotofilny...~- Choć dziwne są obyczaje w tym
 15  1,5 |               się, iż niezbyt wiele, bo choć łopatki Krzyżaka rysowały
 16  1,5 |               mnie jeden wasz rycerz, i choć z krzyża na płaszczu łacnie
 17  1,5 |             Wolej bym krewniaka jakiego choć z dalekości odszukał -odpowiedział
 18  1,5 |                 wam zapłać. Niechże mam choć tę uciechę! Alem to wiedział,
 19  1,5 |          Puściliby mnie z nim! niechbym choć przeciw poganom zginął.~
 20  1,5 |                 księżnej.~Więc Danusia, choć było jej nie do śpiewania,
 21  1,6 |                  Bóg nie dał skonać - i choć mi jeszcze ciężko, alem
 22  1,6 |                 zimy nie dociągnę. Żeby choć ciebie jako zratować...~-
 23  1,6 |               na słowo rycerskie puścił choć na dwanaście niedziel. Potem
 24  1,6 |             zapełniła mu piersi. Dobrze choć przez dwanaście niedziel
 25  1,6 |               Bogiem przyszedł. Niechże choć ta sława będzie, że cię
 26  1,6 |            wyciągnął przed się ręce - i choć natury ówczesnych ludzi
 27  1,6 |                 i lilij. Rajcy miejscy, choć sprawa właściwie do nich
 28  1,6 |             wszędzie, gdzie ukazało się choć trochę wolnego miejsca.
 29  1,7 |               jako ludzie doświadczeni, choć młodzi, rozmaite maście
 30  1,8 |                 Nie daruję ja za swoje, choć mało mi już szyi nie ucięli.
 31  1,9 |              oddawać. Owszem - Zbyszko, choć wielce w sercu strapiony,
 32  1,9 |               przyzostać i czekać, póki choć trochę sił do dalszej podróży
 33  1,9 |             kochana!~Nic mi nie pomoże, choć oczy wypłaczę,~Bo ciebie,
 34  1,10|                raz widział, teraz zasię choć i po ciemku miarkuję, żeś
 35  1,10|           ołtarzu gasił. Zajeżdżałże on choć raz do Bogdańca?~- A jakże.
 36  1,10|                pleczysty... Takiemu się choć i z niedźwiedziem brać...~-
 37  1,10|              śmieciach Przy tym w domu, choć ta człek i chory, to o niejedno
 38  1,10|                 Bóg łaskaw i tak, że mu choć pozwolił tu się przywlec.~
 39  1,11|              Niemca z dala dopatrzy, to choć go na powrozie trzymaj,
 40  1,11|          przyszczypne to, i gospodarne, choć nie ma więcej nad piętnaście
 41  1,11|               dziwota! Przecie i u nas, choć kraj dawno krześcijański,
 42  1,11|            bajorach śmieje, a i w domu, choć księża o to krzyczą, lepiej
 43  1,11|              ciągnie!.. już jak którego choć z daleka uwidzi, to aże
 44  1,13|                świeccy ludzie, ale ten, choć między mnichami nie siedzi -
 45  1,14|                służba... bo poniektóry, choć żeniaty, a też jakowejś
 46  1,15|              boście też żadni duchowni, choć głowy macie pogolone.~-
 47  1,15|          Wszystko to clerici scholares, choć każdy wolał prasnąć książkę,
 48  1,16|              Jagienkę, a nawet i opata, choć ten był nieprzyjacielem
 49  1,16|           Pomiarkuj się, dziewczyno, że choć cię i weźmie, to też nieraz
 50  1,17|           wreszcie rzekł:~- Wiem ci ja, choć i gniewający się, co robię;
 51  1,18|              ręki - słowem: przyjaźnie, choć trochę smutno.~- A ojciec
 52  1,18|                 i myślałam... że wstąpi choć dobre słowo rzec, a nie
 53  1,18|            uczynić nikomu. Na to Maćko, choć serce miał hartowne, wzruszył
 54  1,18|             Brzozowej w mig potarmosił, choć to przecie, mówią, chłopy
 55  1,18|                 ta w gniewie na Zbyszka choć trochę pofolgowali.~- Jakoże
 56  1,18|                 pieniędzy też mu dałem, choć nie chciał... No, Mazury
 57  1,18|             nową. Oto Wilk z Brzozowej, choć z jego ojcem chciał się
 58  1,19|         Niechbym jej był gdzie dopadł i choć pożegnał, a objął na drogę -
 59  1,19|             wrócić.~- Ja zaprzysiągł, a choć ja jeniec spod Bolesławca
 60  1,19|             Jeśli masz wino, to daj, bo choć wiatr ustał, alem przemarzł,
 61  1,19|                 na wojnę. Więc Zbyszko, choć o tym w Bogdańcu nie słyszał,
 62  1,19|              któremu pilno wracać każę, choć jako żywo tak myślę, że
 63  1,19|               Nie słyszał jednak nikt - choć znaleźli się tacy, którzy
 64  1,19|              nią cały Spychów stoi, ale choć siła jest gładkich chłopów
 65  1,19|                 tego pociągnąć, to żeby choć na boku spokojnie ostali -
 66  1,20|                rycerz przed dziewczyną, choć wszelkimi sposobami cześć
 67  1,20|                 Krzemień to i krzesiwo, choć dziewka niby trusia. Pójdą
 68  1,21|           Dziewanny, nie był na łowach, choć zwykle na nich bywał, albowiem
 69  1,22|             ozdrowieję.~- Posłalibyście choć pismo do Bogdańca. Sanderus
 70  1,22|           potrafi; mam i ludzi, którzy, choć nasi poddani, z mazurskiego
 71  1,25|              służki, i niewiasty, które choć ślubów nie czynią, bo nawet
 72  1,25|              końcu obiecywał Jurand, że choć i ślepy, raz jeszcze do
 73  1,25|               Lecz śmierć nie nadeszła, choć w piersiach zbierał mu się
 74  1,25|             chwili zaś, chcąc go jednak choć trochę pokrzepić, dodała:~-
 75  1,25|               czuję i boleść srogą, ale choć ty padnij pani do nóg, bo
 76  1,25|               by dyspensy nie odmówił - choć to surowy jest ksiądz, nie
 77  1,25|                 na dworze chłodno było, choć chmurno - i padał śnieg
 78  1,26|                 po raz pierwszy konia i choć czuł, że nie mógłby jeszcze
 79  1,26| niebezpieczeństwa, więc ruszyli na noc, choć pod wieczór zerwał się nagle
 80  1,26|           wspólnym stole.~Więc Zbyszko, choć zawsze strach mu było trochę
 81  1,27|                się i nie chcieli wejść, choć stary Żelech ciągnął ich,
 82  1,30|            Myślałem, że jeśli zamrę, to choć tę jedną będę miał pociechę.
 83  1,30|                 ale jeśli żywię jeszcze choć jeden z tych, którzy waszą
 84  1,30|                z groźnym mężem. Pątnik, choć twarz miał zuchwałą, trząsł
 85  1,30|            stanie się jej nic złego, bo choć przez wiele lat krzywdziliście
 86  1,30|                 inaczej mówić, bo gdyby choć jeden człowiek dowiedział
 87  1,30|            układali się z braćmi, gdyby choć jedna żywa dusza albo gdyby
 88  1,30|             jedna żywa dusza albo gdyby choć jedna skarga poszła czy
 89  1,30|                prosząc o ratunek. Gdyby choć wiedział na pewno, że ona
 90  1,31|                ja ją jedną mam. A i ty, choć wiem, że ją miłujesz...~
 91  1,32|           Zbyszko by nie pożałował, aby choć kości wykupić. A na mszę
 92  1,32|          jeszcze od innych mierze, więc choć głód począł mu już od dawna
 93  2,1 |           Bracht i Anglik Hugues, który choć nie bardzo rozumiał, o co
 94  2,2 |                 wspomniawszy, że i sam, choć sławion z odwagi, nie chciał
 95  2,3 |         wskrzesi ona zmarłych, ale może choć w części uspokoi gniew Boży
 96  2,3 |            która o pomstę do Boga woła, choć tak nam się nagrodzi, abyśmy
 97  2,3 |                 w głuchym milczeniu, bo choć niejeden z nich rad by był
 98  2,5 |               to walka z tym strasznym, choć mniej doświadczonym wyrostkiem
 99  2,5 |                 sprawiedliwszy od nich, choć okrutny. Chwalże miłosierdzie
100  2,6 |         świadectwa przeciw komturom. Bo choć posąd nasz zdaje się słuszny
101  2,6 |                 od nich, a i brat jego, choć duszę ma zuchwałą, ale na
102  2,6 |         odszukam. My z jednego kraju, a choć go nie znam, mówią, że i
103  2,6 |               śmiertelne ma rany, niech choć u siebie na dziedzinie i
104  2,6 |               ich smutek Czech Głowacz, choć z drugiej strony rad był
105  2,6 |            mówił:~- Chwała Bogu, że jej choć nogi obejmę.~Tymczasem Zbyszko
106  2,6 |            Jurandowe łoże w nadziei, że choć krótki sen go nawiedzi.
107  2,6 |                Prus od zamku do zamku i choć mi tam nie bardzo bezpieczno,
108  2,8 |          niebawem ujrzy swoją panią, bo choć~wiedział, że nie dostanie
109  2,8 |             młodego pana nie pochowali, choć z książęcym listem i panem
110  2,8 |              pojechał, a dowiedział się choć tego, że tamtą zgładzili,
111  2,8 |                na wieczerzę. Maćko zaś, choć wiedział, że w Zgorzelicach
112  2,8 |              boskie! Bo żeby tego juchy choć raz w życiu nie obaczyć -
113  2,8 |             ulżyło. Rad by był wreszcie choć konia cwałem puścić, ale
114  2,8 |         rozmawiając, gdyż i mały Jaśko, choć zwykle mowny, widząc po
115  2,8 |                 krzynę ugwarzyć. Czech, choć był zdrożon, gotów był gwarzyć
116  2,9 |               mnie z sobą.~Na to Maćko, choć nietrudno mu już było domyślić
117  2,9 |              Krzyżaki. Chciałabym teraz choć do opata, który w Sieradzu
118  2,9 |              przypaszę i pojadę. Jaśko, choć młodszy, ni na włos nie
119  2,9 |           zjednać!" - rzekł sobie. Więc choć był trochę napity, wyciągnął
120  2,9 |              starym Wilkiem, młody zaś, choć zwykle po pijanemu zwady
121  2,9 |                z nimi trudniej... Nasz, choć trafi się i psubrat, wszelako
122  2,10|                utrzymywał, że i Boruta, choć nosi postać ludzką, a nawet
123  2,10|               niefrasobliwość w mowie i choć jeszcze trochę dworował
124  2,10|                  Zbyszko!... Ten ci się choć i u króla znajdzie! Ale
125  2,11|                 sobie też ma niepożytą. Choć ta i chycisz go, krzyżacki
126  2,11|             bardzo kochała opata, który choć zapalczywy z ludźmi, krzywdy
127  2,11|             Boże! - odparł Maćko - żeby choć był zaznał, ale on ją zaślubił,
128  2,11|             było, ile że Lichtensteina, choć z zacnego rodu idzie, powiadają
129  2,11|                 ku granicy ruszyć, gdyż choć miłośnik pokoju, musi przecie
130  2,11|                 mogę mistrza poznać, to choć ślubów dopełnię.~Lecz wbrew
131  2,11|           prowadzić poczet ku Szczytnu, choć i przewodnik nie był konieczny,
132  2,11|                wschodniej strony nieba, choć słońce świeciło już, zmieniając
133  2,11|                 dopytamy się o to. Żeby choć wiedzieć, gdzie go odwieźć,
134  2,11|                  Bóg dał, że go Zbyszko choć w części pomścił. No, ale
135  2,11|            Witoldem.~- Chwalić Boga, że choć ten ich za nic ma... Hej!
136  2,11|                 jeszcze większy uczyni, choć Go o niego niegodne i grzeszne
137  2,16|          słowach Czecha tkwi prawda, bo choć Jagienkę zabrał dlatego,
138  2,16|                 zamki krzyżackie. Gdyby choć ze dwa zdobyć, znaleźlibyśmy
139  2,17|               także słowa Zbyszka, więc choć chciało mu się poznać wszystkie
140  2,18|                tylko, aby nie zrzedniał choć do południa.~To rzekłszy,
141  2,18|                nie z ludźmi.~Hlawa zaś, choć sam pierwszy raz podobne
142  2,19|               obrony, mniemali, że może choć garść ich zdoła się wycofać
143  2,21|             czegom nie widział!~- Jeśli choć słowo zełżesz, wbiję ci
144  2,22|              wiązać Sanderusa, ten zaś, choć wiedział, iż to rzecz była
145  2,23|            hańby i bez przygany może go choć i ze skóry obłupić - rozumiesz
146  2,23|                 i tak nie brak, niechże choć hańby nie będzie. Lepiej
147  2,23|             czego chce ten waligóra, bo choć niektóre słowa wiem, nijak
148  2,24|                będzie miał do pokazania choć jednego znaczniejszego jeńca.
149  2,27|                 Na imię Boskie, rzeknij choć słowo!~Poruszyła jeszcze
150  2,27|                 miłosierny!... Poczekaj choć do Spycho-wa! poczekaj!
151  2,30|                 błogosławił, a Zbyszko, choć to już wiedział od Tolimy,
152  2,30|            rzekł do Zbyszka Powała - bo choć to uczta u starosty, ale
153  2,31|              przed sobą w milczeniu, bo choć ona przyszła do niego jak
154  2,31|              pewnie starał wygodzić jej choć w mniejszych, przeto mam
155  2,33|        dwuręcznymi mieczami, i mężnych, choć niepomiarkowanych w jedle
156  2,34|              Piotrowin wyglądacie.~- Bo choć słonko na ziemi przygrzewa,
157  2,36|               wywiózł, i czy z Bogdańca choć jedno drewno zostało, Bóg
158  2,36|                jakby witała ojca, a on, choć nie byle co mogło go poruszyć,
159  2,42|             dwie były nadzwyczaj cenne, choć okrutnie razami miecza i
160  2,46|                żona po pysku pierze, bo choć jest chłop mocarny, ale
161  2,46|                w kasztelu, na co Maćko, choć oszczędny, nie patrzał niechętnym
162  2,46|                zmężniał, rozrósł się, a choć przy potężnej i wyniosłej
163  2,48|           jeszcze o ziemi dobrzyńskiej, choć była już przed laty wykupiona,
164  2,50|           dopiero początek wojny. Gdyby choć na tym poprzestać! Ale oto
165  2,51|                chwycił za cugle konia i choć król uderzył go włócznią
166  2,51|             polski rycerz w relikwiarz, choć niezmiernie siłą mistrza
167  2,52|                chwycił za cugle konia i choć król uderzył go włócznią
168  2,52|             polski rycerz w relikwiarz, choć niezmiernie siłą mistrza