Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |        Prawią też, i to pewna, że król kazał całą łożnicę królowej
  2  1,1 |         Jaśko z Oleśnicy, którego król Władysław po Mikołaju z
  3  1,1 |         ich rozpusta. Widząc tedy król większą u Witolda niż u
  4  1,1 |   królowej? A przedtem albo potem król będzie niejednego pasował.
  5  1,1 |      Maćko rzekł:~- Słyszałem, że król hojnie nagradza rycerzy,
  6  1,1 |           albo hołd oddać. Ma być król węgierski, będzie, jako
  7  1,1 |         miał kąt spokojny.~- Mile król widział tych, którzy z Litwy
  8  1,2 |       nich siedział i dopiero gdy król Władysław wojną im zagroził,
  9  1,2 |          wojska nie wojują i choć król z mistrzem pod pergaminem
 10  1,3 |      najbardziej o to gniewni, że król nasz z królową Litwę ochrzciwszy,
 11  1,3 |         wojować?~- Przysłał im je król francuski - odrzekł opat.
 12  1,4 |            odparł nieznajomy - że król mi nad przezpieczeństwem
 13  1,4 |           niego w odwiedziny nasz król Kazimierz z wielu dworzany,
 14  1,4 |           się tym zafrasował nasz król, żeby ze wstydem nie odjechać,
 15  1,4 |           rzekła Anna Danuta - bo król ją i za świątobliwość, i
 16  1,4 |          a ja stryjeczna.~- Kocha król i was, miłościwa pani.~-
 17  1,4 |     Nikogo z rodzonych nie miłuje król tak jak Aleksandrę. Nie
 18  1,4 |          dworu przystał. Może też król nie tak srodze dworzanina
 19  1,5 |     poprzednich bytności Zygmunta król Władysław prosił ich po
 20  1,5 |          Jakoż nie czekano długo: król wszedł pierwszy drzwiami
 21  1,5 | miejscowych dygnitarzy i rycerzy. Król siedział u wyższego końca
 22  1,5 |     główną uwagę Jego zwrócił sam król, który rzucając spojrzenia
 23  1,5 |         biskupstwa kujawskiego, a król miłościwy mnie po nim naznaczy,
 24  1,5 |             odpowiedział Krzyżak.~Król szczególniej drażliwy był,
 25  1,5 |             Nie chrześcijański ja król? co?~- Królestwo powiada
 26  1,5 |             Ale uciszyły się, gdy król, na którego obliczu wrzał
 27  1,5 |          go nie ubił? - zagrzmiał król.~- Bo głowa jego do sądu
 28  1,5 |       zwróciły się ku niej, a sam król spytał:~- Co to jest?~-
 29  1,5 |     zasłużył - dodał Powała.~Lecz król bronił się dalej, lubo sam
 30  1,5 |          noc i udał się do króla. Król przyjął go dobrotliwie,
 31  1,5 |        Królestwo pohańbił - rzekł król - mam-li go za to miodem
 32  1,5 |            objął nogi królewskie, król zaś począł mrugać oczyma,
 33  1,5 |         spytał, wyciągając szyję, król - co powiedział?~- Powiedział
 34  1,5 |          na piechotę przepraszać.~Król założył włosy za uszy i
 35  1,5 |           się jemu - odpowiedział król, ukazując na Jaśka z Tęczyna.~
 36  1,5 |       może tu okazać nie on, jeno król nasz - odpowiedział Zawisza.~-
 37  1,5 |           i rzekł:~- Ale jeśli mi król daruje, to Lichtenstein
 38  1,6 |        Albo źle było, mówiono, że król Louis nie miał synów i że
 39  1,6 |       wzmoże się cesarz rzymski i król węgierski a Królestwo, do
 40  1,6 |         nie koiło jego żalu. "Nie król ja bez niej - odpowiadał
 41  1,6 |        góry podszewką przewrócić. Król - prawi - może łaskę okazać,
 42  1,6 |         ale nikt inny".~- A gdzie król?~- Pojechał po pogrzebie
 43  1,6 |       może przez ten czas zjedzie król z Rusi; to mu się będzie
 44  1,6 |         ogromny szmat czasu. Może król wrócić z Rusi i darować
 45  1,6 |          służby. Przegra-li inszy król wojnę, to już po nim, a
 46  1,6 |      sobie z ust do ust, że gdyby król był obecny, byłby niewątpliwie
 47  1,7 |         przezwiskiem Tur, któremu król Władysław Łokietek po pogromie
 48  1,7 |           niezmierne, a w dodatku król Władysław puścił mu był
 49  1,13|        skargę jechał. Co by mi ta król powiedział? Powiedziałby
 50  1,19|     znalezione było koło piramid. Król aragoński dawał mi za nie
 51  1,19|           rogi Krzyżacy i że byle król nastawał, to i z ziemi dobrzyńskiej,
 52  1,22|        cesarz rzymski.~- A za mną król polski, któremu więcej ziem
 53  1,22|       mistrza... Za księciem stoi król polski, a z nim mistrz nie
 54  2,7 |      więcej, niżeśmy uradzili: bo król Jan Luksemburski, chociaż
 55  2,11|       wybije... Bo jeno patrzcie: król Kazimierz i Sieradz, i Łęczycę
 56  2,11|           leżą i nie gniją. Kazał król nam piechocie po bitwie
 57  2,11|           podoła, chybaby mu nasz król pomógł. Gadają ludzie i
 58  2,15|          niego spodziewać. Nic im król nie rzekł, chociaż mu dary
 59  2,15|         pruskie krainy, gdyby zaś król w pomoc Witoldowi przybieżał,
 60  2,17|            że przyjdzie, a może i król z nim razem z całą potęgą
 61  2,29|           że ma zjechać do Płocka król polski i spotkać się z mistrzem
 62  2,29|    albowiem chcą wymiarkować, czy król będzie pomagał Witoldowi,
 63  2,30|    Krzyżacy, co ostro wymawiał im król Jagiełło. Mimo skarg, które
 64  2,30|          drogę na Płock doradzić; król w Raciążu ma układy z wielkim
 65  2,30|       Witoldowym stolcu posadzić. Król bardzo księżnę nawidzi i
 66  2,30|        królu do oczu wymówić.~- A król co? za kim jest? Zali mu
 67  2,30|          nad nimi nie potrząsa?~- Król Krzyżaków nie kocha i mówią,
 68  2,30|       kniazia Witolda, to woli go król od rodzonego Skirgiełła,
 69  2,30|         majestacie, powiadają, że król się przeciw Witoldowi nie
 70  2,30|           cię głowa nie boli. Gdy król albo tutejsza księżna słowo
 71  2,31|    jeszcze rozgłośniej i nadszedł król, a z nim razem arcybiskup
 72  2,31|        Jamont, przyboczny pański. Król mało się zmienił od czasu,
 73  2,31|      mówić o sprawach Zakonu, ale król, gdy po kilku słowach zmiarkował,
 74  2,31|         oblicza, bo wiedziano, że król przy rozmowie o łowach bywa
 75  2,31|           na dziedzińcu, albowiem król zasiadł do wieczerzy. Do
 76  2,31|     jedzie.~- To pójdziem z rana. Król miłuje łowy, atoli i wywczasem
 77  2,31|         aby się o niego upomniał. Król, który okrutnie jest na
 78  2,31|       przy bramie, ani ci na nich król spojrzał, chociaż się do
 79  2,31|        twego stryjca nie zaniecha król samego mistrza przycisnąć.~
 80  2,31|          kończyła Jagienka - a że król, nie chcąc siostrze w wielkich
 81  2,31|        rzekł mu:~- Po Bożym Ciele król zaraz do Raciąża wyjeżdża
 82  2,31|        Niewielki ich zastęp wziął król Jagiełło z sobą, bo niektórzy
 83  2,32|      wiślanej w Raciążu, na który król udał się koło Bożego Ciała,
 84  2,32|     później i na których odzyskał król zastawioną zdradliwie przez
 85  2,32|           nie pokarał nasz wielki król!" Na co mistrz mówił, że
 86  2,32|         co mistrz mówił, że jeśli król jest prawdziwym panem Litwy,
 87  2,32|       błędną drogą idącą w kółko. Król, nie chcąc się do niczego
 88  2,32|     sprawach pomniejszych. Natarł król ostro na Zakon o utrzymywanie
 89  2,32|          Szczęściem, wiedział już król przez Powałę, czego rycerze
 90  2,32|      godności poczuwa".~Tymczasem król z mistrzem ułożyli się istotnie
 91  2,32|           spostrzegł przy tym, że król poczyna marszczyć się i
 92  2,32|           jako poseł królewski. A król nie odmówił prośbie kniazika,
 93  2,32|          Żmujdź idzie.~- Jeśli go król wspomoże, to będzie wielka
 94  2,32|          nasi rycerze. Ale choćby król z żalu nad krwią krześcijańską
 95  2,34|     chcieli mieć w ręku dowód, że król Polaków poganom w pomoc
 96  2,42|        nie dopuści.~- Ba! a jeśli król pierwszy wojnę wypowie? -
 97  2,42|          wymiarkować. Żeby to był król z naszego dawnego rodu królów
 98  2,45|        krakowscy i miłujący pokój król hamować te siły do czasu
 99  2,46|        kasztelanie nasz miłościwy król poczynił". I była to rzecz
100  2,48|   Dochodziły wieści z Krakowa, że król i panowie rada wiedzą przez
101  2,48|           się dzieje?~- A jak się król w ostatniej godzinie zgodzi?
102  2,48|           dotychczas dzierżą. Ba! król nie chce rozlewu krwi chrześcijańskiej,
103  2,48|         dzieje i zamierza, przeto król wybrał także Witolda na
104  2,49|          w czasie którego Wacław, król czeski, miał sądzić spory
105  2,49|     miesięcy, gdy zaś przekupiony król czeski wydał wyrok na korzyść
106  2,49|          w żelazo Niemców. Chciał król przeprawić się przez Drwęcę
107  2,49|           śpiewali pieśni bojowe.~Król czuwał również, albowiem
108  2,49|       zaniechali szturmu, chociaż król wysłał dla powstrzymania
109  2,49|           wysłuchawszy tych słów, król, książę Witold i panowie,
110  2,49|           wysoce sobie sam wielki król cenił.~A w przyległej obszernej
111  2,49|           ziemi.~- Żaden też inny król takich nie postawi - odpowiedział
112  2,49|        gdy onego czasu w Krakowie król rozgniewał się na mnie o
113  2,49|          cesarz rzymski, ni żaden król nie ma takiej potęgi i że
114  2,49|          potwierdzili inni.~- Ha! król obalił mnicha - zakrzyknął
115  2,50|         rozpiąć namiotu, w którym król zwykł był od początku wyprawy
116  2,50|          wojsku mówiono sobie, że król płacze ustawicznie nad tą
117  2,50|    litewski, lecz teraz, gdy jako król polski i chrześcijanin ujrzał
118  2,51|           wkrótce wyjść z drugą i król wyszedł przed namiot, aby
119  2,51|          się na te słowa rycerze, król zmienił się na twarzy, zamilkł
120  2,51|       Jezus Chrystus! - powtórzył król. A wtem Witold, któremu
121  2,51|    Odwołać drugą mszę i konia mi!~Król zaś położył mu rękę na ramieniu
122  2,51|           olbrzymi obłok kurzawy. Król objął wzrokiem cały ten
123  2,51|    odrzekł ksiądz podkanclerzy.~A król westchnął:~- Więc dzień
124  2,51|          się chce zerwać do lotu. Król, gdy uczuł pod sobą konia,
125  2,51|         Polakom, jeno, jako wiem, król do ostatka spodziewa się
126  2,51|           aby im go przyczynić.~*~Król zjechał właśnie z nadbrzeża
127  2,51|         Bóg! - odrzekli duchowni.~Król posłał po Witolda, ale ów
128  2,51|     wzbiły się aż ku niebiosom.~*~Król, który z wyniosłego miejsca
129  2,51|     chwycił za cugle konia i choć król uderzył go włócznią po ręku,
130  2,51|    Mikołaj Kiełbasa przywodził.~- Król w obierzy. Na pomoc! - zawołał
131  2,51|        zasłonić. Tym razem jednak król nie dał się powstrzymać
132  2,51|          skoczył wprost na króla.~Król zaś spiął ostrogami konia
133  2,51|         ziemię. "W tej chwili sam król uderzył go ostrzem w odkryte
134  2,51|        deszcz i potłumił kurzawę. Król, Witold i Zyndram z Maszkowic
135  2,51|       tego, ale całych stuleci.~A król, chociaż zdawał sobie sprawę
136  2,52|           wkrótce wyjść z drugą i król wyszedł przed namiot, aby
137  2,52|          się na te słowa rycerze, król zmienił się na twarzy, zamilkł
138  2,52|       Jezus Chrystus! - powtórzył król. A wtem Witold, któremu
139  2,52|    Odwołać drugą mszę i konia mi!~Król zaś położył mu rękę na ramieniu
140  2,52|           olbrzymi obłok kurzawy. Król objął wzrokiem cały ten
141  2,52|    odrzekł ksiądz podkanclerzy.~A król westchnął:~- Więc dzień
142  2,52|          się chce zerwać do lotu. Król, gdy uczuł pod sobą konia,
143  2,52|         Polakom, jeno, jako wiem, król do ostatka spodziewa się
144  2,52|           aby im go przyczynić.~*~Król zjechał właśnie z nadbrzeża
145  2,52|         Bóg! - odrzekli duchowni.~Król posłał po Witolda, ale ów
146  2,52|     wzbiły się aż ku niebiosom.~*~Król, który z wyniosłego miejsca
147  2,52|     chwycił za cugle konia i choć król uderzył go włócznią po ręku,
148  2,52|    Mikołaj Kiełbasa przywodził.~- Król w obierzy. Na pomoc! - zawołał
149  2,52|        zasłonić. Tym razem jednak król nie dał się powstrzymać
150  2,52|          skoczył wprost na króla.~Król zaś spiął ostrogami konia
151  2,52|         ziemię. "W tej chwili sam król uderzył go ostrzem w odkryte
152  2,52|        deszcz i potłumił kurzawę. Król, Witold i Zyndram z Maszkowic
153  2,52|       tego, ale całych stuleci.~A król, chociaż zdawał sobie sprawę