Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |       będzie ci okrutnie waleczne słowa gadał, których wszelako
  2  1,1 |        Maćko~- Nie słyszeliśmy ni słowa.~- To przecie siostra księcia
  3  1,3 |      drobnej usługi, od zręcznego słowa lub od chwili dobrego humoru
  4  1,3 |           zadrżał z radości na te słowa i nie mogąc wytrzymać, zapytał:~-
  5  1,3 |          wielkiej otuchy, słysząc słowa proroctwa, opat zaś zwrócił
  6  1,4 |        rządzi - coże dopiero Bóg!~Słowa te uspokoiły do reszty księżnę,
  7  1,4 |       chciałby was całować? Na te słowa księżna, a za nią pan Mikołaj
  8  1,4 |           Powała z Taczewa.~Na te słowa Maćko i Zbyszko spojrzeli
  9  1,4 |      Bogdańca dostrzegł to i lubo słowa jego nie przestały być dworne,
 10  1,4 |            że cała sprawa nawet i słowa jednego niewarta. Nie tylko
 11  1,4 |           wąsy i nie rzekłszy ani słowa, ruszył koniem przed siebie,
 12  1,5 |           sądził bowiem, że takie słowa zapowiadają wojnę. Ale rozumiał
 13  1,5 |           Zbyszko, usłyszawszy te słowa, pobladł mocno i mimo woli
 14  1,5 |  winowajcą sam odprawię!~Ostatnie słowa wyrzekł głosem podniesionym
 15  1,5 |         przez myśl, że za podobne słowa wypadałoby zaraz wyzwać
 16  1,5 |            nie wolno było jednego słowa na wiatr uronić, kto zaś
 17  1,5 |         ostawił".~Podobały się te słowa rycerzom, którzy przez życzliwość
 18  1,5 |   osobliwszą orędowniczką Zakonu. Słowa jej wiele mogły i było rzeczą
 19  1,6 |          i nikt nie mógł od niego słowa więcej wydobyć.~Tymczasem
 20  1,6 |           na cześć rycerską, miał słowa nie dotrzymać, nawet nie
 21  1,6 |    zdumiał się tak, iż czas jakiś słowa nie mógł przemówić.~- Na
 22  1,6 |     Zachęcały ją do tych usiłowań słowa kasztelana, który oświadczył,
 23  1,6 |        się domyślać, co znaczą te słowa - i czyniło się coraz ciaśniej.
 24  1,8 |      zasiadł, i nie odrzekłszy ni słowa, przypatrywał mu się dalej.~
 25  1,8 |       okrągłymi oczyma, nie mogąc słowa przemówić.~Lecz Danusia
 26  1,11|         umilkł, nie chcąc żadnego słowa uronić.~Jagienka zaśpiewała
 27  1,15|      opata, gdyż żaden ni jednego słowa nie wyrozumiał: on zaś toczył
 28  1,16|           niespodziane dla nikogo słowa:~- Pakliby który z was dwóch
 29  1,16|         usłyszał - i przez chwilę słowa nie mogli przemówić. Co
 30  1,17|           gorszy, jeno lepszy.~Te słowa podziałały uspokajająco
 31  1,19|         to ona mu do kolan. I ani słowa. Powiada wreszcie panisko: "
 32  1,19|       przychodziło.~Rozczuliły te słowa Zbyszka, ale zarazem chwycił
 33  1,20|          rozśmiał się i powtórzył słowa Zbyszkowe panu de Lorche.~-
 34  1,21|         pójdzie...~Ale dalsze jej słowa zgłuszył ryk tak straszliwy,
 35  1,22|       całkiem stracił wiarę w ich słowa.~Ale tymczasem zaszedł wypadek,
 36  1,22|       łgać.~- Tęgo się biłeś - ni słowa!~- A tyś to nie pomykał
 37  1,23|       mówiliście miodem smarowane słowa i w dodatku obiecaliście
 38  1,23|     Fourcy, którego podnieciły te słowa, wydobył miecz, lewą ręką
 39  1,23|          któren by był krzyw o te słowa, tego pozywa na walkę pieszą
 40  1,25|         ów list, przez jakiś czas słowa prawie nie mogła przemówić.
 41  1,25|         moc ludzka nie odejmie...~Słowa te były dla księżny Anny
 42  1,25|        ciosem były dla wszystkich słowa ojca Wyszońka. On zaś po
 43  1,25|          wedle waszej woli.~Na te słowa radość opanowała serca.
 44  1,25|          dwoje powtarzało kolejno słowa księdza: "Ja... biorę...
 45  1,25|          drogi, niebogo!...~Na te słowa i księżna, i Danusia uderzyły
 46  1,25|      przesłonić, więc te ostatnie słowa doszły ich tak przytłumione,
 47  1,26|        stronę ognisk, usłyszawszy słowa Zbyszka, odwrócił jednak
 48  1,26|           Zbyszko, usłyszawszy te słowa, gdyż dotąd o tym nie pomyślał.
 49  1,28|     przetłumaczywszy obecnym jego słowa. - De Bergowowie wielkie
 50  1,32|        nie spotka go nic złego za słowa, które mu się niebacznie
 51  1,32|      wykrzyknąć kochane imię, ale słowa uwięzły mu w gardle, jakby
 52  1,32|      podniósł się i nie mówiąc ni słowa, poszedł za żołdakiem przez
 53  2,1 |         mojej ręki polegli.~Na te słowa szmer powstał między zbrojnymi
 54  2,1 |  Rotgierze i Gotfrydzie, że wedle słowa i uczynionej obietnicy oddaję
 55  2,2 |        krwi krzyżackiej...~Dalsze słowa przerwało mu uderzenie wichru
 56  2,2 |      nigdy on nie wypowie jednego słowa skargi na Zakon.~Po czym
 57  2,3 | opowiadanie, a zwłaszcza ostatnie słowa Krzyżaka wielkie uczyniły
 58  2,5 |      która będzie przelana.~Na te słowa ścisnęły się znów serca,
 59  2,5 |           że zuchwałe a niebaczne słowa przywiodły go do walki ze
 60  2,5 |          de Lorche przetłumaczono słowa książęce, wstał i oznajmił,
 61  2,5 |        takim bólu, że aż chwilami słowa urywały mu się, tak jakby
 62  2,6 |           Po czym powtórzył swoje słowa po niemiecku panu de Lorche,
 63  2,6 |       Zasępił się, usłyszawszy te słowa, Czech, albowiem czuł w
 64  2,7 |         mu służył od długich lat.~Słowa urwały mu się na ustach,
 65  2,7 |         zęby, ale nie wyrzekł ani słowa i czy to z wyczerpania,
 66  2,7 |      podniósł się, usłyszawszy te słowa, Przychylił się znów nad
 67  2,7 |    chwycił go kurcz tak silny, iż słowa urwały mu się w ustach,
 68  2,9 |        gościna w Brzozowej? Na te słowa tamtym opadły zaraz ręce,
 69  2,9 |      wykupem, ale nie za Zbyszka. Słowa te wzmogły jeszcze ciekawość
 70  2,10|      wracać, więc usłyszawszy jej słowa, uśmiechnął się i rzekł:~-
 71  2,10|   zaledwie mogła ułowić uchem jej słowa.~ ~
 72  2,11|           Stary chłop, słysząc te słowa, począł z początku kiwać
 73  2,11|          Maćka wzruszyły te łzy i słowa, jednak odrzekł:~- Jeśli
 74  2,12|          bezpiecznie może jechać. Słowa te uspokoiły go znacznie;
 75  2,13|          zdumienia, żalu i gniewu słowa nie mogła przemówić, patrzała
 76  2,14|      kwiatu jabłoni, nie mogąc ni słowa przemówić.~Hlawa miał dla
 77  2,17|      fujarki lub piszczałki, albo słowa przyciszonej pieśni, którą
 78  2,17|           dziwne wydały się także słowa Zbyszka, więc choć chciało
 79  2,19|             i wraz Czech usłyszał słowa znajomej sobie pieśni:~Bi
 80  2,20|   obecnych Mazurów przełożył jego słowa, których znaczenia Zbyszko
 81  2,20|     przetłumaczył w lot Zbyszkowe słowa, więc de Lorche spojrzał
 82  2,21|           też boi jako i wszyscy.~Słowa te uczyniły wielkie wrażenie.
 83  2,21|    podniósł się i nie rzekłszy ni słowa, skoczył ku koniom; natomiast
 84  2,21|           niech mi jeno powie dwa słowa: Lotaryngia-Geldria!~- Dobrze -
 85  2,23|         XXIII~Nie pomogły łagodne słowa ni pieszczoty, ni zaklęcia -
 86  2,23|        waligóra, bo choć niektóre słowa wiem, nijak nie mogę go
 87  2,23|   Uderzyły szczególniej Niemca te słowa, które Maćko wyrzekł, czyniąc
 88  2,24|      rozumiejąc zaledwie niektóre słowa, ozwał się:~- Wolfgang,
 89  2,24|      widocznie pochlebiły Maćkowe słowa.~Po czym zasiedli przy ognisku
 90  2,25|         mógł dowieźć!" Takie były słowa, którymi go do posiłku zachęcał.
 91  2,25|   Jagienka, a on jej do nóg padł, słowa przez chwilę nie mogąc przemówić.
 92  2,25|          i jako go pokarać?~Na te słowa przez oblicze Juranda przebiegły
 93  2,27|         niegorączkowe i niebłędne słowa, jakie od początku podróży
 94  2,27|          liście na gruszy i tylko słowa modlitwy rozlegały się wśród
 95  2,27|      kolanach Danusi, bez ruchu i słowa, sam jak martwy, a oni krążyli
 96  2,29|      Kaleb powtórzył Zbyszkowi te słowa, na które Maćko pewnie nie
 97  2,31|          miała czas...~Dalsze jej słowa przerwał znowu huk trąb
 98  2,31|             Pomorzanin, tłumacząc słowa rycerza, wypychał językiem
 99  2,32|     gniewał się na niego za takie słowa: "Płacę, bom dał rycerskie
100  2,32|     dziwnym trafem te same prawie słowa, które powiedziała w swoim
101  2,32|  przychodziły mu na myśl prorocze słowa:~"Postanowiłem ich pszczołami
102  2,32|          jeden pamiętał złowrogie słowa objawione świętej Brygidzie: "
103  2,33|     ugości, jako przystało.~Na te słowa bracia-rycerze poczęli spoglądać
104  2,33|      nasunęły się mimo woli dumne słowa, którymi niegdyś Krzyżacy
105  2,39|  zamieniając z nimi takie krótkie słowa, jakie zwykle wypowiada
106  2,39|        samo: "Nie giń", ale teraz słowa te wyszły z jeszcze większej
107  2,40|           ale że wyszło ono co do słowa z potężnej głowy Zyndrama
108  2,41|         długi też czas nie mógł i słowa przemówić, aż dopiero gdy
109  2,43|           ani się spostrzegł, jak słowa jego stawały się coraz podobniejsze
110  2,44|          to... ty wiesz!... Na te słowa radość buchnęła mu w sercu
111  2,48|       został". Powtarzał przy tym słowa mistrza wypowiedziane na
112  2,48|          zostać, gdyż usłyszawszy słowa męża, wstała i ucałowawszy
113  2,49|           Padłem jej do nóg za te słowa, a we dwie niedziele później
114  2,51|            idą!~Porwali się na te słowa rycerze, król zmienił się
115  2,51|           ziemi, jeszcze waleczne słowa mówią, z zamorskiej Anglii,
116  2,51|         już wyśmiewano tutaj moje słowa - i wyśmiewali je tacy,
117  2,51|          i mistrzowi niemiłe były słowa Wendego, więc ozwał się:~-
118  2,51|          Dąbrowy wytłumaczył jego słowa królowi, ale ledwie skończył,
119  2,51|         Mążyk znów przełożył jego słowa i nastała cisza, tylko w
120  2,52|            idą!~Porwali się na te słowa rycerze, król zmienił się
121  2,52|           ziemi, jeszcze waleczne słowa mówią, z zamorskiej Anglii,
122  2,52|         już wyśmiewano tutaj moje słowa - i wyśmiewali je tacy,
123  2,52|          i mistrzowi niemiłe były słowa Wendego, więc ozwał się:~-
124  2,52|          Dąbrowy wytłumaczył jego słowa królowi, ale ledwie skończył,
125  2,52|         Mążyk znów przełożył jego słowa i nastała cisza, tylko w