Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |  ochrzcili i każden tam Chrystusa Pana wyznawa, chociaż nie każden
  2  1,1 |      także łaski i pomocy naszego pana przeciw swemu nieprzyjacielowi
  3  1,1 |        ale byle dostęp znaleźć, a pana pod nogi podjąć - to już
  4  1,2 |             A potem - uznawszy od pana Mikołaja z Długolasu, jako
  5  1,3 |        imię Boże, jednakże w domu Pana z dziecinną bojaźnią i pokorą
  6  1,4 |        ślubowaniu modliłem się do Pana Jezusa, by mi Niemców przysporzył -
  7  1,4 |     rybałtów o nadzwyczajnej sile pana z Taczewa, który przyłamał
  8  1,4 |     przyłamaniu kopii, podziwiali pana z Taczewa, że tak łatwo
  9  1,5 |          że ją z rąk dobrotliwego pana otrzyma. Jakoż nie zawiódł
 10  1,5 |        Możeż to być?~- Zapytajcie pana z Taczewa, któren był świadkiem
 11  1,6 |           będzie ci u niego jak u Pana Boga za piecem. Tu ludzie
 12  1,7 |           Melsztyna, największego pana w Królestwie, który pociągnął
 13  1,8 |            odrzekł Zbyszko.~W oku pana ze Spychowa błysnęło jakieś
 14  1,10|       mówić. Widziałem w Krakowie pana z Taczewa, który mi o tobie
 15  1,13|    skrzywi się, to jeszcze sam od Pana Boga oberwie, boć to przecie
 16  1,17|          się ta stanie wedle woli Pana Jezusowej... Ale mnie trzeba
 17  1,19|          do niej jak niewolnik do pana. Nie on ją brał, ale ona
 18  1,19|     Gotfryda, brata Rotgiera oraz pana Fulka de Lorche z Lotaryngii,
 19  1,20|          drzwi kołatać i księcia, pana naszego, budzić.~To rzekłszy,
 20  1,20|          wielkich pokrewieństwach pana de Lorche, dał mu znak,
 21  1,20|  skamieniałej ze zdumienia twarzy pana de Lorche, ani wypukłych
 22  1,21|        ręku kuszę, tuż pod bokiem pana stał oparty o drzewo ciężki
 23  1,21|      wzroku wytrzymać.~Lecz uwagę pana de Lorche zwrócił ogromny,
 24  1,21|        całkiem pod brzuchem konia pana de Lorche i zanim kto z
 25  1,21|        pomocy myśliwców ratunkiem pana de Lorche. Obracano nim
 26  1,21|        słów chciwe na sławę serce pana de Lorche, gdy zaś pomyślał,
 27  1,22|        nim wątroba nie oberwała". Pana de Lorche opanowała też
 28  1,22|         Może byście radzi starego pana ujrzeli, gdyż Bóg to wie,
 29  1,22|          nich, knechtów wytracił, pana Majnegera sam okrutnie kopią
 30  1,22|        okrutnie kopią przebódł, a pana de Bergow wziął w niewolę
 31  1,22|        karę i o rozkaz uwolnienia pana de Bergow.~Wieści te wnet
 32  1,22|       zajściu pod Złotoryją wobec pana de Fourcy, więc Hugo de
 33  1,22|       rzekłszy, począł patrzeć na pana de Fourcy, mrugając przy
 34  1,22| przyskoczył niemal z pięściami do pana de Fourcy.~- Po coś powiedział,
 35  1,23|           czym zaś zwrócił się do pana de Fourcy:~- Przodkowie
 36  1,23|      Czech znów spojrzał na trupa pana de Fourcy, albowiem do niego
 37  1,24|         usłyszawszy to, uściskała pana wobec dworzan, potem ucałowała
 38  1,24|           Danusia naprzód podjęła pana pod nogi, po czym chwyciła
 39  1,25|        tobie nie zapomni, by i na Pana Jezusowym dworze, by i u
 40  1,25|        pozwala i za zgodę księcia pana naszego zaręcza - no! -
 41  1,25|      Widok ten wzruszył do reszty pana de Lorche, który oświadczył,
 42  1,25|       twarze, odbijał się w zbroi pana de Lorche, rozświetlając
 43  1,25|        tego rozkazu, nakrył tylko pana własnym kożuchem, gdyż na
 44  1,26|        już przeznał swego młodego pana i wiedział, że niedobrze
 45  1,26|     Powała z Taczewa wyprosi mi u pana naszego pozwoleństwo, abym
 46  1,26|       wichura tęga jest, ale to z Pana Jezusowego pozwoleństwa,
 47  1,26|        Długolasu, wnuczka starego pana z Długolasu. Gładka dziewka,
 48  1,27|         próbował jednakże młodego pana wstrzymywać, gdyż mając
 49  1,28|            zastał także księcia i pana de Lorche oraz starego pana
 50  1,28|       pana de Lorche oraz starego pana z Długolasu, którego książę,
 51  1,28|       wymienić.~Tu zwrócił się do pana ze Spychowa:~- Kogo macie
 52  1,29|          o odjeździe, i o śmierci pana de Fourcy, i o postępku
 53  1,30|      groźnej twarzy spychowskiego pana i siedział bez ruchu - tylko
 54  1,30|            Chcą, abyście uwolnili pana de Bergowa. Jurand odetchnął
 55  1,30|   Powiecie, żeście wzięli okup za pana de Bergowa, aby mieć czym
 56  2,1 |         tym wina, ale raczej wola Pana naszego, który w ten sposób
 57  2,6 |            więc chwycił przez pół pana de Lorche i przycisnął go
 58  2,6 |          potem nuż prosić młodego pana, by go nie ostawiał.~- Ja
 59  2,6 |          jeden nocleg, choćby dla pana de Lorche i dla przygotowań,
 60  2,7 |           a zwłaszcza przy pomocy Pana Chrystusowej, któremu pewnie
 61  2,8 |  domyślasz?~- Przeciem ja młodego pana nie odstępował w krzypocie
 62  2,8 |           potem widziałem, jak do pana poszli: sama miłościwa,
 63  2,8 |        listu napisać, ni pieczęci pana ze Spychowa uczynić, ni
 64  2,8 |             Daj Bóg, żeby młodego pana nie pochowali, choć z książęcym
 65  2,8 |         jako raz mówił do starego pana ze Spychowa: "Zaliście wy
 66  2,8 |     Chrzana stary książę Nosak od pana na Zampachu kupił i tak
 67  2,8 |            z duszy, ale czemuś to pana ostawił?~- Wysłał mnie,
 68  2,9 |         wodę. Ale może mnie Matka Pana Chrystusowa wesprze, że
 69  2,11|        jest stryj waszego młodego pana i póki nie wróci, moje tu
 70  2,11|      Gdzie jest ksiądz Kaleb?~- U pana starszego, przy łożu.~-
 71  2,11|    modlitwie zajedzie... i od nóg Pana Chrystusowych, u których
 72  2,12|         albowiem wieść o powrocie pana rozbiegła się już po całym
 73  2,13|       radości, że mu stary komtur pana Zbyszkową głowę przyobiecał.
 74  2,13|         głowę przyobiecał. Ale że pana Zbyszka nie mógł wówczas
 75  2,13|        Cóż tu będziecie czynić?~- Pana Jezusa prosić, by wrócił
 76  2,14|            która kazała mu iść do pana Zbyszka.~Jagienka zaś uczyniła
 77  2,14|      łatwo. Chcesz-li na pewno do pana Zbyszka dojechać, to wprost
 78  2,14|           przecie wszystko w ręku Pana Jezusowych i lepsza nadzieja
 79  2,16|    śmierci Jurandówny nie ominęła pana Zbyszka i panienka, i dlategoście
 80  2,20|    przykazawszy Czechowi pilnować pana de Lorche, który wciąż był
 81  2,20|           przywieść przed ognisko pana de Lorche, który wypoczywał
 82  2,21|        Zbyszko zaś zwrócił się do pana de Lorche i za pośrednictwem
 83  2,22|   Zygfrydowi poradzę, bo za łaską Pana Jezusową moc w kościach
 84  2,22|       potem wedle rozkazu starego pana wiązać Sanderusa, ten zaś,
 85  2,23|           tamtych rycerzy, bo ta, pana Zbyszkowa nieboga, ledwie
 86  2,23|          zmarła...~- Trzeba to na Pana Boga zdać, a teraz myślmy
 87  2,23|          lepsza od tej. Tymczasem pana Zbyszkowa opieka wystarczy.~-
 88  2,24|       waszego rycerza, niejakiego pana de Lorche, i bratanek mój (
 89  2,24|           umawiając.~- Wzięliście pana de Lorche? - zapytał żywo
 90  2,25|     odrosła? bo wiem, żeście o to Pana Jezusa prosili.~- Powiedziałem: "
 91  2,26|         bez pomsty i kary, ów kat pana mojego i jego dziecka, i
 92  2,26|        broni, ale o milę zaraz, w pana Warcimowym dworzyszczu,
 93  2,26|      Krześcijański to uczynek, od Pana Jezusa nakazany, a to przecie
 94  2,26|           czamoksięstwa, tylko od Pana Jezusowej mocy szczęścia
 95  2,29|        Ucieszył się też wielce do pana de Lorche i począł mu za
 96  2,29|    śpieszyć.~Potem zwrócił się do pana de Lorche:~- Wiesz, jako
 97  2,29|         jemu na świecie.~Przyjazd pana de Lorche, jego widok i
 98  2,29|      lepszą.~- Słuchaj - rzekł do pana de Lorche Zbyszko. - Cni
 99  2,30|          przyjechała, a po drodze pana naszego omackiem idącego
100  2,30|     rycerz Maćko ani wasz giermek pana poznali. Miłował ci też
101  2,30|     powrócił. Czech witał młodego pana z radością, ale i ze smutkiem,
102  2,30|            To rzekłszy, skinął na pana de Lorche, któren stał w
103  2,30|       przez chwilę w zdumieniu na pana z Taczewa, po czym twarz
104  2,31|    ustawili się zaraz przy bokach pana, od przodu bili powitalne
105  2,31|          jakby wniebowziętą twarz pana de Lorche i na ten widok
106  2,32|       ustępstwa, ani pośrednictwa pana de Lorche.~Arnold von Baden
107  2,32|       wielka wojna.~- Proszą o to Pana Boga wszyscy nasi rycerze.
108  2,33|            ale spojrzawszy w oczy pana z Maszkowic, stracił jakoś
109  2,35|          i rzekł: "Mam ja twojego pana czym pobić!" A Skarbek dorzucił
110  2,38|          głębiej orze od pługa... Pana i dziecko to bym rad jeszcze
111  2,40|        nasza wstawi się za nim do Pana Jezusa, to mu przy dobrej
112  2,49|           z wieczerzą w namiotach pana mego.~Więc Zbyszko siadł
113  2,49|           koń i zbliżywszy się do pana de Lorche, jechał w pobok,
114  2,49|     między którymi tkwiły namioty pana de Lorche, gdy wtem na środku "
115  2,49|        już byli niedaleko namiotu pana de Lorche, zerwał się znów
116  2,51|         dzika podobny. Nad zbroją pana czuwali trzej giermkowie:
117  2,51|       latać.~Giermkowie przybrali pana w świetną błyszczącą zbroję,
118  2,51|         wysunęła się naprzód, aby pana piersiami zasłonić. Tym
119  2,51|     Stawiano też przed majestatem pana przedniej szych jeńców.
120  2,52|         dzika podobny. Nad zbroją pana czuwali trzej giermkowie:
121  2,52|       latać.~Giermkowie przybrali pana w świetną błyszczącą zbroję,
122  2,52|         wysunęła się naprzód, aby pana piersiami zasłonić. Tym
123  2,52|     Stawiano też przed majestatem pana przedniej szych jeńców.