Tom, Rozdzial
1 1,2 | morzem mieszkają, a miał z sobą syna trzy roki od Zbyszka
2 1,2 | przystaną, bo się jakoś między sobą naradzają.~A oni rzeczywiście
3 1,4 | zostanie, a oni swoje ze sobą w potrzebie wożą.~- Wszystko
4 1,4 | nieznajomego; ów zaś, widząc przed sobą wspaniale uzbrojonego rycerza,
5 1,4 | zimnej pychy walczył ze sobą, by nie zgrzytać zębami
6 1,4 | Ale niech jeno poczuje za sobą moc - nikt ci się więcej
7 1,5 | dwadzieścia siedem królestw pod sobą. Toż by była chwała dla
8 1,5 | wątpił, że ma naprawdę przed sobą świętą, której obrazy będą
9 1,5 | zbójnictwem lub wojną między sobą, na jedno jej napomnienie
10 1,5 | chciał zabić - ujrzał przed sobą całe zastępy pancerzy, hełmów,
11 1,5 | ujrzał nagle taki czub przed sobą, mógłby także pomyśleć,
12 1,5 | Hej, mocny Boże! Konia pod sobą mieć i jeździć po polach,
13 1,6 | połączy". Tak to między sobą mówili kupcy - i radość
14 1,6 | pomstę za śmierć żony pod sobą trzyma i rad słucha, jako
15 1,6 | trzy miesiące życia przed sobą, że pojedzie w dalekie kraje,
16 1,6 | niedziel czuć konia pod sobą, jeździć po szerokim świecie,
17 1,6 | prostocie, mówiąc między sobą, że chyba dlatego nikt inny
18 1,7 | możni Fryzyjczycy mieli z sobą na wozach. Maćko przedał
19 1,8 | Nieraz też spotykali się z sobą i bili się do upadłego,
20 1,8 | Jurandowi, ujrzał przed sobą męża postawy ogromnej, z
21 1,9 | leki i driakwie, jakie z sobą miała, ale sama musiała
22 1,9 | ściągają... I po niemiecku z sobą szwargotali. Bóg łaskaw,
23 1,10| od Bogdańca posłyszeli za sobą pewnej nocy parskanie i
24 1,10| pięciu ułowiłem, których z sobą do Zgorzelic prowadzę. Obaczycie
25 1,10| niebawem poczęły się między sobą gryźć.~- Zaraz będą i myśliwi -
26 1,10| tatula naprosiła, żeby mnie z sobą wziął.~- Była wojna z Tatary,
27 1,11| na bratanku, by wziął z sobą dla okazałości dwóch pachołków
28 1,12| tej chwili zobaczył przed sobą wielki i ciemny kształt
29 1,13| zmiarkował, że z początku mało ze sobą gadali, a teraz, jak razem
30 1,14| Zbyszko i Jagienka radzi z sobą przestają, a nawet że tęsknią
31 1,14| Poczęli się lubić i chętnie z sobą "uradzać", to jest rozmawiać
32 1,14| łozinę i spostrzegł przed sobą jakoby tuman mgły: było
33 1,14| spokojnie, nie widząc przed sobą nic z powodu mgły, słysząc
34 1,14| górę i holując gałąź przed sobą. Zbyszko, leżąc na pniu
35 1,15| innych większy!~Tak to oni ze sobą rozmawiali, gdy tymczasem
36 1,16| Nieraz już oni bili się z sobą, lecz zawsze jednali się
37 1,16| dziwo niemieckie miał przed sobą.~Lecz bystrzejszy Wilk,
38 1,19| przez Jagienkę -prowadząc ze sobą wjucznego konia.~- Pochwalony! -
39 1,19| panie. Nie każecie mi ze sobą jechać, to pojadę za wami
40 1,19| uspokoiło, Zbyszko usłyszał za sobą następującą rozmowę:~- Nie
41 1,19| śnie nawet widywał ją przed sobą, przetowłosą, z lutnią w
42 1,19| rycerz pozwolił mu jechać ze sobą do Ciechanowa, z czego Sanderus
43 1,19| dalej jak na pół stajania za sobą ujrzał okazały poczet, na
44 1,19| obcy rycerze poczęli między sobą szwargotać. Lecz po chwili
45 1,19| oznaczało, że bić się ze sobą gdziekolwiek i kiedykolwiek
46 1,20| ku Przasnyszowi, mając ze sobą swe zbrojne poczty i ludzi
47 1,20| na koń książę, mając za sobą pachołka z kuszą i z oszczepem
48 1,20| dworzanie i poczęli między sobą mówić:~- Poboćkał ci ją
49 1,21| sami w ukryciu, mieli przed sobą pustą przestrzeń, ułatwiającą
50 1,21| chybiły. Aż oto ujrzał przed sobą całe stada lekkonogich sarn,
51 1,21| ukoronowanych, pomieszane z sobą, wichrzące po polanie, oślepione
52 1,21| konie, lecz mając tuż przed sobą te pierwsze ofiary, zwrócił
53 1,21| i widząc pochylone nad sobą zatroskane twarze dwóch
54 1,21| pozostały otwarte, mówili między sobą, że nie wyżyje, lecz doświadczeńsi
55 1,23| jeszcze zdawał się walczyć z sobą, a następnie podniósł się
56 1,26| oni przekomarzali się ze sobą, dosyć się lubiąc wzajemnie.
57 1,26| zabronił Sanderusowi jechać ze sobą, albowiem cudaczny ów człowiek
58 1,30| bagien Spychów, ujrzeli przed sobą dwóch konnych i niskie sanie,
59 1,30| Tymczasem sanki porównały się ze sobą, a jednocześnie na przodzie
60 1,30| żadnego wyjścia. Czuł nad sobą niemiłosierną przemoc, która
61 1,31| później wyjechali, zabrawszy z sobą de Bergowa, dwóch giermków
62 1,32| stoczył. Lecz on zmagał się z sobą poty, póki się nie zmógł
63 1,32| go dawniej ujrzał przed sobą, ujrzał śmierć, a teraz
64 1,32| Poczęli też przekomarzać się z sobą i zapytywać się wzajem,
65 1,32| zupełna noc, usłyszał za sobą chrzęst kroków na śniegu.~
66 1,32| komtur każe ci stanąć przed sobą.~Jurand zbudził się jakby
67 2,1 | Rotgier i Gotfryd zamienili z sobą szybkie spojrzenia, pełne
68 2,2 | stało, tak jakeśmy między sobą ułożyli.~- Mogęż się na
69 2,5 | prostactwo gwarzyło między sobą: "Daj Bóg, aby się nasz
70 2,5 | także zadawać. Widział nad sobą błyski topom i myślał, że
71 2,5 | tarczą poznali, iż mają przed sobą męża doświadczonego i groźnego,
72 2,6 | pachołka Czecha weźmiesz z sobą do Niemców?~- Pewnie, że
73 2,6 | przyczyny, że nie bardzo się z sobą rozumieli, rozmawiał z Hlawą,
74 2,7 | gdyż wyżej, ale tuż nad sobą, usłyszał coś jakby sapanie
75 2,7 | jego odwaga i panowanie nad sobą wyczerpały się już do dna
76 2,8 | oświęcimskiego, i jego z sobą prosi. A Zychowi w to graj,
77 2,8 | jakby rozważając, co z sobą brać, a co zostawić, po
78 2,9 | tam książęta sami się z sobą wadzą i na się wzajem następują.
79 2,9 | głosem:~- Weźcie mnie z sobą.~Na to Maćko, choć nietrudno
80 2,9 | rozstaju pożegnali się z sobą i gdy znalazł się sam w
81 2,9 | jakże? To dlatego wzięłam z sobą Anulkę, że we dwie raźniej,
82 2,10| robić? - spytał jej - i co z sobą uczynisz?~- Pojedziecie
83 2,10| obie dziewczyny dalej z sobą brać, że zaś i w duszy miał
84 2,10| czasach podróżni wozili z sobą żywność, za czym nie obawiali
85 2,10| postacią, którą pędził przed sobą na powrozie. Wypadli zaraz
86 2,11| na nią Maćko, wziąwszy ze sobą dwóch pacholików, gdyż jako
87 2,11| cieszyło ją, iż ma przed sobą człowieka, który mógł jej
88 2,11| dzierży...~- I maca nim przed sobą, jakby była noc - dodał
89 2,11| niezmiernie powoli, szukał przed sobą kosturem drogi.~Był to starzec
90 2,11| Dziad też, usłyszawszy przed sobą tupot koński i gwar, wyciągnął
91 2,11| niepokojem, mieli bowiem przed sobą jawny dowód tego braku miłosierdzia
92 2,11| błądząc i szukając przed sobą kijem drogi, o głodzie,
93 2,11| wyrozumieć. Ale kata zabrał z sobą stary komtur, a kapelan
94 2,11| na moją głowę... Wezmę z sobą Hlawę, dwóch pachołków z
95 2,12| dziedzińcu, poczęli między sobą szeptać:~- No i cóż?~- Nie
96 2,12| Jak częściej będziem ze sobą gwarzyć, to się wszystkiego
97 2,13| pacholikowi, poprowadziła Czecha z sobą na górę.~- Czemu to nas
98 2,17| Skończywszy, kazał im iść za sobą i wrócił do swej numy, w
99 2,19| idą w szyku, prowadząc za sobą puste wozy, a na nich zapas
100 2,19| stanąwszy na skręcie, poczęli z sobą rozmawiać. Naczelnik, tęgi,
101 2,19| stał na czele, mając za sobą bezpośrednio Maćka i Czecha.
102 2,19| brzuch kolanami, trzymał pod sobą, jak wilk trzyma psa, który
103 2,20| Szczególnie Maćko, mając pod sobą ścigłą a lekką klacz po
104 2,21| się innym rozkazać. Wozi z sobą niemowę, dawnego kata szczytnieńskiego,
105 2,22| i poczęli się naradzać z sobą i Czechem cichymi głosami,
106 2,22| i Arnold sczepili się z sobą jak dwa jastrzębie, opletli
107 2,23| Poczęli się wówczas pasować z sobą prawie po nieprzyjacielsku,
108 2,24| bezgranicznej pychy, gdy czuli za sobą większą siłę.~- Jesteście
109 2,24| to mało mamy czasu przed sobą? Gdy z pasowanym rycerzem
110 2,24| człowiekiem twardym i moc nad sobą mającym.~"Dziękować Bogu -
111 2,25| opiekuństwa tak wypadło, że ją z sobą musiał brać, a potem niech
112 2,25| że Zygfryda przywiózł z sobą, albowiem młody rycerz chciał
113 2,25| nie wiedzieli, co mają z sobą robić.~Na koniec stary Tolima,
114 2,26| żądzą, ciężko łamać się z sobą, aż dopiero gdy pomyślał,
115 2,26| Zgorzelice, tego nie mogła przed sobą zaprzeć! Nie! Wiedział o
116 2,28| Tolimę i macający przed sobą koszturem. Łatwo go było
117 2,31| odwrócił się i ujrzał przed sobą Jagienkę. Zajęty poprzednio
118 2,31| rosą. Po czym stali przed sobą w milczeniu, bo choć ona
119 2,31| tamci znów pogadali chwilę z sobą, po czym Pomorzanin, uśmiechając
120 2,31| zastęp wziął król Jagiełło z sobą, bo niektórzy w domu zostali,
121 2,32| porannych godzinach między sobą popisywali się nieco wzajem
122 2,33| zabrał gości i powiódł ich z sobą. Weszli naprzód na niewielki
123 2,33| miłoście widzicie przed sobą po lewej ręce - mówił -
124 2,33| Zyndramowi, iż widzi przed sobą całe miasto. Były tam nieprzebrane
125 2,33| wszystkie nici dzierży pod sobą. Stąd, z tego Wysokiego
126 2,38| Maćko błagali go, by wziął z sobą chociaż Hla-wę, jako giermka
127 2,41| ludzka.~Tak to oni nieraz z sobą gwarzyli, dodając sobie
128 2,42| wieczoru sprzeczali się tak z sobą w Zgorzelicach, wpadł jak
129 2,43| do niej nawet sama przed sobą, a przed Zbyszkiem taiła
130 2,43| Zbyszko.~I odtąd bywało im z sobą dobrze, tylko jakoś niezręcznie
131 2,47| wyjechał Maćko, wziąwszy ze sobą kilka wozów i zbroję dobrą, "
132 2,48| kretesem. Mówili tedy między sobą włodykowie:~"Skoro trzeba,
133 2,48| zapalczywy.~Tak to oni ze sobą rozmawiali, a tymczasem
134 2,48| kopie, a luda prowadził z sobą dwudziestu.~Wkrótce potem
135 2,49| albo nawet i kara, zabrał z sobą kilkunastu przedniej -szych
136 2,49| spod nóg, gryzły się między sobą, kwicząc przeraźliwie i
137 2,50| nadworne, jeden mając nad sobą podwójny krzyż litewski,
138 2,51| lotu. Król, gdy uczuł pod sobą konia, a w ręku kopię, zmienił
139 2,51| zaprzysiągł, że każe nosić przed sobą dwa nagie miecze, dopóki
140 2,51| zdruzgotać wszystko przed sobą.~Ziemia jęczała i gięła
141 2,51| Kunc, gdy ujrzał przed sobą wielkoluda z krwawym toporem
142 2,51| poczwarę leśną mają przed sobą.~Jednakże setki, a potem
143 2,51| gdy nagle ujrzały przed sobą srogą rzeź i Polaków prawie
144 2,51| Arabami, nie walczyły z sobą wojska tak potężne. Ale
145 2,51| przyłbice, żegnali się z sobą, dając sobie ostatni przed
146 2,51| póty dwa miecze każe przed sobą nosić, póki obu w krwi polskiej
147 2,51| Krzyknął komtur, widząc nad sobą wzniesiony brzeszczot:~Erbarme
148 2,51| jeńcami, kazał go stawić przed sobą i zdjąwszy hełm z głowy,
149 2,51| I po chwili starli się z sobą wobec niemieckich i polskich
150 2,52| lotu. Król, gdy uczuł pod sobą konia, a w ręku kopię, zmienił
151 2,52| zaprzysiągł, że każe nosić przed sobą dwa nagie miecze, dopóki
152 2,52| zdruzgotać wszystko przed sobą.~Ziemia jęczała i gięła
153 2,52| Kunc, gdy ujrzał przed sobą wielkoluda z krwawym toporem
154 2,52| poczwarę leśną mają przed sobą.~Jednakże setki, a potem
155 2,52| gdy nagle ujrzały przed sobą srogą rzeź i Polaków prawie
156 2,52| Arabami, nie walczyły z sobą wojska tak potężne. Ale
157 2,52| przyłbice, żegnali się z sobą, dając sobie ostatni przed
158 2,52| póty dwa miecze każe przed sobą nosić, póki obu w krwi polskiej
159 2,52| Krzyknął komtur, widząc nad sobą wzniesiony brzeszczot:~Erbarme
160 2,52| jeńcami, kazał go stawić przed sobą i zdjąwszy hełm z głowy,
161 2,52| I po chwili starli się z sobą wobec niemieckich i polskich
|