Tom,    Rozdzial

  1  1,1 |         jest na dworze u Wacława, króla rzymskiego i czeskiego.~
  2  1,1 |         księcia Witolda, kiedy od króla przyjechał do Ryterswerder
  3  1,2 |          tym. Ja się tam jakoś do króla docisnę, choćby z tym oto
  4  1,3 |          A raz, gdy był na dworze króla francuskiego, rozmiłowała
  5  1,3 |      Wiślicy Wisław Piękny z rodu króla Popiela. Jen podczas niebymości
  6  1,3 |         od siebie gniew potężnego króla za to, co uczynili na Litwie,
  7  1,4 |           głos - w posła godzisz, króla znieważasz!~Zbyszko spojrzał
  8  1,4 |   nieznajomy. -Obraziłeś majestat króla i pod sąd pójdziesz.~Po
  9  1,4 |           się wstawiła za wami do króla.~- Nie z dworu jesteśmy.
 10  1,4 |           dzionek zabawi, więc ja króla prędzej obaczę i tak mu
 11  1,4 |          Kraków okrutnie urósł od króla Jagiełły. Była to prawda:
 12  1,5 |       także o bliskim przyjeździe króla węgierskiego Zygmunta i
 13  1,5 |      rozciągnęłaby zwierzchnictwo króla Jagiełły niemal na pół świata,
 14  1,5 |           zasługa więc spadnie na króla. I co za chwała będzie dla
 15  1,5 |          tronie, uzna się "synem" króla Władysława i jako obiecał,
 16  1,5 |      Goście zagraniczni, posłowie króla rzymskiego, czescy, węgierscy
 17  1,5 |   bojarzynowie litewscy przy boku króla zostający, pomimo lata i
 18  1,5 |         oczekiwał Zbyszko wejścia króla i królowej i tłoczył się,
 19  1,5 |      polscy budowali się widokiem króla w kościele. Często on, odrzuciwszy
 20  1,5 |           powinien kochać i swego króla, i swoją królową, i miłował
 21  1,5 |          przy których dla uciechy króla i gości występowali trefnisie
 22  1,5 |         poseł papieski po prawicy króla. Dwie księżne zajęły miejsca
 23  1,5 |            Otrzymawszy wbrew woli króla paliusz na arcybiskupstwo
 24  1,5 |    słowika, co widocznie weseliło króla. Po nim drugi obchodził
 25  1,5 |           i mimo woli spojrzał na króla, którego twarz była wprost
 26  1,5 | powstrzymało ich groźne skinienie króla, który, powstawszy z zaiskrzonymi
 27  1,5 |            Po co cię mają sądzić. Króla uweselisz! - powtórzył Jamont.~-
 28  1,5 |       przerażenia - i patrzała na króla bez ruchu jak woskowa figurka
 29  1,5 |          rękę, podbiegła z nią do króla, który widząc to, począł
 30  1,5 |       ręce, patrzyła błagalnie na króla, w którego twarzy odbiło
 31  1,5 |         gotowi na jedno skinienie króla roznieść na mieczach, wysilali
 32  1,5 |           a natomiast póty błagać króla, póki jakowej ś łaski nie
 33  1,5 |     posępny jak noc i udał się do króla. Król przyjął go dobrotliwie,
 34  1,5 |            patrząc wprost w twarz króla:~- Nie znam waszych praw
 35  1,5 |        rycerzy, których na dworze króla widział: o Zawiszę, o Farureja,
 36  1,5 |     wstawić się za młodzieńcem do króla. Jagielle nie wypadało wprawdzie
 37  1,5 |      Lichtenstein też mógł prosić króla o łaskę - i jeszcze by na
 38  1,6 |        nocy gońców do nieobecnego króla. Nazajutrz rano wieść gruchnęła
 39  1,6 |           na przyjazd nieobecnego króla, ruszył co prędzej do Malborga,
 40  1,6 |           jedną głowę uciąć niźli króla i Królestwo na śmiech podawać". -
 41  1,6 |        przez dzisiejszego naszego króla w Krewie, wyszedł z więzienia
 42  1,6 |          będzie cię pasował, i do króla się za tobą wstawi. Dobry
 43  1,6 |       będą tu wytracać! Wstyd dla króla i Królestwa!" - Litwini,
 44  1,6 |           w którym pod niebytność króla mieszkał pan krakowski -
 45  1,9 |          Olkusza wzniesione przez króla Kazimierza i wieżę fary
 46  1,13|            a ja bym do Krakowa do króla na skargę jechał. Co by
 47  1,19|         ich nie żałuję, skoro Bóg króla Łokietka tak wielkim zwycięstwem
 48  1,19|  wymoszczony okrąglakami, zabytek króla Kazimierzowej gospodarki.
 49  1,19|           książęta nie wspomagali króla polskiego, jeno ich, a jeśli
 50  1,22|          a stryjecznej potężnego "króla krakowskiego", Jagiełły.
 51  1,22|          nie strach przed gniewem króla krakowskiego, to może bym
 52  1,26|        Lorche, że ponoć mistrz ma króla w gościnę do Torunia zaprosić,
 53  1,28|       pójdzie za mną, i Witold, i króla Jagiełłowa potęga. Dość
 54  2,10|         jako poddany miłuje córkę króla, więc z pokorą i czcią największą,
 55  2,10|               Ten ci się choć i u króla znajdzie! Ale po owej służbie
 56  2,11|    mieczami rycerstwa polskiego i króla Łokietka potęgą...~- Ha!
 57  2,11|           to tak go zobaczysz jak króla Ćwieka.~- Zaśby pojechał
 58  2,11|          gospodarnej i sprężystej króla Kazimierzowej ręki. Przy
 59  2,11|           wskóra niż przez samego króla.~- Do kniazia Witolda! -
 60  2,14|           pójdzie z pozwoleństwem króla polskiego, boć to przecie
 61  2,15|    wyjechali z rozkazu mistrza do króla z zapytaniem, czego się
 62  2,29|           Zawziętość tam jest na "króla" Witolda i na tych, którzy
 63  2,29|    jeszcze bardziej Polaków i ich króla.~- To niech tedy tak będzie -
 64  2,29|  Mówiliście, panie, o przyjeździe króla polskiego do Płocka? - przerwał
 65  2,29|          dworu. Mistrz chce sobie króla ująć i niczego mu nie odmówi.
 66  2,29|    Inaczej go będą słuchali wobec króla i wobec krakowskich rycerzy,
 67  2,29|           Benedykta XIII, a dalej króla aragońskiego i wielu książąt
 68  2,29|           jedź ze mną, a obaczysz króla i dwór.~- Chciałem cię właśnie
 69  2,30|      Skirgiełła przeciw Witoldowi króla skłoniła. Rozumieją to -
 70  2,30|          Aleksandra, bardzo wedle króla zabiega i jakaś frasobliwa
 71  2,30|         Tatarów. Bo oni w duszy i króla, i nas się boją, a jednak
 72  2,30|        się nie bali!... Mistrz na króla listy do obcych dworów wysyła,
 73  2,30|     Raciążku, gdyż wysłan jest do króla angielskiego po łuczników.
 74  2,30|           z Krakowa, gdzie się do króla za tobą przyczyniała.~I
 75  2,30|        wszyscy z powodu obecności króla bardzo strojni i świetni,
 76  2,31|    toruński, wysłany na spotkanie króla, i Jan von Schonfeld, komtur
 77  2,31|          jakie wywołało przybycie króla, przyszła ku niemu.~- Zbyszku -
 78  2,31|           wcześniej od stołów, od króla, książąt i rycerzy, którzy
 79  2,31|       dobrą nowinę.~- Rozbierając króla do łoża - rzekł - przypomniałem
 80  2,31|        Krzyżaki chyciły, i prosił króla, aby się o niego upomniał.
 81  2,31|            iż dopisał, że: "chcąc króla udobruchać, nie można mu
 82  2,32|           Jagiełłowej, starał się króla ułagodzić i nie zważając
 83  2,32|        poszło, zaprosić wielkiego króla do Torunia i tam przez kilka
 84  2,32|          Przyczynił się za nim do króla w tej myśli, że młodzian
 85  2,32|      droga, ale kwaśna, bo nic od króla nie potrafili Niemce uzyskać,
 86  2,33|         rzekł:~- To są wysłannicy króla polskiego: rycerz z Maszkowic,
 87  2,34|          a z nimi razem i naszego króla.~Tu porwała Maćka zadyszka,
 88  2,35|          w osobach posłów obrazić króla i całe Królestwo. Ale nawet
 89  2,46|           i w Krakowie na zamku u króla bywał (ba! mało mu tam głowy
 90  2,48|       Drezdenko, a on się przecie króla bał.~- Bał się, gdyż lepiej
 91  2,49|            napełniło otuchą serce króla i Witolda, zamek to bowiem
 92  2,49|     głowom w Królestwie, bo prócz króla i książąt mazowieckich znajdowali
 93  2,49|          rycerz Korzbóg, który od króla do mistrza z listami jeździł,
 94  2,49|        potem widziałem wyraźnie i króla, i mnicha.~- I ja.~- I ja.~-
 95  2,49|           to już mimo łez naszego króla nic widać z pokoju nie będzie.~-
 96  2,50|         dla łaknącego nabożeństwa króla ustawiono na wysokim brzegu
 97  2,50|           stanowczym, już, aby na króla popatrzeć. I widziano go,
 98  2,50|         bitwy, lecz pobożne serce króla truchlało po prostu na wspomnienie
 99  2,51|  smoleńskiej przywodził, i krewny króla, kniaź Fieduszko, i kniaź
100  2,51|    zaprzysięgli do ostatniej krwi króla bronić i od wszelkiej wojennej
101  2,51|          wysłał dwóch heroldów do króla z oznajmieniem, że mistrz
102  2,51|   Zyndrama pachołek z rozkazem od króla i szepnął mu coś zdyszanym
103  2,51|           naprowadzilibyśmy ją na króla; za czym ruszaj precz, bo
104  2,51|   słuszność, skoczył na powrót do króla i powtórzył mu, co usłyszał.~
105  2,51|      domyślał się i nie rozpoznał króla! Ale spod jednej chorągwi
106  2,51|         kopię i skoczył wprost na króla.~Król zaś spiął ostrogami
107  2,51|        Padł pod stopami wielkiego króla nie tylko Zakon krzyżacki,
108  2,51|       zwycięzcom.~Na wzgórzu koło króla skupili się najwięksi rycerze
109  2,51|          leżał oto pokotem u stóp króla, ale cała potęga niemiecka
110  2,52|  smoleńskiej przywodził, i krewny króla, kniaź Fieduszko, i kniaź
111  2,52|    zaprzysięgli do ostatniej krwi króla bronić i od wszelkiej wojennej
112  2,52|          wysłał dwóch heroldów do króla z oznajmieniem, że mistrz
113  2,52|   Zyndrama pachołek z rozkazem od króla i szepnął mu coś zdyszanym
114  2,52|           naprowadzilibyśmy ją na króla; za czym ruszaj precz, bo
115  2,52|   słuszność, skoczył na powrót do króla i powtórzył mu, co usłyszał.~
116  2,52|      domyślał się i nie rozpoznał króla! Ale spod jednej chorągwi
117  2,52|         kopię i skoczył wprost na króla.~Król zaś spiął ostrogami
118  2,52|        Padł pod stopami wielkiego króla nie tylko Zakon krzyżacki,
119  2,52|       zwycięzcom.~Na wzgórzu koło króla skupili się najwięksi rycerze
120  2,52|          leżał oto pokotem u stóp króla, ale cała potęga niemiecka
121  2,53|           wojewoda, aby w imieniu króla i Królestwa objąć w posiadanie