Tom,    Rozdzial

  1  1,2 |         jej ojciec jest Jurand ze Spychowa, komes możny i mężny, który
  2  1,2 |     wydalają za grabię Juranda ze Spychowa. Gładka była i możnego rodu,
  3  1,2 |       pojedziesz.~- Do Juranda ze Spychowa.~Maćko przekręcił ze złości
  4  1,2 |           nie przysłał? Jurand ze Spychowa też nic innego nie czyni
  5  1,2 |     kaczego kłapaka do Juranda ze Spychowa chcesz jechać.~- Nie powiadajcie
  6  1,3 |            Pojedzie do Juranda ze Spychowa, będzie mu pomagał, natłucze
  7  1,5 |          To jest córka Juranda ze Spychowa, której ów nieszczęsny rycerzyk
  8  1,5 |        się rycerskie:~- Jurand ze Spychowa, rycerz sławny, postrach
  9  1,5 |       tylko pannie Jurandównie ze Spychowa".~- Niedawnoście się poznali -
 10  1,6 |         was zratował?~- Jurand ze Spychowa - odrzekł Maćko. Nastała
 11  1,6 |         bój się. Ale u Juranda ze Spychowa już mi się lepiej uczyniło,
 12  1,6 |       drugie pisanie. A Jurand ze Spychowa prawił tak: "Jedźcie - powiada -
 13  1,6 |           i wracajcie z listem do Spychowa. Ja - prawi - mam kilku
 14  1,6 |           ojcowej woli Juranda ze Spychowa nie dopuszczę.~ ~
 15  1,7 |        Janusza albo do Juranda ze Spychowa, chełmińskich Niemców najeżdżać.~-
 16  1,7 |          z Malborga do Juranda ze Spychowa pojadę. Jakże mu się nie
 17  1,7 |         nie wątpili, iż Jurand ze Spychowa nie będzie się chciał sprzeciwić
 18  1,7 |        Nie książę, jeno Jurand ze Spychowa - odrzekł dworzanin. Usłyszawszy
 19  1,8 |     zbytnio przyjazdem Juranda ze Spychowa, zdarzało się bowiem często,
 20  1,8 |    próbował osiadać w sąsiedztwie Spychowa, lecz każdy po pewnym czasie
 21  1,8 |       spytał:~- A gdzie Jurand ze Spychowa?~- W krzywej komnacie, z
 22  1,8 |    zapytał:~- To wyście Jurand ze Spychowa, ociec Danusin? Lecz tamten
 23  1,8 |    odrzekł Zbyszko.~W oku pana ze Spychowa błysnęło jakieś dziwne światło
 24  1,9 |        przecie, iż posępny pan ze Spychowa spogląda na niego życzliwie
 25  1,9 |           by rad. Pojedziesz i do Spychowa, i razem z Jurandem na Niemców,
 26  1,16|        panna Danuta Jurandówna ze Spychowa, tego pozywam na walkę konną
 27  1,19|              Jurandówna Danuta ze Spychowa.~- Widziałem ci ja je wszystkie,
 28  1,19|         Jurand przybył na dwór ze Spychowa i wydał dziewkę za mąż za
 29  1,19|         jego; zowie się Jurand ze Spychowa.~Zadrgało w młodym rycerzu
 30  1,20|        widok strasznego "Dzika ze Spychowa" pierwszy raz w życiu upadło
 31  1,22|         się wieści o Jurandzie ze Spychowa, nie tylko się ich nie ulękli,
 32  1,22|           na samej granicy Prus i Spychowa. Gdy jednak nie chcieli
 33  1,22|       tyle złego, ile ten zbój ze Spychowa. Wasza Książęca Mość! my
 34  1,22|        znali strasznego dziedzica Spychowa, by którykolwiek z nich
 35  1,23|     żeście niesłusznie Juranda ze Spychowa oskarżyli z ujmą dla jego
 36  1,25|           spiesznie przybywała do Spychowa, bo chce ją widzieć jeszcze,
 37  1,25|          co i myśleć, aby mógł do Spychowa jechać, gdyż żebra dopiero
 38  1,25|    księżna, że gdy Danusia raz do Spychowa wyjedzie, będzie dla niego
 39  1,25|            gdzie mu tam jechać do Spychowa, gdy oto chory jest i ledwie
 40  1,25|        niechby potem i jechała do Spychowa, bo mi jej żadna moc ludzka
 41  1,25|        złej przygody... Musisz do Spychowa - wiem!... Hej!... Bogu
 42  1,26|      głowę i zapytał:~- To pan ze Spychowa miał zjechać?~- Miał.~-
 43  1,26|       jest dość!~- A dziedzica ze Spychowa nie ma?~- Nie ma, ale go
 44  1,26|      zaraz wypytywać o Juranda ze Spychowa, ów zaś odrzekł, że go nie
 45  1,26|       było tak dlatego, że pan ze Spychowa nie był w ogóle człowiek
 46  1,26|        Ludzie mówią: dziedzica ze Spychowa.~ ~
 47  1,27|           j eden okrzyk:~- Pan ze Spychowa!~Zbyszko kazał go porwać
 48  1,27|    jeździm i szukamy, bo panny ze Spychowa nie było w orszaku.~- Na
 49  1,27|          Teraz jechać mu tylko do Spychowa i brać Danuśkę jak swoją,
 50  1,28|       dwóch z groźnym rycerzem ze Spychowa potrafią wszystkiego dokazać -
 51  1,28|         Tu zwrócił się do pana ze Spychowa:~- Kogo macie teraz z jeńców?~-
 52  1,28|            Niech Jurand jedzie do Spychowa. Jeśli ją porwali dla okupu
 53  1,28|     niczym odprawił.~- Jedźcie do Spychowa - rzekł książę - bo oni
 54  1,28|        pozwanie woził. Jedźcie do Spychowa, a jak się zgłoszą, to mnie
 55  1,28|        zawołał:~- W drogę nam! Do Spychowa!~ ~
 56  1,29|        podawaliby się za ludzi ze Spychowa, mogli zaś mieć przygotowane
 57  1,29| Postanowił jednak i sam wysłać ze Spychowa Sanderusa do Szczytna, aby
 58  1,29|      odłożył wszelako tę rzecz do Spychowa, tym bardziej że zapadła
 59  1,29|           a ja jej mąż.~Rycerz ze Spychowa przykrył rękawicą oczy,
 60  1,30|         po Danuśkę, by ją niby do Spychowa powieźć, a jam jeszcze z
 61  1,30|         ujrzę. Myślałem, że ją do Spychowa weźmiecie i komu innemu
 62  1,30|     powrotu z dworu książęcego do Spychowa dawał zwykle wypoczynek
 63  1,30|           ale teraz trzeba nam do Spychowa.~I począł pilić, by siodłano
 64  1,30|         kto bowiem mógł jechać do Spychowa wśród nocy, jeśli nie wysłańcy
 65  1,30|        jedziecie? - zapytał.~- Do Spychowa.~- Czego tam chcecie?~-
 66  1,30|          ustach: "Jam jest pan ze Spychowa" - ale się powstrzymał,
 67  1,32|        pewną, że Danusia wróci do Spychowa, pod Zbyszkową możną opiekę... "
 68  1,32|        szorstki głos.~- Jurand ze Spychowa! - odpowiedział rycerz.~
 69  1,32|        Wyście, rycerzu, Jurand ze Spychowa?~- Jam jest...~- Chcecie-li
 70  1,32|        człowiek z mieczem.~Pan ze Spychowa zawahał się. Nuż potem uderzą
 71  1,32|        nie będzie już Jurandem ze Spychowa, lecz nędzarzem, niewolnikiem
 72  1,32|         być rycerzem, Jurandem ze Spychowa, ale czym jest-nie wiedział...
 73  2,1 |          Wyście, panie, Jurand ze Spychowa?~- Jam jest.~- Pobożny komtur
 74  2,1 |      powrót ku schodom.~Rycerz ze Spychowa wszedł i znalazł się w obszernej
 75  2,1 |   plemienia w ogóle, a Juranda ze Spychowa w szczególności; po lewej
 76  2,1 |       mówić: "Toć jest ów dzik ze Spychowa, któremu nasz komtur kły
 77  2,1 |        jako jest córką Juranda ze Spychowa. Jeśli zaś nią nie jest -
 78  2,3 |    przyszedł list od dziedzica ze Spychowa oznajmiający, że córka jego
 79  2,3 |         wiedziano, że pochodzi ze Spychowa; wobec czego wszelkie podejrzenia
 80  2,4 |         wiem, co się stało!... Do Spychowa przyjechała ta sama niewiasta,
 81  2,6 |         jechali w milczeniu aż do Spychowa. Zastali tam zupełną gotowość
 82  2,6 |          ostatnią wolę rycerza ze Spychowa.~- Dyktował ci mi ją - rzekł -
 83  2,7 |         nie będzie mógł trafić do Spychowa, to niech się rozpyta o
 84  2,8 |      napisać, ni pieczęci pana ze Spychowa uczynić, ni zacnego pocztu
 85  2,8 |            Straszny im był pan ze Spychowa, a co w ostatku sił uczynił,
 86  2,8 |          mówił do starego pana ze Spychowa: "Zaliście wy chytrzy? -
 87  2,11|          Anny Danuty, czy może do Spychowa wieźć. Bo nieraz przychodziło
 88  2,11|        krzyżacką granicą w stronę Spychowa, przepytując po drodze o
 89  2,11|           im przyszło nawrócić do Spychowa. Była chwila nawet, że Maćko
 90  2,11|   dobitnie:~- To wyście Jurand ze Spychowa!~- Jurand! - zakrzyknął
 91  2,11|     Szczytna teraz jechać, ale do Spychowa, by go w przezpiecznym miejscu
 92  2,11|          odpowiedział Maćko. - Do Spychowa trzeba go odesłać, ale niekoniecznie
 93  2,11|     myślach schodziła im droga do Spychowa. Po dniu pogodnym nastała
 94  2,12|         wreszcie przywieźli go do Spychowa. Powiedziała też i o sobie,
 95  2,12|        cztery dni powróci znów do Spychowa.~Na wzmiankę o Szczytnie
 96  2,12|           jeźdźcy zbliżają się do Spychowa.~Po chwili zadudniły rzeczywiście
 97  2,14|          odbiją ją i przywiozą do Spychowa, z której to właśnie przyczyny
 98  2,14|        wojny. Wrócił wprawdzie do Spychowa z rozkazu Maćka, gdyż był
 99  2,16|      zaraz gońca z wiadomością do Spychowa. "Panienka - mówił - która
100  2,16|         aby wraz jechała precz ze Spychowa, nie zaś dopiero po powrocie
101  2,16|           a tymczasem on ją aż do Spychowa przywiózł, by w razie czego
102  2,21|     którego zabił straszny pan ze Spychowa. To Zygfryd mówi mu: "Czego?
103  2,23|   niewiasta - to córka Juranda ze Spychowa, a żona tego młodego rycerza.
104  2,23|           Mazowsze, do Juranda ze Spychowa.~To mówiąc, Maćko rozciął
105  2,23|       Panienka, gdym wyjeżdżał ze Spychowa i żegnał się z nią, powiedziała
106  2,23|      razem i byłeś go żywięcym do Spychowa dowiózł, rób z nim, co chcesz.~-
107  2,23| przecierając pięściami oczy.~- Do Spychowa.~- A prawda! Kto tu tak
108  2,23|          zaraz pachołka na łeb do Spychowa. Jeślibyśmy zaś już wyjechali,
109  2,24|              Wydarłem cię im i do Spychowa jedziem!~Ale ona wysunęła
110  2,25|         przed "panami" przybyć do Spychowa, aby swoją uwielbianą panienkę
111  2,25|         szczęsna nowina, którą do Spychowa wiezie, będzie jednak dla
112  2,25|     albowiem tak pilno było mu do Spychowa.~Jechali błędnymi drogami,
113  2,25|          a kat jej przywiezion do Spychowa, rzucił się na kolana, aby
114  2,25|        straszny niegdyś rycerz ze Spychowa.~Posłyszawszy wchodzących,
115  2,25| wszystkich bitwach i główny stróż Spychowa, rzekł:~- Stoi przed wami,
116  2,26|           tak nie wracać teraz ze Spychowa. Bo że tu przyjechała nie
117  2,27|         stanął Zbyszko na granicy Spychowa, ale Danusia była Już tak
118  2,27|         Trzeba mu było ciągnąć do Spychowa, co było straszne, albowiem
119  2,27|     oddychać. Byli o milę może od Spychowa, z dala od mieszkań ludzkich,
120  2,27|          i po prostu anielska.~Do Spychowa nie było nawet i mili, więc
121  2,28|    żałobna wieść o nich doszła do Spychowa, gdyż zaledwie wychylili
122  2,28|         ona wolała do Boga niż do Spychowa!~I boleść złamała go zupełnie,
123  2,28|      klęski.~Następnie ruszyli do Spychowa; ale nie położyli Danusi
124  2,29|         gdzieś od Gotteswerder do Spychowa odbył. Potem jednak żałował,
125  2,29|      Jagienka, gdy wyjeżdżając ze Spychowa, mówiła: "Moje szczęście
126  2,29|    tamtejszego komtura, ale że do Spychowa i tak jechał, by oddać się
127  2,30|           która tu po powrocie ze Spychowa chorzała.~A Zbyszko spytał
128  2,30|          tu z rycerzem Maćkiem do Spychowa w pacholikowych szatkach
129  2,30|  Zgorzelic mogła przyjechać aż do Spychowa, nie chciała mu się w głowie
130  2,30|          stary Maćko zabrał ją do Spychowa w tym celu. aby ją za niego
131  2,30|            panie. Chciałem sam do Spychowa jechać, aby wam drogę na
132  2,30|          przywiózł.~- Ale ją i do Spychowa brał?~- Brał, na czas wyjazdu
133  2,34|       Wiadomo, że na Mazowsze. Do Spychowa - rzekł Zbyszko.~- I tam
134  2,36|          i sami chcieli jechać do Spychowa. Maćko wysławiał przy tym
135  2,36|       noclegu w Płocku ruszyli do Spychowa. Dni były jasne, droga sucha,
136  2,37|           wrócić! Jużci nie ominę Spychowa, ale tu nie ostanę.~- Bo -
137  2,38|          tu wszystkich ostawię, a Spychowa nie przedam, choćby mi za
138  2,42|       zapowiedział, że wyruszy do Spychowa, wieści tam, jako w bliższych
139  2,42|        przyczyniła się i droga ze Spychowa. Nie było to wszystko samo
140  2,46|      wzięli, albo po Jurandzie ze Spychowa odziedziczyli, przydał do
141  2,46|      Bogdanieccy mieli wywieźć ze Spychowa. Mówiono, że pieniądze solówkami
142  2,47|      zapowiadać. Tymczasem się do Spychowa wybieram, a może zdarzy
143  2,47|          stary Maćko wyjeżdżał do Spychowa, więc tylko zapytał:~- Długo
144  2,47|       końcu wyprawił umyślnego do Spychowa, ale ów spotkał Maćka za