Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |              nich najlepsi?~- Jak do czego. Do kuszy najlepszy Angielczyk,
  2  1,1 |         ludzkie na co patrzeć i uszy czego słuchać - bo, jako rzekłem,
  3  1,2 |           mnie halebardą zacięli, od czego znak noszę.~To rzekłszy,
  4  1,4 |          zaraz po przebyciu bram, do czego w zamkach wzywał sam gospodarz
  5  1,4 |                 Nie powiadajcie byle czego!~Lecz Zbyszko uniósł się
  6  1,4 |         więcej nad trzysta kroków.~- Czego on stoi? - rzekł jeden z
  7  1,4 |        poskarży, jeśli uczynicie to, czego będzie chciał...~- Czego
  8  1,4 |             czego będzie chciał...~- Czego chce?~- Powiedział tak: "
  9  1,4 |              na dowód przytoczył to, czego przed chwilą sam był świadkiem.
 10  1,4 |         krakowskiego handlu, wskutek czego miasto z dnia na dzień porastało
 11  1,5 |            pogański naród w Europie. Czego nie dokazały siły wszystkich
 12  1,5 |              na niego modre oczki:~- Czego się Zbyszko żegna, kiedy
 13  1,5 |              wieku Danusi - skutkiem czego łzy Danusine całkiem skruszyły
 14  1,5 |             mu zaraz wstać, pytając, czego by żądał.~- Miłościwy panie -
 15  1,5 |               Kto się tam od Niemców czego dobrego doczeka! Lichtenstein
 16  1,6 |            dziecko tej samej nocy, z czego wnoszono, że musi być bardzo
 17  1,6 |            głupi jak cap.~- A wy się czego sierdzicie?~Maćko nie odrzekł
 18  1,6 |            przyjaźni sobie folgować; czego ja nie uczynię, choćby o
 19  1,6 |                 Nie uczynię ja tego, czego ode mnie chcecie, tak mi
 20  1,6 |            gorliwie, czyby nie można czego znaleźć, a chociaż ksiądz
 21  1,6 |           Lecz wówczas stało się to, czego się nikt nie spodziewał.
 22  1,8 |            nie sprzeciwi?~- Wiem ja, czego byście się chcieli dowiedzieć,
 23  1,11|               Ano!... Jak wam będzie czego więcej potrzeba, to kogo
 24  1,11|             takiego, co by wiedział, czego trzeba - bo to czasem głupi
 25  1,11|             się jakoby jeden kłąb. A czego to oni przy tym nie widzieli!
 26  1,11|          chciałem, alem się bojał.~- Czego? Krzyżaków?~- E, kto by
 27  1,12|             na ziemię.~- Daj spokój! Czego? - poczęła powtarzać stłumionym
 28  1,12|           niedźwiedź go ozdarł. Broń czego, Boże, Maćkowi byłoby markotno,
 29  1,15|     wzruszeniem. Miał on wprawdzie z czego spłacić sumę zastawną, a
 30  1,15|       zwrócił się ku niej:~- A ty tu czego?~Ona zaś zaczerwieniła się
 31  1,15|           opat. - Hej, ty kudłaty! A czego do konwi zaglądasz? Łaciny
 32  1,15|        Zbyszka:~- I o tobie.~- A oni czego ode mnie chcieli?~- Oni
 33  1,16|              tego i adultera była, z czego też nic dobrego wypaść nie
 34  1,16|           jaka mać, taka i córa... Z czego bierz, grzeszny człowiecze,
 35  1,16|             nie o Jagienkę idzie, to czego od nich chce? Czemu ich
 36  1,17|           krzyża podpisany, rzekł:~- Czego mi o dopłacie prawicie?~-
 37  1,18|              przygodzie, a broń Boże czego, żeby dał znać... Dałam
 38  1,19|             nie będzie wam policzon. Czego ja nie mam! Mam kopyto osiołka,
 39  1,19|              karty napisać, skutkiem czego młody rycerz wpadł w wielki
 40  1,19|             rzekł - bo powiada tak: "Czego by się miał bać biskupiego
 41  1,19|          między żołnierzami, czy kto czego o weselu Jurandówny nie
 42  1,19|             ze sobą do Ciechanowa, z czego Sanderus był rad nie tylko
 43  1,19|          dumą Zbyszko.~- Bo i nie ma czego. Miły Boże, to wyście ów
 44  1,20|          tego było w niej teraz coś, czego nie było poprzednio -jakaś
 45  1,20|              o kochaniu mógł prawić, czego i ja rada posłucham.~To
 46  1,23|         pobit sam nie mógł ku wam.~- Czego chce od nas twój pan?~-
 47  1,25|           mówił:~- Duszo pokutująca, czego żądasz?~Odpowiadały mu świerszcze,
 48  1,25|          Danuśka? - pytał Zbyszko.~- Czego płaczesz? Jakieże to wesele! -
 49  1,25|         wesele! - zawołała księżna. -Czego?~- Nie wiem - odpowiedziała,
 50  1,26|              się kilku jeźdźców.~- A czego następujesz? - zawołał czujny
 51  1,26|          rzecz, iż jak się niewiasta czego chyci, to się i nie przeciw,
 52  1,26|         głośno:~- Miłościwy panie!~- Czego? - rzekł książę, nierad,
 53  1,27|     pracujących opodal, pytając, czy czego nie odkryli; lecz ci odkrywali
 54  1,27|           chora?~- Nie powiadaj byle czego! I tak mi markotno, że jej
 55  1,30|         zaciśnięte zęby:~- I dołożę, czego nie chcą.~- Jam im też poprzysiągł -
 56  1,30|        ciężki, a oni mi to uczynili, czego bym ja i dziś jeszcze największemu
 57  1,30|            zapytał.~- Do Spychowa.~- Czego tam chcecie?~- To możemy
 58  1,30|        sprawiedliwym ich żądaniom.~- Czego chcą?~- Chcą, abyście uwolnili
 59  1,30|            że jeśli nie uczyni tego, czego Krzyżacy chcą - uduszą mu
 60  1,30|        ksiądz Kaleb.~- Cóż wysłańcy? czego chcą? - zapytał młody rycerz,
 61  1,32| sprawiedliwości, to człek się naźył. Czego miał doznać, doznał, kogo
 62  2,1 |          rzekł:~- Z dala niewolniku! czego chcesz?~- Wypuściłem z jeństwa
 63  2,2 |         Insburka i uczynię z nią to, czego dobro Zakonu wymagać będzie.~-
 64  2,2 |              Rotgiera, co ma mówić i czego żądać na mazowieckim dworze.~
 65  2,3 |          pochodzi ze Spychowa; wobec czego wszelkie podejrzenia stały
 66  2,5 |        rycerzom mazowieckim, wskutek czego staje do walki z mężem Jurandówny,
 67  2,5 |             surowe i twarde, wskutek czego nawet w obcych i niechętnych
 68  2,5 |             odgadują to wszystko, do czego inni dochodzą przez całe
 69  2,6 |            cośkolwiek z tych słów, a czego nie zrozumiał, to wytłumaczył
 70  2,6 |            ze stryjcem tu wrócisz, z czego wielce bym był rad.~Lecz
 71  2,7 |           bez końca. "Wpierw, nim do czego dojdą - rzekł sobie Zygfryd -
 72  2,7 |            od ciepła świec, skutkiem czego poczęło się rozkładać z
 73  2,8 |            Jurandówna przynosiła to, czego nie mogła przynieść Jagienka,
 74  2,8 |             rodowa Maćka miały się z czego cieszyć. Nie brakło jednakże
 75  2,8 |              kiedy było, nie wiem, a czego się domyślam, na to nie
 76  2,8 |              na to nie przysięgnę.~- Czego się zaś domyślasz?~- Przeciem
 77  2,8 |          porwali, to przecie nie dla czego innego, jeno dla okupu.
 78  2,8 |            miłościwa panienko, tego, czego nie odnajdzie.~- Wiera,
 79  2,9 |        podniosą, ale w zgiełku albo, czego Boże broń, w razie ognia
 80  2,9 |             prawie z radością o tym, czego dokazał.~- No! - mówił sobie. -
 81  2,9 |            zapusty! A ty tu skrzacie czego?~- Ba! czego?... Komu w
 82  2,9 |             tu skrzacie czego?~- Ba! czego?... Komu w drogę, temu czas!~-
 83  2,10|             nagle ku niej:~- A ty tu czego?~Więc dziewczyna zmieszała
 84  2,11|        mistrz siła polega i nie byle czego mu odmówi. Bóg to może zdarzył,
 85  2,11|      dowiedzieliśmy się wszystkiego, czego nam było trzeba, a cóż dopiero,
 86  2,11|          wiedzieć, czy on ma jeszcze czego po świecie szukać prócz
 87  2,13|           kto was, panienko, w razie czego do Zgorzelic odwiezie?~-
 88  2,13|        Zgorzelic odwiezie?~- W razie czego przyjedziecie tu przed nimi.
 89  2,14|        pojadą razem ze mną i w razie czego zaraz którego tu pchnę z
 90  2,14|      szczęścia ni tobie, ni komu, bo czego nie mam, tego i dać nie
 91  2,14|       zagasną, ten właśnie widzi to, czego inni dojrzeć nie potrafią.
 92  2,15|       mistrza do króla z zapytaniem, czego się mają od niego spodziewać.
 93  2,16|              stronę chęć, by w razie czego pchnąć zaraz gońca z wiadomością
 94  2,16|       Spychowa przywiózł, by w razie czego blisko przy Zbyszku była.~-
 95  2,16|           kto na wiatr dmuchał.~- To czego pyta?~- Bośmy pasowani rycerze
 96  2,17|              sobie zarazem w umyśle, czego od takich ludzi można w
 97  2,21|       Spychowa. To Zygfryd mówi mu: "Czego? Msze ci na nic, po cóż
 98  2,21|            Hlawa - ale ty bacz, abyś czego nie zełgał, gdyż źle byś
 99  2,22|           był jego rodzonym synem.~- Czego bym też chciał - rzekł głucho -
100  2,22|    poprzedzać i w razie dostrzeżenia czego dać im znać, aby byli w
101  2,23|        wygodzić. Należy mu się to. A czego tobie nie wolno, to Jurandowi
102  2,23|     Wymiarkuj no rzetelnie - rzekł - czego chce ten waligóra, bo choć
103  2,23|         powiedziała mi tak: "W razie czego przyjedziecie tu przed Zbyszkiem
104  2,23|              na niego i na cały ród, czego nie daj Bóg, amen!~Na to
105  2,24|            ostrzec bratanka, "by zaś czego szalonego nie uczynił" -
106  2,25|               tak aby mógł wiedzieć, czego dotyka, i począł przecinać
107  2,25|          głosem:~- Bracie Jurandzie, czego chcecie? Czy chcecie darować
108  2,26|           zajmą.~- Nie powiedaj byle czego! Za winy Bóg go będzie sądził,
109  2,30|             nie można, i gdyby co do czego przyszło, hej, mocny Boże!
110  2,31|         kilku słowach zmiarkował, do czego zmierza przedmowa, machnął
111  2,31|        Malborga jechać, gdyż w razie czego mury pokruszyliby potężnymi
112  2,32|        przeciw Krzyżakowi - na dowód czego przytoczył Maćka z Bogdańca.
113  2,32|      wiedział już król przez Powałę, czego rycerze z Bogdańca szukali
114  2,33|           się mogło w ciągu roku to, czego miecz zakonny nie mógł przez
115  2,34|             Gdyby tak przyszło co do czego, to przecie wasze miłoście
116  2,38|             co? - zapytał Zbyszko. ~ Czego się ociągasz? A Hlawa zmieszał
117  2,39|           ostanę.~-Nie powiadaj byle czego! A jak Zbyszko wróci? Ale
118  2,40|       Jagienkowym oznajmić, skutkiem czego Jaśko, brat Jagienki, wyskoczył
119  2,42|         stary rycerz wytłumaczył to, czego zwykła szlachecka głowa
120  2,42|                 Co ci jest? może byś czego chciał? - wypytywał go stary
121  2,42|           Dopiero gdy przyszło co do czego, zrozumiała, że trzeba by
122  2,42|            smutków nie otrząchniesz? Czego ci trzeba?~- Bo ja wiem...~-
123  2,42|            rzekł:~- To ja ci powiem, czego ci brak: tobie się jedno
124  2,42|              powiedział jej, że wie, czego Zbyszkowi brakuje.~Więc
125  2,42|              nuż dopytywać:~- No co? czego? mówcie!~- Ty właśnie masz
126  2,43|           czy czegoś nie usłyszy, od czego stopnieje i rozpłynie się
127  2,44|       zakłopotanie, znów zapytała:~- Czego się tak patrzysz?~- Wadzi
128  2,44|      Moczydoły... Bóg zawsze wie, do czego prowadzi, a przyjdzie czas
129  2,45|         jakby oczywistym dowodem, do czego może doprowadzić szlachcica
130  2,46|            ja nieraz, że nie mamy do czego wracać, alem nie całkiem
131  2,51|              zatoczył koło, skutkiem czego jego szesnaście wyborowych
132  2,52|              zatoczył koło, skutkiem czego jego szesnaście wyborowych