Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |             tę mecherę widziałem, od której sprośny smród z daleka w
  2  1,1 |             sobie inną panią obiorę, której do śmierci będę służył,
  3  1,1 |      przeląkł i z płaczem uciekł, od której to ucieczki jest spokój -
  4  1,2 |              królowej przysłał. Przy której kolebce i myśmy z bratańcem
  5  1,2 |             i mnie mieć swoją panią, której urodę i cnoty będę wyznawał,
  6  1,3 |         głównej bramy klasztornej, w której czekał na księżnę opat na
  7  1,3 |            na mszę przybyli, podczas której ich opiece się oddamy.~To
  8  1,3 |             wielka wojna nastąpić, w której po jednej stronie będzie
  9  1,3 |              sercem tę oto puszkę, w której palec od nogi świętego Ptolomeusza,
 10  1,4 |         jechali w pobliżu kolaski, w której na tylnym siedzeniu siedziała
 11  1,4 |  osłaniającej od kurzu opończy, spod której wyglądała zielona szata.
 12  1,4 |              uciąć -jedną mam cześć, której mi pohańbić nie wolno.~Na
 13  1,4 |          bezpieczeństwo w okolicy, w której z powodu wielkiej liczby
 14  1,4 |        postępek odpowiadać. Księżna, której się Zbyszko podobał, przyjęła
 15  1,4 |        ratusz z olbrzymią piwnicą, w której sprzedawano piwo świdnickie,
 16  1,5 |           kasztelana krakowskiego, w której łączyła się surowość z powagą
 17  1,5 |          naprawdę przed sobą świętą, której obrazy będą zdobiły z czasem
 18  1,5 |              i czekał na opróżnienie której ze stolic, spodziewając
 19  1,5 |             całą winę tego wyrostka, której żaden źrzały mąż między
 20  1,5 |           córka Juranda ze Spychowa, której ów nieszczęsny rycerzyk
 21  1,6 |              szersza część trumny, w której spoczywała głowa zmarłej,
 22  1,6 |              taka sprawiedliwość, od której nawet krewna królewska nie
 23  1,6 |              księżnie Annie Danucie, której Zbyszko zawdzięczał życie,
 24  1,7 |      straszliwą klęskę pod Worklą, w której legło mnóstwo bojarów litewskich,
 25  1,8 |              na śmiertelną walkę, po której zwycięzca zabierał poczet
 26  1,9 |      dojechać do jakowejś parafii, w której Maćko mógłby przyjąć Ostatnie
 27  1,10|           większej części puszczą, w której pod zachód słońca odzywały
 28  1,10|      wyjechali na szeroką polanę, na której było już wcale widno. Na
 29  1,11|             poprzenosić do komory, w której sypiał.~W przednich izbach
 30  1,15|          wesołości dla twojej urody, której i niejedna dziewka mogłaby
 31  1,15|            czasie do dużej konwi, od której z daleka bił zapach słodu
 32  1,16|       potykać. A co do Jurandówny, o której słyszałaś, to ci jeno tyle
 33  1,16|             się wprost do gospody, w której spodziewał się znaleźć młodego
 34  1,17|            jeszcze ważniejszej, przy której nie chciał mieć za świadka
 35  1,17|     milczeniu, otworzył skrzynię, na której siedział, wydobył z niej
 36  1,17|             się nagle ze skrzyni, na której był poprzednio przysiadł
 37  1,18|            wprowadziła go do izby, w której zasiadłszy, milczeli oboje
 38  1,18|         lepiej sczezł od tej rany, z której mnie wygoiłaś, byle on ciebie
 39  1,18|            chwila żalu i tęsknoty, w której człowiek nie potrafi niczego
 40  1,19|              i szczebel z drabiny, o której się śniło Jakubowi -i łzy
 41  1,19|             nim zaś zawiesić tarczę, której Turczynkowie pilnowali na
 42  1,19|      zakonnik, nie może mieć damy, w której się kocha, bo mu nie wolno.~-
 43  1,19|             panna Danuta Jurandówna, której imię na desce stoi, też
 44  1,19|             Mam ci ja taką deskę, na której stoi pozwanie dla każdego,
 45  1,20|           śniegu, wyciągnął dłoń, na której pani wsparła, siadając na
 46  1,20|           zapałał do niej żądzą, dla której wiek Danusi nie był żadnym
 47  1,20|         szuwarem pokrytą polankę, na której książę zsiadł z konia, a
 48  1,21|         podobny, z rycerską kopią, z której podrwiwali z cicha pod wąsem
 49  1,21|          białą, pustą przestrzeń, na której wiatr poruszał oszronionym
 50  1,21|           próżno wyjścia. Księżna, w której na ten widok zagrała Kiejstutowa,
 51  1,22| Błogosławiona niech będzie chwila, w której wspomnieliście, pobożny
 52  1,23|            aż do ostatniego tchu, do której stanie, gdzie mu wskażecie,
 53  1,24|        dwojaki i skoczyła do izby, w której leżał Zbyszko. Księżna,
 54  1,25|              o Zbyszka, i o Danusię, której przy sposobności podarowała
 55  1,25|             i wrócił się.~A Danusia, której chciało się spać, otworzyła
 56  1,25|            stanie ciężka krzywda, po której nie znajdzie pociechy ni
 57  1,25|     przybrany w uroczystą zbroję, po której zagięciach pełgały czerwone
 58  1,26|            wzdychał do tej chwili, w której będzie mógł dworzec opuścić,
 59  1,26|         Długolasu. Gładka dziewka, w której się ów Lotaryńczyk rozkochał.~-
 60  1,30|        księżycowi swą młodą twarz, w której malowało się zdziwienie,
 61  1,30|              odkrytą płaszczyznę, na której leżał wśród bagien Spychów,
 62  1,30|             nastała groźna chwila, w której już, już zdawało się, że
 63  2,1 |         doszli do sali na piętrze, w której Jurand miał stanąć przed
 64  2,1 |         którą na współkę uknuli i do której wykonania dopomogli. Siedzieli
 65  2,1 |            znów chwila milczenia, po której Danveld zwrócił się do jeńca:~-
 66  2,1 |        obietnicy oddaję tę dziewkę o której pobici przez nas zbójcy
 67  2,1 |             ku bocznej ścianie, przy której stały zbroje, i porwawszy
 68  2,1 |            chwila okropnej trwogi, w której zdawało się, że ten straszliwy
 69  2,4 |              niepokoiło się o to, po której stronie prawda - i sam książę
 70  2,4 |             Zbyszka na rozmowę, przy której obecną była tylko księżna
 71  2,5 |         krużgankach jak w pasiece, w której pszczoły przygrzane słońcem
 72  2,6 |             skończyła się narada, po której Zbyszko pożegnał księcia,
 73  2,6 |            mi ją - rzekł - tej nocy, której do Szczytna ruszył. No -
 74  2,7 |                i ów zakład podjął. Z której przyczyny nie dziwujcie
 75  2,7 |             pochylił pochodnię, przy której blasku stary Krzyżak dojrzał
 76  2,10|             Królestwa. Ale Jagienka, której życie płynęło dotychczas
 77  2,10|      zamieszkać w pustej karczmie, z której gospodarz wyniósł się, widocznie
 78  2,11|     zakończyła najazd krzyżacki, a w której on brał udział z cepem żelaznym
 79  2,11|      drewnianą, oliwną tabliczką, na której wypisana była po łacinie
 80  2,11|       poparciu księżny Aleksandry, w której komtur miał nieograniczone
 81  2,11|             stajania jakowąś postać, której wymiary zdawały się znacznie
 82  2,11|             prawej dłoni, na miejscu której nosił węzeł uczyniony z
 83  2,12|            macać łoże i ścianę, przy której łoże stało. Lecz ksiądz
 84  2,14|             przywiozą do Spychowa, z której to właśnie przyczyny sam
 85  2,16|        znalazłszy sposobną chwilę, w której Zbyszka nie było w namiocie,
 86  2,16|          czeladzi stągiewkę miodu, z której poczęli czerpać rycerze
 87  2,17|            mokradła. Sama nizina, na której stały szałasy, była także
 88  2,17|             i wrócił do swej numy, w której czekali już na niego kniaziowie
 89  2,19|      zwróciła się czołem w stronę, z której nadeszła. Żmujdzini wnet
 90  2,20|         chłodny, dumny, z twarzą, na której przy blasku płomienia można
 91  2,21|        wikliny, całkiem zamkniętą, w której kogoś wieźli, i strzegła
 92  2,21|           została w Spychowie, a dla której wiadomość ta była jakby
 93  2,21|        ukradkiem do onej fortecy, do której ciągnęliśmy przed oną nieszczęsną
 94  2,22|            okalając małą polankę, na której widać było wygasłe kopce
 95  2,23|                ta opętana dziewka, w której głowie dwudziestu siedmiu
 96  2,23|           Opatowa chrześniaczka, dla której jest u biskupa testament,
 97  2,24|              do tej samej kołyski, w której ją wieźli, albo też na kulbakę
 98  2,26|          wypełniona przerażeniem, ku której musi jednak iść.~- Idź!
 99  2,27|       ogarnia jakaś choroba, przeciw której nie ma już sił w tym wycieńczonym
100  2,27|      przynosił istotnie mocną woń, w której czuć było i siano, i miód,
101  2,28|              liczną drużynę ludzi, w której byli mężowie i niewiasty.
102  2,28|             Jurandowym znakiem, przy której szli zbrojni "woje" spychowscy,
103  2,28|               gdy doszli. Kaplica, w której złożono zwłoki, jaśniała
104  2,29|            owej bolesnej martwoty, w której był przedtem pogrążon, że
105  2,31|             w niewoli u Krzyżaków, z której jadę go wykupić.~- To i
106  2,31|             tyle wzrost, ile powaga, której nie miała przedtem ani śladu.
107  2,32|       zapłacić tę ilość grzywien, do której się zobowiązał, i dlatego
108  2,32|            coraz wzrastającą potęgą, której nie zdołały osłabić chwilowe
109  2,32|             znów w Palestynie lub na której z wysp greckich, aby tam
110  2,33|     krzyżackim a okoliczną szlachtą, której ziemie przylegały do Wisły.
111  2,33|           natury miejscu jakby górę, której szczytem był Stary Zamek,
112  2,33|       stajnią, która jest w dole i w której czterysta koni się mieści -
113  2,33|         włada pająk rozpiętą siecią, której wszystkie nici dzierży pod
114  2,33|             i stracił przyczynę, dla której istniał w Prusiech. Po chrzcie
115  2,35|             pewna sklepiona izba, do której gdybym waszą cześć zaprowadził,
116  2,37|        czasem też z kuszą do boru, z której zresztą nie strzelał do
117  2,37|        wieczora przyszedł do izby, w której dziewczyny siedziały z Maćkiem
118  2,38|              nas pokryje, nie ta, po której chodzim.~I to rzekłszy,
119  2,38|              podniósł się z ławy, na której siedział, i rzekł:~- Bóg
120  2,39|            na "babskie rozumy" - ale której słuchał jednak prawie we
121  2,40|          urodzie i dwomości siostry, której od dawna nie widział. Mówił
122  2,40|             przy tym czatownię ma, z której straż spogląda na okolicę,
123  2,40|             tam tyle, co nasza Pani, której urazić nie chcę i wskroś
124  2,42|     krześcijańską krew rozlewać. Dla której przyczyny i Witoldowi w
125  2,43|          wspomnienie aż do chwili, w której duch z więzów cielesnych
126  2,43|              posyłał po Jagienkę, za której przyjazdem topniały zaraz
127  2,45|          Maćko, kochała czeladź, dla której ludzkie miała serce, a w
128  2,46|               Mają ci też komnatę, w której z sołtysami, z karbowymi
129  2,46|       zabiegliwość w gospodarce, bez której prędko by kasztel majętność
130  2,49|           przyszłej wielkiej bitwie, której spodziewali się wkrótce,
131  2,49|         znaczną ich część podbiła, z której przyczyny musieli na tę
132  2,50|         szacie, z twarzą poważną, na której osiadła wyraźnie ciężka
133  2,51|           szeroką, pustą równinę, na której w pośrodku tylko, w połowie
134  2,51|             chorągiew całego Zakonu, której przewodził Fryderyk von
135  2,51|             ze słonecznej Francji, o której rycerzach opowiadał ongi
136  2,51|             Witoldowych, mniejsza, w której było trzy pułki smoleńskie,
137  2,51|              z Brochocic i nadworna, której Powała z Taczewa przewodził.
138  2,51|        chorągiew królewska nadworna, której Ciołek z Żelechowa przywodził.
139  2,51|          wielka krakowska chorągiew, której sam Zyndram przywodził,
140  2,51|         naprzód jak czarna chmura, z której co chwila piorun wypada.~
141  2,51|          przyjęcie nieprzyjaciela, a której rycerz Mikołaj Kiełbasa
142  2,52|           szeroką, pustą równinę, na której w pośrodku tylko, w połowie
143  2,52|             chorągiew całego Zakonu, której przewodził Fryderyk von
144  2,52|             ze słonecznej Francji, o której rycerzach opowiadał ongi
145  2,52|             Witoldowych, mniejsza, w której było trzy pułki smoleńskie,
146  2,52|              z Brochocic i nadworna, której Powała z Taczewa przewodził.
147  2,52|        chorągiew królewska nadworna, której Ciołek z Żelechowa przywodził.
148  2,52|          wielka krakowska chorągiew, której sam Zyndram przywodził,
149  2,52|         naprzód jak czarna chmura, z której co chwila piorun wypada.~
150  2,52|          przyjęcie nieprzyjaciela, a której rycerz Mikołaj Kiełbasa
151  2,53|              tej szczęsnej chwili, w której jedną bramą wyjeżdżał z