Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |           po śpiku widzenia cudowne we śnie miewa i nazajutrz prorokować
  2  1,1 |          wali!~W chwilę zaś później we drzwiach zjawił się pachołek
  3  1,2 |      widział, ale nie pamiętał, czy we śnie, czy gdzieś w Krakowie
  4  1,2 | najcnotliwsza między pannami, które we wszystkich królestwach bydlą.
  5  1,2 |          ogólnej.~Jakoż, gdy stanął we drzwiach, widok jego mocne
  6  1,2 |     tłuszczu. Na ten widok wezbrała we wszystkich ochota do jedzenia -
  7  1,2 |              damę".~- Milsza mi ona we śnie niżeli inna w tańcu -
  8  1,2 |           nikt nie ułapi, bo Tatara we stepie nie zgoni. Na czymże
  9  1,3 |            i szły z wolna pod górę, we wczesnych promieniach słońca
 10  1,3 |          któryż książę nie ma prawa we własnej ziemi ich stawiać
 11  1,4 |          zaraz jakowyś głos zawołał we mnie: "Bij w Niemca, bo
 12  1,5 |             im wyrównać w męstwie i we wszystkich cnotach. Jeden
 13  1,5 |         czaszek ludzkich, zwycięzca we wszystkich bitwach, niezwyciężony
 14  1,5 |          trefniś Ciaruszek siedzący we drzwiach na zydlu począł
 15  1,5 |             który prawił, jako rano we zbrojach przez konie skaczą,
 16  1,6 |         usłyszał jego płacz i bicie we dzwony, rzucił się na kolana
 17  1,6 |     łokciami na kolanach, z palcami we włosach, które mu już daleko
 18  1,6 |            przy pomoście. Natomiast we wszystkich sercach widok
 19  1,6 |             zbyt on sam był biegłym we wszelakim zakonie, aby mógł
 20  1,7 |    rozszczepiło i szczebrzuch ostał we mnie. Com go zmacał i chciałem
 21  1,7 |            hąjdawery. Ci, stanąwszy we drzwiach, poczęli przykładać
 22  1,8 |         spychowskie, by żal i gniew we krwi zatopić. Ludzie wówczas
 23  1,8 |            rycerza znad Menu, który we wszystkich walkach bywał
 24  1,9 |            rzekł:~- Szczęść ci Boże we wszystkim!... rozumiesz?~
 25  1,10|             w ziemi wybiła, ale też we trzy dni puściła ostatnią
 26  1,11|          żyją. Bili w Niemców, bili we Francuzów bili w Angielczyków
 27  1,12|              jakby w zjawieniu albo we śnie. Jedzie teraz oto Danuśka
 28  1,13|           od przygody i wżdy męstwa we wszelakiej potrzebie mu
 29  1,15|             pokrzepić go i uspokoić we wszystkim.~Mówiła, iż opat
 30  1,15|      pięścią w stół, zawołał:~-Gdym we zbroi, to ja nie ksiądz,
 31  1,19|       sposobem Danusi się zasłuży i we własnych oczach się usprawiedliwi.~
 32  1,19|            pozbadła, i narzekał, że we wszystkim musi być jej wola,
 33  1,19|             sobie przypomnij.~- Tak we trzy albo cztery dni tobym
 34  1,19|           ni z pamięci, ni z myśli. We śnie nawet widywał ją przed
 35  1,20|         goniec na dobrym koniu mógł we dwie godziny przebiec drogę
 36  1,20|       czynili? - przerwał Zbyszko - we dworze śpią jeszcze.~- Ano,
 37  1,20|       niewiasty i na księcia, który we własnych ziemiach zamek
 38  1,21|          ich wprawił w mgnieniu oka we wściekłość samice mające
 39  1,21|      drgawkach nogami, oplątując je we własne wyprute trzewia,
 40  1,21|          razem wypiekaniem opłatków we dworze. Skoczył po niego,
 41  1,21|            dostałem i który mógłbym we trzech dniach sprowadzić.~-
 42  1,22|             nogą bez wielkiego bólu we wszystkich kościach poruszyć.
 43  1,22|            Tak! krzyk się podniesie we wszystkich ziemiach Mazowsza
 44  1,24|       zawołała księżna.~I po chwili we drzwiach bocznej komory
 45  1,24|           rycerskim się przepasać i we czci a sławie odtąd chadzać.~-
 46  1,25|               ucisk jednak pozostał we wszystkich sercach - i w
 47  1,25|      Tymczasem rozedniało zupełnie. We dworcu rozbudzili się wszyscy
 48  1,26|           wicher mniej tu dawał się we znaki. Na ulicach były pustki,
 49  1,26|            sianie wieczerzę. A wtem we drzwiach ukazał się człowiek
 50  1,27|      słuchać. Chodziło jej zawsze i we wszystkim o to, by dorównać
 51  1,28|           zdawało mu się bowiem, że we dwóch z groźnym rycerzem
 52  1,29|          znajdował się własną osobą we dworcu. W takim razie nie
 53  1,30|           ręką i tą boleścią, która we mnie ostała.~- Jużci ja
 54  1,30|       miejscami zmieniała się jakby we wpadlinę leśną, pełną zasp
 55  1,31|          który bywał mu towarzyszem we wszystkich wyprawach i walkach,
 56  1,31|           mnie zratował, nie ma już we mnie dawnej siły...~- Na
 57  1,31|      pojechał.~- Dokąd?~- Nie wiem. We zbroi.~ ~
 58  1,32|             wzgórzu sam i spoglądał we wskazanym mu przez wieśniaka
 59  1,32|            widział na onym wzgórzu, we zbroi, bez ruchu, na ogromnym
 60  1,32|            widać. Mury rysowały się we mgle coraz wyraźniej, bliska
 61  1,32|            miasta sześciu zbrojnych we włócznie i halabardy, w
 62  2,1 |             z klęczek, szedł zgięty we dwoje ku Danveldowi, jakby
 63  2,1 |         ostrokoły, drągi, powrozy i we wszelką broń Jaką każdy
 64  2,3 |          wszędzie na całym świecie, we wszystkich królestwach i
 65  2,5 |            donośnym, że słyszano go we wszystkich zakątkach krużganku:~-
 66  2,5 |           bić Niemców i potykać się we zbroi niż sierocie jęczeć
 67  2,6 |       zapytał Zbyszko.~- Jakże nie! We wszystkim, jeno nie w tym,
 68  2,7 |     zapominają. Ot i książę sam był we własnym kraju pochwycon,
 69  2,7 |      zakończony ciężką furtą ukrytą we framudze muru. Diederich
 70  2,7 |           zaskrzypiały drzwi ukryte we wnęku wielkiej bramy i na
 71  2,9 |             miała do niego ufność i we wszystkim gotowa była iść
 72  2,9 |             kominie, który zastąpił we dworze zwykle ułożone na
 73  2,9 |           wzięłam z sobą Anulkę, że we dwie raźniej, i pomoc jest,
 74  2,10|      gospody, a czasem pukało coś i we drzwi. Jagienka i Sieciechówna
 75  2,11|         umilkł, z lekka tylko węgle we watrze poruszał, póki Jagienka,
 76  2,11|       całymi chmarami kotłowały się we wichurze, każden z widłami,
 77  2,11|            piekła poniósł. Słyszeli we Płowcach ludziska harmider
 78  2,11|          głową kręcić.~- Nikiej mak we zbożu - rzekł. - Takich
 79  2,11|     odpoczynek! Nie masz na to rady we świecie, ale co ja teraz
 80  2,11|        Płocku konwenty mający, bito we wszystkie dzwony, mówiono
 81  2,11|           pucharek, ozdobnie wykuty we Wrocławiu, taki, jaki rycerze
 82  2,11|       wstrzymali stępaki, spojrzeli we wskazanym przez przewodnika
 83  2,11| przezpiecznym miejscu między swoimi we wszelakim starunku zostawić.~-
 84  2,11|           bojąc się, aby nie zamarł we śnie.~- Nie poznałem go -
 85  2,11|         bogactw szanują, a on zasie we wszystkim za Zbyszkiem świadczył.~-
 86  2,11|             dni nie zabawię. Twarde we mnie gnaty i trud mi nie
 87  2,12|       księdza Kaleba i zapomniawszy we śnie, co się z nim działo,
 88  2,12|  pogromiciela Krzyżaków i zwycięzcy we wszystkich spotkaniach.
 89  2,12|            lub gdy nie pogrążon był we śnie, szukał jej koło siebie,
 90  2,14|             miał teraz nadzieję, iż we dwóch ze Zbyszkiem Danusię
 91  2,14|             ma być? Ostaniecie, ale we wszelkiej przezpieczności.
 92  2,14|             szczęście przyniesie. A we mnie po prawdzie co jest? -
 93  2,17|      porażce nic do roboty, sypiali we dnie. Niektórzy siedzieli
 94  2,17|          Litwę, rzadziej dawały się we znaki. Natomiast dzikością
 95  2,17|             że aże dusza zdrętwiała we mnie, bom sobie pomyślał:
 96  2,18|        mogłoby się wydać, zwłaszcza we mgle, że to całe gromady
 97  2,18|              rzekł - to znak!~Jakoż we dwa pacierze później na
 98  2,19|        żelazne naczółki z osadzonym we środku stalowym rogiem.
 99  2,23|       Zbyszko - bo się dusza podrze we mnie.~- Niech się podrze!
100  2,23|        ostać w Płocku?~- Słuchaj go we wszystkim i uczyń, jako
101  2,24|           zuchwałe serce. Gdyby był we zbroi na bojowym koniu,
102  2,24|      uzyskawszy pozwolenie, zniknął we drzwiach, a po niejakim
103  2,25|            i duszę w ciemnościach i we władaniu mocy nieczystych
104  2,25|            mogło, iż pogrążony jest we śnie. Słyszał jednak i rozumiał
105  2,25|          całe życie ręka, towarzysz we wszystkich bitwach i główny
106  2,26|       gościńcem, rzekłbyś, pogrążon we śnie.~Krótka była przerwa
107  2,26|            Zygfryd, pogrążony jakby we śnie, przewlókł drugi lejc
108  2,26|           niższym miejscom, tworząc we wgłębieniach płytkie jeziorka.
109  2,26|     wisielca daje jakoweś szczęście we wszystkim, ale nie wziąłem
110  2,27|         zupełnie jak dziecko, które we śnie widzi anioła. Powoli
111  2,29|             przeciw nim rycerstwo i we Flandrii, i w Geldrii, i
112  2,29|          spłać, zaś za mnie zażądaj we dwoje alibo we troje tyle.
113  2,29|         mnie zażądaj we dwoje alibo we troje tyle. Muszą zapłacić.
114  2,30|        zdobyczą i jeńcami nie tylko we wsiach zakonnych, lecz i
115  2,30|           dla mocy, i biorąc z nich we wszystkim wzór dworności
116  2,30|         ucieszył jak z tego, że was we zdrowiu oglądam.~- Jam też
117  2,31|           Taki on ci przyjaciel, że we wszystkim możesz się na
118  2,32|            samym miejscu odbyły się we dwa lata później i na których
119  2,33|             na tego krzyk powstawał we wszystkich krajach chrześcijańskich,
120  2,35|             się w mniejszym gronie, we wspaniałym wielkim refektarzu,
121  2,35|    wielkiego mistrza, czyli poddani we wszystkich ziemiach bardzo
122  2,37|             sprawiedliwie mówię, że we wnątrzu i w duszy rady sobie
123  2,37|             mogę. Nic, jedno smutek we mnie, nic, jedno boleść,
124  2,38|             ile to niewiasta znaczy we wszystkich ludzkich sprawach
125  2,39|        której słuchał jednak prawie we wszystkim.~Trumny Danusinej
126  2,39|            że jak dziewce za ciasno we wianuszku, to ci sama gotowa
127  2,40|             laty poczęły próchnieć. We wszystkich izbach, które
128  2,41|             łatwo będzie wprowadzić we wszystkim ład i porządek -
129  2,43|              pilnują i dogadzają mu we wszystkim. Chwilami wydawało
130  2,45|          nieraz jeszcze ubroczy się we krwi nieprzyjacielskiej.~
131  2,45|         granicach, i że o ścianę są we wrażej mocy wielkie bogactwa
132  2,46|          jego największe pragnienie we wszystkich czasach, a oto
133  2,47|              gdy ład był wprowadzeń we wszystkich wsiach nadzwyczajny,
134  2,47|          krzepko, ale już na siodło we zbroi całej nie skoczę.~-
135  2,48|              w którym zarówno jak i we wszystkich szlacheckich
136  2,48|          Więc naprzód nakazano łowy we wszystkich borach i puszczach
137  2,48|           radości i upojeniu, durni we własną siłę i pomoc, którą
138  2,49|           jej do nóg za te słowa, a we dwie niedziele później biskup
139  2,49|         Powałą, jechali dalej razem we czwórkę szeroką obozową
140  2,49|             teraz obóz rozbrzmiewał we dnie w czasie postojów jakby
141  2,51|            mu na pomoc, poczęli ich we trzech łuskać okropnie,
142  2,51|            W zbrojach potłuczonych, we krwi, w ranach, z poszczerbioną
143  2,51|          Lichtensteina - i szczęsny we wszystkim dnia tego los
144  2,52|            mu na pomoc, poczęli ich we trzech łuskać okropnie,
145  2,52|            W zbrojach potłuczonych, we krwi, w ranach, z poszczerbioną
146  2,52|          Lichtensteina - i szczęsny we wszystkim dnia tego los