Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |           tak będzie, to czyjeż to ręce uczyniły?~To rzekłszy, Maćko
  2  1,2 |            jak żbik i porwał ją na ręce.~Księżna, która w pierwszej
  3  1,2 |         gorze mu! Po czym ucałował ręce Danusi, a po rękach nogi,
  4  1,3 |            tył głowę i rozłożywszy ręce na wysokości twarzy, poczęła
  5  1,3 |           żeby między pobożniejsze ręce się dostać. Niech Bóg oszczędzi
  6  1,4 |      podnosić włosy pod hełmami, a ręce drżały im ku mieczom.~-
  7  1,4 |           go w swoje okute żelazem ręce i począł wołać:~- Zbyszku!
  8  1,5 |     kamieniach; często, wzniósłszy ręce do góry, trzymał je wzniesione
  9  1,5 |       wzniesione do góry, w jednej ręce książkę, w drugiej różaniec.
 10  1,5 |           nie wytrzyma, że go palą ręce i pali się w nim dusza cała...~
 11  1,5 |       wiódł Zbyszka, by oddać go w ręce łuczników stojących na zamkowym
 12  1,5 |     milczeniu pozwolił się oddać w ręce przywódcy pałacowych łuczników.~
 13  1,5 |         drugiej strony i złożywszy ręce, patrzyła błagalnie na króla,
 14  1,5 |          spuścił głowę, skrzyżował ręce na piersiach, z dumnego
 15  1,5 |          się spracowane na wojnach ręce, mówił ze łzami:~- Broniliśmy
 16  1,5 |             A Zbyszko porwał ją na ręce tak samo jak niegdyś w tynieckiej
 17  1,6 |      głucho, niektórzy, wyciągając ręce ku kościołowi i komnacie
 18  1,6 |        nogach, wyciągnął przed się ręce - i choć natury ówczesnych
 19  1,6 | wniebogłosy, śpiewając, wyciągając ręce ku Danusi i sławiąc obojga
 20  1,6 |      męstwo i urodę. Z okien białe ręce bogatych mieszczek biły
 21  1,6 |           którego wiedli wciąż pod ręce Florian z Korytnicy i Marcin
 22  1,8 |  przyjechali!~Zbyszko ucałował jej ręce, po czym wstał, zbliżył
 23  1,8 |            swe straszne mężobójcze ręce - i zamknąwszy powieki,
 24  1,8 |           Danusię i wziąwszy ją na ręce, skierował się ku drzwiom,
 25  1,10|          tych zameczków pokruszyły ręce polskie, zawsze jednak trzeba
 26  1,11|             wstała z ławy, włożyła ręce pod fartuch i poczęła:~Gdybym
 27  1,12|           sobie, jak ją chwycił na ręce w chwili rozstania się z
 28  1,12|           Danusia wyciąga do niego ręce i woła:~"Bywaj, Zbyszku,
 29  1,14|     pytając, chwycił dziewczynę na ręce.~- Przeszłabym i tak - rzekła
 30  1,15|     Zbyszko i Zych wprowadzili pod ręce słabego Maćka na przyłap.~-
 31  1,16|            obaj, zanurzywszy w nią ręce, wyciągnęli je do dziewczyny.
 32  1,19|        Zbyszkowi poczęli "zabijać" ręce, a on sam, będąc również
 33  1,19|         głowie. Wyciągała do niego ręce, a Jurand ją od niego odciągał.
 34  1,20|            i złożywszy przy ustach ręce, klęknął na oba kolana w
 35  1,20|         zdumiał się; podniósł obie ręce w górę i zapytał:~- Na świętego
 36  1,21|             poczuwszy ból w prawej ręce, lewą wsparł się na ramieniu
 37  1,21|            wielkie, ujrzał łamiącą ręce nad Zbyszkiem Danusię -
 38  1,21|          zawarły się przy tym jego ręce, a usta pozostały otwarte,
 39  1,22|         nie oszukasz!~I położywszy ręce na ramionach Krzyżaka, potrząsnął
 40  1,22|           strony rozważyć, założył ręce na głowę, namarszczył się
 41  1,24|        ucałowała kilkakrotnie jego ręce, on zaś uśmiechał się wciąż,
 42  1,24|         Danusia, odejmując od oczu ręce.~- Tym, co Krzyżaki przyślą,
 43  1,25|           gdy pani weszła i łamiąc ręce, ozwała się zaraz z proga: "
 44  1,25|          Wyszoniek podniósł oczy i ręce w górę:~- To niechże się
 45  1,25|            narzuciwszy im stułę na ręce, rozpoczął zwykły obrządek.
 46  1,25|            twoja. A on całował jej ręce, policzki i oczy, które
 47  1,25|     odjazdem ku niemu i wyciągnęła ręce:~- Ostawaj z Bogiem, Zbyszku!~-
 48  1,26|            dziewczyna może pójść w ręce jednego z tych dwóch. "Wolej
 49  1,28|            Dlatego Bóg podał w ich ręce kraje tak znaczne, że prawie
 50  1,28|      wpierw pozwał!~A Jurand odjął ręce od twarzy i zapytał:~- Którzy
 51  1,30|        słabi. Lecz Jurand podniósł ręce, położył je na ramionach
 52  1,30|          rozłożył jakby z rozpaczą ręce i odrzekł głuchym głosem:~-
 53  1,30|    Szomberga - odrzekła, krzyżując ręce na piersiach i schylając
 54  1,30|          duszy widział już żelazne ręce Krzyżaka na szyi Danusi -
 55  1,30|           dziecko wyciąga do niego ręce z dalekości, prosząc o ratunek.
 56  1,31|         Słyszałeś?~Tolima podniósł ręce do uszu i skinął głową,
 57  1,32|             chłop począł "zabijać" ręce, to jest uderzać dłońmi
 58  1,32|         przewinienie, na sąd, gdyż ręce miał z tyłu związane, a
 59  1,32|            za ciężki nawet na dwie ręce zwykłego męża - i ruszył
 60  1,32|     poprzecinane otwory na głowę i ręce, następnie u szyi zawiesił
 61  1,32|        Więc padł na kolana, złożył ręce jak do modlitwy i dygocąc
 62  2,1 |       chciał wydać Juranda w nasze ręce.~Zygfryd i dwaj młodsi bracia
 63  2,3 |       jeszcze uradzać, jakby samym ręce umyć i z tej sprawy się
 64  2,4 |      toporem lub mieczem w drugiej ręce z pięciu naraz przeciwnikami,
 65  2,4 |            jego bólem, położyła mu ręce na głowie i rzekła:~- Boże
 66  2,5 |      pochylając się i nabierając w ręce nieco popiołu ze śniegiem,
 67  2,5 |            uciekły w głąb czaszki, ręce i nogi poczęły trzepać śnieg,
 68  2,5 |         trudu. Ale chwycono go pod ręce i poprowadzono do księstwa,
 69  2,6 |     przyjaźni mojej, zaraz ci ją w ręce oddał.~Zbyszko, usłyszawszy
 70  2,7 |            Następnie, wyciągnąwszy ręce, wsunął wychudłe, podobne
 71  2,7 |      kluczy i krótki nóż. W prawej ręce trzymał żelazną, pozasłanianą
 72  2,8 |       pomroki i gęstwiny drapieżne ręce Wilka lub Cztana - i na
 73  2,9 |          słowa tamtym opadły zaraz ręce, a po chwili stary wypuścił
 74  2,11|         wyciągając w zamian łakome ręce po placki. Były między nimi
 75  2,11|    jakowego krzyżackiego podziemia ręce wyciąga i ratunku ode mnie
 76  2,11|            ma, jeno kostur w lewej ręce dzierży...~- I maca nim
 77  2,11|    poskoczył do dziada, położył mu ręce na barkach i jął pytać:~-
 78  2,12|     obejmowali mu kolana, całowali ręce i wybuchali płaczem rzewnym
 79  2,14|           się do jej stóp, a potem ręce złożył i tak błagał ją,
 80  2,14|          ostatka i jął całować jej ręce, tłumiąc w sobie wobec Jagienki
 81  2,14|        Sieciechówna podniosła obie ręce do głowy i po chwili jasne
 82  2,16|          sięgające prawie do kolan ręce. W ogóle przypominał Zyndrama
 83  2,17|    wznosiły niemieckie nienawistne ręce. "My prosimy chrztu - wołali
 84  2,20|     Zbyszko - iże cię podał w moje ręce, bo nic ci ode mnie nie
 85  2,20|         jak do zbawienia wyciągają ręce do Krzyża, ale zali wiesz,
 86  2,21|            i dlategom się dostał w ręce waszmościów.~- Jużci, mogło
 87  2,22|            zgniecionego Zygfryda w ręce pachołkom, sam zaś ruszył
 88  2,22|            krzyknął przeraźliwie i ręce osunęły mu się bezwładnie
 89  2,22|           nogach. Macko zasunął mu ręce pod pachy i podniósł go
 90  2,23|           ramiona, próżno wyciągał ręce, próżno błagał, dusząc w
 91  2,23|       miecz spod kolan i rozwiązać ręce, abyś mógł siąść przy nas,
 92  2,24|             chwycił jej wychudzone ręce i całując je z uniesieniem,
 93  2,24|           inne, jeno w wasze oddał ręce, bo, wiera, żeście prawi
 94  2,24|      rozgłośnie. Przezroczyste jej ręce leżące na ciemnej niedźwiadkowej
 95  2,25|            których, mając związane ręce, a przykrępowane do brzucha
 96  2,25|         trzymały ją mniej krzepkie ręce. Na szczęście, nie trwało
 97  2,25|        Jurand na niej swoje święte ręce i jedną modlitwą przywróci
 98  2,25|          wielebny ojcze, że położy ręce na głowie córki. Zaliby
 99  2,25|          prosili.~- Powiedziałem: "ręce", jako się zwyczajnie mówi -
100  2,27|       próbowała wyciągnąć ku niemu ręce, ale dla zbytniej słabości
101  2,30|         mieli nieszczęście wpaść w ręce polskie, ale dając schronienie
102  2,30|         takie to właśnie zbójeckie ręce dostawali się niejednokrotnie
103  2,31|           swoim żalu - i ściskając ręce Powały z Taczewa, mówił
104  2,33|       garbatym. Nazbyt długie jego ręce i pałąkowate nogi budziły
105  2,33|       widzicie przed sobą po lewej ręce - mówił - to nasze stajnie.
106  2,34|             Swędzą naszych rycerzy ręce i chce im się jak najprędzej
107  2,35|      mistrz -żelazne, panie, macie ręce. A grafburgundzki dodał:~-
108  2,37|       Jagienka.~Macko założył obie ręce na kark, jak miał zwyczaj
109  2,40|           trafiła - bo to chłopaka ręce swędzą - to wiesz przecie,
110  2,42|        pomoc nie rusza, chociaż go ręce swędzą, bo i to wiem, że
111  2,43|          na oborze począł zacierać ręce i klepać się z wielkiej
112  2,44|          więc porwał dziewczynę na ręce, podniósł ją w górę jak
113  2,44|       zwrócił się ku nim, otworzył ręce i począł wołać jak w lesie:~-
114  2,48|         jeszcze czerstwy jak dąb i ręce łatwo chodziły mu w stawach,
115  2,49|            na głowie i rozłożywszy ręce, rzekł miękkim, prawie niewieścim
116  2,51|       którą mi sam Bóg przez wasze ręce zsyła. A pole bitwy On także
117  2,51|       chcieli oddawać się żywcem w ręce zwycięzców. Dzień był dla
118  2,51|             i złożył z przestrachu ręce, co usłyszawszy, młody rycerz
119  2,51|           wydał go wreszcie w jego ręce w zaroślach, w których przytaiła
120  2,51|    wszystkie w krwawe i zwycięskie ręce Polaków. Nie ostała, nie
121  2,51|           sterczały do góry martwe ręce, nogi, kopyta - i ciągnęło
122  2,52|       którą mi sam Bóg przez wasze ręce zsyła. A pole bitwy On także
123  2,52|       chcieli oddawać się żywcem w ręce zwycięzców. Dzień był dla
124  2,52|             i złożył z przestrachu ręce, co usłyszawszy, młody rycerz
125  2,52|           wydał go wreszcie w jego ręce w zaroślach, w których przytaiła
126  2,52|    wszystkie w krwawe i zwycięskie ręce Polaków. Nie ostała, nie
127  2,52|           sterczały do góry martwe ręce, nogi, kopyta - i ciągnęło