Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |          znów wielka wyprawa. Sam mistrz Kondrat na nią poszedł z
  2  1,2 |          mu pełnego wożą grzywien mistrz nie przysłał? Jurand ze
  3  1,5 |    Zawisza Czarny, Sulimczyk -sam mistrz ci tego nie przygani!~-
  4  1,5 |           nadzwyczajna, że wielki mistrz ściągnąłby na siebie gniew
  5  1,5 |         rzekł:~- Sam tylko wielki mistrz wraz z kapitułą mógłby mu
  6  1,5 |           wysłać list do mistrza. Mistrz nie mógł wprawdzie zmienić
  7  1,5 |           dary i listy, w których mistrz nazywał ją czcigodną, świątobliwą
  8  1,6 |        Stanisław ze Skarbimierza, mistrz nauk wyzwolonych w Krakowie,
  9  1,22|            a za graniczną swawolę mistrz nasz nie może odpowiadać,
 10  1,22|           sąsiedztwo znosili. Ale mistrz nasz potrafi wymierzyć sprawiedliwość.~-
 11  1,22|         donieść mistrzowi?~- Wasz mistrz o nic nie pytał. Mów mu,
 12  1,22|        można.~- Jeśli się uda, to mistrz pochwali! - ozwał się brat
 13  1,22|       Mazurom nie wystarczą.~- To mistrz ujmie się za nami i będzie
 14  1,22|          chwili. - Jeśli się uda, mistrz będzie w duchu rad... Pójdą
 15  1,22|         stoi król polski, a z nim mistrz nie zadrze...~- Wszelako
 16  1,22|      groźbą przeklęty Jagiełło, a mistrz - znacie go przecie: rad
 17  1,25|         tu ich, krzyżackie macie, mistrz po to, aby mnie zjednali,
 18  1,26|         Mówił de Lorche, że ponoć mistrz ma króla w gościnę do Torunia
 19  1,28|       dopomóż Bóg i Święty Krzyż. Mistrz boi się wojny z królem polskim
 20  1,28|         Długolasu. - Bo dajmy, że mistrz spyta: komu mam rozkazać,
 21  1,28|          sąsiadów! Ale teraz musi mistrz tych komturów pokarać i
 22  1,28|      mistrzowi - a oni się zaprą. Mistrz każe im dziewkę oddać, a
 23  1,28|            rzekł ksiądz.~- To ich mistrz pod sąd odda albo każe im
 24  1,30|           wielkiego mistrza, może mistrz wydobyłby z nich zeznania
 25  1,32|        tego zbyt za złe ni wielki mistrz, ni kapituła, bo przecie
 26  1,32|          Natomiast ten sam wielki mistrz może by ich i pokarał za
 27  2,2 |         klęską, nad tym, co powie mistrz i kapituła, i nad tym, by
 28  2,2 |       tego szkody dla Zakonu! Sam mistrz, gdyby wiedział prawdę,
 29  2,3 |   powstrzyma Polaków z Królestwa, mistrz zaś obawiał się tej wojny.
 30  2,3 |           Insburka rzekł mi: Nasz mistrz miłuje pobożnego księcia
 31  2,6 |           Wyprą się. A jak wielki mistrz spyta o jakowyś dowód, co
 32  2,6 |         który rzekł:~- Sam wielki mistrz lepszy od nich, a i brat
 33  2,6 |           odpowiedział Mikołaj. - Mistrz człowiek ludzki. Nie umie
 34  2,6 |    nieuczciwych postępkach. A gdy mistrz spyta was o dowody, tedy
 35  2,6 |      łaskawie książę. - Ma wysłać mistrz dwóch sędziów i ja też dwóch,
 36  2,6 |      przyjedzie, gdyż go, da Bóg, mistrz wezwie.~Na to nie było już
 37  2,7 |         mi tego za złe ani wielki mistrz, ani też wy, którego czczę
 38  2,7 |      skutek listów księcia wielki mistrz prawdopodobnie każe czynić
 39  2,7 |           rzeczą równie pewną, że mistrz uczyni tymczasem wszystko,
 40  2,7 |           A choćby też - myślał - mistrz pokarał srodze mnie i Rotgiera,
 41  2,8 |    okrutnie ciężka sprawa. Choćby mistrz dał rozkaz, to rnu też odpowiedzą,
 42  2,8 |          odnajdzie, choćby mu sam mistrz pomagał.~- To żona jego -
 43  2,11|    znaczny, na którego radach sam mistrz siła polega i nie byle czego
 44  2,11|        było przewidzieć, że jeśli mistrz opuścił Malborg i udał się
 45  2,11|          zasięgnąć języka i gdyby mistrz był wbrew przewidywaniom
 46  2,11|         na turnieju, który wielki mistrz urządził wedle zwyczaju
 47  2,11|           rycerskich w Malborgu i mistrz gonitwy wyprawił. Pękł Ulrykowi
 48  2,11|            Przyszło to, iż wielki mistrz surowie komturowi szczyt-nieńskiemu
 49  2,11|      przemieniona Jurandówna.~- I mistrz uwierzył?~- Sam nie wiedział,
 50  2,14|       podobno posyłali, bo wielki mistrz, któren więcej od innych
 51  2,15|         gdyż dobrze wiedzieli, że mistrz i kapituła boją się w duszach
 52  2,29|        się do królewskiego dworu. Mistrz chce sobie króla ująć i
 53  2,30|            gdyby się nie bali!... Mistrz na króla listy do obcych
 54  2,30|           to z okupem nie pozwoli mistrz kręcić.~- Tym bardziej że
 55  2,32|  zgniewany nieuczciwością Zakonu. Mistrz nie chciał układów o Dobrzyń
 56  2,32|          nasz wielki król!" Na co mistrz mówił, że jeśli król jest
 57  2,32|          ni pozoru, ni przyczyny. Mistrz, który był człowiekiem spokojnym
 58  2,32|    mordowanie kmieciów i rybaków. Mistrz wypierał się, wykręcał,
 59  2,32|         trudności. Nie czynił ich mistrz naprawdę, ale tylko pozornie,
 60  2,32|          dopuścili słudzy Zakonu. Mistrz w odpowiedzi przytoczył
 61  2,32|        wszyscy z mieczami w ręku?~Mistrz nie miał co na to odrzec,
 62  2,32| odpowiedział kniaź - póki dzisiaj mistrz żywie, nie będzie tego.~
 63  2,32|          w przekonaniu, że wielki mistrz Konrad von Jungingen nie
 64  2,32|    trzymały go w sile i jedności. Mistrz przestrzegał, ile mógł,
 65  2,32|        aby uznali grzechy swoje".~Mistrz wiedział, że owe wyrzuty,
 66  2,32|        się na to zgodził? i jakiż mistrz mógł czegoś podobnego zażądać?
 67  2,33|          noc i dzień, gdyż wielki mistrz miał tam do osądzenia sprawę
 68  2,33|    wszelkich wojennych sposobach. Mistrz, wiedząc, że na radzie królewskiej
 69  2,33|         może zmienić panów. Na to mistrz zmarszczył brwi.~- W jakiejże
 70  2,33|        pałąkowate nogi.~Tymczasem mistrz, nie chcąc, by ostatnie
 71  2,33|      figura Najświętszej Panny.~A mistrz znowu był nierad z takiego
 72  2,33|      pozorną pokorą, zwłaszcza że mistrz wjeżdżał w towarzystwie
 73  2,33|         konia za uzdę i strzemię.~Mistrz zaś, zsiadłszy, zwrócił
 74  2,33|           zatwardziałość - odparł mistrz.~I to rzekłszy, podniósł
 75  2,33|     którego boku utkwiło żeleźce. Mistrz Konrad bał się stawić wszystkiego
 76  2,34|          który i wasze miłości ma mistrz zaprosić.~- A ty coś od
 77  2,35|       popijano małmazją, albowiem mistrz chciał olśnić oczy posłów
 78  2,35|        Maszkowic domyślił się, że mistrz mówi o owej "wieży" pełnej
 79  2,35|         wskórasz.~- Ba! - zawołał mistrz - wżdy to nasz drugi sposób -
 80  2,35|     Liboriusza! - zawołał w końcu mistrz -żelazne, panie, macie ręce.
 81  2,42|          Krześni spotykał:~- Póki mistrz Konrad żywie, nie będzie
 82  2,47|       odpowiedział Maćko -że póki mistrz Konrad żywie, wojny nie
 83  2,47|          Zakonu na jego głowie, a mistrz nic bez niego nie poczyna.
 84  2,47|          na Płocku wyłuszczyła. I mistrz przy tym rzekł: "Co byś
 85  2,47|        nimi po kolei potykać, ale mistrz po wielkich prośbach pozwolił
 86  2,48|                   Rozdział XLVIII~Mistrz Konrad zmarł jednak dopiero
 87  2,48|     Koniecpola i opowiadał im, że mistrz Ulryk i inni Krzyżacy nie
 88  2,48|        jako słyszałem, to jeszcze mistrz Kondrat zabrał Drezdenko,
 89  2,48|           johannitom Santok. Nowy mistrz Uiryk, który gdy posłowie
 90  2,49|      kilka dni. Przypuszczano, że mistrz, zabieżawszy drogę królowi,
 91  2,49|      wkrótce, bo przecie nie miał mistrz nic innego do zrobienia,
 92  2,49|        służy. Ha! Słyszeliśmy, iż mistrz rzekł, iż to hołota lepsza
 93  2,50|      krzyżacką, którą przepełnion mistrz Ulryk gotów był cały świat
 94  2,51|      próżno mówili o ich potędze. Mistrz Ulryk nie chciał im wierzyć,
 95  2,51|       świętego Jerzego! - zawołał mistrz. - Dwie mile ujechaliśmy,
 96  2,51|          króla z oznajmieniem, że mistrz przysyła mu dwa miecze i
 97  2,51|      odprawili swoje poselstwo:~- Mistrz Ulryk - rzekł pierwszy herold -
 98  2,51|         tarczy i tak przemówił:~- Mistrz Ulryk kazał wam też oznajmić,
 99  2,51|        miała tuż, tuż nastąpić.~*~Mistrz spoglądał tymczasem na wojska
100  2,51|        lewemu skrzydłu Krzyżaków.~Mistrz właśnie znajdował się przy
101  2,51|          się tam dzieje, albowiem mistrz Ulryk, który patrzył z góry
102  2,51|         całym jego orszakiem.~Oto mistrz, idąc za przykładem tych,
103  2,51|         chorągiewek, a sam wielki mistrz leciał przed nimi w białym
104  2,51|          olbrzymie skrzydła orła.~Mistrz minął już orszak królewski
105  2,51|       śmierć towarzysza, lecz sam mistrz zabiegł im drogę i krzycząc:~
106  2,51|           ku swoim. - Niemce! Sam mistrz! - zakrzyknął Dobko. Usłyszawszy
107  2,51|       takiego skutku, jakiego się mistrz spodziewał. Zdawało mu się
108  2,51|         nich rozróżnić nie mogło.~Mistrz, uderzon ostrzem litewskiej
109  2,51|       ostatnie wprowadził do boju mistrz. Chełmińczycy pozatykali
110  2,52|      próżno mówili o ich potędze. Mistrz Ulryk nie chciał im wierzyć,
111  2,52|       świętego Jerzego! - zawołał mistrz. - Dwie mile ujechaliśmy,
112  2,52|          króla z oznajmieniem, że mistrz przysyła mu dwa miecze i
113  2,52|      odprawili swoje poselstwo:~- Mistrz Ulryk - rzekł pierwszy herold -
114  2,52|         tarczy i tak przemówił:~- Mistrz Ulryk kazał wam też oznajmić,
115  2,52|        miała tuż, tuż nastąpić.~*~Mistrz spoglądał tymczasem na wojska
116  2,52|        lewemu skrzydłu Krzyżaków.~Mistrz właśnie znajdował się przy
117  2,52|          się tam dzieje, albowiem mistrz Ulryk, który patrzył z góry
118  2,52|         całym jego orszakiem.~Oto mistrz, idąc za przykładem tych,
119  2,52|         chorągiewek, a sam wielki mistrz leciał przed nimi w białym
120  2,52|          olbrzymie skrzydła orła.~Mistrz minął już orszak królewski
121  2,52|       śmierć towarzysza, lecz sam mistrz zabiegł im drogę i krzycząc:~
122  2,52|           ku swoim. - Niemce! Sam mistrz! - zakrzyknął Dobko. Usłyszawszy
123  2,52|       takiego skutku, jakiego się mistrz spodziewał. Zdawało mu się
124  2,52|         nich rozróżnić nie mogło.~Mistrz, uderzon ostrzem litewskiej
125  2,52|       ostatnie wprowadził do boju mistrz. Chełmińczycy pozatykali
126  2,53|        Malborga ze łzami w oczach mistrz krzyżacki, drugą wjeżdżał